Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΚΤΑ ΑΞΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΑΝΟΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ο χρόνος δεν είναι μόνο ρολόγια και προθεσμίες. Μάθε πώς να τον βιώνεις ουσιαστικά και να βρίσκεις ποιότητα στις στιγμές της ημέρας σου.

Πόσες φορές την ημέρα κοιτάς το ρολόι σου; Πόσες φορές ελέγχεις τη λίστα με τις υποχρεώσεις και νιώθεις να σε πλακώνει, ενώ μέχρι το τέλος της μέρας δεν έχεις «βγάλει» ούτε τις μισές; Πόσες φορές μέσα στη μέρα έχεις νιώσει ότι μονίμως τρέχεις να προλάβεις τις δουλειές που έχεις να κάνεις, αλλά ποτέ δεν τα καταφέρνεις, γιατί ο χρόνος που έχεις στη διάθεσή σου δεν φτάνει;

Μετά από όλη αυτή την πίεση και το τρέξιμο, είναι λογικό να νιώθεις εξάντληση. Όταν το άγχος του χρόνου έχει γίνει κανονικότητα, είναι δύσκολο να χαρείς και να προσφέρεις το καλύτερο δυνατό σε σένα και τους ανθρώπους γύρω σου.

Ο χρόνος και ο καιρός

Ο Justin Bariso, συγγραφέας, ομιλητής και σύμβουλος επιχειρήσεων, είναι ένθερμος θαυμαστής της σχέσης που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες με τον χρόνο, τονίζοντας ότι δεν τον έβλεπαν όπως εμείς. Σε άρθρο του, αναφέρει ότι η νευροεπιστήμονας Anne-Laure Le Cunff εξηγεί πως οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν μία, αλλά δύο λέξεις για να περιγράψουν την έννοια του χρόνου:

• Ο Χρόνος αναφέρεται στην ποσότητα, είναι αυτό που μετράνε τα ρολόγια, αυτό που βλέπουμε να αποτυπώνεται σε ημερολόγια, προθεσμίες, υπενθυμίσεις.
• Ο Καιρός, από την άλλη, εκφράζει την ποιότητα του χρόνου. Είναι η στιγμή που μοιάζει ο κόσμος να σταματά και δεν σε νοιάζει τι ώρα είναι, όπως όταν όταν κοιτάς το ηλιοβασίλεμα σε κάποια παραλία. Ο καιρός αναγνωρίζει κάθε στιγμή ως μοναδική, όχι ως μια σταθερή, μηχανική μονάδα.

iStock

Η απάντηση στην «τοξική παραγωγικότητα»

Ο Bariso υποστηρίζει ότι μια απάντηση στο πρόβλημα με το άγχος για τον χρόνο είναι το εργαλείο που ονομάζει «Κανόνα του Καιρού» (Rule of Kairos), σύμφωνα με τον οποίο δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες και η αξία του χρόνου εξαρτάται από την περίσταση. Ο κανόνας αυτός δεν σου ζητά να σταματήσεις να κάνεις πράγματα, αλλά να δίνεις αξία σε εκείνα που έχουν σημασία. Σου δίνει τη δυνατότητα να ιεραρχήσεις και να αξιοποιήσεις στο έπακρο τα λεπτά, τις ώρες και τις ημέρες με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.

Ο συγκεκριμένος κανόνας είναι χρήσιμος σε έναν κόσμο που εξιδανικεύει το λάθος είδος παραγωγικότητας. «Κανείς δεν θέλει πραγματικά να ζει μια παραγωγική ζωή», γράφει η Le Cunff στο βιβλίο της Tiny Experiments. Αυτό που θέλουμε, υποστηρίζει, είναι να εκφραζόμαστε, να συνδεόμαστε με άλλους και να εξερευνούμε τον κόσμο. «Η παραγωγικότητα είναι ένα μέσο για την επίτευξη αυτών των σκοπών. Δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος της πραγματικής ζωής».

Όμως, κάπου στην πορεία της καπιταλιστικής μας οικονομίας οι αντιλήψεις άλλαξαν και η παραγωγικότητα έγινε αξία που επιβλήθηκε εις βάρος της ανάπαυσης, της περισυλλογής και της ουσιαστικής εμπλοκής. Έτσι, σήμερα, σημασία έχει η βραχυπρόθεσμη νίκη, ενώ κανείς δεν προλαβαίνει να δει τη συνολική εικόνα και να εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση. Αφού σημασία έχουν τα άμεσα αποτελέσματα, δεν είναι να απορεί κανείς που μεγάλος αριθμός εργαζομένων βιώνουν επαγγελματική εξουθένωση.

iStock

Πώς να αλλάξεις οπτική

Αντί να αγχώνεσαι για το τι δεν πρόλαβες, δοκίμασε να αναγνωρίσεις τις πολύτιμες στιγμές της ημέρας σου. Μπορεί να μην είναι πολλές, αλλά αυτές έχουν αξία. Ο Bariso προτείνει να κάνεις στον εαυτό σου τις παρακάτω ερωτήσεις, ώστε να εφαρμόσεις τον κανόνα του και να αναδιατυπώσεις τον τρόπο που σκέφτεσαι για τον χρόνο:

• Πόσο χρόνο αφιερώνεις σε πράγματα που όντως έχουν σημασία, όπως ο χρόνος που περνάς με αγαπημένα πρόσωπα;
• Χρειάζεται όντως να ολοκληρώσεις τώρα όλα όσα έχεις σημειώσει στη λίστα σου; Αν ναι, θα το κάνεις σε βάρος πιο σημαντικών πραγμάτων;
• Τι αλλαγές μπορείς να κάνεις για να χρησιμοποιήσεις τον χρόνο σου πιο σοφά;