«ΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΑΛΛΟΥ»: ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΣΟΥ

Μήπως ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων, που αισθάνονται ότι στην άλλη πλευρά του φράχτη το γρασίδι είναι πιο πράσινο; Πιστεύεις ότι κάπου αλλού η ζωή είναι πάντα καλύτερη από τη δική σου; Δες με ποιους τρόπους αυτή η σκέψη ζημιώνει τη σχέση σου και σε απομακρύνει από τη χαρά.

Ας το παραδεχτούμε, στην αρχή κάθε ρομαντικής σχέσης το σκηνικό είναι ιδανικό: η καθημερινότητα περιβάλλεται από πάχνη ονείρου, όλα τα τραγούδια μοιάζει να έχουν γραφτεί για σένα, ο/η σύντροφός σου ενσαρκώνει την τελειότητα, είναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη κ.λπ. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, ακόμα κι αν η σχέση σου δεν παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν πραγματικά ο άνθρωπός σου είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσες να έχεις.

Όσο κι αν είναι φυσιολογικό να αναρωτιέσαι αν η επιλογή του συγκεκριμένου ατόμου είναι η σωστή, όσο κι αν επιζητάς το καλύτερο για σένα, όταν αυτή η σκέψη επαναλαμβάνεται και κυριεύει το μυαλό σου, τότε ίσως σε διακατέχει το φαινόμενο «το χορτάρι φαίνεται πάντα πιο πράσινο αλλού», όπως επισημαίνουν ειδικοί.

Είναι το χορτάρι πάντα πιο πράσινο αλλού;

Αν πιστεύεις διαρκώς ότι εκεί έξω υπάρχει κάποιος καλύτερος, εξυπνότερος, ευγενικότερος, πλουσιότερος κ.ο.κ. σύντροφος για σένα, ότι πάντα «η ζωή είναι αλλού», τότε επηρεάζεσαι από το εν λόγω φαινόμενο. Το να μπαίνεις μονίμως στην διαδικασία να κυνηγάς κάποιο ιδανικό πρόσωπο της φαντασίας σου δημιουργεί το αίσθημα της αμφιβολίας και του ανικανοποίητου στην πραγματική σου ζωή. Αυτή η τάση, που μπορεί να προκύπτει από τον φόβο της δέσμευσης, την εξιδανίκευση της αγάπης, την αγωνία της σύγκρισης, σου στερεί την ευκαιρία να αφοσιωθείς στην υπάρχουσα σχέση σου.

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

Ο ψυχολόγος Mark Travers εξηγεί πώς η πεποίθησή ότι «το χορτάρι είναι πιο πράσινο αλλού», μπορεί να βλάψει το «εδώ»:

1. Δημιουργεί συναισθηματική απόσταση

Όταν το μυαλό σου απασχολείται διαρκώς με μια δυνητικά καλύτερη επιλογή συντρόφου, αδυνατεί να συγκεντρωθεί στην τρέχουσα κατάσταση, που είναι η πραγματική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορείς να επενδύσεις συναισθηματικά στον/στη σύντροφό σου, που νιώθει ανασφάλεια και απόρριψη. Τα υποθετικά σενάρια και οι συνεχείς συγκρίσεις με «φανταστικά» πρόσωπα δεν σου επιτρέπουν να εκτιμήσεις τα όσα έχεις στην πραγματικότητα.

2. Υποδαυλίζει τον φόβο της ουσιαστικής δέσμευσης στη σχέση

Καθώς αναρωτιέσαι τι καλύτερο υπάρχει εκεί έξω, διστάζεις να κάνεις το σοβαρό επόμενο βήμα στη σχέση που βιώνεις στο παρόν. Δεν εκφράζεις βαθύτερα συναισθήματα, δεν κάνεις σχέδια για το μέλλον, δεν επενδύεις στο πώς θα αναπτύξεις την επικοινωνία με τον/τη σύντροφό σου.

Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Family Psychology υπογραμμίζει ότι η δέσμευση  διαδραματίζει πρωταρχικό ρόλο σε μια σχέση, εφόσον εμπεριέχει αληθινή επιθυμία και αφοσίωση. Όταν όμως η δέσμευση προκύπτει από προσωπικό ή κοινωνικό εξαναγκασμό, δημιουργεί αίσθημα πίεσης και τάσεις φυγής.

3. Σε κάνει να παραβλέπεις τη δύναμη της σχέσης σου

Κυνηγώντας διαρκώς την ιδέα του ιδανικού συντρόφου, δεν έχεις χρόνο να εκτιμήσεις τις αρετές του ανθρώπου που έχεις ήδη επιλέξει. Η αμφιβολία για το αν βιώνεις το καλύτερο δυνατό σενάριο σε εμποδίζει από το να αναγνωρίσεις τα προτερήματα του/της συντρόφου σου ή να δεις με επιείκεια τυχόν ελαττώματά του. Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς σε οδηγεί σε ένα διαρκές αίσθημα ανικανοποίητου που δεν σου επιτρέπει να γευτείς καμία χαρά εξ’ ολοκλήρου. Αντί να εστιάσεις σε ό,τι καλό προκύπτει, σε απασχολεί μονίμως αυτό που λείπει.

«ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ. ΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΟΠΟΥ ΠΟΤΙΖΕΤΑΙ».

4. Κάνει τις μικρές προκλήσεις να μοιάζουν τεράστιες

Κοινώς, «κάνει την τρίχα, τριχιά». Το άγχος που προκαλεί η ατέρμονη αναζήτηση ιδανικού συντρόφου είναι ένας παραμορφωτικός φακός μέσα από τον οποίο βλέπουμε την καθημερινότητα. Τα μικρά προβλήματα γίνονται μεγάλα. Μια απλή διαφωνία φέρνει το τέλος του κόσμου, τα άπλυτα πιάτα στον νεροχύτη γίνονται τρίωρη διαπραγμάτευση, μια καθημερινή αναποδιά είναι ξαφνικά σημάδι ότι αυτή η σχέση δεν ήταν γραφτό να κρατήσει. Όταν «το χορτάρι είναι πιο πράσινο αλλού», η υπομονή και η ψυχραιμία συνήθως απουσιάζουν, ενώ ο φαύλος κύκλος της αμφιβολίας σαμποτάρει την επικοινωνία στην σχέση.

Κι αν όντως υπάρχει προοπτική καλύτερης σχέσης;

Σε πολλές περιπτώσεις, το τέλος μιας σχέσης μοιάζει να είναι η μόνη λύση και αυτό είναι κάτι που καλούνται να αντιμετωπίσουν και οι δύο σύντροφοι, ανεξάρτητα από το ποιος θα πάρει την πρωτοβουλία, ανεξάρτητα από το εάν «το χορτάρι είναι πιο πράσινο αλλού».

Ο Αμερικανός συγγραφέας Robert Fulghum, στο βιβλίο του «All I Really Need to Know I Learned in Kindergarten» (1988), έχει γράψει χαρακτηριστικά: «Το χορτάρι στην πραγματικότητα δεν είναι πάντοτε πιο πράσινο στην άλλη μεριά του φράχτη. Όχι, καθόλου. Δεν έχει να κάνει με τους φράχτες. Το χορτάρι είναι πιο πράσινο όπου ποτίζεται. Γι’ αυτό, όταν πηδάς έναν φράχτη να κουβαλάς μαζί σου νερό και να φροντίζεις το γρασίδι σου, όπου κι αν βρίσκεσαι».