Η ΓΚΡΙΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΚΗ – ΔΕΣ ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΑΠ’ ΑΥΤΗΝ

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι η γκρίνια έχει και θετική πλευρά; Μάθε ποια είναι και πώς θα την αξιοποιήσεις για την προσωπική σου ανάπτυξη.

Τον γκρινιάρη πολλοί εμίσησαν, την γκρίνια ουδείς. Όλοι κατά καιρούς αισθανόμαστε την ανάγκη να γκρινιάξουμε, και συνήθως το κάνουμε με μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, το να υιοθετήσουμε μια τέτοια στάση στη ζωή μας μπορεί από πολλές απόψεις να αποβεί επιζήμιο, ακόμη και για τη σωματική μας υγεία.

Πράγματι, η γκρίνια, το συνεχές παράπονο, έχει αποδειχτεί ότι επιδεινώνει τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, αφού οδηγεί σε ασταμάτητες αρνητικές σκέψεις, που με τη σειρά τους μπορεί να συμβάλλουν στην εκδήλωση κατάθλιψης και αγχώδους διαταραχής. Επιπλέον, η γκρίνια ενισχύει τον εγωισμό και απομακρύνει τους άλλους, άρα δικαίως σε έναν βαθμό, έχει δαιμονοποιηθεί.

Είναι όμως πράγματι τόσο κακή η γκρίνια; Μήπως έχει και οφέλη που δεν μπορούμε να σκεφτούμε; Και, τέλος πάντων, αφού είναι τόσο επιβλαβής γιατί επιμένουμε να γκρινιάζουμε για τα δεινά της ζωής μας;

Γιατί έχουμε την τάση να παραπονιόμαστε;

Ένας λόγος που οι άνθρωποι παραπονιούνται έχει να κάνει με τον εγκέφαλο και το γεγονός ότι εκ φύσεως είναι αρνητικά προκατειλημμένος. Τι σημαίνει αυτό;

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, προσανατολισμένος στην επιβίωση, επικεντρώνεται στα αρνητικά, καθώς φαίνονται πιο απειλητικά για την επιβίωση, παρά στα θετικά, τα οποία ενισχύουν μεν τα θετικά συναισθήματα και την ποιότητα της ζωής, αλλά είναι λιγότερο ζωτικής σημασίας για την επιβίωση.

Καθώς ο εγκέφαλος εντοπίζει τα αρνητικά πολύ πιο εύκολα (σε μια κατά προσέγγιση αναλογία 5 αρνητικά προς 1 θετικό), υπάρχουν τελικά περισσότερα πράγματα για να παραπονεθεί από ό,τι για να εκφράσει ευγνωμοσύνη.

Εφόσον λοιπόν το να παραπονιόμαστε είναι ανέφικτο, ας δούμε πώς αλλιώς μάς βοηθάει η γκρίνια, και ας μάθουμε να κρατάμε τα... θετικά της.

Η γκρίνια είναι συναισθηματική εκτόνωση

Όλοι οι ειδικοί θα συμφωνήσουν σε αυτό: Από το να κρατάς κάτι μέσα σου, είναι σίγουρα καλύτερο για τον ψυχισμό σου να το εκφράσεις. Και πώς θα εκφράσεις μια αρνητική εμπειρία, αν όχι με παράπονο; Η γκρίνια σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να λειτουργήσει ως καθαρτικό κλάμα.

ΤΟ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΕ ΑΚΟΥΝΕ, ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΩΦΕΛΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΟΥ.

Ακούγοντας τα δικά σου λόγια, συνειδητοποιείς καλύτερα την κατάσταση και ίσως τότε η αρνητική εμπειρία να φαντάζει μικρότερη απ' ό,τι ήταν στην αρχή. Όπως και να 'χει, η γκρίνια επιτρέπει μια παρατήρηση του εαυτού σε σχέση με τους γύρω του και συχνά βοηθά στην ενδοσκόπηση και την αυτοβελτίωση, εφόσον αξιοποιηθεί κατάλληλα.

Με τη γκρίνια επικυρώνουμε τον εαυτό μας

Οι άνθρωποι, είτε συνειδητά είτε όχι, συχνά επιδιώκουμε να κάνουμε τον εαυτό μας να νιώθει καλύτερα ή πιο σημαντικός, συγκρίνοντάς τον με κάποιους άλλους. Αυτό πετυχαίνουμε και με το κουτσομπολιό κάποιες φορές. Αλλά και με την κριτική ή ακόμη και το «κράξιμο». Για παράδειγμα, όταν κρίνουμε τις αποφάσεις της κυβέρνησης ως γελοίες, νιώθουμε πιο έξυπνοι και πιο ειλικρινείς σε σχέση με τους πολιτικούς.

Σύμφωνα με τη Θεωρία της Εξέλιξης, οι άνθρωποι έκριναν πάντα με στόχο να πάρουν γρήγορες αποφάσεις σχετικά με το αν οι άλλοι ήταν μαζί τους ή εναντίον τους. «Οι άνθρωποι κρίνουν πάντα τους άλλους για να αξιολογήσουν πού βρίσκονται οι άλλοι σε σχέση με αυτούς», γράφει ο Αμερικανός καθηγητής ψυχολογίας και ψυχοθεραπευτής, William Berry, σε σχετικό του δοκίμιο.

Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ, ΚΑΘΩΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.

Με παρόμοιο τρόπο, όταν παραπονιόμαστε σχετικά με μια κατάσταση ή κάποιους ανθρώπους, χρειάζεται να αναζητήσουμε και να διατυπώσουμε επιχειρήματα, βάσει των οποίων ορισμένοι θα συμφωνήσουν μαζί μας και εμείς θα νιώσουμε ότι ίσως αξίζουμε κάτι παραπάνω... Ο Αμερικανός, Carl Rogers, ιδρυτής της Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας, πίστευε ότι το να νιώθεις πως ακούγεσαι είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για την αυτοεκτίμησή σου.

Με την γκρίνια επικοινωνούμε και συνδεόμαστε

Κάθε επικοινωνία μεταξύ εταίρων είναι μια «προσφορά» για σύνδεση. Οι λέξεις βοηθούν στη σύνδεση ενός με τους άλλους. Όταν εκφράζουμε παράπονα για κάποιον που μας πλήγωσε ή για μια κατάσταση που θεωρούμε άδικη ή επιβαρυντική, ουσιαστικά κάνουμε μια έκκληση προς το συνομιλητή μας να μας ακούσει.

Βαθύτερος, αν και ασυνείδητος, στόχος μας είναι να συνδεθούμε μαζί του, να στρέψει δηλαδή το ενδιαφέρον του σε εμάς και ιδανικά να συμφωνήσει, επικυρώνοντας τους ισχυρισμούς μας. Στη συνέχεια, τα «κοινά παράπονα» θα λειτουργήσουν ως κόλλα στη σχέση μας.

«Αξιοποίησε» την γκρίνια: Κάνε αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό σου

Αν και όλα τα παραπάνω αποτελούν ξεκάθαρα πλεονεκτήματα της γκρίνιας, κανείς δεν θέλει έναν μονίμως γκρινιάρης στην παρέα του. Οι περισσότεροι προτιμούν να συναναστρέφονται ισορροπημένους ανθρώπους και έτσι τα συνεχή παράπονα δεν θα σε βοηθήσουν μακροπρόθεσμα. Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να σταματήσει εντελώς την γκρίνια.

Η λύση είναι να εξισορροπήσει κανείς αυτό που συζητά και να το χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά στην επικοινωνία. Αν θες λοιπόν να χρησιμοποιήσεις την γκρίνια προς όφελός σου, ξεκίνα από την επίγνωση του ποιος είναι ο στόχος.

Αισθάνεσαι την ανάγκη να επικυρωθείς; Να συνδεθείς με τους άλλους; Χρειάζεται να εκτονωθείς για να απελευθερώσεις αρνητικά συναισθήματα ή για να ακούσεις τον εαυτό σου και να συνειδητοποιήσεις ότι τελικά δεν συμβαίνει κάτι τρομερό; Όταν μπορείς να απαντήσεις και να εξισορροπήσεις τις ανάγκες σου εσωτερικά, θα έχεις βρει την ισορροπία που χρειάζεται και η γκρίνια!