ΑΝΑΠΝΟΗ ΚΑΙ ΟΡΑΣΗ: Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ

Επιστήμονες βρήκαν ότι η κόρη του ματιού μεγαλώνει και μικραίνει με την αναπνοή. Τι σημαίνει αυτό για την αντίληψη και την υγεία μας;

Έως τώρα, γνωρίζαμε πως με την αναπνοή –και ειδικότερα στη φάση της εισπνοής– μεγαλώνουν δυο μέρη του σώματός μας, προκειμένου να «υποδεχθούν» τον αέρα που εισέρχεται στον οργανισμό μας. Για την ακρίβεια, διαστέλλονται προσωρινά καθώς κινούνται οι μύες και τα όργανα. Το πρώτο είναι το στήθος ή θώρακας, ώστε να δημιουργηθεί περισσότερος χώρος στους πνεύμονες για τον αέρα, και το δεύτερο η κοιλιά, κάτι που αντιλαμβανόμαστε περισσότερο όταν αναπνέουμε διαφραγματικά/βαθιά. Δεν είναι μόνο αυτά. Επιστήμονες από το Karolinska Institute της Σουηδίας και το University of Groningen της Ολλανδίας ανακάλυψαν σχέση μεταξύ της αναπνοής και της όρασης.

Τα ευρήματά τους εγείρουν νέα ερωτήματα ως προς το πώς το σώμα μας διαμορφώνει την αντίληψή μας και αν η αναπνοή μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. 

Για χρόνια ερευνητές μελετούσαν το μέγεθος της κόρης ώστε να κατανοήσουν την προσοχή, τα συναισθήματα και τις ιατρικές καταστάσεις. 

iStock

Προηγούμενες εργασίες είχαν κάνει γνωστό πως υπάρχουν τρεις παράγοντες που επηρεάζουν τον τρόπο που αντιδρούν οι κόρες των ματιών μας: 

• η έκθεση στο φως, 
• η γνωστική προσπάθεια με την εστίαση, 
• η συναισθηματική διέγερση. 

Είναι επίσης γνωστό πως ο τρόπος που αντιδρούν οι κόρες των ματιών χρησιμοποιείται συχνά στην ψυχολογία, τις νευροεπιστήμες και τις ιατρικές διαγνώσεις. Για παράδειγμα, αν δεν αντιδράσουν οι κόρες στο φως, σημαίνει πως υπάρχει έκτακτη νευρολογική ανάγκη, όπως πιθανό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η πρόσφατη μελέτη αποκάλυψε και έναν τέταρτο παράγοντα που επηρεάζει το μέγεθος της κόρης: Είναι η αναπνοή. Τείνει να είναι μεγαλύτερη κατά την εκπνοή και μικρότερη στην έναρξη της εισπνοής. 

Ο μεταδιδακτορικός ερευνητής Martin Schaefer δήλωσε πως «τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η όρασή μας μπορεί να εναλλάσσεται μεταξύ της βελτιστοποίησης για τη διάκριση μικρών λεπτομερειών όταν εισπνέουμε, και της ανίχνευσης αχνών αντικειμένων όταν εκπνέουμε. Και όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε έναν και μόνο κύκλο αναπνοής».

Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να τροποποιήσουν τα μοτίβα της αναπνοής τους, εναλλάσσοντας την αναπνοή από τη μύτη και το στόμα, και προσαρμόζοντας τον ρυθμό αναπνοής. Διαπιστώθηκε ότι «το μέγεθος της κόρης παρέμεινε μικρότερο κατά την έναρξη της εισπνοής και μεγαλύτερο κατά την εκπνοή».

Με τη νέα ανακάλυψη, οι ερευνητές προτείνουν ότι οι ανωμαλίες στη σύνδεση μεταξύ της αναπνοής και του μεγέθους της κόρης μπορεί να χρησιμεύουν ως πρώιμος δείκτης νευρολογικών διαταραχών. Υποστηρίζουν πως η νόσος του Πάρκινσον, το Αλτσχάιμερ ή ακόμα και οι αγχώδεις διαταραχές θα μπορούσαν δυνητικά να διαταράξουν αυτόν τον πρόσφατα εντοπισμένο σύνδεσμο μεταξύ αναπνοής και κόρης.