ΝΕΥΡΟΕΝΔΟΚΡΙΝΕΙΣ ΟΓΚΟΙ: ΕΝΑΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Ο καθηγητής γαστρεντερολογίας Χρήστος Τουμπανάκης έχει εξειδίκευση στους Νευροενδοκρινείς Όγκους στο University College of London (UCL) και είναι υπεύθυνος της «Μονάδας Νευροενδοκρινών Όγκων» του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Royal Free Hospital, στο Λονδίνο. Στη συζήτησή μας εξηγεί τι συμβαίνει με αυτές τις σπάνιες μορφές καρκίνου και προτείνει, ανάμεσα σε άλλα, λύσεις για τη βέλτιστη αντιμετώπιση των ογκολογικών ασθενών στην Ελλάδα.
Πώς ένας έφηβος παίρνει την απόφαση να γίνει γιατρός κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα; Γνωρίζοντας ότι στην οικογένειά του πλειοψηφούσαν οι γιατροί, σκέφτηκα αυθόρμητα ότι πλησιάζοντας στην ενηλικίωση ο –έφηβος τότε, καθηγητής σήμερα– Χρήστος Τουμπανάκης, έβλεπε μπροστά του έναν μονόδρομο.
Συνομιλώντας όμως μαζί του, έστριψα τελικά στον παράδρομο της σκέψης του: «Από μικρό παιδί με εντυπωσίαζαν οι ιατρικού περιεχομένου συζητήσεις στα οικογενειακά τραπέζια. Απέπνεαν πάθος και αγάπη για την επιστήμη και κυρίως ολόψυχη αφοσίωση στον ασθενή. Όλα αυτά είχαν μια μαγική επίδραση στην ρομαντική ψυχή ενός εφήβου εκείνης της δεκαετίας, οπότε έτσι ελήφθη η απόφαση να ακολουθήσω την ιατρική».
Μετά από μία μεγάλη διαδρομή εντός και εκτός συνόρων, ο Χρήστος Τουμπανάκης είναι εξαιρετικός γνώστης επάνω στο αντικείμενο των Νευροενδοκρινών Όγκων, σπάνιοι όγκοι που εντοπίζονται κυρίως στο έντερο, στο πάγκρεας, στον πνεύμονα αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος. Η διεθνής ορολογία είναι ΝΕΤs, από το neuroendocrine tumours .
Έχοντας συζητήσει με ανθρώπους που γνωρίζουν τον Χρήστο Τουμπανάκη, στην πλειοψηφία συναδέλφους του, αλλά και με έναν ασθενή που διασταυρώθηκε μαζί του εξαιτίας μίας μεγάλης περιπέτειας υγείας, έχω μία εικόνα και σας τη συνοψίζω στη φράση: «Ένας σπάνιος άνθρωπος, που ασχολείται με ένα σπάνιο νόσημα».
Οι νευροενδικρινείς όγκοι στο επίκεντρο
– Πώς τράβηξαν το ενδιαφέρον σας αυτά τα σπάνια και πολύπλοκα νεοπλασματικά νοσήματα;
Πρωτοασχολήθηκα με τους Νευροενδοκρινείς Όγκους στο πρώτο κιόλας έτος της εκπαίδευσης μου, «συμπτωματικά»: Ειδικευόμενος Γαστρεντερολογίας στην Α΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική του ΕΚΠΑ στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο Αθηνών μου ζητήθηκε να βοηθήσω στο μοναδικό τότε εξειδικευμένο Ιατρείο στην Ελλάδα. Έκτοτε, λάτρεψα αυτά τα σπάνια και «περιπετειώδη» νοσήματα. Η διάγνωση και αντιμετώπισή τους απαιτεί συνδυασμό γνώσεων και δεξιοτήτων από διάφορες υποειδικότητες της Παθολογίας, σωστό σχεδιασμό της «στρατηγικής» της θεραπείας, συνεργασία πολλών ιατρικών ειδικοτήτων, αλλά και ιατρική «φαντασία». Thinking Outside of the Box, όπως λένε οι Άγγλοι.
Αφιέρωσα και αφιερώνω το μεγαλύτερο μέρος του κλινικού και ερευνητικού μου έργου στα NETs, των οποίων η βέλτιστη αντιμετώπιση απαιτεί βαθιά γνώση και εμπειρία των κλινικών ιατρών μέσα από τη φροντίδα εκατοντάδων ασθενών.
– Τεχνολογία, σπουδαίοι επιστήμονες, αλλά τι λείπει και σε ορισμένα είδη καρκίνων όπως τα NETs δεν υπάρχει αυτό που λέμε «σωτηρία»;
Λείπει σίγουρα η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση. Ειδικά όσον αφορά στους σπάνιους καρκίνους, όπως είναι οι Νευροενδοκρινείς Όγκοι, λείπει δυστυχώς ακόμη και σήμερα η γνώση και η ευαισθητοποίηση των γενικών ιατρών και των παθολόγων. Αποτέλεσμα, οι όγκοι αυτοί διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο στάδιο.
– Υπάρχουν ειδικά συμπτώματα των Νευροενδοκρινών Όγκων που θα πρέπει να μας οδηγήσουν στον γιατρό;
Ένα ποσοστό μέχρι 30% των Νευροενδοκρινών Όγκων προκαλεί συμπτώματα σχετιζόμενα με την έκκριση ορμονών: μια χρόνια διάρροια που συνδυάζεται με επεισόδια ερυθρότητας προσώπου και λαιμού ή με αφυδάτωση, ανθεκτικά στη θεραπεία έλκη δωδεκαδακτύλου που δεν σχετίζονται με τη λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ή με το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, πρωοτοεμφανιζόμενος σακχαρώδης διαβήτης συνδυαζόμενος με ένα κνησμώδες εξάνθημα κορμού ή/και άκρων, καθώς και επεισόδια σημαντικής υπογλυκαιμίας νωρίς το πρωί πριν φάμε πρωινό, αποτελούν συμπτώματα που πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω από το γιατρό μας.
– Οργανώσεις ασθενών με σπάνια, μη ογκολογικά νοσήματα, κάνουν λόγο για ολιγωρία των φαρμακευτικών εταιρειών να επενδύσουν σε θεραπείες, οι οποίες δεν θα απευθύνονται σε ένα ευρύ κοινό. Στην περίπτωση των νευροενδοκρινών όγκων η φαρμακευτική έρευνα προχωράει;
Οι οργανώσεις ασθενών με τις παρεμβάσεις τους πάντα συμβάλλουν ουσιαστικά στον αγώνα ενάντια στα κακοήθη νοσήματα. Από την άλλη πλευρά, οι φαρμακευτικές εταιρείες οφείλουν να έχουν διαρκή συνεργασία μέσα από συμβουλευτικές συναντήσεις («Advisory Boards») με τους κλινικούς ιατρούς πρώτης γραμμής, αλλά και με επιστήμονες βασικής έρευνας των νοσοκομειακών και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, με στόχο την ανίχνευση νέων «μονοπατιών» θεραπείας.
Σχετικά με τους Νευροενδοκρινείς Όγκους, είμαστε τα τελευταία χρόνια στην ευχάριστη θέση να έχουμε κατανοήσει αρκετούς από τους βασικούς μηχανισμούς ανάπτυξης και εξέλιξής τους, ώστε οι θεραπείες που επιλέγουμε να είναι όντως πιο στοχευμένες και εξατομικευμένες. Ωστόσο, χρειάζονται πολλά βήματα ακόμα, για παράδειγμα, στην ανεύρεση ειδικών «βιολογικών δεικτών» στο αίμα και στο υλικό βιοψίας από τον όγκο, οι οποίοι θα μας οδηγήσουν με περισσότερη βεβαιότητα στην επιλογή μιας συγκεκριμένης θεραπείας έναντι μιας άλλης.
Ένα κράμα αισιοδοξίας και ρεαλισμού
– Ο ασθενής βιώνει ένα βαθύ τραύμα, όταν διαγιγνώσκεται με καρκίνο και, ακόμη κι αν έχει ψυχολογική υποστήριξη, ακουμπάει στον γιατρό του. Πώς διαχειρίζεστε τις σχέσεις σας με τους ασθενείς σας, οι οποίοι έχουν να κάνουν με δύσκολα αντιμετωπίσιμους καρκίνους.
Βιώνω αυτό το αίσθημα καθημερινά και συμπάσχω με τον ασθενή και το οικογενειακό του περιβάλλον. Ακόμη πιο δύσκολο είναι όταν ο καρκίνος πλήττει νεαρότερα άτομα. Σε κάθε περίπτωση προσπαθώ να μεταδίδω στους ασθενείς μου ένα κράμα αισιοδοξίας και ρεαλισμού, το οποίο θα μπορεί να τους στηρίξει στις μέρες και εβδομάδες των θεραπειών, αλλά και να τους βοηθήσει να ζουν και να διαχειρίζονται την καθημερινότητα τους, όπως οι υπόλοιποι συνάνθρωποι τους. Στους Άγγλους ασθενείς μου, συνηθίζω να λέω: Forget it, but DON'T ignore it!
– Η ψυχική κατάσταση του ασθενή τι ρόλο παίζει στη συμμόρφωσή του στην αγωγή, αλλά και στην εξέλιξη της νόσου και την πρόγνωση;
Η ψυχική υγεία και συναισθηματική ισορροπία του ογκολογικού ασθενή είναι ιδιαίτερα σημαντική και σε αυτά συμβάλλει σημαντικά όλο το περιβάλλον του ασθενούς, όχι μόνο το οικογενειακό. Η ιατρική και η νοσηλευτική ομάδα, σε συνεργασία με την οικογένεια του ασθενή πρέπει να τον στηρίξουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μάθει να ζει με τη νόσο του. Ειδικά σε πολλούς ασθενείς με Νευροενδοκρινείς Όγκους, η σχετικά αργή εξέλιξη της νόσου μας δίνει την «πολυτέλεια» να πετύχουμε αυτό το στόχο.
–Δώστε μας μία εικόνα της διαχείρισης του ασθενή στη Μονάδα «Νευροενδοκρινών Όγκων» του Royal Free Hospital, η οποία αποτελεί και κέντρο αναφοράς σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για τη συγκεκριμένη ομάδα παθήσεων. Σας έχω ακούσει σε ομιλία σας να την περιγράφετε ως «αεροπλανοφόρο».
Tη Μονάδα «Νευροενδοκρινών Όγκων» του Royal Free Hospital University College of London, στο Λονδίνο, έχω την τιμή να υπηρετώ από το 2005, στην αρχή ως Senior Clinical Fellow, από το 2007 ως Consultant και από τον Οκτώβριο του 2022 ως Καθηγητής πρώτης βαθμίδας. Νιώθω υπερηφάνια αλλά και τεράστια ευθύνη, που βρίσκομαι στη «γέφυρα» του «αεροπλανοφόρου» των Νευροενδοκρινών Όγκων, της μεγαλύτερης Μονάδας παγκοσμίως που έχει την ευθύνη της φροντίδας περισσότερων από 3000 ασθενών. Παρέχουμε όλες τις διαθέσιμες φαρμακευτικές και επεμβατικές θεραπείες, συμμετέχουμε στις περισσότερες διεθνείς κλινικές μελέτες για νέα φάρμακα και συντηρούμε ένα εντατικό πρόγραμμα βασικής-εργαστηριακής έρευνας σε συνεργασία με άλλα μεγάλα πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
Η Μονάδα μας αποτελείται από 15 γιατρούς πολλαπλών ειδικοτήτων, 3 εξειδικευμένες νοσηλεύτριες και μια εξειδικευμένη διαιτολόγο. Στο εξωτερικό ιατρείο της Δευτέρας εξετάζουμε περίπου 70 ασθενείς. Οι εξειδικευμένες νοσηλεύτριες παρέχουν μια εικοσιτετράωρη τηλεφωνική υπηρεσία επικοινωνίας στους ασθενείς μας για παροχή συμβουλών και κατευθύνσεων σε επείγοντα προβλήματα. Η Μονάδα μας είναι η πρώτη στο Ηνωμένο Βασίλειο και μία από τις τέσσερις πρώτες στην Ευρώπη που μετά από αυστηρή αξιολόγηση έλαβε το 2010 τη διάκριση Centre of Excellence (Κέντρο Αριστείας) από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Νευροενδοκρινών Όγκων (European Neuroendocrine Tumour Society).
Παραπέμπονται ασθενείς από όλο το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς και από χώρες του εξωτερικού. Μετά από λεπτομερή κλινική αξιολόγηση στο εξωτερικό ιατρείο και μελέτη όλων των εξετάσεων στο εβδομαδιαίο συμβούλιο πολλαπλών ειδικοτήτων Νευροενδοκρινών Όγκων, τους παρέχεται ένα εξατομικευμένο πλάνο θεραπείας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και στη πιο δύσκολη φάση της πανδημίας, όταν στο Νοσοκομείο μας νοσηλεύονταν 600 ασθενείς με COVID, η Μονάδα μας δεν ανέστειλε καμία θεραπεία ασθενούς και τα εξωτερικά μας ιατρεία λειτουργούσαν κανονικά με τηλεφωνικές ή διαδικτυακές επικοινωνίες με τους ασθενείς.
– Έχετε εκλεγεί «Top Teacher of the year» 7 φορές από το 2005. Δεν μπορεί παρά να έχετε «μεράκι» με τη διδασκαλία.
Έχω, όχι απλά μεράκι, αλλά πάθος. Θεωρώ ότι ένα από τα καθήκοντα του κλινικού ιατρού στην καθημερινή πράξη είναι το μοίρασμα γνώσης και εμπειρίας με τους νεότερους συναδέλφους, φοιτητές και ειδικευομένους. Από το 2008 είμαι υπεύθυνος για το συντονισμό του προγράμματος εκπαίδευσης στη Γαστρεντερολογία και Ηπατολογία των τετραετων φοιτητών της Ιατρικής Σχολής του University College of London, καθώς και των ειδικευομένων στη Γαστρεντερολογία.
Έχουμε εισάγει κάποια πρωτότυπα συστήματα εκπαίδευσης, που βασίζονται στη διάδραση και την προσομοίωση κλινικών σεναρίων, τα οποία οι φοιτητές πραγματικά απολαμβάνουν. Επίσης, έχουμε εντάξει πολλούς φοιτητές στην ομάδα κλινικής έρευνας της Μονάδας μας. Οι φοιτητές μας μαθαίνουν πώς να συλλέγουν και να επεξεργάζονται αξιόπιστα τα κλινικά στοιχεία, καθώς και πώς να προετοιμάζουν και παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της έρευνας τους σε διεθνή συνέδρια, υπό την επίβλεψη των συνεργατών μου και τη δική μου. Το αποτέλεσμα αυτού του προγράμματος είναι κάποιες από τις ερευνητικές εργασίες των φοιτητών μας να αποσπάσουν διεθνή βραβεία και να δημοσιευθούν σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά.
Από την άλλη πλευρά, η ενασχόληση με την εκπαίδευση στο διεθνή χώρο περιλαμβάνει την προεδρία της Επιτροπής Εκπαίδευσης της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νευροενδοκρινών Όγκων (ENETS) από το 2020-2022, την προεδρία του «μετεκπαιδευτικού σεμιναρίου» του Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου των «Νευροενδοκρινών Όγκων» από το 2019 και μετά, καθώς και πολλαπλές ομιλίες και συμμετοχή στην διοργάνωση διεθνών συμποσίων και συνεδρίων πάντα με αντικείμενο τους Νευροενδοκρινείς Όγκους.
Η δουλειά στην Ελλάδα
– Έχετε μαθητεύσει αλλά και έχετε συνεργαστεί με πανεπιστημιακές κλινικές στην Ελλάδα, στις οποίες εργάζονται επίσης εξαιρετικοί συνάδελφοι. Με την εμπειρία που έχετε, ποιες θεωρείτε ότι είναι οι δυσκολίες και ο μέσος ογκολογικός ασθενής, ενώ είναι σε καλά –επιστημονικά μιλώντας– χέρια, τελικά ταλαιπωρείται;
Στην Ελλάδα έχουμε εξαιρετικούς ιατρούς με βαθιά γνώση της επιστήμης, κλινικό ταλέντο και αγάπη για τον ασθενή. Πολλοί δε από αυτούς θεωρούνται διεθνείς αυθεντίες στον τομέα τους. Ωστόσο, όπως έλεγε κάποτε ο Χάρρυ Κλυνν: «Είμαστε καλοί, αλλά είμαστε σκόρπιοι». Δεν υπάρχουν πάντα σαφή μονοπάτια τα οποία να καθιστούν επιβεβλημένη τη συνεργασία μεταξύ διαφόρων ειδικοτήτων, πράγμα απολύτως απαραίτητο στη φροντίδα των ογκολογικών ασθενών, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η ολοκλήρωση των διαγνωστικών εξετάσεων, ή οι θεραπευτικές αποφάσεις να είναι ασαφείς. Ακόμη, η έγκριση χρηματοδότησης κάποιων ειδικών θεραπειών παγιδεύεται στα γρανάζια της γνωστής ελληνικής γραφειοκρατίας.
Στο Εθνικό Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, για κάθε νεο-διαγνωσθείσα κακοήθη νόσο υπάρχει διά νόμου απώτερο χρονικό όριο για ολοκλήρωση των διαγνωστικών εξετάσεων και την έναρξη θεραπευτικής αγωγής. Είναι ο κωδικός «31-62» και οι μέρες μετρούν από την ημέρα επιβεβαίωσης της διάγνωσης με βιοψία.
Επιπλέον, η αρχική θεραπευτική απόφαση καθώς και κάθε μελλοντική απόφαση σε περίπτωσης αποτυχίας της θεραπείας και επιδείνωσης της νόσου, λαμβάνεται με νόμο σε συμβούλια πολλαπλών ιατρικών ειδικοτήτων. Τέλος, η αποτελεσματικότητα και η έκβαση των θεραπευτικών μας επιλογών αξιολογείται ανά τρίμηνο στα «Συμβούλια νοσηρότητας και θνητότητας» («Morbidity and Mortality meetings). Η λύση λοιπόν για την Ελλάδα μας, όσον αφορά στη βέλτιστη αντιμετώπιση των ογκολογικών ασθενών, θα ήταν η θεσμοθέτηση κανόνων, η απλοποίηση διαδικασιών και προφανώς η ετήσια αξιολόγηση των παρεχομένων υπηρεσιών.
–Μέσα στον φρενήρη ρυθμό που ακολουθείτε στο Λονδίνο, υπάρχει χώρος για επιστημονικές συνεργασίες στην Ελλάδα;
Ζω και εργάζομαι στο Ηνωμένο Βασίλειο τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια. Αφιερώνω κατά μέσο όρο έντεκα ώρες την ημέρα στο κλινικό, διδακτικό και ερευνητικό μου έργο. Η καρδιά μου, όμως βρίσκεται στην Ελλάδα. Στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις τη «Μονάδα Νευροενδοκρινών Όγκων», που ιδρύθηκε πριν από μερικά χρόνια σαν «σύμπραξη» του ΕΣΥ και του Πανεπιστημίου Αθηνών. Λειτουργεί στο Λαϊκό Νοσοκομείο υπό τη διεύθυνση του φίλου Καθηγητή κ. Καλτσά. Γίνεται εξαιρετική δουλειά στη Μονάδα αυτή.
Ωστόσο, διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει ένα αντίστοιχη Μονάδα στον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα οι ασθενείς, παρά τη γρήγορη πρόσβαση τους σε διαγνωστικές εξετάσεις και εξειδικευμένες θεραπείες, να μην λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή, λόγω έλλειψης γνώσης και εμπειρίας στους Νευροενδοκρινείς όγκους από συναδέλφους. Έτσι, μέσα στην πανδημία προέκυψε η ιδέα της συνεργασίας με ογκολογική ομάδα μεγάλου ιδιωτικού νοσηλευτικού ιδρύματος της χώρας μας.
Η επιλογή της συγκεκριμένης ομάδας βασίστηκε τόσο στην παρουσία όλων εκείνων των υποδομών και πολλαπλών ειδικοτήτων στο συγκεκριμένο ίδρυμα, όσο και στη διάθεση των μελών της ομάδας να ακούνε τους ειδικούς. Το τελευταίο, δυστυχώς δεν είναι σύνηθες στην ιατρική κοινότητα –όχι μόνο στην Ελλάδα– όπου αρκετοί συνάδελφοι θεωρούν ότι «μπορούν να τα θεραπεύουν όλα».
– Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες έχουν αφήσει σπουδαίες καριέρες στο εξωτερικό εξαιτίας του νόστου. Εσείς νιώθετε αυτό το τσίμπημα στην καρδιά όταν σκέφτεστε μία πιθανή επιστροφή στην Ελλάδα; Αν υπάρξουν οι όροι και οι προϋποθέσεις, θα δεχόσασταν φερ΄ ειπείν θέση στο ελληνικό πανεπιστήμιο;
Το παραπάνω δίλημμα με απασχολούσε διαρκώς, αλλά το έχω απαντήσει: Η καρδιά μου βρίσκεται στην Ελλάδα. Με χαρά θα συζητούσα την αποδοχή μιας ανάλογης θέση ευθύνης σε μια μεγάλη ελληνική πανεπιστημιακή κλινική, με την προϋπόθεση ότι θα μου δοθεί η δυνατότητα να δημιουργήσω. Πιο συγκεκριμένα, θα ήθελα να έχω λόγο στην αξιοκρατική επιλογή των συνεργατών μου, το νοσηλευτικό ίδρυμα να μου παρέχει τις απαραίτητες υποδομές ή και να στηρίζει την περαιτέρω βελτίωση τους και φυσικά να υπάρχει χώρος και χρόνος για διδασκαλία και έρευνα. Τέλος, όλα τα παραπάνω να υπόκεινται σε τακτική και αντικειμενική αξιολόγηση, ως εργαλείο βελτίωσης.
– Τι είναι αυτό που σας ξεκουράζει μετά από μία δύσκολη ημέρα; Ακούγεται ότι δεν είστε μονόπλευρος άνθρωπος, είστε μάλιστα ένας πολύ καλός μάγειρας.
Θεωρώ απαραίτητο για τον κλινικό ιατρό πρώτης γραμμής να έχει μια ισορροπημένη εξωνοσοκομειακή ζωή, με πολλαπλές «βαλβίδες αποσυμπίεσης». Και αυτό συμβουλεύω να κάνουν και οι νεότεροι συνάδελφοι. Είναι δυσβάστακτο το ψυχικό φορτίο μιας δύσκολης μέρας στο νοσοκομείο, ειδικά σε όσους φροντίζουμε ασθενείς με κακοήθη νοσήματα.
Οι δικές μου «βαλβίδες αποσυμπίεσης» περιλαμβάνουν αθλητικές δραστηριότητες, επαφή με τη φύση –ήμουν είμαι και θα είμαι πρόσκοπος–, ταξίδια σε μη ιδιαίτερα τουριστικούς προορισμούς, απόλαυση ενός καλού κρασιού, πάντα με μέτρο, αλλά και όπως είπατε και ενασχόληση με τη μαγειρική. Οι δικοί μου άνθρωποι θεωρούν ότι μαγειρεύω καλά. Για μένα η μαγειρική είναι τέχνη, δημιουργία αλλά και «περιπέτεια». Συμβάλλει, μάλιστα, σε μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή. «Ειδικεύομαι» στα κλασικά και αγαπημένα πιάτα της ελληνικής κουζίνας, τα οποία με τις γεύσεις και μυρωδιές τους με ταξιδεύουν –και όλους μας, πιστεύω– πίσω στα «καλύτερά μας χρόνια».