«Αν φέρεσαι στην ευτυχία σαν να είναι μια μεγάλη σταρ που δεν σε καταδέχεται και παρακαλάς για ένα αυτόγραφο, μια ζωή θα περιμένεις απογοητευμένος έξω από το καμαρίνι της. Αν όμως τη δεις ως μια φιλική γάτα που επισκέπτεται τον κήπο σου και φροντίσεις να βρίσκει πάντα νερό, λίγο φαγητό και πολλά χάδια, τότε πιθανότατα το γουργούρισμά της δε θα φύγει ποτέ από τα αυτιά σου».

Αυτό φαίνεται να δείχνει ο τρόπος ζωής των Δανών, που κερδίζουν σταθερά μια θέση στην τριάδα των πιο ευτυχισμένων λαών του κόσμου.

Όχι ότι στη χώρα τους δεν υπάρχουν προβλήματα, απολαμβάνουν όμως κάτι εξαιρετικά σημαντικό: ένα κοινωνικό κράτος πρόνοιας που εγγυάται μια πολύ καλή βάση για να μπορείς να ασχοληθείς με την ευτυχία σου.

Πώς να το κάνεις αυτό στην Ελλάδα, ας πούμε, όπου νέα μεγάλη έρευνα αποκάλυψε ότι η υγεία είναι ταξική υπόθεση; Πώς να βρεις τον χρόνο, τους πόρους και τη διάθεση για το ευ ζην, όταν το ίδιο το ζην σου απειλείται;

Η συγκεκριμένη κατάσταση δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Το δείχνουν  στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην ίδια έρευνα, αλλά και μαρτυρίες Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό. Θα φανταζόσουν ας πούμε ότι σε νοσοκομείο του Λονδίνου θα περίμενες ώρες μέχρι να κάνει το παιδί σου ράμματα και να το δει ειδικός για να επιβεβαιώσει ότι δεν συντρέχει άλλος λόγος ανησυχίας;

Τελικά, ναι, από μια άποψη η ευτυχία μπορεί να είναι μια σταρ που δεν θα δεις ποτέ από κοντά. Που μπορεί να μην περάσει ποτέ από τα επείγοντα του δημόσιου νοσοκομείου στο οποίο δοκιμάζονται οι αντοχές σου – όπως κι οι αντοχές γιατρών και νοσηλευτών. Μήπως όμως βοηθάει να εκτιμήσουμε όλες τις άλλες, ακόμα και μικρές αφορμές ευτυχίας που μπορεί να τριγυρίζουν στα πόδια μας χωρίς να τους δίνουμε σημασία;