ΚΑΤΑΡ: ΠΑΚΤΩΛΟΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ… ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΥΣ

Ο «φάκελος Κατάρ» δεν περιορίζεται στα πρόσωπα που ήδη συζητιούνται. Υπάρχουν πολλές «λεπτομέρειες» και «παίκτες», από λομπίστες μέχρι ΜΚΟ.

Μέχρι τώρα ο φακός εστιάζει στους αχόρταγους Ιταλούς και στη δικιά μας την ευειδή και παινεμένη, αλλά πού θα πάει, κάποια στιγμή θα ανοίξει ο «φάκελος Κατάρ» και τότε μπορεί να δούμε κι άλλα ηχηρά ονόματα μπλεγμένα στον ιστό του χρήματος.

Διαθέσιμοι υπήρξαν ήδη, όπως αποδείχτηκε. Είτε κάποιοι σαν τον Μόργκαν Φρίμαν, που δελεάστηκε από τον χορό των εκατομμυρίων για τον ρόλο του στην τελετή έναρξης και εισέπραξε –νομίμως, βέβαια– ένα δυσθεώρητο ποσό, σπαταλώντας τη φήμη του για να στιλβώσει την εικόνα του Κατάρ, είτε κάποιοι όπως η Ιταλο-Ελληνική παρεούλα που δούλεψε υπόγεια με το αζημίωτο.

Και τι παρέα! Γνησίως προοδευτική… Αριστερός ο Παντσέρι, πρώην στέλεχος του Δημοκρατικού κόμματος, που έφυγε και έφτιαξε μαζί με άλλους το εξίσου αριστερό «Άρθρο Ένα», και βέρα σοσιαλίστρια –του «εκσυγχρονισμού» κι ακόμη παραπέρα– η Καϊλή. Ευρωπαία με τα όλα της και λουλούδι υπό μεταφύτευση στον ανθώνα της Ν.Δ.

Το Κατάρ και η Τουρκία

Στοπ εδώ, για κάτι που δεν απασχόλησε ποτέ την ευρωβουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ: μπροστά στα κάλλη και στα μαυλιστικά των Εμίρηδων, δεν νοιάστηκε ούτε είχε χρόνο να σκεφτεί ότι το Κατάρ είναι ή χώρα που έσωσε τον Ερντογάν και την Τουρκία από οικονομική κατάρρευση.

Χωρίς τους (συγκεκριμένους) Άραβες, ίσως να «καθότανε στ’ αβγά του» ο Ερντογάν και να γλιτώναμε τουλάχιστον για κάποιο διάστημα τις φοβέρες και τις χυδαίες απειλές.

Λεπτομέρειες, θα πείτε, για μοντέρνους πολιτικούς, όπως η Καϊλή. Η οποία πάσχιζε η καημένη να καθαρίσει την εικόνα του Κατάρ από βαριά αμαρτήματα που το βαραίνουν (χιλιάδες εργάτες νεκροί και πρωτόγονες συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους στα μουντιαλικά έργα) και να το παραδώσει πάλλευκο στην παγκόσμια σκηνή.

Το φυσικό αέριο και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Όμως υπάρχει άλλη μία «λεπτομέρεια» την οποία αξιοποίησε αρκούντως η δικιά μας: η γερο-Ευρώπη είχε ανάγκη το φυσικό αέριο του Κατάρ, γι’ αυτό αφενός έστηνε γέφυρες με την Ντόχα και αφετέρου δεν εναντιώθηκε στο Κατάρ για την ανάληψη του Μουντιάλ.

Illustration: Χριστίνα Αβδίκου

Τι λέω; Ποια εναντίωση; Ούτε μια λέξη δεν βρήκαν να πουν για τις (καταγγελλόμενες) αμαρτίες του εμιράτου οι μεγαλοσχήμονες της Ένωσης. Οι οποίοι κατά τα άλλα κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όπως άλλωστε και οι ποικιλώνυμες ΜΚΟ, σαν αυτή του Ιταλού μάστορα, του Παντσέρι και της λιτοδίαιτης οικογενείας του.

Λομπίστες και «ανθρωπιστικά ιδεώδη»

Εδώ που τα λέμε, δεν πρωτοτύπησε ο Ιταλός. Ακολούθησε την κερδώα λεωφόρο που είχαν διανύσει προ πολλού αρκετά στελέχη της Ε.Ε. Όταν τελειώνει η θητεία τους, προσλαμβάνονται από –ή εργάζονται για– πολυεθνικές και κρατικούς οργανισμούς.

Κορυφαίο παράδειγμα εκείνος ο θαμπός Πορτογάλος, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, που διετέλεσε επί δέκα χρόνια Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μετά προσελήφθη από την γνωστή μας Goldman Sachs!

Με την οποία είχε άριστες σχέσεις κατά την διάρκεια της θητείας του, καθώς –όπως αποκάλυψε το 2016 η πορτογαλική εφημερίδα «Publico» – ένας λομπίστας έδινε «χαρτάκι» στον Μπαρόζο με τις σκέψεις και τις προτάσεις της Goldman Sachs για τα χρηματοοικονομικά της Ένωσης…

Λομπίστες στις Βρυξέλλες! Μιλάμε για αποικία. Και εκατοντάδες πρόθυμα μεγαλοστελέχη της ΕΕ. Και καραβιές από ΜΚΟ… Ένα πλήθος από αφιονισμένες γραβάτες και «ανθρωπιστικά ιδεώδη» που διαφεντεύουν την αγορά και ορίζουν τον προσανατολισμό της Ένωσης.

Ειδικά για τις (περισσότερες) ΜΚΟ που λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, αξιοποιώντας για λογαριασμό τους τα ποσά από την Ένωση, κάποτε αξίζει να ανοίξει ουσιαστική και σε βάθος συζήτηση (και έρευνα). Ξεκινώντας από την αφετηρία: δημιουργήθηκαν στα κενά που άφηνε το κράτος –ή με πρόσχημα τα κενά αυτά– για να πλήξουν την έννοια του κράτους και να αφαιρέσουν από αυτό αρμοδιότητες και ρόλους.

Η αντίσταση και η μαγεία της μπάλας

Ας κλείσουμε με κάποιες σταλαγματιές ιαματικές. Μιλώ για τους λίγους που αρνήθηκαν τα χρυσάφια του εμιράτου, όπως ο Ροντ Στιούαρτ (ένα εκατομμύριο ευρώ του πρόσφεραν για την τελετή έναρξης, αλλά είπε όχι), και φυσικά εκείνος ο παιχταράς του παρελθόντος, ο Ερίκ Καντονά, που ξιφούλκησε εναντίον του Κατάρ και δήλωσε ότι δεν θα δει καν τους αγώνες (το ίδιο και ο εξαιρετικός Φίλιπ Λαμ, παλιός της Μπάγερν και της Εθνικής Γερμανίας).

Παρ’ όλα αυτά, εγώ περιμένω τον τελικό, «όπως οι άλλοι το Πάσχα». Η μπάλα μού έκανε μάγια μόλις αντίκρυσα τον κόσμο. Τα είπαμε. Κι από τότε ούτε θέλω ούτε μπορώ να απαλλαγώ από το πάθος μου…