ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΜΟΛΗΣ: «ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ»

Ο ηθοποιός Δημήτρης Σαμόλης κάνει έναν μικρό απολογισμό για όσα πέρασαν σε μια χρονιά πολύ δημιουργική για τον ίδιο και εστιάζει σε ό,τι θεωρεί ουσιαστικό για το 2024.

Έχοντας κάνει κάνει «ξεκαθαρίσματα» τα χρόνια που προηγήθηκαν, ο Δημήτρης Σαμόλης έφτασε στη χρονιά που τελειώνει επενδύοντας στις σχέσεις που άντεξαν σε κραδασμούς. Κράτησε δίπλα του τους ανθρώπους που τον φρόντισαν και τους φρόντισε. Έδωσε και πήρε αγάπη για να καταφέρει να ζήσει μία όμορφη χρονιά που του έφερε, κυρίως, τις «Στρακαστρούκες».

Οι «Στρακαστρούκες είναι το πρώτο θεατρικό έργο που γράφει ο Δημήτρης Σαμόλης. Και, ναι μεν στην αρχή τον πίεσε και τον έκανε να σκεφτεί να το βάλει στα πόδια, αλλά εν τέλει ανέβηκε στη σκηνή και με το δημιουργικό βάρος ενός δικού του κειμένου καταφέρνει να λάμπει λέγοντας λέξεις και αλήθειες που μας αφορούν όλους.

Ο ίδιος κάνει μαζί μας σε πρώτο πρόσωπο έναν μικρό απολογισμό για όσα πέρασαν και εξηγεί σε τι θα εστιάσει το 2024..

Η γιορτή για τον Δημήτρη Σαμόλη

Η εικόνα της γιορτής έχει ένα σπίτι. Έχει φίλους, όχι πολλούς ανθρώπους, μόνο αυτούς που αγαπάς πολύ, πέντε ή δέκα άτομα. Η παρουσία τους φέρνει ισορροπία, έχει οικειότητα και δεν σε κάνει να νιώθεις άβολα. Αντιθέτως, σε αποτρέπει από το να βγεις έξω, να βρεθείς στον ίδιο χώρο με πρόσωπα που δεν ξέρεις και γνωρίζεις εκείνη τη στιγμή, λες ένα «γεια» και καλείσαι να συνυπάρξεις και να διασκεδάσεις, σε μια γιορτή που δεν έχεις διοργανώσει εσύ. Άγνωστοι άνθρωποι πηγαίνουν και έρχονται, καταφέρνοντας να με κάνουν να νιώθω άβολα. Αν ήταν στο χέρι μου, θα φορούσα τις πιτζάμες μου και θα ήμουν ευτυχής έχοντας γύρω μου αγαπημένα πρόσωπα που αποτελούν σταθερά στην ζωή μου.

Ο Δημήτρης Σαμόλης στις «Στρακαστρούκες», στο θέατρο Μικρό Γκλόρια. Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Η αξιοποίηση της μοναξιάς

Η ψυχοθεραπεία με έχει βοηθήσει να κατανοήσω τους λόγους που η κάθε στιγμή έχει τη δική της αξία. Αυτό που νιώθουμε, αυτό που είμαστε, «συμβαίνει» επειδή θα μας δώσει χαρά και ικανοποίηση. Αν καταφέρεις να χαμογελάς και να είσαι ήρεμος όταν είσαι μόνος σου, θα μπορέσεις να συνυπάρξεις αρμονικά και επί της ουσίας και με τους άλλους. Είναι σπουδαία η αποδοχή και η αξιοποίηση της μοναξιάς. Η προσωπική σου ολοκλήρωση σε προστατεύει από το να αναζητάς μάταια να καλύψεις ένα κενό που ψάχνει απεγνωσμένα να γεμίσει με ερωτικές ή φιλικές σχέσεις.

Έχω βρεθεί μόνος μου, από επιλογή, να περιμένω τον καινούργιο χρόνο στο σπίτι παρέα με τον Μεζέ, τον σκύλο μου, που είναι η οικογένεια μου. Ήταν το 2021. Είχα πάει στους γονείς μου, στο πατρικό μου στο Αιγάλεω, αλλά στις 22:00 γύρισα στο σπίτι μου. Ήθελα να αποφύγω την κίνηση και τη φασαρία στους δρόμους. Κάπως έτσι υποδεχτήκαμε το 2022 οι δυο μας. Δεν ήταν στενάχωρο, ήταν πολύ όμορφο και καθησυχαστικό.

Η ανυπομονησία του Δημήτρη Σαμόλη για τα δώρα του Άγιου Βασίλη

Όταν ήμουν παιδί, οι γιορτές είχαν παιχνίδια, ανυπομονησία για την έλευση του Άγιου Βασίλη, αλλά και πολλές ακραίες αντιδράσεις από την πλευρά μου στην προσπάθεια μου να πάρω και να ανοίξω τα δώρα μου νωρίτερα, χωρίς να ακούω τη μητέρα μου που έλεγε να περιμένω.

Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Θυμάμαι, στο δημοτικό ήμουν τότε, να κλαίω και να γκρινιάζω σαν τρελός θέλοντας να δω τι μου έφερε ο Άγιος Βασίλης. Η μητέρα μου, ενώ επέμενε να περιμένω μέχρι την πρώτη ημέρα του χρόνου, υπέκυψε στις φωνές μου και επέτρεψε να ανοίξω τα δώρα μου νωρίτερα από τα αδέρφια μου. Το έκανα αλλά μόλις ήρθε η μέρα των δώρων για όλους, εγώ δεν είχα κάτι άλλο να περιμένω, άρχισα να γκρινιάζω, έκλαιγα πολύ –με μαύρο δάκρυ– και δημιούργησα μεγάλη φασαρία. Πετούσα τα δώρα των άλλων και συμπεριφερόμουν σαν κακομαθημένο παλιόπαιδο.

Οι θεατρικές «Στρακαστρούκες»

Το 2023 ήταν μία πολύ όμορφη και δημιουργική χρονιά. Ξεκίνησε με τις πρώτες λέξεις που έγραψα και που πολύ σύντομα θα γινόταν ο μονόλογος «Στρακαστρούκες». Ένα θεατρικό έργο πολύ προσωπικό. Του αφιέρωσα όλη μου την ενέργεια γράφοντας λέξη λέξη, σελίδα σελίδα, όλα όσα τώρα πια παίρνουν σάρκα και οστά επί σκηνής. Ήταν και παραμένει μία διδακτική διαδικασία. Εκτίθεμαι και νιώθω ότι αυτό το έργο με έχει κάνει πιο τολμηρό, αφού λέω αλήθειες.

Η αλήθεια είναι απλή και δύσκολη. Γι’ αυτό και ο κόσμος την αγαπά και την αποδέχεται. Και έτσι όπως έχω γίνει –ή, τουλάχιστον, νιώθω– προσωπικός και ουσιαστικός, δέχομαι την αγάπη των ανθρώπων που με πλησιάζουν έχοντας δει την παράσταση και μου λένε: «’Ενιωσα λιγότερο μόνος». Καταλαβαίνω ότι κάτι που ξεκίνησε από το δωμάτιο μου και που τώρα λέγεται δυνατά κάνει κάποιους να νιώθουν ωραία, αφού σκέφτονται ότι όλοι περνάμε δυσκολίες και δεν ευθύνονται μόνο τα δικά μας λάθη για κάτι που μπορεί να γίνει κακό και πιεστικό στη ζωή μας.

Ο Δημήτρης Σαμόλης παίζει επίσης για 3η χρονιά στα «Μαθήματα Κωμωδίας», του Θοδωρή Αθερίδη. Από αριστερά: Ηλίας Βαλάσης, Αναστασία Τσιλιμπίου, Θοδωρής Αθερίδης, Δήμητρα Ματσούκα, Δημήτρης Σαμόλης, Φωτογραφία: Γιώργος Καλφαμανώλης

Ρομαντισμός και κωμωδία

Τα τελευταία χρόνια καθόμαστε με τους φίλους μου και κάνουμε μια αναδρομή. Σκεφτόμαστε όσα έγιναν, διαλέγουμε τι κρατάμε, τι πετάμε, και θέτουμε στόχους για τη νέα χρονιά. Θα ήθελα το 2024 να με βοηθήσει να γίνω καλύτερος στις σχέσεις μου. Να καταφέρω να μην είμαι πολύ απότομος ή τοξικός απέναντι στους ανθρώπους που αγαπώ. Θέλω περισσότερη υπομονή και μεγαλύτερη ενσυναίσθηση.

Μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα

Η ζωή μου έχει κωμωδία και ρομαντισμό. Το χιούμορ είναι το δικό μου όπλο όταν νιώθω ότι τα πράγματα με πιέζουν, τις στιγμές που ζορίζομαι συναισθηματικά. Έχω την ανάγκη να βγω στον αφρό των πραγμάτων και να αντιμετωπίσω «τα βάσανα». Αυτό που λέω για να νιώσω ασφαλής και να είμαι αισιόδοξος είναι μία πολύ απλή φράση: Μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Ίσως ακούγεται ανώριμο και παιδικό, μα πιστεύω ότι είμαστε παντοδύναμοι. Θέλω να παίρνω τη ζωή μου στα χέρια μου χωρίς να μεμψιμοιρώ. Ό,τι θέλεις, μπορείς να το καταφέρεις. Αυτό που χρειάζεται είναι πολλή δουλειά και επιμονή.

Info:

• Οι «Στρακαστρούκες» παίζονται στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια. Κλείσε εισιτήρια 
• Τα «Μαθήματα κωμωδίας» παίζονται στο Θέατρο Μικρό Παλλάς. Κλείσε εισιτήρια