Χριστίνα Αβδίκου

ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

Δεν είναι παίξε γέλασε οι ανταποκρίσεις από το πολεμικό μέτωπο. Απαιτείται τσαγανό. Διαρκής εγρήγορση και ετοιμότητα. Δεν αρκεί να είσαι καλός δημοσιογράφος.

Ελάτε στη θέση τους, και τα λέμε. Για τους πολεμικούς ανταποκριτές λέω. Για τους δημοσιογράφους που βρίσκονται στα πεδία των μαχών, ρισκάροντας ως και τη ζωή τους.

Δεν είναι μαζοχιστές, ούτε τους γοητεύει ο κίνδυνος επιζητώντας το vivere pericolosamente (ζην επικινδύνως). Τη δουλειά τους κάνουν. Δεν πρόκειται για θεατές σε κινηματογραφικό πλατό, αλλά για επαγγελματίες με συγκεκριμένη αποστολή: να βρεθούν επί τόπου, να συλλέξουν πληροφορίες, να τις μεταδώσουν σε απευθείας συνδέσεις, ει δυνατόν «να βγάλουν αποκλειστικά» –ο ανταγωνισμός γαρ– και ταυτόχρονα να προστατεύουν τη ζωή τους. Εννοείται ότι το ίδιο ρίσκο αναλαμβάνουν οι φωτογράφοι και οι κάμεραμεν που καλύπτουν πολέμους, συγκρούσεις κ.λπ.

Δημοσιογράφος στον πόλεμο σημαίνει ρίσκο

Αφήνω στην άκρη το αν και κατά πόσον υπηρετούν την προπαγάνδα της μίας ή της άλλης πλευράς, αναγκασμένοι από το Μέσο στο οποίο εργάζονται. Συμβαίνει κατά κόρον αυτό – τουλάχιστον για πολλούς. Όμως, δεν είναι της παρούσης.

Στο ρίσκο στέκομαι. Και στην καταφανή δυσκολία υπό τις συνθήκες αυτές να μεταφέρουν ειδήσεις, εντυπώσεις και δηλώσεις χωρίς γλωσσικά σφάλματα και παντοειδή ολισθήματα και φάλτσα.

Εύκολη η κριτική εκ τους ασφαλούς. Αλλά για έλα στη θέση τους. Όσο γερή συγκρότηση και να διαθέτει κανείς, όσο καλά κι αν μιλάει τη γλώσσα ή γνωρίζει το θέμα, είναι δύσκολο να αποφευχθούν λάθη, κουραστικές επαναλήψεις και κοινοτοπίες.

Ο χρόνος πιέζει. Κι ο αόρατος κόσμος μπροστά σου –οι τηλεθεατές και οι ακροατές– έτοιμος να σε σχολιάσει και να σε μυκτηρίσει. Ένα στόμα ανοιχτό, έτοιμο να σε καταπιεί ακόμη και για το παραμικρό ολίσθημα.

Δεν είναι παίξε γέλασε οι ανταποκρίσεις από το πολεμικό μέτωπο. Απαιτείται τσαγανό. Διαρκής εγρήγορση και ετοιμότητα. Στοιχεία που απαιτούνται και για όσους έχουν εκπομπές – τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές.

πολεμικός ανταποκριτής
Χριστίνα Αβδίκου

Δεν αρκεί να είσαι καλός δημοσιογράφος. Ακόμη κι αν ανήκεις στη χορεία των κορυφαίων στον γραπτό λόγο, δεν είναι βέβαιο ότι μπορείς να τα καταφέρεις μπροστά στην κάμερα ή στο μικρόφωνο.

Έχω υπόψιν συγκεκριμένο παράδειγμα. Ένας εκ των κορυφαίων γραφιάδων, αείμνηστος πια, πήρε πολιτική εκπομπή σε μεγάλο ραδιοφωνικό σταθμό. Σχόλια, συνεντεύξεις με πολιτικούς, αλλά και απευθείας συνδέσεις με ρεπόρτερ για τρέχοντα θέματα της ημέρας.

Ό,τι αρνητικό και να σας πω, είναι λίγο. Δεν αναφέρομαι στην έλλειψη ρυθμού, στα χάσματα, στην αδυναμία να συνοψίσει σωστά όσα προηγουμένως είχε αναφέρει ο ρεπόρτερ. Μιλώ για τραγικά λεκτικά σφάλματα! Ναι. Από έναν πεπαιδευμένο,  άριστο  γνώστη της γλώσσας, με θαυμαστό χειρόγραφο και διεισδυτική ματιά.

Όποιος είν’ έξω απ’ τον χορό...

Γι’ αυτό σας λέω: Μην πυροβολείτε τους δημοσιογράφους για ένα λάθος ή για τις αμήχανες στιγμές τους μπροστά στα μικρόφωνα και στις κάμερες. Ειδικά τους πολεμικούς ανταποκριτές ή αυτούς που βρίσκονται σε πυρκαγιές, πλημμύρες κ.λπ.

Δεν μιλώ για εκτρωματικές περιπτώσεις αγραμματοσύνης και λεξιπενίας. Ούτε γι’ αυτούς που συσκευάζουν τον αφρό της επικαιρότητας χωρίς επί της ουσίας «να ξέρουν πού παν’ τα τέσσερα».

Για τους άλλους λέω. Που έχουν δώσει δείγματα σοβαρής δουλειάς, αλλά κάποια στιγμή κάτι μπορεί να τους ξεφύγει ή να υποπέσουν σε γλωσσικό σφάλμα εν τη ρύμη του λόγου.

Η λαϊκή θυμοσοφία υπενθυμίζει σε όλους ότι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρουμε. Κι αν αυτό ισχύει για τους τηλεθεατές και τους ακροατές, ισχύει πολύ περισσότερο για το δημοσιογραφικό σινάφι. Διότι, πέραν των άλλων, «ανθρώπων έκαστος δύο πήρας φέρει», όπως έλεγε μύθος του Αισώπου. Κάθε άνθρωπος κουβαλάει δυο σάκους: έναν μπροστά κι έναν πίσω του. Ο πίσω είναι γεμάτος κακά που είναι δικά του. Ο μπροστινός ξένα, κι αυτά βλέπει.

SLOW MONDAY NEWSLETTER

Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.