3 ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΣΟΥ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ

Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση, έχεις δικαίωμα να νιώθεις θλίψη, αλλά επιβάλλεται να σηκώνεσαι και να συνεχίζεις. Τα τρία μαθήματα που ακολουθούν θα σε βοηθήσουν σε αυτό.

Σε μια πολύ ωραία συνέντευξή του πριν από μερικούς μήνες, ο ηθοποιός Jim Carrey είχε δώσει μια πολύ εύστοχη περιγραφή της κατάθλιψης, την οποία μάλιστα διαχώρισε από τη θλίψη εξηγώντας ότι η αγγλική λέξη για την κατάθλιψη, depression, «pροέρχεται από τις λέξεις deep και rest. Το σώμα μας μάς λέει πως χρειαζόμαστε βαθιά ξεκούραση. Χρειάζεται να είναι καταθλιπτικό, γιατί έχει ανάγκη από ένα καλό διάλειμμα από τον χαρακτήρα που προσπαθούμε να παίξουμε, αυτόν του πανίσχυρου μάγου του Οζ, ενώ στην ουσία είμαστε οι ιδρωμένοι τύποι πίσω από την αυλαία».

«Οι άνθρωποι μιλούν συνέχεια για την κατάθλιψη. Η διαφορά μεταξύ αυτής και της θλίψης είναι στη σύμπτωση, στο τι συνέβη ή δεν συνέβη για σένα. Η κατάθλιψη είναι σαν το σώμα σου να σου λέει: Να πας να γ...., δεν θέλω να υποδύομαι άλλο αυτόν τον χαρακτήρα, δεν θέλω να συντηρώ άλλο αυτό το άβαταρ που έχεις δημιουργήσει για έναν κόσμο που μου πέφτει πολύς».

Όσοι έχουν βρεθεί σε κατάσταση θλίψης ή κατάθλιψης –και είναι πολλοί– θα συμφωνήσουν ότι ενώ αισθήματα «βυθίσματος» ή «απόγνωσης» κυριαρχούν, την ίδια ώρα η ζωή «τρέχει» και εκείνοι καλούνται να την ακολουθούν, όσο βαρύ κι αν είναι το βήμα τους, για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται.

Τρία μαθήματα που βελτιώνουν την ψυχική υγεία όταν νιώθεις θλίψη ή βυθίζεσαι στην κατάθλιψη

Η ψυχοθεραπεία είναι σίγουρα το βαρύ πυροβολικό στο οπλοστάσιο των διαθέσιμων μέσων για να μπορέσει κανείς να διαχειριστεί τη θλίψη με τον ελπίδα να απαλλαγεί κάποτε από αυτήν. Όμως, σύμφωνα με τον Αμερικανό κλινικό ψυχολόγο Steven C. Hayes, καθ. Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, υπάρχουν και τρία σημαντικά μαθήματα που αν καταφέρει κανείς να ενστερνιστεί θα τον βοηθήσουν σημαντικά στην καθημερινότητά του.

Pexels Sameel Hassen

Μάθημα #1: Η εμπειρία σου ΔΕΝ είναι εχθρός σου

Όπως λέει ο Hayes, αρκετά νωρίς στη ζωή μας μαθαίνουμε κάτι θεμελιώδες: να ξεφορτωνόμαστε όσα δεν θέλουμε και να κρατάμε ό,τι εμείς επιθυμούμε. Και ενώ καταφέρνουμε να το κάνουμε πολύ αποτελεσματικά για πράγματα όπως το φαγητό, για αντικείμενα που μας πιάνουν χώρο και μερικές φορές για ανθρώπους, όταν προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τη στρατηγική σε προσωπικές μας εμπειρίες συμβαίνει κάτι περίεργο: όσο πιο δυνατά τις σπρώχνουμε «πίσω», τόσο πιο έντονα μοιάζουν να αντιστέκονται. Για την ακρίβεια, ενίοτε τείνουν να δυναμώνουν, να γίνονται συχνότερες, ακόμα και να μας ελέγχουν.

Αν όμως δεν τις παλεύαμε; Αν αφήναμε τις δύσκολες καταστάσεις να υπάρχουν, χωρίς επικρίσεις και αντιστάσεις; Αν επιτρέπαμε στον εαυτό μας να νιώσει ό,τι νιώθει, να σκεφτεί ό,τι σκέφτεται, δείχνοντας καλοσύνη, υπομονή και κατανόηση, μήπως τότε θα μας ήταν πιο εύκολο να τις «κουβαλήσουμε»;

Ο Hayes υποστηρίζει ότι οι σκέψεις είναι απλά σκέψεις και οι εμπειρίες μας δεν είναι εχθρός – ίσως το καταλάβουμε καλύτερα όταν σταματήσουμε να τις πολεμάμε. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «δεν μπορείς να λύσεις έναν κόμπο τραβώντας όλο και πιο δυνατά τα σχοινιά του. Μερικές φορές χρειάζεται πιο ήπια προσέγγιση».

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΠΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ.

Μάθημα #2: Κάτω από τον πόνο σου βρίσκεται ό,τι έχει σημασία για εσένα

Ανεξάρτητα από το πώς μπορεί να τα βιώνεις, τα συναισθήματά σου δεν υπάρχουν για να σου κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη. Αντίθετα, αποτελούν σινιάλα ή ενδείξεις ότι κάτι χρειάζεται προσοχή και φροντίδα, όπως ακριβώς ένας σωματικός πόνος αποτελεί καμπανάκι για την υγεία σου, ίσως μάλιστα να προέρχεται από έναν παλιό τραυματισμό. Με το να ανταποκριθείς στο δύσκολο συναίσθημα, ίσως ανακαλύψεις ποιο είναι το ψυχικό τραύμα που κρύβεται από κάτω. Γιατί κάτω από τον πόνο βρίσκεται συνήθως αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για εσένα.

Για παράδειγμα, δεν θα ένιωθες μοναξιά αν δεν λαχταρούσες τη σύνδεση με άλλους ανθρώπους. Δεν θα ένιωθες θλίψη, αν δεν σε ένοιαζε κάτι ή κάποιος που έχασες. Και σίγουρα δεν θα ένιωθες άδειος/-α, αν δεν σε ένοιαζε να έχει η ζωή σου κάποιο νόημα, έναν σκοπό. Αυτό που σε πονά είναι αυτό που σε νοιάζει.

Pexels Mizyuk

Μάθημα #3: Δείξε το νοιάξιμό σου φροντίζοντας το σώμα σου

Μία από τις δυσάρεστες επιπτώσεις της θλίψης ή της κατάθλιψης είναι ότι οι άνθρωποι συχνά σταματούν να κάνουν αυτά που τους βοηθούν πραγματικά να νιώσουν καλύτερα. Παραμελούν τη διατροφή τους, δεν ασκούνται, απομονώνονται από φίλους, ενώ την ίδια ώρα μπορεί να βυθιστούν σε εθισμούς ή επιβλαβείς συνήθειες.

Αν συνειδητοποιείς ότι κάνεις κι εσύ κάτι τέτοιο, κάνε μια παύση και δοκίμασε κάτι  που να δείχνει φροντίδα και νοιάξιμο: Μπορεί να είναι κάτι μικρό, π.χ. να φας ένα φρούτο, να σηκωθείς από την καρέκλα και να τεντωθείς, ακόμα και να στείλεις ένα emoji σε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Το νοιάξιμο δεν χρειάζεται να είναι μια μεγαλοπρεπής χειρονομία – μπορεί να είναι κάτι απλό και εύκολο.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ ΤΙ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΕΧΕΙ Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΙΑΞΙΜΟ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ.

Ενώ το κάνεις, παρατήρησε τι επίδραση έχει στο σώμα σου. Τι νιώθεις εκείνη τη στιγμή; Και πού το νιώθεις; Όταν βαδίζουμε από τη θλίψη στην κατάθλιψη, συνήθως χάνουμε την επαφή με τα συναισθήματά μας, οπότε χρειάζεται να εξασκηθούμε πάλι στην παρατήρηση και τη διαίσθηση, να συνδεθούμε δηλαδή ξανά με το σώμα μας.

Έτσι, έχει νόημα να παρατηρήσουμε την αίσθηση ενός φρούτου στο στόμα μας ή το ανακουφιστικό τέντωμα όταν κάνουμε μια διάταση. Να παρατηρήσουμε πώς νιώθουμε όταν στέλνουμε μήνυμα σε ένα φίλο.

Και όταν οι δύσκολες σκέψεις και τα δυσάρεστα συναισθήματα μας πλημμυρίζουν, να αναρωτηθούμε: Χρειάζεται να τα αντιμετωπίζω σαν εχθρό μου ή μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου να τα «κουβαλά» ενώ παράλληλα κάνω αυτά που με ευχαριστούν;