«ΑΝΤΕ ΠΛΥΝΕ ΚΑΝΑ ΠΙΑΤΟ»: ΕΝΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Τι συμβαίνει στον χώρο του ποδοσφαίρου γυναικών στην Ελλάδα σήμερα; Απάντηση έρχεται να δώσει το ντοκιμαντέρ «When nobody’s watching».
«Αν σε ξαναδώ να κλωτσάς μπάλα, δεν θα σου ξαναμιλήσω». Αυτή τη φράση άκουγε μια ποδοσφαιρίστρια από τον πατέρα της, με τον οποίο έχει να μιλήσει από όταν ήταν 17 ετών, γιατί απλά έκανε αυτό που αγαπούσε. Το διηγείται στον φακό της κάμερας ο Γιώργος Μπαντής, πρόεδρος του ΠΣΑΠΠ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών Ποδοσφαιριστριών). «Δεν υπάρχουν καν ασθενοφόρα στο γήπεδο. Είναι επικίνδυνο», λέει μια άλλη παίκτρια. «Ή θα αποφάσιζα να συνεχίσω το ποδόσφαιρο ή θα έκανα οικογένεια», συμπληρώνει μια τρίτη.
Αυτές είναι μόνο τρεις από τις ιστορίες που ακούγονται στο «When nobody’s watching», το ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ για το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα. Θέμα του, τι συμβαίνει πίσω από τα φώτα, πώς αντιμετωπίζεται η κοινωνική προκατάληψη, πώς αλλάζεις τη νοοτροπία του «άντε πλύνε κανένα πιάτο».
Λίγο πριν το κλείσει ο κύκλος του στο σινεμά Τριανόν με μια τελευταία προβολή τη Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2025 (στις 20:30), ο Χρήστος Στάικος και η Αριάνα Παπαγιάννη, υπεύθυνοι ποδοσφαίρου γυναικών στον ΠΣΑΠΠ, απαντούν στις ερωτήσεις μας.
– Τι σας ώθησε ως ΠΣΑΠΠ να στηρίξετε ένα ντοκιμαντέρ για το ποδόσφαιρο γυναικών;
Χ.Σ.: Η ισότητα μεταξύ των μελών μας είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητη. Έτσι, μετά το βραβευμένο ντοκιμαντέρ «ΧΑΟΣ» σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στη δεύτερη επαγγελματική κατηγορία αντρών στην Ελλάδα, προχωρήσαμε στην υλοποίηση του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ για το ποδόσφαιρο γυναικών.
– Πώς προέκυψε ο τίτλος «When Nobody’s Watching»;
Α.Π.: Η αλήθεια είναι πως ο τίτλος μας προβλημάτισε αρκετά και το συζητήσαμε πολύ με τον Παναγιώτη Αρωνιάδη (Σκηνοθέτης-Αρχισυντάκτης και founder Stars.Inc11). Θέλαμε έναν τίτλο που να συνοψίζει την κατάσταση που επικρατεί στο ποδόσφαιρο γυναικών στην Ελλάδα. Όλες τις θυσίες και τις υπερβάσεις που πρέπει να κάνει η ποδοσφαιρίστρια, όταν το ίδιο το άθλημα δεν βρίσκεται στα φώτα. Δεν έχει το μεγάλο κοινό που έχει το ποδόσφαιρο αντρών, δεν λαμβάνει αντίστοιχης στήριξης από τα media. Τι γίνεται When Nobody’s Watching;
– Τι εμπόδια αντιμετωπίζουν οι παίκτριες;
Χ.Σ.: Το βασικό πρόβλημα στην χώρα μας είναι η κουλτούρα. Είμαστε πλέον στο 2025 και ακόμη ακούμε ατάκες όπως «παίζουν ποδόσφαιρο οι γυναίκες;», «δεν στέλνω την κόρη μου σε ομάδα ποδοσφαίρου, γιατί θα στραβώσουν τα πόδια της», «έλα μωρέ, σιγά μην πάω να δω γυναίκες να παίζουν μπάλα».
Από εκεί και πέρα, ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα είναι το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο γυναικών στη χώρα μας είναι ερασιτεχνικό. Αυτό οδηγεί σε περαιτέρω προβλήματα σχετικά με τις εγκαταστάσεις και γενικότερα τις παροχές προς τα κορίτσια.
Τέλος, για όσα κορίτσια έχουν την τύχη να πληρώνονται, τα χρήματα αυτά από την μία είναι πολύ λίγα και από την άλλη θεωρούνται οδοιπορικά. Στόχος του ΠΣΑΠΠ είναι αρχικά να γίνει επαγγελματική η πρώτη κατηγορία με σκοπό να λυθούν πολλά από τα παραπάνω προβλήματα.
– Πώς αντιδρά η κοινωνία όταν μια γυναίκα επιλέγει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιρίστρια; Υπάρχουν στερεότυπα που χρειάζεται να «σπάσουν»;
Α.Π.: Έχουν γίνει βήματα σε σχέση με το παρελθόν. Νομίζω πως σιγά σιγά το κοινό και η κοινωνία εκπαιδεύονται, κατανοούν ότι και οι γυναίκες παίζουν ποδόσφαιρο και το κάνουν καλά. Πλέον, υπάρχουν πολλές ακαδημίες κοριτσιών και το ποδόσφαιρο γυναικών (Α' Εθνικής Κατηγορίας) μπαίνει στα σπίτια μας κάθε εβδομάδα μέσα από την ΕΡΤ.
Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη κάποιες ξεχασμένες νοοτροπίες που δεν αφήνουν τα κορίτσια να κάνουν αυτό που αγαπούν. Είτε γιατί, όπως πολλές φορές έχουμε ακούσει, «Θα στραβώσουν τα πόδια της», είτε γιατί «Θα παίξεις μπάλα εσύ, κορίτσι πράγμα»; Αν αλλάξει η νοοτροπία, θα μπορέσουμε να κάνουμε πολλά βήματα και πολύ πιο γρήγορα.
– Πώς συμβάλλει ο ΠΣΑΠΠ στην προώθηση της ισότητας και της επαγγελματικής αναγνώρισης των γυναικών στο ποδόσφαιρο;
Χ.Σ.: Ο ΠΣΑΠΠ πλέον έχει ξεχωριστό τμήμα για το ποδόσφαιρο γυναικών. Κάνουμε επισκέψεις στα αποδυτήρια των ομάδων σε όλη τη χώρα και ενημερώνουμε τα κορίτσια τόσο για τα δικαιώματά τους όσο και για τις παροχές τους από τον σύνδεσμο, οι οποίες είναι ίδιες με αυτές των επαγγελματιών αντρών. Παράλληλα, στα βραβεία του Συνδέσμου –τα οποία είναι τα μοναδικά βραβεία των καλύτερων ποδοσφαιριστών και ποδοσφαιριστριών στην Ελλάδα– οι γυναίκες έχουν την ίδια προβολή με τους άντρες σε όλα τα επίπεδα. Τέλος, ο ΠΣΑΠΠ πραγματοποιεί διάφορες δράσεις με σκοπό την ισότητα, όπως επισκέψεις σε σχολεία με ποδοσφαιρίστριες, δράσεις την ημέρα της γυναίκας, στήριξη ποδοσφαιρικών camps στα οποία συμμετέχουν μόνο κορίτσια κ.ά.
– Νιώθετε ότι οι ίδιες οι γυναίκες του ποδοσφαίρου αρχίζουν να αυτοπροσδιορίζονται διαφορετικά μέσα στον χώρο;
Α.Π.: Το σημαντικό είναι ότι πλέον οι ποδοσφαιρίστριες ξέρουν ότι έχουν δικαιώματα. Σε σχέση με το παρελθόν, διεκδικούν περισσότερο αυτά που τους ανήκουν, ενώ επίσης έχουν αποκτήσει φωνή και μέσω του ΠΣΑΠΠ σχετικά με όσα πρέπει να αλλάξουν και να βελτιωθούν στον χώρο.
– Ποια ιστορία ή στιγμή από τα γυρίσματα σας συγκίνησε περισσότερο;
Α.Π.: Η συνέντευξη που κάναμε με την Ειρήνη Καραγιάννη, ποδοσφαιρίστρια του Αστέρα Τρίπολης. Μίλησε για το πόσο σημαντικό είναι να έχεις στήριξη από το περιβάλλον σου για να τα καταφέρεις, για τη δύναμη που της έχει δώσει ο πατέρας της όλα αυτά τα χρόνια. Δυστυχώς, υπάρχουν συμπαίκτριές της που αναγκάστηκαν να σταματήσουν το ποδόσφαιρο, γιατί δεν συμφωνούσαν οι γονείς τους. Με αφορμή αυτή τη συνέντευξη, μιλήσαμε και με τον μπαμπά της Ειρήνης, τον υπέροχο κύριο Άρη. Δεν λέμε περισσότερα, τα υπόλοιπα θα τα δείτε στο ντοκιμαντέρ.
– Αν μπορούσατε να απευθυνθείτε στα νέα κορίτσια που αγαπούν το ποδόσφαιρο αλλά διστάζουν να το ακολουθήσουν, τι θα τους λέγατε;
Α.Π.: Να το κάνουν. Να μην κλείνουν τα αυτιά τους σε όσα θα ακούσουν, να τα έχουν ανοιχτά και να παίρνουν θέση. Να έχουν φωνή που θα ενδυναμώνει και θα στηρίζει τις επιλογές τους. Να διεκδικούν ή και να απαιτούν όπου εντοπίζουν ανισότητες. Να ζήσουν τη ζωή τους με τις δικές τους επιλογές
Το «When nobody’s watching» παίζεται στο σινεμά Τριανόν. Κλείσε θέσεις online.