ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΞΗΓΕΙ ΠΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕΙ ΣΤΟ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ «IRONMAN»

Οι περιπτώσεις των ανθρώπων που –ενώ βιώνουν μια απαιτητική καθημερινότητα– ολοκληρώνουν με επιτυχία δύσκολους αγώνες, όπως το «IRONMAN», όλο και αυξάνονται. Η Πηνελόπη Ζαούδη είναι μια από αυτούς και εξηγεί στο OW πως τα κατάφερε.

Γνώρισα την Πηνελόπη Ζαούδη πολλά χρόνια πριν, όταν με την ιδιότητα της Marketing Communications Manager μεγάλης πολυεθνικής θα έδινε συνέντευξη για περιοδικό μόδας. Το ραντεβού μας για τη φωτογράφιση ήταν πολύ νωρίς το πρωί, η Πηνελόπη όμως είχε ήδη προλάβει να κάνει την πρωινή της προπόνηση στο κολυμβητήριο. Τότε, δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός. Όταν όμως χρόνια μετά είδα την ανάρτηση της για τη συμμετοχή της στο «IRONMAN» την πρώτη χρονιά που διοργανώθηκε στη Μεσσηνία, εκείνη η μικρή καθημερινή πειθαρχία της ήρθε και πάλι στο μυαλό μου.

Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί ένα νέο είδος υπεραθλητών. Όχι επαγγελματιών αθλητών, αλλά απλών καθημερινών ανθρώπων. Κάποιοι από αυτούς δεν είναι τόσο «απλοί καθημερινοί», αφού έχουν εξαιρετικά απαιτητικές δουλειές και φορτωμένα καθημερινά προγράμματα, ωστόσο καταφέρνουν να συμμετέχουν όχι απλώς σε μαραθώνιους αλλά σε υπεραγωνίσματα. Μια τέτοια περίπτωση είναι η Πηνελόπη. Με απαιτητικές θέσεις στην επικοινωνία και το marketing μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών για πολλά χρόνια, έχει συμμετάσχει σε μαραθωνίους αλλά και στο ιδιαίτερα απαιτητικό τρίαθλο «IRONMAN 70.3».

Τα πρώτα βήματα πριν το «IRONMAN»

H Πηνελόπη δεν ήταν από τα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στον αθλητισμό. Στην πραγματικότητα, ήταν από τα παιδιά που έβρισκαν συνεχώς δικαιολογίες για να μην κάνουν γυμναστική. Με τον αθλητισμό συναντήθηκε στα 23 της χρόνια, συγκεκριμένα στο Λονδίνο, όπου έκανε το μεταπτυχιακό της. «Η φοιτητική εστία βρισκόταν στην παράκτια περιοχή του Τάμεση, οπότε συνεχώς έβλεπα ανθρώπους να τρέχουν, γιατί εκεί ήταν ένα ήσυχο πέρασμα. Ήταν κάτι ενταγμένο στην ρουτίνα τους. Αποφάσισα να το δοκιμάσω κι εγώ, και κάπως έτσι ξεκίνησα να τρέχω».

Για έναν άνθρωπο όπως η Πηνελόπη, που δεν ήταν συνηθισμένη να αθλείται, το ξεκίνημα ήταν δύσκολο. «Το να τρέξω στην αρχή μισή ώρα συνεχόμενα ήταν για μένα άθλος. Ένιωθα ότι ξεπερνάω τα όριά μου. Ταυτόχρονα, όμως, ανακάλυψα ότι το τρέξιμο μου άρεσε, μου ταίριαζε. Ίσως σε κάποιους να φαίνεται μοναχικό και βαρετό, όσο όμως περνά ο καιρός και αποκτάς ανάσα μπορείς να βγαίνεις για τρέξιμο με φίλους και παρέες, και κάνεις πολύ ωραίες συζητήσεις. Μπορεί να λειτουργήσει και σαν ψυχοθεραπεία».

Στον τερματισμό του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας, τον Νοέμβριο του 2021.

Από τη στιγμή που η Πηνελόπη ξεκίνησε το τρέξιμο δεν το εγκατέλειψε ποτέ. «Το συνέχιζα και για να ανανεώνω το ενδιαφέρον μου έβαζα σταδιακά μεγαλύτερους στόχους. Στην αρχή έβαζα δικούς μου εσωτερικούς στόχους. Να τρέξω 30 λεπτά συνεχόμενα. Να τρέξω 1 ώρα συνεχόμενα. Να κάνω 8 γύρους το άλσος και την επόμενη 10 και την μεθεπόμενη 12. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να συμμετέχω σε αγώνες. Όμως, έχοντας καλύψει τους εσωτερικούς μου στόχους άρχισα να αναζητώ εξωτερικούς για να διατηρώ την πειθαρχία μου στις προπονήσεις. Στην αρχή ξεκίνησα με έναν αγώνα 10 χλμ. Μετά θέλησα να δοκιμάσω τον ημιμαραθώνιο. Στην συνέχεια έβαλα στόχο να τρέξω μαραθώνιο μέχρι τα 30 μου. Τελικά, τον έτρεξα λίγο αργότερα εξαιτίας μιας οστικής ρήξης που με ανάγκασε να απέχω από το τρέξιμο για καιρό και αυτή η αποχή ήταν πολύ οδυνηρή για μένα».

Βάζοντας όλο και μεγαλύτερους στόχους

Μηδέν κακό αμιγές καλού, αφού αυτός ο τραυματισμός έγινε η αφορμή η Πηνελόπη να αντικαταστήσει το τρέξιμο με το κολύμπι και να της μπει για πρώτη φορά η ιδέα να ασχοληθεί με το τρίαθλο. «Δεν μπορούσα να τρέξω και επειδή η αερόβια άσκηση μου άρεσε πάρα πολύ και επίσης μου είχαν πει πως το κολύμπι θα βοηθήσει στην αποκατάσταση του τραυματισμού, ξεκίνησα να κολυμπάω. Σκέφτηκα λοιπόν, αφού τρέχω, κολυμπάω και ξέρω ποδήλατο γιατί να μην το προσπαθήσω;»

Πώς μπορεί ένας απαιτητικός αθλητικός στόχος να ενταχθεί σε μια απαιτητική επαγγελματική καθημερινότητα; τη ρωτάω. «Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή οργάνωση. Να οργανώνεις την επόμενη μέρα σου εντάσσοντας όλα τα πράγματα που έχεις και θέλεις να κάνεις. Να προετοιμάσεις το μυαλό σου, το σώμα σου αλλά τον εξοπλισμό που χρειάζεται να πάρεις για την επόμενη μέρα. Για παράδειγμα, πάντα έβαζα την κολύμβηση το πρωί γιατί η δουλειά μου στην επικοινωνία είχε πολλές απογευματινές και βραδινές εκδηλώσεις. Και, βέβαια, το πιο σημαντικό για να έχεις πάντα την πειθαρχία είναι να έχεις θέσει κάποιους συγκεκριμένους στόχους, όπως για παράδειγμα έναν αγώνα. Υπήρχαν πολλές φορές που ήξερα πως θα έχω μια πολύ γεμάτη και απαιτητική μέρα και αναρωτιόμουν: Τώρα μου χωράει η προπόνηση ή όχι; Πώς θα το κάνω; Αν είχα έναν αγώνα μπροστά μου και ήξερα πως για να ανταπεξέλθω πρέπει να κολυμπάω 3 χιλιόμετρα την εβδομάδα, θα φρόντιζα να τα καλύψω. Με αυτόν τον τρόπο βοηθάς το μυαλό σου και το σώμα σου να το αποδεχτεί και να το κάνει τελικά».

Στον τερματισμό του «IRONMAN», τον Απρίλιο του 2019.

Η προετοιμασία για το «IRONMAN»

Για να προετοιμαστεί για το «IRONMAN», που περιλαμβάνει 1,9 χλμ κολύμβηση, 90 χλμ ποδηλασία και 21 χλμ τρέξιμο, η Πηνελόπη έκανε συνεχείς προπονήσεις για 8 μήνες με τη βοήθεια προπονητή. «Δεν ήταν συνεχώς από πάνω μου, αλλά είχα κάποιον να με συμβουλεύει, να μου δίνει οδηγίες, να μου σχεδιάζει τα προγράμματα και να κάνουμε και κάποιες προπονήσεις μαζί. Είναι αυτός που θα σου υποδείξει τις εξετάσεις που πρέπει να κάνεις και θα σε βοηθήσει να αποφύγεις τους τραυματισμούς».

Έκανε περίπου 14 ώρες προπόνηση την εβδομάδα και οι ώρες αυξάνονταν καθώς οι μήνες προχωρούσαν. «Υπήρχαν και μέρες που είχα διπλές προπονήσεις, οπότε πήγαινα το πρωί για κολύμπι και το βράδυ για τρέξιμο. Το Σαββατοκύριακο οι προπονήσεις ήταν πολύ έντονες, οπότε ήταν πολύ απαιτητικό γιατί απαιτούσε από σένα να έχεις ιδιαίτερη ενέργεια, άρα και να προσέχεις ιδιαίτερα την διατροφή σου. Με βοήθησε πολύ ότι είχα διατροφολόγο να με συμβουλεύει για το τι πρέπει να τρώω ανάλογα με τις ανάγκες της προπόνησης και του οργανισμού μου. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να φροντίζεις να κοιμάσαι καλά, πράγμα που δεν ήταν πάντα εφικτό».

Τη ρωτάω τι θυμάται κυρίως από τον αγώνα. «Ο μισός αγώνας είναι το να σταθείς στην εκκίνηση. Επιπλέον, όπως για κάθε αγώνα έτσι και για το IRONMAN η διαδικασία και οι ώρες που περνάς μέσα σε αυτόν σου χαρίζουν στο τέλος μια τεράστια επιβράβευση. Μπορεί στην αρχή να έχεις κάποιο άγχος –Θα τα καταφέρω; Δεν θα τα καταφέρω; Μακάρι να τα καταφέρω!–, στη διάρκεια να συναντάς δυσκολίες, να νιώθεις πόνο στο σώμα, αλλά ό,τι και να έχει συμβεί ενδιάμεσα η ολοκλήρωση του αγώνα σου δίνει απίστευτη χαρά. Σου αφήνει ένα φοβερό συναίσθημα το να φτάνεις στη γραμμή του τερματισμού».

Ο συγκεκριμένος αγώνας, που έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2019, είχε αντικειμενικές δυσκολίες. «Υπήρχε μια κυματοειδής θάλασσα πολύ δύσκολη. Κάποιοι τραυματίστηκαν και πολλοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν. Το ποδήλατο ήταν για μένα πολύ πιο δύσκολο από ό,τι είχα φανταστεί, γιατί είχε μεγάλο ανηφορικό κομμάτι στο οποίο δεν είχα εξασκηθεί. Το τρέξιμο, που είναι και το πιο δυνατό μου σημείο, μετά από την κόπωση της κολύμβησης και της ποδηλασίας ήταν ωραίο και το απόλαυσα. Έβγαλα τον αγώνα σε εξίμισι ώρες περίπου».

Σε προπόνηση ανοιχτής θάλασσας στο Πόρτο Ράφτη, το 2022.

Στη γραμμή του τερματισμού

Για εκείνη, ο χρόνος και το βάθρο δεν έχει σημασία. «Δεν συμμετέχω σε κανέναν αγώνα με τη λογική του χρόνου, να ανεβώ βάθρο ή να βγω στην πρώτη δεκάδα. Δεν με απασχολεί καθόλου αυτό. Με νοιάζει η ολοκλήρωση του αγώνα. Και στη συμμετοχή μου στο Μαραθώνιο, και στους λιγότερο απαιτητικούς αγώνες, ο στόχος μου ποτέ δεν ήταν ο χρόνος ή το πώς θα κερδίσω τους άλλους. Ήταν πάντα να καταφέρω να ολοκληρώσω τον αγώνα ή να κάνω λίγο καλύτερο χρόνο από ό,τι είχα κάνει στον προηγούμενο. Αυτό νομίζω είναι και το πιο υγιές».

Αν κάτι έχει να κρατήσει η Πηνελόπη από όλη αυτή την εμπειρία, ή και να συμβουλεύσει όποιον θέλει να δοκιμάσει έναν απαιτητικό αγώνα, είναι να το εντάξει ομαλά και φυσιολογικά στην ζωή του και να μην το κάνει αυτοσκοπό. «Κι εγώ σε κάποιες δύσκολες περιόδους της ζωής μου, όταν αντιμετώπισα κάποια προβλήματα υγείας ή τις περιόδους που ξεκινούσα μια απαιτητική δουλειά, έκανα λίγο πίσω σε σχέση με τις προπονήσεις. Είναι σημαντικό να βάζουμε σωστές προτεραιότητες».