ΤΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΟ ΑΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΟΥ

Ένας ακατάστατος χώρος δεν είναι απαραίτητα δείγμα τεμπελιάς. Όπως δείχνουν έρευνες, μπορεί να επηρεάσει θετικά την παραγωγικότητά μας.

Ξεκινώντας να γράφω το θέμα αυτό, θυμήθηκα πώς ήταν το γραφείο μου σε διάφορες περιόδους της επαγγελματικής μου πορείας και συνειδητοποίησα ότι στις πιο παραγωγικές και δημιουργικές μου στιγμές, πάνω στο ξύλινο έπιπλο επικρατούσε χάος. Χαρτιά, βιβλία, φυλλάδια άναρχα στοιβαγμένα ανάμεσα σε γραφική ύλη και διακοσμητικά, ενώ πάντα κάπου εκεί, μέσα σε όλη αυτήν την ακαταστασία, υπήρχε χώρος για έναν καφέ και ένα άδειο πιάτο.

Υπάρχει μια γενική πεποίθηση ότι αν θέλουμε να είμαστε παραγωγικοί, καλό είναι το γραφείο μας να είναι τακτοποιημένο. Ίσως για αυτό μας κυνηγάνε από μικρή ηλικία να μαζεύουμε τα πράγματά μας και να τα κρατάμε σε τάξη. Μήπως, όμως, αυτό δεν ισχύει σε κάθε περίπτωση; Μπορούμε να είμαστε πιο παραγωγικοί, αν π.χ. ο χώρος αυτός είναι ακατάστατος;

Ο Αϊνστάιν, άλλωστε, φαίνεται να έχει πει: «Αν ένα ακατάστατο γραφείο είναι σημάδι ακατάστατου μυαλού, τότε τι θα πρέπει να σκεφτούμε για ένα άδειο γραφείο;» Μήπως η ακαταστασία μπορεί να φυτέψει σπόρους δημιουργικότητας στον εγκέφαλό μας; Μήπως η σχέση ανάμεσα στην οργάνωση και την παραγωγικότητα είναι ένας «αστικός μύθος» ή η μία πλευρά του νομίσματος;

Τα οφέλη ενός ακατάστατου χώρου

Η Kathleen Vohs, καθηγήτρια μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, αναφέρει ότι η ακαταστασία, όπως και η τάξη, μπορεί να εξυπηρετεί κάποιον σκοπό και υποστηρίζει ότι δίνει μια ώθηση στη δημιουργικότητά μας. Μέσα από πειράματά της έδειξε ότι οι συμμετέχοντες που βρίσκονταν σε ακατάστατα δωμάτια είχαν πιο δημιουργικές ιδέες σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που βρίσκονταν σε τακτοποιημένα δωμάτια.

Σε άρθρο της στους New York Times αναφέρει: «Με δεδομένο πως η τάξη έχει συνδεθεί με την τήρηση των κοινωνικών προτύπων, προβλέψαμε ότι το να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον θα προκαλούσε την επιθυμία να ακολουθήσεις τις όποιες συμβάσεις. Προβλέψαμε, επίσης, ότι η ακαταστασία θα οδηγούσε τους ανθρώπους μακριά από τις συμβάσεις αυτές προς νέες κατευθύνσεις».

Καταλήγει, δε, στο συμπέρασμα ότι η ακαταστασία και η δημιουργικότητα έχουν τουλάχιστον πολύ ισχυρή συσχέτιση, και ότι «ενώ η τακτοποίηση έχει σίγουρα τα πλεονεκτήματά της, οι οργανωμένοι και καθαροί χώροι μπορεί να είναι πολύ συμβατικοί για να αφήσουν την έμπνευση να κυλήσει ελεύθερη». Μπορεί, επομένως, η ουσία της ευρηματικότητας να βρίσκεται στην απόκλιση από το status quo.

ΟΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΜΒΑΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΝΑ ΚΥΛΗΣΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.

Δημιουργικότητα vs αποδοτικότητας

Διαβάζοντας για τη συσχέτιση αυτή, αντιλαμβάνεται κάποιος είναι ότι και οι δύο συμπεριφορές έχουν θέση σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Όπως εξηγεί η Vohs, ένας ακατάστατος χώρος με οπτικά ερεθίσματα θα μπορούσε να διευκολύνει το brainstorming, την αλλαγή προοπτικής, την εξερεύνηση νέων κατευθύνσεων. Από την άλλη, ένας τακτοποιημένος χώρος μπορεί να είναι καλύτερη επιλογή όταν θέλουμε να πάρουμε γρήγορα μια απόφαση, να τηρήσουμε κάποιο αυστηρό χρονοδιάγραμμα, να κάνουμε υπολογισμούς.

Εφαρμογή στο πεδίο

Πώς όλα τα παραπάνω βρίσκουν εφαρμογή στους χώρους εργασίας μας; Καθώς διαφορετικά περιβάλλοντα δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα, ανάλογα με τον στόχο μας ορίζουμε και το περιβάλλον. Η Vohs αναφέρει ότι τα ευρήματα της ομάδας της έχουν πρακτικές προεκτάσεις. «Στους σύγχρονους χώρους γραφείων επικρατεί μια μινιμαλιστική τάση σχεδίασης: δεν ευνοούνται ιδιωτικά γραφεία με τοίχους ή έστω ιδιωτικοί θάλαμοι. Τα σημερινά περιβάλλοντα προσφέρουν λιγότερο χώρο σε κάθε εργαζόμενο, πράγμα που σημαίνει λιγότερο χώρο για να δημιουργηθεί χάος».

Ίσως, λοιπόν, χρειάζεται σε ορισμένους κλάδους να επανεξετάσουμε τον τρόπο που είναι σχεδιασμένοι οι χώροι των εργαζομένων.