Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΣΕΡΕΦΟΓΛΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;» ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙΟΥ

Μετά το «Αβγώ» και το «Οπ!», που μύησαν τα μικρά μας στον μαγικό κόσμο του παιδικού θεάτρου, η Στέλλα Σερέφογλου φέρνει φέτος ένα έργο για μεγαλύτερα παιδιά που απαντά στο μεγαλύτερο «Τι είναι αυτό;». Της ζητήσαμε να μας αποκαλύψει την απάντηση...

Αν είσαι από τους ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο, το πιθανότερο είναι έχεις ήδη μεταλαμπαδεύσει αυτή την αγάπη και στο παιδί σου. Κι αν αναζητάς ποιοτικές παιδικές παραστάσεις που να ενισχύουν την ενσυναίσθηση και την κριτική σκέψη του παιδιού, την αυτοσυγκέντρωση και την πνευματική και κοινωνική του ανάπτυξη, δεν μπορεί παρά να έχεις ήδη έρθει σε επαφή με τα καταπληκτικά έργα για βρέφη και παιδιά που ανεβάζει την τελευταία δεκαετία η σκηνοθέτις και θεατροπαιδαγωγός Στέλλα Σερέφογλου.

Με την «Υπέροχη αγκαλιά της μαμάς μου» να έχει προηγηθεί, εγώ τη γνώρισα το 2018 με το «ΑΒΓΩ», που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία για πολλά συνεχόμενα έτη στο Μέγαρο Μουσικής, ενώ ακολούθησε το «Οπ!» που ανέβαινε μέχρι και την προηγούμενη θεατρική σεζόν στο Studio Μαυρομιχάλη. Οφείλω να παραδεχτώ ότι την θαύμασα όχι μόνο για τα μηνύματα που μετέφερε μέσω αυτών, αλλά και για την ιδιαίτερη αισθητική της, καθώς και για τα ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά μέσα που χρησιμοποιεί, όπως η σκηνογραφία, τα ακροβατικά, η παντομίμα, αλλά και η υπέροχη μουσική. Χάρη σε αυτά. καταφέρνει να καθηλώσει τους λιλιπούτειους θεατές από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου.

Φέτος, η Στέλλα Σερέφογλου επιστρέφει στο αγαπημένο της παιδικό θέατρο με μία παράσταση που απευθύνεται σε λίγο μεγαλύτερες ηλικίες, από 4 έως 10 ετών. «Τι είναι αυτό;» είναι ο τίτλος και το βασικό της ερώτημα, για να ακολουθήσουν έπειτα κι άλλα όπως: Πού θα πάει αυτό; Πού είναι αυτό; Τι έχει μέσα αυτό; Πρόκειται για ερωτήματα που όλα τα παιδιά κάποτε θέτουν στους μεγάλους και κατά κανόνα πηγάζουν από έναν κοινό παρονομαστή τον οποίο συχνά ξεχνάμε: Τι είναι αυτό… που το λένε αγάπη;

Φωτογραφίες: Στέλλα Σερέφογλου

Λίγο πριν την πρεμιέρα της Κυριακής 12 Οκτωβρίου 2025, στο θέατρο Σταθμός, ζήτησα από την κ. Σερέφογλου να μας αποκαλύψει τι είναι αυτό που θα κάνει μικρούς και μεγάλους να αγαπήσουν άλλη μια παράστασή της, η οποία  υπόσχεται στα μικρά μας μια αξέχαστη θεατρική εμπειρία γεμάτη δράση, χιούμορ, ρυθμό, στοιχεία βωβού κινηματογράφου και… απαντήσεις στα μεγάλα τους ερωτήματα!

– Κυρία Σερέφογλου, σας γνωρίσαμε σκηνοθετικά μέσα από παραστάσεις που απευθύνονταν σε παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας. Με το «Τι είναι αυτό;» η ομπρέλα ανοίγει λίγο παραπάνω για να βρεθούν από κάτω της και μεγαλύτερα παιδιά. Πώς πήρατε  αυτή την απόφαση και πώς προέκυψε η ιδέα του νέου αυτού έργου;

Νομίζω πως ο κυριότερος λόγος που με οδήγησε σε κάτι τέτοιο ήταν η απόφαση να γράψω κείμενο. Η ίδια ακριβώς ιστορία, αν προοριζόταν για παιδιά προσχολικής ηλικίας, θα είχε εντελώς διαφορετική προσέγγιση, περισσότερο σωματική κι εξωλεκτική.

Η ιδέα γεννήθηκε καθότι ως παιδί επαναλάμβανα, σχεδόν για τα πάντα, στη μητέρα μου την ερώτηση «τι είναι αυτό;» – εκδήλωση φυσικής περιέργειας και προσπάθειας κατανόησης του κόσμου που με περιέβαλλε. Έχοντας το ερώτημα αυτό ως αφετηρία, αποφάσισα να το αναδιατυπώσω και να το συνδέσω με το τραγούδι «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη». Η παράσταση «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;» είναι ένα μείγμα αυτής της ανεπιτήδευτης και συχνά πρωτότυπης παιδικής περιέργειας. αλλά και της επιθυμίας μου να υμνήσω την αξία της αγάπης και της έμφυτης ανάγκης να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε.

Στην παράσταση θα δούμε δύο μικρά αδέλφια που μαλώνουν διαρκώς για τα πάντα – τι πιο συνηθισμένο; Οι μικροί θεατές που θα την παρακολουθήσουν θα ταυτιστούν απόλυτα! Τι θα καταλάβουν, όμως, στη συνέχεια από την ιστορία του έργου;

Φωτογραφίες: Στέλλα Σερέφογλου

Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι τι θα νιώσουν και κατά πόσο θα συνδεθούν με αυτό που παρακολουθούν. Η ιστορία του έργου είναι ένα αμάλγαμα εξερεύνησης, παρατήρησης και ερωτημάτων γύρω από τον κεντρικό θεματολογικό πυρήνα, το μυστήριο της αγάπης. Μέσα από την παράσταση προσκαλούμε τους αποδέκτες σε ένα συναισθηματικό ταξίδι χωρίς να επιδιώκουμε να δώσουμε απαντήσεις. Αν οι θεατές φεύγοντας έχουν συγκινηθεί, γελάσει, ταυτιστεί με τις ποικίλες καταστάσεις που συμβαίνουν επί σκηνής κι αν, ακόμη καλύτερα, έχουν παρηγορηθεί, τότε κι εμείς με τη σειρά μας θα νιώσουμε πως η αποστολή μας βρίσκει ένα είδος ολοκλήρωσης.

– Τι θα δουν τα παιδιά που θα έρθουν;

Βασική προϋπόθεση ώστε να ξεπεράσει κανείς τα όρια μιας νόστιμης ιστορίας και μιας καλής τεχνικής διαδικασίας είναι η δημιουργία έργου με επίπεδα και συμβολισμούς. Μέσα από την αδελφική σχέση μιλάμε για όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και τα ποικίλα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα σ’ αυτές, χωρίς να φοβόμαστε να μιλήσουμε για τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε όλοι μας, μικροί και μεγάλοι. Συνεπώς, ανοίγουμε έναν «διάλογο» που ελπίζω να απενοχοποιεί και να απελευθερώνει τους θεατές.

Φωτογραφίες: Στέλλα Σερέφογλου

Τα παιδιά θα δουν δύο νέους, ταλαντούχους ηθοποιούς, που πραγματικά χαρίζουν ένα κομμάτι του εαυτού τους πάνω στη σκηνή. Μέσα από τις ερμηνείες τους, τον ρυθμό των διαλόγων, τις χορογραφίες και τα τραγούδια, δημιουργούν μια παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα στην οποία το χιούμορ εναλλάσσεται με τη συγκίνηση.

– Οι γονείς που θα τα συνοδεύσουν τι θα κερδίσουν παρακολουθώντας το;

Θα ήταν ευτύχημα αν οι γονείς που θα συνοδεύσουν τα παιδιά τους αφεθούν στο δικό τους ταξίδι και δεν ασχοληθούν ιδιαίτερα με το τι κατανόησαν τα παιδιά. Η ικανοποίηση εξάλλου των μικρών θεατών εκδηλώνεται σχεδόν ακαριαία. Μιλάω για την ανάγκη των ενηλίκων να εξηγήσουν, να ρωτήσουν αν άρεσε, για το «μήνυμα» που πρέπει να ανακαλύψουν. Τα παιδιά δεν θέλουν μηνύματα, προτιμούν μια ωραία ιστορία που δεν στρογγυλεύει τις ανθρώπινες αδυναμίες και δεν καθιστά τον κόσμο μας ψεύτικο.

Ως μητέρα, παιδαγωγός και καλλιτέχνης, θεωρώ ότι ο μόνος δρόμος για να αναπτύξεις τη φαντασία των παιδιών και να τους δώσεις ερεθίσματα που θα συμβάλουν στην πνευματικότητά τους είναι η ειλικρίνεια. Οπότε, προσκαλώ τους γονείς να αφεθούν στα σύμβολα που ξεδιπλώνονται μέσα στο έργο, να συνδεθούν με το παιδί τους αλλά και με το παιδί μέσα τους ώστε να βγουν κι αυτοί με τη σειρά τους «χορτάτοι» μετά την παράσταση.

– Μιλήστε μας για τη μουσική της παράστασης: Την έχει αναλάβει ο εξαιρετικός Παναγιώτης Μανουηλίδης. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και τι θα ακούσουμε;

Πρόκειται για μια μουσική η οποία χαρακτηρίζεται από εσωτερική φωτεινότητα και μια παιγνιώδη αλληλεπίδραση με τους στίχους. Δεν διακρίνεται από επιτηδευμένη καλοσύνη ή ευκολία επειδή η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά. Στρέφει την ακοή μας στο υπερφυσικό, μας παρηγορεί και συνομιλεί ποιητικά με τη φαντασία μικρών και μεγάλων.

Φωτογραφίες: Στέλλα Σερέφογλου

Υπάρχει ένας πλούτος και μια ευφυής προσέγγιση στη χρήση μουσικών οργάνων, ενώ και οι μελωδίες δανείζονται στοιχεία και εμπνέονται από διαφορετικά μουσικά είδη. Έτσι, εκεί που μαγεύεσαι από μια κιθάρα σε κάποια ακτή του Ρίο ντε Τζανέιρο, ξαφνικά, ξεπετάγεται μια μπάμπουσκα μέσα από μια τρίλια ή, εκεί που έχεις την αίσθηση ότι μπροστά σου ξετυλίγεται μια σκηνή από ταινία του Τιμ Μπάρτον, ξαφνικά ξεπροβάλλει μια ξεχωριστή ηρωίδα του Disney. Είναι πολύ ιδιαίτερη η μουσική του Παναγιώτη και ταίριαξε απόλυτα με την υπόλοιπη αισθητική του έργου.

– Τελικά… τι είναι αυτό; Ή, πιο σωστά: Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη;

Θα σας απαντήσω με τους στίχους του τελευταίου τραγουδιού της παράστασης:

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη…
Τι είναι αυτό; Τι είναι αυτό;
Δεν αρκεί ένας μόνο μα τουλάχιστον δυο,
και η καρδιά μεγαλώνει και χωράει κι άλλους δυο…
κι άλλους δυο… κι άλλους δυο!

[...]

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη…
Τι είναι αυτό; Τι είναι αυτό;
Είναι δύναμη πάνω από το εγώ!
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Η νέα παράσταση της Στέλλας Σερέφογλου ανεβαίνει στο θέατρο Σταθμός από την Κυριακή 12 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή έως τις 23 Νοέμβριου 2025, στις 12:00. Κλείσε εισιτήρια