ΠΩΣ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ «ΕΛΕΓΧΕΙ» ΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ

Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας διαμορφώνουν τις ερωτικές μας επιλογές, την αυτοενοχή και τη δυσκολία να δεχτούμε καλοσύνη και αγάπη.

Αν έχεις χτυπήσει ποτέ την πόρτα ψυχολόγου, γνωρίζεις πως για ό,τι σε ώθησε να περάσεις το κατώφλι ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας ευθύνονται εικόνες και καταστάσεις που έζησες ως παιδί. Η προσωπική μου εμπειρία μου επιτρέπει να γνωρίζω ότι η σχέση που έχουν οι γονείς μας μεταξύ τους και με εμάς προσδιορίζει την προσωπική και ερωτική μας ζωή μετέπειτα, όταν πια είμαστε έφηβοι και ενήλικες.

Εγώ π.χ. απομάκρυνα –με τεράστια επιτυχία– όποιον μου έδειχνε ενδιαφέρον και με φρόντιζε. Έλεγα ότι τον βαριόμουν, ενώ στην πραγματικότητα το ενδιαφέρον και η φροντίδα ήταν για μένα συνθήκες άγνωστες και τις φοβόμουν. Πήγαινα λοιπόν, στα γνωστά: σε όποιον τόνιζε τις ανεπάρκειες και τσιγκλούσε τις ανασφάλειές μου, αν δεν μου πρόσθετε κι άλλες.

Κάπου στα 30something, έπειτα από το πιο «ακραίο φαινόμενο» που είχα επιλέξει για σύντροφο, έκανα ένα βήμα πίσω και για πρώτη φορά δεν σκέφτηκα τι πάει λάθος με εμένα, αλλά τι κάνω λάθος. Περιττό να αναφέρω ότι είχα αρχίσει ψυχοθεραπεία, είχα κατανοήσει πως επειδή μισούσα τον εαυτό μου διάλεγα ανάλογους συντρόφους και είχα φτάσει στο σημείο να μην αυτομαστιγώνομαι πια για όλα. Η βασική ερώτηση που κάνω έκτοτε είναι: Έκανα εγώ κάτι λάθος;

Αν έχεις πάρει το βάρος πάνω σου κι έχεις πει «έπρεπε να το είχα καταλάβει», είναι ο ενοχικός σου εαυτός που γαντζώνεται από πάνω σου για να μην τον αφήσεις πίσω.

ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΜΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΝ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ «ΑΛΛΕΡΓΙΑ» ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ.

Θα προχωρήσω σε ένα παράδειγμα, ώστε να εξηγήσω γιατί δεν είμαστε εμείς «λάθος» (ή παράταιροι), απλώς είχαμε λάθος προσλαμβάνουσες στην παιδική μας ηλικία.

Ένας πρώην σύντροφός μου μου είχε πει πως είχε χωρίσει. Μάντεψε! Μου είχε πει ψέματα. Όταν το διαπίστωσα, έγινα έξαλλη κατ’ αρχάς με εμένα. Ακόμα θυμάμαι την ψυχολόγο μου να με ρωτάει: “Έκανες εσύ κάτι λάθος;» Της είχα απαντήσει: «Ναι, δεν κατάλαβα νωρίτερα την αλήθεια». Με θαυμαστή ψυχραιμία επανέλαβε: «Άλλο σε ρώτησα: Εσύ έκανες κάτι λάθος;» Τότε κατάλαβα πως το φταίξιμο δεν ήταν δικό μου. Γιατί όμως σου τα λέω αυτά;

Έπεσα πάνω σε ένα βίντεο, με τις «δύο επιλογές στον έρωτα μετά από μια κακή παιδική ηλικία». Αφενός ταυτίστηκα, αφετέρου παρουσιάζει μια επιλογή στην οποία τελικά οδηγείσαι όταν αποφασίσεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να μάθεις να δέχεσαι την αγάπη και τη φροντίδα των άλλων.

Σε εκπλήσσει όταν κάποιος δείχνει ερωτικό ενδιαφέρον για σένα;

Το School of Life είναι ένας οργανισμός που βοηθά ανθρώπους να ζήσουν πιο συνειδητά, ήρεμα και ευτυχισμένα, μέσω της εφαρμογής ιδεών από την ψυχολογία, την τέχνη, τη φιλοσοφία και τη ψυχοθεραπεία. Σε ένα βίντεο που δημοσίευσε στο κανάλι του στο YouTube εξερευνά πώς άτομα που μισούν τον εαυτό τους σαμποτάρουν τις σχέσεις τους και έχουν «αλλεργία» στην καλοσύνη, την οποία αποζητούν μεν, αλλά δεν ξέρουν πώς να τη δέχονται.

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

Ο λόγος έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγαλώνουμε και τα όσα εισπράττουμε από τους ανθρώπους που μας μεγαλώνουν στα πρώτα –καθοριστικά για τη συνέχεια– χρόνια της ζωής μας.

«Ας φανταστούμε ότι είχατε μια άσχημη παιδική ηλικία», λέει το βίντεο. «Μπορεί να μην τη θυμάστε σχεδόν καθόλου. Σχεδόν δεν έχει σημασία. Ο ευκολότερος τρόπος για να αξιολογήσετε τι συνέβη είναι να αναλογιστείτε πώς νιώθετε για τον εαυτό σας τώρα. Το πιο ξεκάθαρο σημάδι ότι είχατε ένα άθλιο ξεκίνημα είναι ένα βαθύ μίσος για τον εαυτό σας.

»Νομίζετε ότι είστε άσχημοι. Δεν αντέχετε να κοιτάζεστε σε καθρέφτες. Δεν θέλετε ποτέ να αναστατώσετε κανέναν και υποψιάζεστε ότι όλοι σας μισούν. Νιώθετε απαράδεκτοι, περίεργοι, άρρωστοι και “λάθος”, με πολλαπλούς, μη συγκεκριμένους τρόπους. Πίσω από τέτοια συναισθήματα υπάρχουν οι συνήθεις υπεύθυνοι: μια επικριτική και άστοργη μητέρα ή πατέρας, βία και απουσία προβλεψιμότητας, μεγάλη εύνοια σε κάποιο από τα αδέλφια σας».

Έτσι, αναπτύσσετε την τάση να ερωτεύεστε σκληρούς, απόμακρους, ίσως και βίαιους, που ουσιαστικά δεν είναι διαθέσιμοι και δεν θέλουν καμία δέσμευση. Μια πιθανότητα είναι να ερωτεύεστε άτομα που είναι δεσμευμένα ή που σας κάνουν να νιώθετε ανεπαρκείς, αόρατοι και συνεχώς ανήσυχοι και αβέβαιοι.

ΑΝ ΑΝΟΙΧΤΕΙΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΑΣ, ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΕΠΙΤΥΧΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ.

Μπορεί επίσης να αγαπάτε άτομα που σας συμπαθούν πραγματικά και πιστεύουν πως είστε ελκυστικοί, γλυκείς και έξυπνοι, αλλά εσείς τους βρίσκετε κουσούρια. Αυτοοικτίρεστε σε βαθμό που σκέφτεστε «Θα με αγαπούσε, αν ήταν ΟΚ;» Και καταλήγετε να τους απομακρύνετε, ίσως όχι άμεσα, αλλά με το να είστε λίγο ψυχροί ή να φλερτάρετε με αγνώστους, ώστε να «τσακίσετε» την εμπιστοσύνη που σας έχουν. Αυτό το σύστημα μπορεί να συνεχιστεί για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας.

Πώς θα μάθεις να πιστεύεις στην καλοσύνη και να τη δέχεσαι

Το School of Life μάς προτρέπει να ανοιχτούμε στους άλλους και να είμαστε ειλικρινείς, λέγοντας σε κάποιον που μας φέρεται καλά: «Θέλω τόσο πολύ να δεχτώ την καλοσύνη σου, αλλά έχω μια ασθένεια: το παρελθόν μου που δεν με βοηθά να δεχτώ την αγάπη κι έτσι στρέφομαι εναντίον όποιου μου την προσφέρει. Δεν θέλω όμως, να λειτουργώ άλλο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Έχω κουραστεί να σαμποτάρω τις σχέσεις μου και να απομακρύνω τους καλούς ανθρώπους. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να αντέξω το άγχος της φροντίδας και να απορροφήσω την αγάπη που λαχταρώ».

Εάν αυτό το άτομο δεν εξαφανιστεί, αν μπορέσει να δει την ευπρέπεια πίσω από την ντροπή και την τρυφερότητα πίσω από τη νεύρωση, να κατανοήσει εν μέρει το πρόβλημά σας, θα έχετε επιτύχει σημαντική πρόοδο. Δεν θα έχετε θεραπευτεί ακόμα, αλλά θα γνωρίζετε πόσο άρρωστοι είστε και θα έχετε βρει τον τρόπο να το διαχειριστείτε.