ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΞΗΓΕΙ ΓΙΑΤΙ Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ

Γιατί χωρίζουν τα ζευγάρια; Ένας έμπειρος δικηγόρος αποκαλύπτει ότι η απιστία δεν είναι η πραγματική αιτία ενός διαζυγίου, αλλά το τελικό σύμπτωμα.

Ο θεσμός του γάμου υποφέρει, με όλο και περισσότερους κατοίκους του πλανήτη να επιλέγουν τη συγκατοίκηση ή τη μοναχική ζωή, αντί για τον γάμο και την απόκτηση παιδιών. Επίσης, από το 1970 έχει διπλασιαστεί το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 35-39 ετών που έχουν πάρει διαζύγιο, με τις εύκολες διαδικασίες του δυτικού κόσμου να έχουν παίξει τον ρόλο τους. Η υπερπροσφορά επιλογών που δημιουργούν τα social media είναι προφανώς κομμάτι αυτής της πραγματικότητας, ενώ τα ποσοστά απιστίας να έχουν εκτοξευθεί.

Η απιστία αναφέρεται μεν ως αιτία στις περισσότερες αιτήσεις διαζυγίων, ωστόσο, σύμφωνα με έναν ειδικό, δεν είναι η «ασθένεια» αλλά το «σύμπτωμα».

Ο James Sexton είναι δικηγόρος διαζυγίων και οικογενειακού δικαίου. Δραστηριοποιείται εδώ και περισσότερες από δύο δεκαετίες στη Νέα Υόρκη. Όσα του έμαθαν οι εμπειρίες του έγιναν υλικό για δύο βιβλία. Για την ακρίβεια, έγραψε για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να διατηρηθεί ένας ευτυχισμένος γάμος και να αποφευχθεί το διαζύγιο.

Cottonbro / Pexels

Σε βίντεο του LADbible Stories κλήθηκε να λύσει κάποιες απορίες για τους γάμους και τα διαζύγια. Ακολουθούν οι απαντήσεις που έδωσε σε πέντε βασικές ερωτήσεις για τον γάμο και το διαζύγιο.

1. Ποια αιτία διαζυγίου αναφέρεται πιο συχνά;

Η πιο σύντομη απάντηση στο γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι είναι απλή, λέει ο James Sexton: δεν θέλουν πια να είναι παντρεμένοι ο ένας με τον άλλον. Ωστόσο, το ερώτημα που προκύπτει πιο συχνά είναι ποιος είναι ο βασικός παράγοντας που επιταχύνει το διαζύγιο.

Οι περισσότεροι περιμένουν να ακούσουν κάτι μεγάλο, κάτι συνταρακτικό. Στην πραγματικότητα, οι δύο πιο συχνές αιτίες είναι απολύτως αναμενόμενες: η απιστία και η οικονομική ανεντιμότητα. Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για έναν απλοποιημένο τρόπο να δούμε το ζήτημα. Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι η ίδια η ασθένεια, αλλά τα συμπτώματά της.

Ο ίδιος εκτιμάει ότι η ουσία βρίσκεται αλλού: στον σταδιακό αποχωρισμό, στην αποσύνδεση των συντρόφων. Μια διαδικασία που εξελίσσεται αργά, σχεδόν αθόρυβα, όπως η πτώχευση – λίγο λίγο στην αρχή, μέχρι που συμβαίνει απότομα και ολοκληρωτικά.

Η απιστία και η οικονομική απρέπεια είναι απλώς το τελικό στάδιο, η «έκρηξη» που φέρνει την κατάρρευση. Προηγούνται όμως αμέτρητες μικρές αποσυνδέσεις, φθορές και αποστάσεις που συσσωρεύονται, μέχρι να οδηγήσουν εκεί. Κι αυτές, στην πραγματικότητα, είναι η βαθύτερη αιτία κάθε διαζυγίου.

Anastasia Shuraeva / Pexels

2. Πόσο συχνά οδηγεί στο διαζύγιο η απιστία;

Ο Sexton αναγνωρίζει ότι η απιστία είναι παρούσα σε πολλά διαζύγια, όμως λέει ότι το ερώτημα παραμένει: χωρίζουν οι άνθρωποι εξαιτίας της ή απιστούν επειδή έχουν ήδη απομακρυνθεί και το τέλος της σχέσης είναι κοντά;

Η απάντηση θεωρεί ότι δεν είναι εύκολη. Σπάνια μπορεί κανείς να προσδιορίσει τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε, αφού η αλήθεια συχνά χάνεται μέσα στην πολυπλοκότητα των σχέσεων. Δίνει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: μια γυναίκα μπορεί να λέει ότι χωρίζει τον άντρα της επειδή έχει σχέση με τη γραμματέα του· εκείνος απαντά πως κατέφυγε στη γραμματέα επειδή η σύζυγός του δεν τον άφηνε να την πλησιάσει ερωτικά· η σύζυγος αντιτείνει πως δεν τον άφηνε γιατί δεν ένιωθε αγάπη ή καλοσύνη από εκείνον. Ένας φαύλος κύκλος χωρίς ξεκάθαρη αρχή ή τέλος.

Το ερώτημα, λοιπόν, λέει ότι δεν είναι μόνο αν η απιστία προκαλεί ή απλώς επιταχύνει το διαζύγιο, αλλά πώς επιδρά στη σχέση. Για κάποιους, μπορεί να λειτουργήσει σαν αφύπνιση, μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν πόσο έχουν απομακρυνθεί από τον άνθρωπο που κάποτε αγάπησαν. Για άλλους, είναι η αφορμή ή το τελικό βήμα για να εγκαταλείψουν έναν γάμο που έχει ήδη τελειώσει εσωτερικά.

Σε κάθε περίπτωση, η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή παραμένει βαθιά και καθολική. Συχνά, οι άνθρωποι τη βρίσκουν αλλού, ενώ εξακολουθούν να βρίσκονται μέσα σε έναν γάμο. Και σύμφωνα με την εμπειρία του ειδικού, η απιστία παίζει ρόλο περίπου στο 75–80% των διαζυγίων.

Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΩΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΦΟΒΟ Ή ΣΥΝΗΘΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΝΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΗ.

3. Οι γυναίκες ή οι άντρες απιστούν περισσότερο;

Ο Sexton απαντάει ότι, σύμφωνα με την εμπειρία του, οι άντρες απατούν συχνότερα, αλλά οι γυναίκες το κάνουν «καλύτερα». Υπάρχει, όπως εξηγεί, διαφορετική προσέγγιση του θέματος ανάμεσα στα δύο φύλα, κάτι που φαίνεται και στον τρόπο που αντιδρούν όταν αποκαλύπτεται η απιστία. Οι άντρες δίνουν συνήθως έμφαση στο αν υπήρξε σεξουαλική επαφή, ενώ οι γυναίκες στον αν έχουν αναπτυχθεί αισθήματα αγάπης.

Anastasia Shuraeva / Pexels

4. Οι άντρες ή οι γυναίκες καταθέτουν ως επί το πλείστον αίτηση διαζυγίου;

Τα στοιχεία στις ΗΠΑ δείχνουν ότι περίπου το 70% των αιτήσεων προέρχονται από γυναίκες. Αυτή η στατιστική, ωστόσο, επισημαίνει ότι έχει χρησιμοποιηθεί με άδικο τρόπο, για να ενισχύσει την αντίληψη ότι οι γυναίκες βλέπουν τον γάμο σαν παιχνίδι τύχης: όταν «κερδίζουν», φεύγουν.

Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη. Στα χρόνια της επαγγελματικής του εμπειρίας, οι περισσότερες αιτήσεις διαζυγίου που υπέβαλαν γυναίκες οφείλονταν σε πράξεις ή παραλείψεις των συντρόφων τους. Συχνά, μάλιστα, οι ίδιες βρίσκονται σε θέση ανάγκης: ο άντρας μπορεί να έχει φύγει απροειδοποίητα, να έχει σταματήσει να πληρώνει ενοίκιο ή τα έξοδα του παιδιού, και τότε η γυναίκα απλώς ζητά καθοδήγηση για το τι να κάνει.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΟΜΩΣ Η ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΡΓΑ: ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΟΡΑΤΟΣ, ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ, ΑΓΑΠΗΤΟΣ.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η αίτηση διαζυγίου δεν εκφράζει επιθυμία αποχώρησης, αλλά ανάγκη επιβίωσης – είναι ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστεί η διατροφή, το σπίτι ή η οικονομική σταθερότητα. Γι’ αυτό, παρότι οι περισσότερες αιτήσεις προέρχονται από γυναίκες, αυτό δεν σημαίνει ότι εκείνες θέλουν περισσότερο να χωρίσουν από τους άντρες.

5. Πώς θα προσδιορίζατε έναν ευτυχισμένο γάμο;

Ο ειδικός περιγράφει ως ευτυχισμένο τον γάμο όπου οι άνθρωποι παραμένουν μαζί όχι από φόβο ή συνήθεια, αλλά επειδή κάνουν ο ένας τη ζωή του άλλου καλύτερη. Έναν γάμο, δηλαδή, όπου υπάρχει πραγματική παρουσία και σύνδεση.

Ο δυστυχισμένος γάμος, λέει, «κάνει μπαμ». Ίσως λοιπόν ο ευτυχισμένος να είναι απλώς εκείνος που δεν περιλαμβάνει όλα όσα κάνουν έναν γάμο δυστυχισμένο – τα προφανή σημάδια φθοράς, περιφρόνησης ή αδιαφορίας. Ένα τέτοιο σημάδι, για παράδειγμα, είναι όταν ο ένας σύντροφος απευθύνεται υποτιμητικά στον άλλο μπροστά σε τρίτους. Αντίθετα, όταν δείχνει εκτίμηση δημόσια, αυτό είναι ένδειξη σεβασμού και οικειότητας.

Cottonbro / Pexels

Η ευτυχία σε μια σχέση εκτιμά ότι βρίσκεται στις μικρές λεπτομέρειες: στο να προσέχεις, να παρατηρείς, να είσαι παρών. Οι άνθρωποι ερωτεύονται πολύ γρήγορα – υπάρχει κάτι σχεδόν χημικό σε αυτό. Όμως η αποσύνδεση έρχεται αργά: σταματάμε σιγά σιγά να κάνουμε τα πράγματα που κάποτε έκαναν τον άλλο να νιώθει ορατός, πολύτιμος, αγαπητός.

Ο ευτυχισμένος γάμος, τελικά, είναι εκείνος όπου οι δύο άνθρωποι εξακολουθούν να αρέσουν ειλικρινά ο ένας στον άλλο. Αν είχαν να διαλέξουν με ποιον θα βγουν για έναν καφέ, θα διάλεγαν ξανά ο ένας τον άλλο. Και είναι, επίσης, ο γάμος στον οποίο κάθε σύντροφος βλέπει όλα τα μειονεκτήματα, τις δυσκολίες και τα τυφλά σημεία του άλλου – αλλά η αγάπη υπάρχει, παρ’ όλα αυτά.