ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΣ 30 ΩΡΕΣ ΜΕ ΠΛΟΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ;

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Χάλκης – Δημήτρης Κρεμαστινός κάνει φέτος τα πρώτα του βήματα και υποδέχεται τους λάτρεις της μουσικής σε ένα πανέμορφο ακριτικό νησί.

Σε απόσταση περίπου 30 ωρών με το πλοίο από το λιμάνι του Πειραιά βρίσκεται η Χάλκη, ένα πανέμορφο και γραφικό ακριτικό νησί στα δυτικά της Ρόδου. Πρόκειται για το νησί που στα τέλη του προηγούμενου έτους έγινε το 1ο GR-ECO Island της χώρας (το πρώτο νησί-πρότυπο πράσινης και βιώσιμης ανάπτυξης) και φέτος φιλοξενεί το πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Χάλκης – Δημήτρης Κρεμαστινός, που διοργανώνει ο Δήμος Χάλκης (8-11 Σεπτεμβρίου 2022).

Το φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Δημήτρη Κρεμαστινού, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δύο χρόνων από τον θάνατό του, και αποτελεί φόρο τιμής στην ανθρωπιστική, επιστημονική, πολιτική και πολιτιστική προσφορά του. Με αφορμή τη μοναδική αυτή γιορτή κλασικής μουσικής, μιλήσαμε με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ, μαέστρο και κορυφαίο Β’ στα Β΄ Βιολιά της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών Νίκο Χαλιάσα για τη σημασία της μουσικής.

– Ποια η αξία ενός φεστιβάλ κλασικής μουσικής σε ένα ακριτικό νησί;

Ανεκτίμητη η αξία ενός τέτοιου φεστιβάλ, όχι μόνο για τις εξαιρετικές συναυλίες που θα μπορέσει κάποιος να παρακολουθήσει, αλλά και για την ευκαιρία που μας δίνεται να έρθουμε σε επαφή με τα παιδιά του νησιού.

Οι κάτοικοι, μικροί και μεγάλοι, θα μπορέσουν να βιώσουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, καθώς πολλοί από αυτούς δεν έχουν παρακολουθήσει ξανά μια τέτοια συναυλία. Η εικόνα που έχουμε από αντίστοιχες οργανώσεις δείχνει με πόση αγάπη οι άνθρωποι των νησιών αγκαλιάζουν τον κόσμο αυτό.

Ο Νίκος Χαλιάσας, καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ.

Όσον αφορά τα παιδιά, είναι πολύ σημαντικό να έρθουν σε επαφή με την κλασική μουσική. Δυστυχώς, οι ώρες που προβάλλεται το συγκεκριμένο είδος στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο είναι ελάχιστες. Όταν, λοιπόν, βομβαρδίζεσαι με όλα τα υπόλοιπα, είναι αναμενόμενο να σου είναι ξένη. Είναι σημαντικό να την ακούσεις, να λάβεις ερεθίσματα. Αν την ακούσεις, θα καταλάβεις και την πολυπλοκότητά της.

– Τι ρόλο μπορεί να παίξει η μουσική σήμερα, κυρίως για τα παιδιά;

Η μουσική διαχρονικά προσφέρει μια διέξοδο για τον άνθρωπο. Η μουσική εκπαίδευση και η ενασχόληση με την τέχνη αυτή –όχι απαραίτητα σε επαγγελματικό επίπεδο– συμβάλλει στην καλύτερη ψυχική υγεία και στην ανάπτυξη παιδιών και νέων.

Η δύναμή της είναι μαγική. Πέρσι, στο πλαίσιο του φεστιβάλ «ΜουσιΚώς», επισκεφτήκαμε για πρώτη φορά τη Χάλκη. Τότε γεννήθηκε η ιδέα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής. Όταν φτάσαμε στο νησί, πήγαμε κατευθείαν στο σχολείο. Μαζευτήκαμε στην άκρη της αυλής και η δασκάλα ζήτησε από τα παιδιά να φέρουν καρέκλες. Τις έστησαν και έκατσαν. Όταν τους ζητήθηκε να τις παραχωρήσουν στους μουσικούς, όλα τα παιδάκια σηκώθηκαν, εκτός από ένα. Ήταν ένα παιδάκι με αυτισμό. Μετά από κάμποση ώρα και με τη βοήθεια της δασκάλας του, το μικρό παιδί μετακινήθηκε μαζί με την καρέκλα του, αλλά εξακολουθούσε να είναι αναστατωμένο. Ξεκινήσαμε να παίζουμε τη Μικρή Νυχτερινή Μουσική του Μότσαρτ. Λίγα δευτερόλεπτα μετά τους πρώτους ήχους γύρισα και κοίταξα τους μαθητές. Το αυτιστικό παιδάκι είχε ως διά μαγείας ηρεμήσει και σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας παρακολουθούσε με προσοχή, χωρίς να δείχνει σημάδια αναστάτωσης.

– Ποια η γνώμη σας για την κριτική που δέχονται άλλα είδη μουσικής;

Στη μουσική το ζητούμενο είναι η ποιότητα. Σε όλα τα είδη μουσικής (κλασική, παραδοσιακή, τζαζ, μέταλ κτλ) υπάρχουν καλοί και κακοί συνθέτες. Μπορεί, για παράδειγμα, να μην μου αρέσει η ελληνική μουσική, αλλά δεν θα με «χαλάσει» να ακούσω ένα ελληνικό τραγούδι καλής ποιότητας σε ένα μαγαζί. Αντιθέτως, θα με «χαλάσει» να ακούσω ένα έργο κλασικής μουσικής κακής ποιότητας.

Πιστεύω ότι η μουσική είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη του ανθρώπου και ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ένα εσωτερικό κριτήριο, το οποίο καλλιεργείται σταδιακά.

– Τι θα απολαύσει ο θεατής στο πρώτο αυτό φεστιβάλ κλασικής μουσικής;

Το φεστιβάλ πέρα από την κλασική μουσική περιλαμβάνει και άλλα είδη, όπως έργα κινηματογραφικής μουσικής, τζαζ, οπερέτας. Προσπαθήσαμε μέσα στις τέσσερις συναυλίες που θα πραγματοποιηθούν να υπάρχουν ακούσματα πολυποίκιλα, όχι αμιγώς κλασικά. Για παράδειγμα, στη συναυλία με τη Μικρή Ορχήστρα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών έχουμε συμπεριλάβει τις «Τέσσερις Εποχές», αλλά και ένα ελληνικό, ένα σπανιόλικο και ένα κομμάτι που παίζει βιολί η μικρή Νικολία Γαρουφαλίδου. Έχουμε, επίσης, συμπεριλάβει ένα μουσικό έργο του Δημήτρη Γούζιου (Κορυφαίος Α' στα Βιολοντσέλα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών) αφιερωμένο στη Χάλκη και εμπνευσμένο από μελωδία Χαλκίτη.

– Ποιον ρόλο προτιμάτε σήμερα: αυτόν του μουσικού ή αυτόν του μαέστρου;

Χαίρομαι κάθε φορά που παίζω στην ορχήστρα, αλλά τώρα πια επιλέγω τον ρόλο του μαέστρου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναφέρω ότι η εμπειρία που αποκόμισα ως μουσικός της ορχήστρας βοήθησε σημαντικά στην εξέλιξη της μαεστρικής μου καριέρας. Ο μαέστρος, που μέσα από τον ρόλο του μουσικού έχει συμμετάσχει σε μια ορχήστρα και έχει έρθει σε επαφή με άλλους μαέστρους, αποκτά μια καλή εικόνα του τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει. Η εμπειρία αυτή είναι ένα μάθημα ανεκτίμητο, γι’ αυτό τονίζω στους νέους που τώρα ξεκινούν να παρακολουθούν πρόβες άλλων μαέστρων.