ΕΧΕΙΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΣΟΥ; ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΑΦΟΡΑ

Οι υπερβολικές προσδοκίες είναι ένας από τους σοβαρούς λόγους που μπορούν να οδηγήσουν μια σχέση σε καθημερινή τριβή και να την κάνουν να ατονήσει. Διότι μαζί με αυτές έρχονται οι απαιτήσεις, η επίκριση, οι ενοχές και η δυσαρέσκεια. Υπάρχουν μέτρα που μπορείς να λάβεις για να τις αποφύγεις; Μια διάσημη θεραπεύτρια σχέσεων έχει τις απαντήσεις.

Μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας, με όσα πρέπει να γίνουν και όλα εκείνα που θες να κάνεις αλλά συνήθως δεν προλαβαίνεις, υπάρχει περίπτωση όχι να αμελείς το άτομο που έχεις δίπλα σου, αλλά να το υπερφορτώνεις με όσα ιδανικά περιμένεις από εκείνο. Και, ξέρεις, οι υπερβολικές προσδοκίες μπορεί να γίνουν η αρχή του τέλους για μια σχέση.

Όπως εξηγεί η Esther Perel, διάσημη ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας με ειδίκευση στις ανθρώπινες σχέσεις, «οι προσδοκίες είναι μια δυσαρέσκεια εν τη γενέσει». Όταν περιμένεις πολλά από τον άλλο, συμβαίνουν δύο πράγματα:

1. Υποσυνείδητα αρχίζεις να θεωρείς ότι έχει την υποχρέωση να τα κάνει.
2. Ανεβάζεις τον πήχη εξωπραγματικά ψηλά, με αποτέλεσμα εκείνος ή εκείνη να παλεύουν συνεχώς με το τέλειο (και εύλογα να μην τα καταφέρνουν).

Ποια είναι τα βασικά αντίδοτα στις υπερβολικές προσδοκίες;

Οι υψηλές προσδοκίες είναι καταστροφικές για κάθε σχέση. Σου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να ελέγξεις κάθε λεπτομέρεια και, ακόμη χειρότερα, σε κάνουν να εναποθέτεις όλα όσα έχεις στο μυαλό σου στην ευθύνη κάποιου άλλου. Πώς θα καταλάβεις αν το κάνεις κι εσύ και ποιο είναι το αντίδοτο για να κάνεις τη σχέση σου να διατηρηθεί σε βάθος χρόνου και να λειτουργεί για όλους;

– Εκτίμηση και ευγνωμοσύνη

«Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται σε μια σχέση και δεν πρέπει να σταματήσει ποτέ είναι αυτό που σε έμαθαν οι γονείς σου, το ευχαριστώ και το παρακαλώ», λέει η Perel. «Ξέρετε πόσοι άνθρωποι σταματούν να ευχαριστούν τους συντρόφους τους;» Το ευχαριστώ δείχνει ότι εκτιμάς τον άλλο, είναι μια εκδήλωση ευγνωμοσύνης.

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

Αντίθετα, καθώς τα χρόνια περνούν, οι περισσότεροι συνηθίζουμε να απαιτούμε από τους συντρόφους μας να κάνουν το ένα ή το άλλο και, αντί να τους ρωτάμε «μπορείς σε παρακαλώ να κάνεις το τάδε;» λέμε κάτι σαν:«έκανες το τάδε;». «Πάντα να ευχαριστείς τον άλλο. Τίποτε δεν είναι δεδομένο και κανείς δεν σου οφείλει τίποτε. Όμως ούτε κι εσύ είσαι τόσο σημαντικός και αναντικατάστατος», σχολιάζει η ειδικός σε σχετικό podcast.

– Το κάτι παραπάνω

Πολλοί άνθρωποι στις σχέσεις τους κάνουν το ελάχιστα αναγκαίο, αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν, ώστε να μην τους κατηγορήσουν για αμέλεια ή αδιαφορία. Είναι όμως σημαντικό να κάνουμε αυτό το μικρό «κάτι παραπάνω» που ξέρουμε ότι αρέσει στο σύντροφό μας και θα τον ευχαριστήσει.

«Επίλεξε ορισμένες περιστάσεις και κάνε κάτι για τον άλλο, μόνο και μόνο επειδή ξέρεις ότι αρέσει στο σύντροφό σου, ακόμη κι αν εσένα δεν σου αρέσει. Δεν είναι ωραίο να του υπενθυμίζεις με λόγια και με συμπεριφορές ότι αυτό που επιθυμεί δεν είναι σημαντικό για σένα», τονίζει.

– Χρόνος και χώρος

Οι άνθρωποι χρειάζονται ξεχωριστούς χώρους για να υπάρχουν, καθώς έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και φίλους. Δεν χρειάζεται να είστε παντού και πάντα μαζί. Το να περιμένεις από τον άλλο να είναι συνεχώς εκεί για σένα μπορεί να γίνει ασφυκτικό, ενώ σίγουρα χρειάζεσαι κι εσύ τον δικό σου προσωπικό χώρο.

– Θαυμασμός

Με τα χρόνια ο θαυμασμός συνήθως υποχωρεί, αλλά πρέπει να τον κρατήσεις ζωντανό. Γιατί; Επειδή «ο θαυμασμός σε κάνει να βλέπεις τη διαφορετικότητα του άλλου και να την εκτιμάς. Ο θαυμασμός είναι ένα πολύ σπουδαίο στοιχείο σε μια σχέση», σχολιάζει η Perel.

– Όχι τα πάντα από έναν

Μην μετατρέπεις το σύντροφό σου στον ένα και μοναδικό άνθρωπο για τα πάντα. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Βρες αρκετούς ανθρώπους για να καλύψουν τις ανάγκες σου για κοινωνικότητα, υποστήριξη, διασκέδαση, ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα, ώστε να έχεις γύρω σου μια υποστηρικτική ομάδα και να μην περιμένεις τα πάντα από έναν.

Αυτό είναι μια υπερβολική προσδοκία που δεν θα μπορέσει να εκπληρωθεί. Σύμφωνα με την ειδικό, «μαζί με την προσδοκία έρχεται και ο φόβος μήπως κάτι δεν έκανα καλά. Δεν θες να νιώθει έτσι ο άνθρωπος δίπλα σου».

– Να είσαι παρών

Η Esther Perel πιστεύει ότι η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται από την ποιότητα των σχέσεών μας και δεν θα διαφωνήσουμε. «Κανείς δεν θα σου πει μπράβο που δούλεψες 90 ώρες την εβδομάδα. Οι άνθρωποι θα σε θυμούνται επειδή ήσουν δίπλα τους όταν σε χρειάστηκαν, επειδή πήγες σε εκείνη την παράσταση ή τον αγώνα που έπαιζαν, επειδή όταν ήταν μαζί σου ένιωθαν ξεχωριστοί», αναφέρει.