ΠΟΤΕ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ;

Κι όμως ο καρκίνος, ένα από τα μεγαλύτερα τραύματα, μπορεί να γίνει ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη, εξέλιξη και αναγέννηση. Ο τρόπος κρύβεται μέσα μας.

Ο καρκίνος δεν είναι απλώς μια ασθένεια του σώματος. Είναι ένας «κλέφτης» που εισβάλλει στη ζωή, κλέβει την καθημερινότητα, τα όνειρα, τις σχέσεις. Σου παίρνει τον έλεγχο, σε κάνει να αμφιβάλλεις για την ίδια σου την ταυτότητα. Η διάγνωση έρχεται σαν κεραυνός, γεμίζει το μυαλό με φόβο, αγωνία, αβεβαιότητα.

Αλλάζει τα πάντα. Φέρνει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τη φυσική αδυναμία, την αναπηρία, το αίσθημα της ανημποριάς. Παράλληλα, απαιτεί από τον άνθρωπο να κάνει restart ξανά και ξανά. Κάθε στάδιο της ασθένειας φέρνει νέα συναισθήματα, νέες προκλήσεις.

Στην ουσία, το πραγματικό restart δεν έρχεται με την ανάρρωση, αλλά με την αποδοχή ότι είμαστε ευάλωτοι και θνητοί. Η αποδοχή αυτή δεν είναι παραίτηση – είναι δύναμη, είναι η πράξη που δίνει αξία στις στιγμές μας.

Το τραύμα ως δάσκαλος

Στην ιαπωνική τέχνη του kintsugi, όταν ένα κεραμικό σπάσει, επισκευάζεται με χρυσό. Οι ρωγμές δεν κρύβονται, αλλά αναδεικνύονται. Έτσι, το αντικείμενο γίνεται μοναδικό, πιο πολύτιμο από πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπο. Το ψυχικό τραύμα μπορεί να μας σπάσει, αλλά μπορεί και να μας μεταμορφώσει.

iStock

Το κλειδί βρίσκεται στο πώς θα επιλέξουμε να δούμε την εμπειρία μας. Θα αφήσουμε το τραύμα να μας καθορίσει αρνητικά ή θα το χρησιμοποιήσουμε ως αφετηρία για αλλαγή; Όπως δείχνουν οι ψυχολογικές έρευνες, πολλές φορές αυτό που δεν μας σκοτώνει, όντως μας κάνει πιο δυνατούς. Όχι απλώς επιβιώνοντας, αλλά αναπτύσσοντας μια βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας και του κόσμου γύρω μας.

ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ RESTART ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΡΡΩΣΗ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΑΛΩΤΟΙ ΚΑΙ ΘΝΗΤΟΙ.

Μετατραυματική ανάπτυξη: Όταν η δοκιμασία οδηγεί σε εξέλιξη

Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, οι δυσκολίες δεν οδηγούν αυτόματα στην ανάπτυξη. Χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια. Η μετατραυματική ανάπτυξη έρχεται μέσα από:

• Ενίσχυση σχέσεων: Η ασθένεια μάς θυμίζει τη σημασία της ανθρώπινης επαφής.
• Νέες προτεραιότητες: Ανακαλύπτουμε τι έχει πραγματική αξία.
• Αναγνώριση της δύναμής μας: «Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να το ξεπεράσω».
• Αλλαγή φιλοσοφίας ζωής: Μια νέα, βαθύτερη κατανόηση του νοήματος της ζωής.
• Αναγνώριση νέων ευκαιριών: Νέα ενδιαφέροντα, αλλαγή πορείας, προσφορά στους άλλους.

iStock

Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε την ανάπτυξη μετά από τραύμα;

Η θεραπεία δεν είναι απλώς να ξεχάσουμε, αλλά να ενσωματώσουμε την εμπειρία στη ζωή μας με τρόπο που να μας ενδυναμώνει:

• Αποδοχή του πόνου: Δεν τον καταπιέζουμε, τον κάνουμε μέρος της ιστορίας μας.
• Συζήτηση και επεξεργασία: Η αφήγηση είναι ιαματική. Όταν διηγούμαστε την ιστορία μας, ξεκινά η επούλωση.
• Εστίαση στις μικρές νίκες: Η αλλαγή έρχεται βήμα-βήμα.
• Καλλιέργεια ευγνωμοσύνης: Ακόμα και στις δύσκολες στιγμές, υπάρχει κάτι για το οποίο μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες.
• Δημιουργία νέου νοήματος: Χρησιμοποιούμε την εμπειρία για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.

ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ Ή ΘΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΩΣ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ;

Σαν επίλογος

Ο καρκίνος ραγίζει τον ψυχισμό. Αλλά μέσα από τις ρωγμές, μπορεί να περάσει το φως. Δεν διαλέγουμε πάντα τις δοκιμασίες που θα μας βρουν, αλλά μπορούμε να διαλέξουμε το πώς θα τις αντιμετωπίσουμε.

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι «Γιατί μου συνέβη αυτό;», αλλά «Τι μπορώ να κάνω με αυτό;». Και η απάντηση μπορεί να μας οδηγήσει σε μια πιο ουσιαστική εκδοχή του εαυτού μας.

Θα αφήσουμε το τραύμα να μας καθηλώσει ή θα το χρησιμοποιήσουμε ως σκαλοπάτι για να φτάσουμε ψηλότερα;

*Η Μαρία Καμπάνταη είναι κλινική ψυχολόγος και συγγραφέας βιβλίων ψυχολογίας-θεραπευτικής λογοτεχνίας.