TΑ ΑΠΙΘΑΝΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ

Μεγαλώσαμε με το μότο «μη μιλάς σε αγνώστους», όμως φαίνεται πως στην ενήλικη ζωή η συνήθεια αυτή έχει πολλά να μας προσφέρει.

Το «δεν μιλάμε σε αγνώστους» είναι μάλλον το πιο χιλιοειπωμένο μάντρα στην ιστορία της σύγχρονης γονεϊκότητας του δυτικού κόσμου. Αναρωτιέμαι αν παίζει και αυτό έναν ρόλο στη δυσκολία που διακατέχει πολλούς από εμάς να απολαύσουμε μεγαλώνοντας την επικοινωνία με ένα άλλο άτομο, έστω κι αν πρόκειται για έναν απλό χαιρετισμό ή ένα χαμόγελο. Γιατί περί απόλαυσης πρόκειται, αν το επιτρέψουμε στον εαυτό μας.

Μια απλή καλημέρα μπαίνοντας το πρωί σε ένα καφέ, δυο κουβέντες στο ταμείο του σούπερ μάρκετ ή ακόμα και μια εκ βαθέων συζήτηση με τον τυχαίο διπλανό μας στο αεροπλάνο μπορεί να «βρουν» μια ευαίσθητη χορδή μας, μια αμοιβαιότητα που επιβεβαιώνει με τον πιο γνήσιο τρόπο την ανθρώπινη φύση μας. «Ο άνθρωπος», εξάλλου, «είναι κοινωνικό ον», όπως όρισε ο Αριστοτέλης.

Στην εφήμερη συνθήκη της συνομιλίας με έναν άγνωστο, μάλιστα, η κυρίαρχη πιθανότητα ότι δεν θα τον ξαναδούμε μας επιτρέπει κάπως να είμαστε απροσδόκητα ειλικρινείς, γεγονός που κάνει τη συγκεκριμένη επικοινωνία ακόμα πιο ουσιαστική.

Τι κερδίζεις εσύ μιλώντας σε αγνώστους

Στο «Before Sunrise», μία από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες, δύο άγνωστοι συναντιούνται σε ένα τρένο που ταξιδεύει στην Ευρώπη. Προφανώς, το πρώτο κοίταγμα των δύο πρωταγωνιστών χτίζει την αρχική γέφυρα επαφής τους, όμως είναι η προθυμία και των δύο να σχολιάσουν ένα γεγονός που συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους που ανοίγει διάπλατα έναν δίαυλο επικοινωνίας, ο οποίος δεν θα κλείσει ούτε στιγμή για τις επόμενες 14 ώρες.

ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ.

Όσο διάστημα περνούν μαζί, οι δύο αυτοί άγνωστοι όχι μόνο θα μοιραστούν τα πιο απόκρυφα μυστικά τους, αλλά θα γεννηθεί μεταξύ τους κι ένας μεγάλος έρωτας. Παρόλο που οι πιθανότητες να σου συμβεί κάτι τέτοιο στην πραγματική ζωή είναι ελάχιστες, ο πυρήνας της ιδέας είναι ρεαλιστικός και αδιαμφισβήτητος: υπάρχουν αμέτρητα άλλα που μπορείς να κερδίσεις από μία τέτοια, μη συμβατική συναναστροφή.

iStock

Σε ομιλία της σε TEDx το 2016, η συγγραφέας Kio Stark καταφέρνει να περιλάβει τα πιο σημαντικά οφέλη, τόσο σε προσωπικό όσο και κοινωνικό επίπεδο:

1. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι το να μιλάς σε αγνώστους ενισχύει το αίσθημα χαράς και μειώνει τη μοναξιά.
2. Βελτιώνει, επίσης, την ευεξία καθώς «αντιμάχεται» τα συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ δημιουργεί μια εντονότερη αίσθηση του ανήκειν.
3. Αυξάνει την αυτοπεποίθηση, ενώ την ίδια ώρα μειώνει το κοινωνικό άγχος.
4. Βελτιώνει την ενσυναίσθηση και τη δημιουργικότητα: Καταλαβαίνεις καλύτερα τους ανθρώπους όταν είσαι πρόθυμος να τους ακούσεις, ενώ οι περισσότεροι κάτι έχουν να σου μάθουν – κάποια νέα ιδέα ή νέα προοπτική να σου «ανοίξουν». Από μια προσωπική ιστορία ζωής μέχρι πληροφορίες για μια διαφορετική κουλτούρα, το να μιλάς σε αγνώστους σε κάνει, λοιπόν, πιο σοφό.
5. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται ο κοινωνικός διχασμός, καταρρίπτονται προκαταλήψεις και στερεότυπα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή: Συνειδητοποιείς ότι, πέρα από τις μικρές ή τεράστιες διαφορές μας, είμαστε τελικά όλοι άνθρωποι.

Τι κερδίζει η ανθρωπότητα

O Joe Keohane, δημοσιογράφος και βραβευμένος συγγραφέας για το βιβλίο του «The Power of Strangers: The Benefits of Connecting in a Suspicious World», διαπίστωσε μέσα από την πολυετή έρευνά του ότι το να μιλάμε σε αγνώστους μπορεί να μας κάνει πιο έξυπνους αλλά και πιο ευτυχισμένους.

iStock

Μεγαλωμένος κι εκείνος κατά τη δεκαετία του ’80, γαλουχήθηκε ως παιδί με το μότο «Stranger Danger» κι έπρεπε να περάσουν πάρα πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για ένα παιδί (σωματική βία, σεξουαλική κακοποίηση) προέρχονται κατά κανόνα από το οικείο περιβάλλον του. Στον αντίποδα, χρειάστηκε επίσης να περάσουν πολλά χρόνια για να επιβεβαιώσουν οι κοινωνικοί επιστήμονες ότι το βασικότερο στοιχείο κάθε ανθρώπινης σχέσης είναι η εμπιστοσύνη.

ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΕΡΙΠΛΟΚΟ, ΕΝΤΟΝΑ ΠΟΛΩΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΡΑΓΔΑΙΑ, ΤΟ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.

Συναναστρεφόμενος, λοιπόν, με ανθρωπολόγους, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, πολιτικούς επιστήμονες, αρχαιολόγους, αστικούς σχεδιαστές, ακτιβιστές, φιλοσόφους, θεολόγους και αμέτρητους αγνώστους που συναντούσε σε τυχαία μέρη, ο Keohane ανακάλυψε το εξής:

«Χάνουμε πολλά φοβούμενοι τους ξένους. Το να μιλάμε σε ξένους –υπό τις κατάλληλες συνθήκες– είναι καλό για εμάς, καλό για τις γειτονιές μας, τις πόλεις και τις κωμοπόλεις μας, τα έθνη μας και τον κόσμο μας. Το να μιλάμε σε ξένους μπορεί να μας διδάξει πράγματα, να μας εμβαθύνει, να μας κάνει καλύτερους πολίτες, καλύτερους στοχαστές και καλύτερους ανθρώπους. Είναι ένας καλός τρόπος να ζούμε. Αλλά είναι και κάτι περισσότερο από αυτό: Σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, έναν απείρως περίπλοκο, έντονα πολωμένο κόσμο, είναι ένας τρόπος επιβίωσης».