Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΩΦΕΛΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΙΔΙΟ

Τι συμβαίνει όσον αφορά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, όταν ένα υπέρβαρο και ένα αδύνατο άτομο προσπαθούν να χάσουν κιλά για να τον μειώσουν; Η απάντηση μπορεί να σας εκπλήξει.

Αν και οι ακριβείς αιτίες που οδηγούν στην εμφάνιση διαβήτη δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές, υπάρχουν παράγοντες που γνωρίζουμε ότι αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξής του. Στην περίπτωση του διαβήτη τύπου 2, αυτοί περιλαμβάνουν το υπερβολικό σωματικό βάρος και την παχυσαρκία. Μάλιστα, η παχυσαρκία πιστεύεται ότι ευθύνεται για το 80-85% του κινδύνου εμφάνισής του, ενώ τα παχύσαρκα άτομα έχουν έως και 80 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 από ό,τι όσοι έχουν Δείκτη Μάζας Σώματος μικρότερο από 22.

Ο έλεγχος του βάρους μπορεί να είναι μια αποτελεσματική στρατηγική για την πρόληψη και τη διαχείριση της παχυσαρκίας και κατ’ επέκταση ασθενειών που σχετίζονται με αυτήν.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν παχύσαρκα, υπέρβαρα και αδύνατα άτομα χάνουν κιλά σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τον κίνδυνο αυτό; Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLOS Medicine προσπαθεί να δώσει την απάντηση.

Πώς επηρεάζεται ο κίνδυνος διαβήτη από την απώλεια βάρους

Στη μελέτη συμμετείχαν σχεδόν 200.000 υγιή άτομα, ηλικίας μεταξύ 24-78, κυρίως γυναίκες. Επιστήμονες από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας Harvard TH Chan ομαδοποίησαν σε 7 κατηγορίες τις μεθόδους που ακολούθησαν προκειμένου να χάσουν περισσότερα από 4,5 κιλά:

1. δίαιτα χαμηλών θερμίδων,
2. άσκηση,
3. δίαιτα χαμηλών θερμίδων συν άσκηση,
4. νηστεία,
5. εμπορικό πρόγραμμα απώλειας βάρους,
6. χάπια αδυνατίσματος,
7. συνδυασμός νηστείας, εμπορικών χαπιών και χαπιών αδυνατίσματος.

Η άσκηση ήταν η πιο αποτελεσματική μέθοδος για τον μακροχρόνιο έλεγχο του βάρους και την πρόληψη της αύξησής του σε παχύσαρκα άτομα, ενώ σχετιζόταν με τη μικρότερη αύξηση βάρους μετά από τέσσερα χρόνια.

Illustration: Χριστίνα Αβδίκου

Από τη μελέτη αυτή φάνηκε ότι η απώλεια βάρους μπορεί να αποφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη για την υγεία των ατόμων με παχυσαρκία, ανεξάρτητα από τη μέθοδο ή τη στρατηγική που χρησιμοποιούν. Εκείνοι που έχασαν περισσότερα από 4,5 κιλά είχαν λιγότερη αύξηση βάρους και χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 από εκείνους που δεν έχασαν βάρος.

Ένα εντυπωσιακό εύρημα

Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά, ο κίνδυνος διαβήτη εξακολουθούσε να είναι μειωμένος για τα παχύσαρκα άτομα, ανεξάρτητα από τη στρατηγική που είχαν ακολουθήσει για την απώλεια βάρους. Για τα υπέρβαρα άτομα, οι ερευνητές παρατήρησαν ένα εύρος αλλαγών: από μείωση κατά 9% του κινδύνου διαβήτη τύπου 2 στην περίπτωση της άσκησης μέχρι αύξησή του κατά 42% στην περίπτωση λήψης χαπιών. Ωστόσο, τα αδύνατα άτομα δεν φάνηκε να ωφελήθηκαν. Αντιθέτως, οι προσπάθειες απώλειας βάρους συνδέθηκαν με μακροπρόθεσμη αύξηση βάρους και υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2.

«Εκπλαγήκαμε όταν είδαμε τις θετικές συσχετίσεις της απώλειας βάρους με τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 στην περίπτωση των αδύνατων ατόμων», αναφέρει ο Qi Sun, Αναπληρωτής Καθηγητής στα Τμήματα Διατροφής και Επιδημιολογίας. Μπορεί, λοιπόν, στην περίπτωση των αδύνατων ατόμων τα αποτελέσματα να μην είναι τα επιθυμητά, ωστόσο τα άτομα με παχυσαρκία θα ωφεληθούν και τα οφέλη φαίνεται να διαρκούν ακόμη και αν η απώλεια βάρους είναι προσωρινή.