ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΦΗΒΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ;

Ή μήπως είναι επικίνδυνο να είσαι έφηβη σήμερα; Στο βιβλίο «Μικρές Επικίνδυνες», εκατό κορίτσια και νέες γυναίκες ηλικίας 13 έως 21 ετών μιλούν για το πώς είναι να είσαι έφηβη ή νέα γυναίκα σήμερα.

Είναι η γενιά Gen Z. Όλοι μιλούν για αυτή σαν να είναι η γενιά της τεχνολογίας, αν και είναι πολλά περισσότερα. Τι σκέφτονται όμως οι έφηβες και οι νέες γυναίκες στις αρχές των 20; Τι αισθάνεται η γενιά, που φέρει το τραύμα της πανδημίας, που βίωσε στο πετσί της την έκρηξη των τεχνολογιών αλλά και την Κ-pop και το ΤikΤok, που χρησιμοποιεί λέξεις τις οποίες δεν καταλαβαίνουν οι προηγούμενες γενιές, που έζησε το #metoo και είδε τις γυναικοκτονίες να γίνονται καθημερινή είδηση στα δελτία των ειδήσεων; Πώς νιώθουν, τι σκέφτονται, τι φοβούνται; Για όλα αυτά μιλά το βιβλίο «Μικρές Επικίνδυνες», μέσα από συνεντεύξεις με 100 έφηβες και νέες γυναίκες. Για τα όνειρα, τις σχέσεις τους, τις προσωπικές τους ιστορίες.

Παρακάτω συγκεντρώσαμε μερικά αποσπάσματα, στιγμιότυπα, σκέψεις, προκλήσεις, συναισθήματα, βιώματα, από το πώς είναι να είσαι έφηβη σήμερα.

Το τίμημα της αποδοχής για ένα έφηβο κορίτσι

Παλιότερα έκανα κι εγώ αρκετά πράγματα χωρίς να είμαι σίγουρη ότι τα θέλω, μόνο και μόνο για να ταιριάξω σε παρέες. Μόνο και μόνο γιατί ήθελα επιβεβαίωση. Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να το συνεχίσω αυτό. Αν κάνεις πράγματα με τα οποία δεν συμφωνείς, στο τέλος καταλήγεις να μη σε συμπαθούν τα παιδιά με τα οποία θα ταίριαζες καλύτερα. Πλέον, με αυτές τις παρέες δεν θέλω να έχω καμία επαφή και έχω μάθει να επιλέγω τους φίλους μου ώστε να μη νιώθω άσχημα να είμαι ο εαυτός μου. (13 ετών)

Η ζωή στα social media για μια έφηβη

Προσπαθώ να αφιερώνω όσο λιγότερο χρόνο μπορώ χαζεύοντας στα social, αλλά η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι, επειδή πολλές φορές είναι ο μόνος τρόπος να χαλαρώνω μετά ή και πριν από το διάβασμα. Έχω προσέξει ότι από τότε που άρχισα να χρησιμοποιώ συστηματικά τα social έχω γίνει πιο επικριτική με τον εαυτό μου, καθώς βλέπω όλα αυτά τα πρότυπα ομορφιάς που υπάρχουν εκεί και αυτό μας κάνει κι εμένα αλλά και τις φίλες μου να αισθανόμαστε πιο ανασφαλείς με το πώς είμαστε εμφανισιακά. (13 ετών)

Unsplash

Μια έφηβη μιλά για την αδελφική αλληλεγγύη

Ο αδερφός μου έχει μια ελαφριά μορφή του συνδρόμου Down. […] Σε κάθε σχολείο που άλλαζε γινόταν και πιο δύσκολο να προσαρμοστεί, αλλά με τον καιρό έχει γίνει πιο ανθεκτικός και έχει μάθει να δείχνει μεγάλη συναισθηματική νοημοσύνη απέναντι σε εκείνους που τον κοροϊδεύουν. Όταν ήμουν μικρή δεν με ενδιέφερε η διαφορετικότητά του. [...] Μεγαλώνοντας, ίσως άρχισα να προσπαθώ να τον κρύψω, μέχρι που κατάλαβα ότι ήταν δικό μου λάθος και δεν ήταν σωστό να τον παραγκωνίζω. Τον θαύμαζα πάντα, άλλωστε, για την ενσυναίσθησή του απέναντι σε εκείνους που τον κορόιδευαν, γιατί εγώ ένιωθα οργή και θυμό, και η στάση του με βοηθούσε να καθαρίσω τη σκέψη μου. (13 ετών)

Μια έφηβη για το περιβάλλον

Όλοι πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν κάτι τρομερό για να βοηθήσουν το περιβάλλον, για παράδειγμα να δώσουν πολλά λεφτά σε οργανώσεις, ενώ στην πραγματικότητα παντού μπορείς να βρεις κάτι να κάνεις. Ας πούμε, να αγοράζεις προϊόντα που είναι cruelty-free, δηλαδή που δεν έχουν δοκιμαστεί με πειράματα σε ζώα. […] Μπορούμε επίσης να μην παίρνουμε πλαστικές σακούλες όταν πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ, αλλά να παίρνουμε μαζί μας επαναχρησιμοποιούμενες. (14 ετών)

ΜΙΚΡΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ

Εκδόσεις Key Books

Αγόρασέ το

Public.gr

Μια έφηβη για την τραπ

Ακούς και άλλες λέξεις. Το σλατίνα, για παράδειγμα. Είναι ένας τραγουδιστής, τέλος πάντων, που είναι τράπερ. Εμένα δεν μου αρέσει, είναι άθλιος. Αν σου βάλω να ακούσεις τραγούδι του, θα ξεράσεις, αλήθεια σου λέω. Είναι πάρα πολύ σεξιστής. Βρίζει πολύ, είναι ό,τι να ’ναι και σαν χαρακτήρας. Υπάρχουν κοπέλες που ακούνε τη μουσική του, εγώ τη μισώ, δεν θα ήθελα ποτέ να την ακούσω, ούτε να κάθομαι να την ακούω με κάποιον άλλο επειδή θέλει ο άλλος.

Το ντύσιμο

Σπάνια μπορεί να σκεφτώ να μη βάλω αυτό, επειδή ίσως «προκαλέσει», παρότι κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει η λογική ότι το ντύσιμο προκαλεί. Επειδή όμως, δυστυχώς, υπάρχει αυτή η άποψη, τα κορίτσια έχουμε στο βάθος του μυαλού μας να είμαστε σχετικά προστατευμένες. Αλλά πιστεύω πως προκλητικό ντύσιμο δεν υπάρχει. Αν κάποιος θέλει να ενοχλήσει μια κοπέλα, θα το κάνει ακόμη κι αν η κοπέλα δεν «δείχνει» τίποτα.

Έφηβες σε έναν κόσμο ανδρών

Το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω θεωρείται ανδροκρατούμενο – παρότι έχουν αρχίσει να μπαίνουν και πολλές γυναίκες στον χώρο. Εμένα αυτό δεν με αποθαρρύνει, ούτε με εμποδίζει. Αντιθέτως, μου δίνει δύναμη να προσπαθήσω ακόμη περισσότερο, αφού το επίτευγμα θα είναι ακόμη μεγαλύτερο! (14 ετών)

Η άποψη μιας έφηβης για το #MeΤoo

Έχω παρακολουθήσει το #MeToo και θεωρώ πως είναι πολύ καλό που έχουν αρχίσει οι γυναίκες και μιλάνε για ό,τι τους έχει συμβεί και που πλέον δεν φοβούνται! Ακόμη κι αν κάποιοι λένε πως άργησαν. […] Δεν θεωρώ πως είναι υπερβολή που βγήκαν αυτές οι γυναίκες και μίλησαν. Θεωρώ πως είναι σαν ντόμινο. Αν ξεκινήσει ένας να μιλάει, θα ξεκινήσουν κι άλλοι επειδή θα βρουν το θάρρος να το κάνουν. Όσο περισσότεροι είναι τόσο το καλύτερο. (14 ετών)

Pexels

Οι έφηβες για το σχολείο

Η αλήθεια είναι ότι οι καθηγητές στο σχολείο δεν μου εμπνέουν εμπιστοσύνη για να πάω να τους μιλήσω. [...] Τα αγόρια μπορεί να τα ευνοήσουνε λίγο στους βαθμούς, δηλαδή θα πούνε είναι αγόρι αυτό, κι αν κάνουν φασαρία, θα προσπαθήσουν να τους βοηθήσουν για να πάρουν παραπάνω, ενώ τα κορίτσια πρέπει να τα καταφέρουν μόνα τους. (15 ετών)

Στα πανεπιστήμια της Αμερικής όλα όσα κάνουν τα παιδιά δεν είναι μόνο για το βιογραφικό τους, τα νιώθουν κιόλας. Είτε συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης γυναικών είτε σε ένα πρόγραμμα αστροφυσικής, κάτι αποκομίζουν. Στο ελληνικό σχολείο σού λένε ότι όλα κρίνονται από ένα διαγώνισμα και ότι, αν δεν γράψεις καλά στις Πανελλήνιες, πρέπει να αρχίσεις πάλι από την αρχή. Μπορεί να είσαι καλή μαθήτρια, να σε πιάσει άγχος την ημέρα των εξετάσεων και να μην μπορείς να μπεις στη σχολή που θες. (16 ετών)

Η αξία των καθημερινών στιγμών

Μικρές στιγμές που όμως έχουν μεγάλη σημασία για εμένα, επειδή νιώθω πολύ χαλαρή και ελεύθερη, είναι όταν περνάω με το σχολικό από ένα σημείο στην Αττική Οδό που βλέπεις σχεδόν όλη την Αθήνα. Εκεί φωτίζεται όλος ο τόπος και φαίνεται και ο ουρανός πανέμορφος. Οπότε, ό,τι και να κάνω το πρωί στο σχολικό, απλά σταματάω και κοιτάζω δίπλα μου και νιώθω πάρα πολύ ήρεμη εκείνη τη στιγμή. Νιώθω χαρά. Πολλές στιγμές χαράς είναι μικρά πράγματα: κάθε φορά που αγκαλιάζω ένα αγαπημένο μου άτομο, το καλοκαίρι στη θάλασσα που μπορεί απλά να κοιτάζω το κύμα και να λέω από μέσα μου ότι «όλα θα πάνε καλά».

Unsplash

Ο καθημερινός σεξισμός που βιώνουν οι έφηβες

Ένα παράδειγμα καθημερινού σεξισμού που βιώνουμε είναι η διαρροή γυμνών φωτογραφιών, που γίνεται μέχρι και στο δικό μου σχολείο. Είναι ξανά το μοτίβο «η κοπέλα που χρειάζεται την αντρική επιβεβαίωση και κάνει πράγματα με τα οποία δεν νιώθει πραγματικά άνετα και το αγόρι το οποίο έχει πάρει αυτά τα πρότυπα από μεγαλύτερα αγόρια, από μεγαλύτερους άντρες». Είναι στάνταρ πρακτική αυτό στα σχολεία. Και είναι ένας τρόπος να δείξει ο άντρας τη δύναμή του πάνω στη γυναίκα, τον έλεγχό του. (17 ετών)

Το όνειρο μιας έφηβης

Μια μέρα η δασκάλα μάς ζήτησε να γράψουμε ποιο είναι το μεγαλύτερό μας όνειρο. Είχα γράψει τότε ότι το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι να αλλάξω τον κόσμο και να γραφτώ μέσα σε αυτά τα βιβλία που περιγράφουν τις ζωές ανθρώπων, αντρών και γυναικών, που έχουν αλλάξει τον κόσμο. Μετά κατάλαβα ότι όλοι οι άνθρωποι αξίζουν να βρίσκονται σε αυτά τα βιβλία, γιατί όλοι αγωνιζόμαστε και πετυχαίνουμε πράγματα κάθε μέρα. (13 ετών)