ΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΒΑΖΕΙ ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
Η κακοκαιρία «Μήδεια» προκάλεσε πολλά προβλήματα. Μακριά από αυτά, μια ομάδα νεαρών στο Παγκράτι αξιοποίησε το χιόνι ως καλλιτεχνική πρώτη ύλη για να φτιάξει ένα πρωτότυπο γλυπτό. Ο Αχιλλέας Μανταίος, φοιτητής της ΑΣΚΤ, εξηγεί πώς δημιουργήθηκε η παγωμένη ανδρική φιγούρα που έζησε λίγο αλλά συζητήθηκε πολύ.
Ο περισσότερος κόσμος όταν βλέπει χιόνι στο κέντρο της Αθήνας σκέφτεται ένα πράγμα: να παίξει χιονοπόλεμο. Άντε να πάει το μυαλό τους –των παιδιών κυρίως– μέχρι το να φτιάξουν έναν χιονάνθρωπο. Πού σταματάει, όμως, το παιχνίδι με το χιόνι και πού αρχίζει η τέχνη;
Την απάντηση έδωσε μια παρέα νεαρών στο Παγκράτι, που είδαν την κακοκαιρία «Μήδεια» πολύ δημιουργικά. Έτσι, εμφανίστηκε στην πλατεία Πλαστήρα μια προτομή μεγάλων διαστάσεων, που θύμιζε μαρμάρινο αρχαιοελληνικό άγαλμα. Ένα γλυπτό φτιαγμένο από χιόνι, από τον Αχιλλέα Μανταίο, τριτοετή φοιτητή στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, και δύο φίλους του.
Οι τρεις τους είχαν επιχειρήσει κάτι ανάλογο πέρσι, επίσης στο Παγκράτι, στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, τραβώντας τα βλέμματα των περαστικών. Η φετινή τους απόπειρα βέβαια έγινε viral κι έφερε τον Αχιλλέα ακόμα και σε παράθυρα τηλεοπτικών εκπομπών. Όταν το σύμπαν μιλούσε για την αδυναμία της κρατικής μηχανής να διαχειριστεί την κατάσταση, ομολογουμένως ήταν μια ευχάριστη ανάπαυλα να βλέπεις κάτι τέτοιο στις οθόνες.
Όπως είναι ευχάριστο να μιλάς με έναν νέο άνθρωπο που εξηγεί απλά κάποια πράγματα, από το πώς μπήκε η τέχνη στη ζωή του μέχρι το τι θα ήθελε να αλλάξει στην πόλη.
Ο παγωμένος θεός (της διπλανής πόρτας)
– Το γλυπτό από χιόνι μου θύμισε άγαλμα της αρχαιότητας, τον Δία ή τον Ποσειδώνα. Υπήρχε τέτοιο πρότυπο στο μυαλό σου;
Υπήρχε το πρότυπο των αρχαιοελληνικών αγαλμάτων που διδάσκομαι στην σχολή. Αυτά είχα στο μυαλό μου και δημιούργησα μια μορφή που θυμίζει όντως τον Δία και τον Ποσειδώνα, αλλά δεν είναι αυτοί. Είναι κάποιος άλλος, κάποιος που έχει σχέση με το Παγκράτι και τη γειτονιά μας. Ίσως ο Αρχιμήδης, γιατί εκεί που έγινε το γλυπτό καταλήγει ο δρόμος της Αρχιμήδους. Ίσως δεν είναι ούτε αυτός, αλλά κάποιος γυμνασμένος γείτονάς μας.
– Πώς γεννήθηκε η ιδέα;
Δεν είχαμε σχεδιάσει κάτι, απλά προέκυψε. Είδα το χιόνι σαν υλικό. Υλικό διαθέσιμο για επεξεργασία. Έτσι κι αλλιώς, στην Καλών Τεχνών μαθαίνουμε ότι η σχέση μας με την ύλη δημιουργεί τέχνη. Όποια και αν είναι αυτή η ύλη, χιόνι, μάρμαρο, πέτρα, πηλός… Με βοήθησαν ο Μάριος Μορφής και ο Γιώργος Παπαϊωάννου, δυο φίλοι που με ακολουθούν και με βοηθούν σε κάθε καλλιτεχνική μου δραστηριότητα.
– Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε το γλυπτό;
Χρειάστηκαν περίπου 3 με 4 ώρες, ίσως και παραπάνω. Σταματήσαμε να μετράμε τον χρόνο λόγω του κόσμου που μετά από κάποια ώρα μαζευόταν για να βγάλει φωτογραφίες.
– Και πόσο έζησε;
Το γλυπτό έμεινε εκεί τη μέρα της κατασκευής του και την επόμενη. Την τρίτη μέρα, μόλις δηλαδή έγινε viral, μάθαμε ότι μια παρέα τριών ατόμων το έριξαν.
– Πώς το εισέπραξες αυτό;
Δεν ήμουν μπροστά στο περιστατικό, πάντως σίγουρα το έριξε κάποιος, καθώς βρέθηκαν σπασμένα τα υποστυλώματα που είχαμε βάλει να το κρατάνε. Δεν στεναχωρηθήκαμε για το γλυπτό, έτσι κι αλλιώς θα έλιωνε, αλλά στεναχωρηθήκαμε για την πράξη. Κάποιος βλέπει κάτι ωραίο και το καταστρέφει.
Εφαρμοσμένη τέχνη
– Πέρα από τη σπάνια ευκαιρία που δίνει μια τέτοια χιονόπτωση, σε έχει απασχολήσει γενικά η δημιουργία εφήμερων έργων τέχνης σε δημόσιους χώρους;
Βεβαίως και με έχει απασχολήσει. Κάθε καλοκαίρι τρέχω στις παραλίες και κάνω γλυπτά από άμμο. Απλά αυτό στο χιόνι έγινε γνωστό.
– Ως φοιτητής της ΑΣΚΤ, ζεις με την τέχνη. Πώς γεννήθηκε αυτό το ενδιαφέρον σου;
Από μικρός ζωγράφιζα, στην αρχή διάφορα καρτούν και μετά ασχολήθηκα με τις προσωπογραφίες. Σιγά σιγά αυτό εξελίχθηκε, έφυγε από την απλή προσωπογραφία και με απασχόλησαν άλλα θέματα. Έτσι, οδηγήθηκα στο να μπω στην Καλών Τεχνών. Ένας σημαντικός σταθμός θα μπορούσα να πω ότι είναι η στιγμή που ανακάλυψα τον φωτορεαλισμό.
– Πώς θα περιέγραφες αυτό το στιλ;
Ο φωτορεαλισμός θα μπορούσαμε να πούμε με πολύ απλά λόγια ότι είναι η μίμηση της φωτογραφικής ματιάς με τα μέσα της ζωγραφικής ή του σχεδίου. Αυτό φυσικά ξεφεύγει από την απλή μίμηση, όσο πιο πολύ ερευνάς το κίνημα του φωτορεαλισμού.
– Η τέχνη μπορεί να φαίνεται σε κάποιος απρόσιτη ή ακατανόητη. Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό ως νέος δημιουργός;
Όπως στον κόσμο μας δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα πάντα, έτσι και στην τέχνη. Από ένα σημείο και μετά απλά αφήνομαι και εστιάζω μόνο στο εάν μου αρέσει ένα έργο ή όχι.
– Τι θα άλλαζες γενικά στη γειτονιά σου και ευρύτερα στην πόλη;
Είναι πολλά τα πράγματα που θα ήθελα να αλλάξω στη γειτονιά μου και στην πόλη μου. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: να μπορούν όλες οι κοινωνικές ομάδες να κινηθούν άνετα στην πόλη. Η τέχνη έρχεται αργότερα!