ΤΙ ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ;

Ανάμεσα σε θάμνους, δέντρα και παρτέρια, τα Plásmata επιστρέφουν στο Πεδίον του Άρεως με νέα έργα, δράσεις και μια πρόσκληση να βιώσουμε αλλιώς τον δημόσιο χώρο.

We’ve met before, haven’t we? Κάπου έχουμε ξαναβρεθεί, σωστά; Με αυτή τη φράση έρχονται να μας συστηθούν τα Plásmata 3, που από τις 27 Μαΐου έως τις 15 Ιουνίου 2025 θα μας αποκαλύπτονται (ή μήπως θα κρύβονται;) στο Πεδίον του Άρεως.

Εκεί ακριβώς τα πρωτοσυναντήσαμε πριν από τρία χρόνια, ως μία έκθεση ψηφιακής τέχνης της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση με τίτλο Plásmata: Bodies, Dreams, and Data. Έναν χρόνο μετά ήρθαν τα Plásmata II: Ioannina, που δήλωναν «ανθρώπινα, παράξενα, ψηφιακά, μεταφυσικά».

«Αυτή τη φορά θελήσαμε να δημιουργήσουμε ένα παρηγορητικό περίπατο», εξήγησε στην παρουσίαση του εγχειρήματος η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια Ιδρύματος Ωνάση και επιμελήτρια στα Plásmata 3.

Robert Wilson, Kool Snowy Owl.

«Δεν ξέρω αν πρέπει τα Plásmata να λέγονται έκθεση, δεν ξέρω αν πρέπει να λέγονται πρότζεκτ, γιατί νιώθουμε ότι δεν είναι τίποτα από τα δύο. Σε κάποιες περιπτώσεις λέγαμε ότι δημιουργούμε καταστάσεις. Θεωρώ ότι δεν είναι ούτε κατάσταση. Αυτή τη φορά είναι απλώς μια πρόσκληση. Λίγο πολύ τα Plásmata λένε: Ελάτε να μας δείτε και να μας βρείτε. Και όλα αυτά προκειμένου να μη διασχίζουμε απλώς το Πεδίον του Άρεως ως έναν ενδιαφέροντα δημόσιο χώρο, αλλά να το κάνουμε πιο δικό μας, να περνάμε περισσότερο χρόνο σε ένα τόσο ωραίο περιβάλλον».

The Callas, PUNKTHENON.

Όπως ανέφερε η ίδια, το αρχικό brief που έδωσε στην ομάδα της Στέγης ήταν στίχοι από δύο τραγούδια, ένα ξένο και ένα ελληνικό: «Tell me lies, tell me sweet little lies», από το «Little Lies» των Fleetwood Mac (1987) και «προσωπικά, δεν έχω αίσθηση αυτό που ζούμε είναι αλήθεια ή παραίσθηση», από το «Προσωπικά» της Ελένης Δήμου (1988).

Efi Gousi, Tectonic Riders.

«Τα Πλάσματα φέτος κινούνται κάπου ανάμεσα στο αντικειμενικά πραγματικό και το επινοημένο, κάπου ανάμεσα σε αυτό που λέμε fiction και reality», πρόσθεσε η Αφροδίτη Παναγιωτάκου. «Επιθυμούμε να ξεκινήσετε μια διαδρομή που θα θυμίζει λιγάκι τον κόσμο του Ντέιβιντ Λιντς, όπου τα πράγματα μοιάζουν καθ’ όλα κανονικά, αλλά δεν είναι. Γιατί υπάρχει μια πολύ μικρή λεπτομέρεια που σε μετακινεί από τη βεβαιότητα».

Manousos Manousakis, Neighbors.

«Τα Plásmata 3 θέτουν εκ νέου το θέμα του πάρκου στο κέντρο της πόλης: αυτού του ιδιότυπου “ανάμεσα”, το οποίο καθορίζεται από τα συλλογικά μας όνειρα και την υλική πραγματικότητα που αυτά πλάθουν», σημείωσε από την πλευρά του ο Πρόδρομος Τσιαβός, διευθυντής ψηφιακής ανάπτυξης και καινοτομίας Ιδρύματος Ωνάση και general manager στα Plásmata 3, χαρακτηρίζοντάς τα ένα «ζωντανό εργαστήριο ιδεών, δοκιμών και δημιουργίας για τον δημόσιο χώρο και το πώς συνδεόμαστε με αυτόν».

Χωρίς να διαταράσσουν την αρμονία και την καθημερινότητα του πάρκου, τα Plásmata 3 απλώνονται διακριτικά ανάμεσα σε θάμνους, μνημεία, δέντρα και παρτέρια, αγκαλιάζοντας το αστικό φυσικό τοπίο. Σαν να ήταν πάντα εκεί, μας προσκαλούν να περιηγηθούμε, να ονειρευτούμε, να χαθούμε. Είκοσι πέντε έργα καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό συνθέτουν την εικαστική ραχοκοκαλιά των Πλασμάτων, με τους δημιουργούς να έχουν συμμετάσχει ενεργά στην επιλογή των σημείων όπου τοποθετήθηκαν.

Moritz Simon Geist, Hard Times Soft Sounds. © Robert Arnold

Μαζί με τα έργα, τα Plásmata 3 φέρνουν στο Πεδίον του Άρεως και μια σειρά δράσεων:

• μια υπνωτιστική περφόρμανς του κορυφαίου Γάλλου χορογράφου Yoann Bourgeois,
• μουσική, DJ sets και ζωντανές εκπομπές από το Stegi.Radio, το διαδικτυακό ραδιόφωνο της Στέγης,
• ανοιχτές συζητήσεις με καλλιτέχνες, ερευνητές, επιστήμονες, κατοίκους της περιοχής, ακτιβιστές και εργαζόμενους,
• κινηματογραφικές προβολές ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους,
• γεύσεις και ποτά από pop-up food spots, street-food καντίνες και bars.

Ziad Antar, TokyoTonight.

Ενώ τα Plásmata 3 φιλοδοξούν να προσελκύσουν στο Πεδίον του Άρεως κόσμο από οπουδήποτε, δίνουν επίσης μεγάλη σημασία στη σύνδεση με τους ανθρώπους, τις κοινότητες και τις επιχειρήσεις της γύρω περιοχής. Με μελέτες, συνεργασίες και δράσεις επιχειρηματικής ενδυνάμωσης, στόχος είναι η ουσιαστική σύνδεση της έκθεσης με τη γειτονιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι θα πραγματοποιηθούν εργαστήρια ψηφιακού μετασχηματισμού για 30+ τοπικές επιχειρήσεις, από αφρικανικά κομμωτήρια μέχρι δημιουργικά studios. Όλα σχεδιασμένα με σεβασμό στον τόπο και τους ανθρώπους του.

Aias Kokkalis, Ares Awakening.

Κι αν όλα αυτά ακούγονται έως και καταιγιστικά, το μόνο που δεν πρέπει να πάθει ο επισκέπτης είναι… FOMO! Όπως εξήγησε η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, απλώς καλούμαστε να βρεθούμε εκεί ακόμα και για να μην κάνουμε τίποτα! «Αυτό το τίποτα είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό το αντίδοτο στην επιθετικότητα, στην ασχήμια, στη σκληρότητα, που περισσεύει στον πραγματικό κόσμο όπου ζούμε έτσι κι αλλιώς», τόνισε. «Είπαμε ας δημιουργήσουμε μια όαση όπου η πραγματικότητα θα έχει έναν λιγότερο σημαντικό ρόλο».

Είσοδος ελεύθερη. Δείτε το πρόγρμμα των περιηγήσεων και των υπόλοιπων δράσεων online.