3 ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙΣ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

Ανακάλυψε πώς η θετική αφήγηση, η «λεξιλογική καλοσύνη» και η αποδοχή του παρελθόντος μπορούν να σου προσθέσουν χρόνια υγιούς ζωής.

Όπως αποδεικνύει η επιστήμη, τα λόγια που λες στον εαυτό σου καθορίζουν πόσα χρόνια θα ζήσεις. Η ψυχολόγος Αγνή Μαριακάκη αναλύει τρία συγκεκριμένα βήματα που έχουν στόχο να προγραμματίσουμε τα κύτταρά μας για ευζωία και μακροζωία. Επικαλείται την Caroline Myss,  φιλόσοφο και συγγραφέα παγκοσμίου βεληνεκούς στους τομείς της ενεργειακής ιατρικής, της ανθρώπινης συνείδησης και της ιατρικής διαίσθησης, η οποία έχει πει ότι «οι συναισθηματικές μας θέσεις, οι πεποιθήσεις και οι επιλογές μας σωματοποιούνται και επηρεάζουν την υγεία, τη ζωή, τις συμπεριφορές, τις αποφάσεις και τις επιλογές μας».

Με άλλα λόγια, η βιογραφία μας γίνεται η βιολογία μας. «Μπορούμε συνειδητά να γράψουμε ένα σενάριο ισορροπίας και μακροζωίας;» αναρωτήθηκε σε σχετικό βίντεο η Αγνή Μαριακάκη. Σύμφωνα με την ίδια, η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό «ναι», αρκεί να προσέξουμε τρία σημεία.

1. Ό,τι λες, το σωματοποιείς

Το πρώτο βήμα για να προσθέσουμε χρόνια υγιούς ζωής, λέει, «είναι η playlist που παίζει στο κεφάλι σου. Φαντάσου ότι κάθε ημέρα, ξυπνάς με ένα ραδιόφωνο στο κεφάλι. Κάθε μέρα, η φωνή του πανικού θα σου κρατάει συντροφιά με νέα θρίλερ, νέα δράματα και πολλές τραγικότητες. Η κλασική playlist έχει το “είμαι άχρηστη”, με το “τίποτα δεν μου πηγαίνει καλά” ή το “όλα τα κακά έρχονται πάνω μου” ή το “τι τραβάω;” ή το “κανείς δεν μπορεί να με νιώσει” ή το “είμαι ένα μάτσο χάλια”. Όλα αυτά ηχογραφούνται αυτόματα από όλα τα κύτταρά σου και το σώμα μετά συμπεριφέρεται ανάλογα».

Η ίδια εξηγεί ότι «στον εγκέφαλό μας υπάρχει το λεγόμενο default mode network, ένα δίκτυο περιοχών που ενεργοποιείται όταν κάνουμε εσωτερικό διάλογο. Όταν λέμε ιστορίες και φράσεις στον εαυτό μας, για τον εαυτό μας. Αν αυτές είναι γεμάτες ανημπόρια, πόνο, παράπονο, εγκατάλειψη και μουρμούρα, τότε το default mode network καταγράφει και αναπαράγει αυτά τα μοτίβα. Ο εαυτός κάνει ό,τι χρειάζεται για να είσαι μαγκούφης, κατηφής, ανήμπορος. Αυτά “τάισες” στο σύστημα, αυτά παίρνεις στο σώμα σου και τη ζωή σου».

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

Μια άσκηση που προτείνει να κάνεις κάθε πρωί είναι να πεις στον εαυτό σου πως ό,τι κι αν γίνει σήμερα, θα γελάσεις πρώτος. Ποτέ τελευταίος. «Πες το δυνατά πως η ημέρα σου αρχίζει με εσένα. Προσοχή: πρέπει να διαλέγουμε σαν τα μανιτάρια τις προσωπικές μας αφηγήσεις. Να ξεδιαλύνουμε τι είναι δηλητηριώδες και τι είναι υγιεινό, ώστε να το κρατάμε».

2. Οι λέξεις που λες είναι τα ρούχα που φοράς

Το δεύτερο πρακτικό βήμα που μπορεί να καθορίσει το σωματικό μας πεπρωμένο, λέει η κ. Μαριακάκη, είναι οι λέξεις, που τις φοράμε σαν ρούχα. «Κάποιες σε ντύνουν με δύναμη και άλλες σε παγιδεύουν σε μια στολή κακομοίρη, ασήμαντου, παρατημένου ανθρώπου, μια στολή εξαντλημένου σωτήρα. Ό,τι φοράς κάθε ημέρα, το συνηθίζεις και στο τέλος ξεχνάς πως μπορείς και να το πετάξεις, για να βάλεις κάτι άλλο».

«ΟΤΑΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΜΕΙΩΝΕΙΣ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΟΥ ΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΡΤΙΖΟΛΗΣ».

Προτείνει να μελετήσουμε κάτι που ονομάζει «λεξιλογική καλοσύνη»: «Βρες με τι λεξιλογικό ρούχο ντύνεις συνέχεια τον εαυτό σου. Μήπως είναι κάτι το αρνητικό; Μήπως συγκρίνεις; Φτιάξε, συμμάζεψε το λεξιλόγιό σου, γιατί αυτό θα σου δώσει περισσότερα χιλιόμετρα ζωής».

Όπως εξηγεί, η επιστήμη της ισορροπίας και της μακροζωίας εστιάζει σε βασικούς βιολογικούς δείκτες: «Οι δύο πιο σημαντικοί για τη συζήτησή μας είναι τα τελομερή και η κορτιζόνη. Τα τελομερή είναι σαν τα πλαστικά προστατευτικά στις άκρες των κορδονιών σου – είναι τα προστατευτικά καπάκια στα άκρα των χρωμοσωμάτων μας και δεν θέλουμε να κονταίνουν, καθώς τα μεγαλύτερα συνδέονται με μεγαλύτερη και πιο υγιή ζωή. Πώς τα τεντώνεις; Όταν αλλάζεις την αρνητική αφήγηση και τις αρνητικές σκέψεις, μειώνεις δραστικά τα επίπεδα του χρόνιου στρες και της κορτιζόλης, και αυτό εμποδίζει να κοντύνουν τα τελομερή. Πρόκειται για μυστικό μακροζωίας».

Η λεξιλογική καλοσύνη είναι ένας τρόπος να φροντίσουμε τον εαυτό μας, λέγοντας π.χ. «χαρά μου» ή «ευχαρίστησή μου», κάνοντας ευχές που μας αφορούν, όπως «μακάρι να περάσω μια υπέροχη ημέρα», υπενθυμίζοντάς μας τις αξίες μας και το τι είμαστε. «Κανείς δεν γεννήθηκε για να είναι τέλειος ή να ζει τέλεια», τονίζει. «Γεννηθήκαμε για να είμαστε καλά».

«ΑΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΟΛΕΜΑΜΕ Ή ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΛΛΟΘΙ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΜΑΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΗΓΗ ΔΥΝΑΜΗΣ: ΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ».

3. Άσε τα χρόνια που περάσαν πίσω σου

Το τρίτο βήμα της μακροζωίας είναι η αποδοχή του παρελθόντος μας, χωρίς να το αφήνουμε να μας οδηγεί: «Αναγνώρισε τι έχεις ζήσει, αλλά μην αφήσεις να γίνει το παρελθόν σου ο χάρτης για το μέλλον σου. Φαντάσου πως η ζωή σου είναι ένα αυτοκίνητο. Το παρελθόν σου είναι ο καθρέφτης. Κοίτα πίσω πού και πού, για να κατανοείς από πού ήρθες. Αν όμως κοιτάς συνεχώς πίσω, θα τρακάρεις στο μπροστά, στο μέλλον, σε αυτά που θες να ζήσεις».

Η κ. Μαριακάκη εξηγεί ότι το παρελθόν δεν είναι φυλακή ή παγίδα: «Είναι υλικό. Μπορεί να γίνει λίπασμα, αλλά και αλυσίδα. Εσύ επιλέγεις. Η Caroline Myss τονίζει πως όταν η ταυτότητά μας είναι αποκλειστικά δεμένη με την πληγή μας από το παρελθόν, τότε η πληγή γίνεται η εσωτερική μας εξουσία. Ό,τι κι αν κάνουμε, περνάει πρώτα από το φίλτρο του παρελθόντος.

»Αν όμως, αναγνωρίσουμε το παρελθόν, χωρίς να το πολεμάμε ή να το κάνουμε άλλοθι της αδυναμίας μας, έχουμε μια νέα πηγή δύναμης: την επίγνωση. Δεν αλλάζουμε αυτό που έγινε. Αλλάζουμε τι σημαίνει για εμάς. Μάθε να λες πως ό,τι κι αν έγινε κάποτε, κοιτάζω μπροστά και κοιτάζω μακριά. Κάθε επόμενο βήμα μου, θέλω να είναι πιο εύκολο, πιο αβίαστο, πιο ανάλαφρο. Έτσι θέλω, έτσι περιμένω κι έτσι θα επιδιώκω με τα εσωτερικά μου εφόδια».