SURTUKO: «ΚΑΝΩ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ»

Ποια είναι η Surtuko που έχει γεμίσει το Instagram με προκλητικές μακαρονάδες και απενοχοποιημένες παπάρες στη χωριάτικη;

Η κατά κόσμον Μαριάννα Γκιτσάκη (γνωστή στο Instagram ως Surtuko), είναι μία foodie με ψυχώσεις. Λατρεύει τις μακαρονάδες και το να κάνει παπάρα σε σαλάτες, σάλτσες – οπουδήποτε. Το περιεχόμενό της στα social media είναι απενοχοποιημένο, και η προσέγγισή της στο φαγητό (και το ποτό) χαρούμενη και φρέσκια.

Για όλους αυτούς τους λόγους την καλέσαμε στο εορταστικό δείπνο του OW για να τη γνωρίσουμε καλύτερα, αφού δεν υπάρχει πιο φυσικός χώρος για εκείνη από ένα τραπέζι γεμάτο γεύσεις και ιστορίες. Διάβασε τη συνέντευξη που έδωσε στο OW και stay tuned για το χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα, όπου η Surtuko μαζί με 9 ακόμα αγαπημένα μας πρόσωπα γιορτάζουν τα Χριστούγεννα με απίστευτα ανατρεπτικό τρόπο.

– Γιατί Surtuko;

Έτσι με φώναζε ο μπαμπάς μου μικρή και μου άρεσε πολύ!

– Ποια ήσουν πριν γίνεις η Surtuko;

Δούλευα σε διαφημιστικές, στο μάρκετινγκ. Λίγο πριν την καραντίνα, κι αφού είχα δουλέψει 15 χρόνια σε εταιρείες, είχα ήδη αποφασίσει ότι δεν μου ταιριάζει πλέον αυτό και ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Ήρθε, λοιπόν, η καραντίνα, έφερε τα πάνω κάτω, και κάπως έτσι, από χόμπι για να γεμίσει λίγο ο χρόνος μου, κατέληξε αυτό που βλέπεις σήμερα να είναι η κύρια απασχόλησή μου.

– Πότε άρχισε, δηλαδή, να είναι η «επίσημη» δουλειά σου η Surtuko;

Αυτό έγινε σταδιακά. Συνέχιζα να δουλεύω πάνω στο προηγούμενο αντικείμενό μου σαν freelancer και κάποια στιγμή, πριν δύο χρόνια, διαπίστωσα ότι είχα τουλάχιστον έξι μήνες να αναλάβω κάποια δουλειά, να κάνω κάτι πέρα από τη Surtuko. Πλέον, στην ουσία, ασχολούμαι μόνο με αυτό και ζω από αυτό, κάτι που πρέπει να σου πω ότι είναι πάρα πολύ απελευθερωτικό.

Όχι ότι δεν περνούσα ωραία και με τις δουλειές που έκανα σαν freelancer, αλλά σίγουρα προτιμώ αυτό που κάνω τώρα. Είναι πολύ πιο δημιουργικό. Είναι αυτό που λέμε «η δουλειά των ονείρων μου» – ποτέ, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα, δεν είχα φανταστεί μια τέτοια δουλειά. Αλλά κοίτα που προέκυψε!

– Λόγω της προϋπηρεσίας σου στο μάρκετινγκ μπαίνεις στη διαδικασία να οργανώσεις τη δουλειά που κάνεις ως Surtuko;

Εκατό τοις εκατό. Είναι κάτι που βγαίνει αυτόματα. Έτσι κι αλλιώς, επειδή έχω και μια τελειομανία, άργησα πάρα πολύ να ξεκινήσω το εγχείρημα που ονομάζεται Surtuko. Ξεκίνησα με blog και φωτογράφηση, αλλά μου πήρε γύρω στους έξι μήνες να το στήσω, γιατί πάντα κάτι με χαλούσε, έπρεπε να τελειώσω τη στρατηγική, έπρεπε να κάνω πλάνο. Άργησα, λοιπόν, πάρα πολύ να μπω αλλά μετά, αφού μπήκα, διαπίστωσα ότι μάλλον πρέπει να το αφήσω λίγο πιο ελεύθερο και όπως με πάει.

– Οπότε έκανες 100% apply τη δουλειά σου πάνω σε σένα.

Ναι, αλλά μετά κατάλαβα ότι αυτό το πράγμα δεν δουλεύει, και πλέον κάνω όπως νιώθω.

– You go with the flow…

Ξέρεις, νομίζω ότι αυτές οι κλασικές ερωτήσεις που μας έκαναν στις συνεντεύξεις για δουλειά, «πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια» για παράδειγμα, είναι αστείο. Μετά από αυτό που ζήσαμε με την καραντίνα και με τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα με τα social media, είναι αστείο. Εσύ κάνεις πλάνα, και η ζωή γελάει. Προσπαθώ να είμαι ευέλικτη και να προσαρμόζομαι, να αρπάζω τις ευκαιρίες όταν τις βρίσκω μπροστά μου.

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΩ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ.

– Έχεις αρχίσει να λες και όχι σε προτάσεις;

Έχω καιρό που λέω όχι και μάλιστα λέω πάρα πολλά όχι. Πάντα έλεγα όχι, απλά πλέον τα λέω πολύ πιο εύκολα.

– Μένεις μόνη σου. Η λίστα του super market τι περιλαμβάνει οπωσδήποτε;

Πέρα από μακαρόνια φυσικά (γελάει). Κοίτα, εγώ ψωνίζω χωρίς λίστα. Τώρα πια πηγαίνω για τις ανάγκες της δουλειάς στο σούπερ μάρκετ 2-3 φορές τη βδομάδα γιατί έχω ένα γύρισμα στο μυαλό μου ή κάτι μου λείπει, και πρέπει να πάω να το πάρω. Αλλά πάντα ψώνιζα χωρίς λίστα. Σίγουρα έχω τα βασικά που πρέπει να έχεις στο pantry, που λένε, αλλά από κει και πέρα θα πάρω ό,τι μου γυαλίσει. Αν δω κάποιο περίεργο τυρί που θα μου αρέσει, θα το πάρω.

– Δεν έχεις πλάνο διατροφής;

Όχι, αλλά επειδή κυρίως τρώω πάρα πολλά λαχανικά, θα πάρω οτιδήποτε βρω φρέσκο, της εποχής, είτε από τη λαϊκή είτε από τον μανάβη είτε το σούπερ μάρκετ, οπότε έχω μία βάση και ξεκινάω από κει. Αν, δηλαδή, πέσω πάνω σε ένα ωραίο λαχανικό, θα βρω τρόπο στο σπίτι για να το μαγειρέψω.

– Σε καθοδηγεί, δηλαδή, το ίδιο το υλικό σου;

Ναι, ξεκινάω από εκεί.

– Μαγειρεύεις από μικρή;

Όχι (γελάει). Κοίτα, όταν έφυγα από το σπίτι μου και ήρθα Αθήνα να σπουδάσω, έβαλα τη μαμά μου να μου δείξει 2-3 φαγητά για να μπορώ να επιβιώσω. Μαγείρευα, όμως, γιατί έπρεπε να φάω. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω, είχαμε πάντα εστιατόρια στις εταιρείες, οπότε δεν μαγείρευα ποτέ. Δεν το είχα με το μαγείρεμα. Ήταν κάτι που μου άρεσε να κάνω κάποιο Σαββατοκύριακο, έτσι για το self care, αλλά μέχρι εκεί.

– Ξέρεις τι μου αρέσει στη δική σου περίπτωση; Εντελώς απενοχοποιημένα, θες να τρως. Δεν το παίζεις γνώστρια, εστιάζεις στο κομμάτι της απόλαυσης. Δεν φτιάχνεις, καταναλώνεις!

Το καλό με το μαγείρεμα είναι ότι σαν χόμπι σε βοηθά να γειωθείς, πιάνεις την πρώτη ύλη κλπ., αλλά μετά έχεις και να φας! Δηλαδή, τι καλύτερο; Αυτό που φτιάχνεις, το τρως. Μου αρέσει η διαδικασία, αλλά αν έκανα, για παράδειγμα, κεραμεική, θα δημιουργούσα ένα πιάτο, π.χ. που δε βλέπεται και θα μου έμενε στο σπίτι να το κοιτάω, ενώ αν μαγειρέψεις, έχεις μετά να φας κι ένα νόστιμο φαγητό που το έχεις φτιάξει ακριβώς όπως σου αρέσει.

ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ. ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΠΟΙΟ ΣΑΒΒΤΟΚΥΡΙΑΚΟ, ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΟ SELF CARE, ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ.

– Σου αρέσει να μαγειρεύεις και για άλλους;

Όχι.

– Μάλιστα...

Μ' αρέσει να μαγειρεύω παρέα με άλλους, όχι για άλλους. Δηλαδή, μ' αρέσει να μαζευτούμε σε ένα σπίτι είτε σε date night είτε με μία παρέα, και να μαγειρέψουμε μαζί, να είμαστε όλοι γύρω από την κουζίνα. Μ' αρέσει αυτή η φάση που κάποιος μαγειρεύει, κάποιος κόβει, γίνεται λίγο σουσού, μ' αρέσει που τσιμπάς λίγο, που πίνεις λίγο. Δεν μ' αρέσει αυτό που λένε «Θα κάτσω στο σπίτι δυο, τρεις, πέντε ώρες να μαγειρέψω, γιατί θα έρθουν οι άλλοι να τα φάνε». Ούτε επίσης μ' αρέσει να πάω σε ένα σπίτι όπου κάποιος μαγείρευε τέσσερις ώρες για να φάμε. Αυτό που μ' αρέσει είναι η διαδικασία.

– Θέλω να μου πεις μια παιδική ανάμνηση με φαγητό.

Θα σου πω την κλασική, που εγώ μεν δεν θυμάμαι, αλλά είναι από αυτά που λένε πάντα οι γονείς σου για να σε ρεζιλέψουν σε έναν φίλο που φέρνεις στο σπίτι. Λένε, λοιπόν, ότι όταν ήμουν μωρό, ενός δύο ετών, με κρατούσαν οι σπιτονυκοκύρηδές μας που έμεναν από κάτω μας όταν οι γονείς μου πήγαιναν για δουλειά. Όταν, λοιπόν, πήγαιναν οι γονείς μου να με πάρουν, με έβρισκαν στη μέση του τραπεζιού με μία φρατζόλα ψωμί, να βουτάω και να κάνω παπάρα σε όλα τα πιάτα.

– Ήσουν φαγανό, εύκολο στο φαγητό, παιδί;

Έτρωγα ψάρι, όσπρια – τα πάντα.

– Έχεις κάποια έθιμα αγαπημένα ή φαγητά χριστουγεννιάτικα από το σπίτι σου, ίσως λόγω καταγωγής της μαμάς σου από Κύπρο;

Η μαμά μου ζει στην Ελλάδα από τα 18 της οπότε δεν «κουβάλησε» κάτι από από την Κύπρο. Στην ουσία, έχει μάθει εδώ να μαγειρεύει, αλλά με τις γεύσεις που είχε στη μνήμη της, οπότε κάνει μία κουζίνα τύπου mixed. Έμαθε πάντως από τον Τσελεμεντέ, βιβλίο που τώρα έχω εγώ.

– Είναι παλιά έκδοση;

Ναι, του ’60.

– Όταν αποφάσισες να κάνεις το χόμπι σου όλο και πιο σοβαρά, δε σκέφτηκες αν υπάρχει άραγε χώρος για άλλη μία food blogger;

Εγώ πίστευα ότι υπάρχει χώρος. Και μιλάμε πριν γίνει το TikTok που απέδειξε ότι υπάρχει άπειρος χώρος για πάρα πολύ κόσμο. Αλλά ήξερα ότι έτσι και αλλιώς έκανα κάτι διαφορετικό. Οι περισσότερες food bloggers ήταν πιο μαμαδίστικα figures, με εξαίρεση την Madame Ginger, οπότε δεν έβλεπα αντιπροσώπευση για μένα που είμαι single, που θέλω να μαγειρέψω κάτι εύκολο και γρήγορο, που μου αρέσει να πειραματίζομαι, που βαριέμαι, που δε θέλω να κάθομαι να μαγειρεύω δύο ώρες.

Οπότε, πιστεύω ότι υπήρχε χώρος, ναι. Το να κάνεις ένα blog δεν είναι πολύ εύκολο. Θέλει γράψιμο, θέλει φωτογραφία, θέλει να έχεις skills για να το στήσεις. Ενώ το απλό covid aesthetic του TikTok που δεν ήθελε τίποτα ιδιαίτερο, έδωσε πρόσβαση σε πολύ κόσμο.

– Ως μακαρονού, πες μας πού θα φάει κανείς στην Αθήνα τα καλύτερα μακαρόνια.

Καλά, προφανώς στο σπίτι μου, αλλά μου αρέσουν πάρα πολύ τα ζυμαρικά που έχουν όλα τα Ergon. Δηλαδή, στο Ergon Bakehouse και στην Ταβέρνα Ερμού που έφαγα πρόσφατα, μου άρεσαν πάρα πολύ τα ζυμαρικά τους, είναι κάτι που το χαιρόμαι πάντα όταν πηγαίνω. Στη Γωγώ Δελογιάννη επίσης, στην Pop up trattoria Pasta e amore έφαγα τέλεια, είχε μια πολύ ωραία μακαρονάδα με πέστο. Αλλά είμαι εύκολη με τα ζυμαρικά εγώ. Αν έχει το μενού μακαρόνια, θα τα φάω.

– Μελομακάρονο ή κουραμπιές;

Μελομακάρονο. Δύσκολο θα πετύχεις κακό μελομακάρονο. Έναν ωραίο κουραμπιέ θα τον εκτιμήσω, αλλά νομίζω ότι είναι πιο δύσκολο να τον πετύχεις. Γιατί παρόλο που δεν έχω κάνει ούτε μελομακάρονα, ούτε κουραμπιέδες στη ζωή μου, φαντάζομαι ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να πετύχεις ένα κουραμπιέ ώστε να έχει ωραία υφή, να είναι λίγο βουτυράτος.

– Θες να έχει και ολόκληρο αμύγδαλο;

Ε, όχι.

– Το τραγανό μελομακάρονο ή το «σούπα» σου αρέσει;

Το τραγανό. Αλλά όπως και να είναι, δεν μπορούν να πάνε πολλά πράγματα στραβά με ένα μελομακάρονο νομίζω.

– Βλέπω ότι βγαίνεις, πίνεις, τρως... και πάλι είσαι φρέσκια και λεπτή. Θέλω να μου πεις, υπάρχει κάποια συνταγή για το hangover ή για τις κραιπάλες;

Καλά, έχω άπειρες συνταγές. Ναι, έχω και την πρακτική και την ψυχολογική συνταγή. Ποια θες;

– Και τις δύο.

Ωραία, η πρακτική συνταγή για το hangover είναι η εξής: Έχω βρει κάτι φανταστικά συμπληρώματα διατροφής που αποτελούν ένα complex από όλες τις βιταμίνες που χρειάζεται το συκώτι σου για να επεξεργαστεί το αλκοόλ πολύ πιο γρήγορα. Μου έχουν αλλάξει τη ζωή κυριολεκτικά. Τις παίρνεις με το που ξεκινάς το πρώτο ποτήρι κρασί. Επίσης, μαγνήσιο και την επόμενη μέρα ηλεκτρολύτες. Πίνω πάρα πάρα πολύ νερό, λατρεύω το ανθρακούχο, και όταν είμαι έξω τα πηγαίνω εναλλάξ, ένα ποτήρι κρασί και ένα ποτήρι ανθρακούχο.

Στο ψυχολογικό κομμάτι της υπόθεσης, αυτό που έχω καταλάβει και έχει αλλάξει τελείως τη σχέση μου με το αλκοόλ το τελευταίο διάστημα, είναι ότι πάντα προσπαθώ να πιω όταν η επιθυμία μου προέρχεται από ένα μέρος χαράς. Δηλαδή, επειδή βγαίνω με τους φίλους μου και περνάμε ωραία, θα πιούμε και θα διασκεδάσουμε, κι όχι το ανάποδο. Ξέρω ότι όταν είμαι αγχωμένη, είμαι πιεσμένη, είμαι στεναχωρημένη και θέλω να πιω ένα ποτό, δεν θα πάει καλά. Οπότε, εκεί το αποφεύγω.

Όταν ξεκινάς από ένα σημείο χαράς και διασκέδασης πίνεις λιγότερο, και το όλο πράγμα πηγαίνει και πολύ καλύτερα. Το ίδιο ισχύει και με το φαγητό. Όταν ξέρω ότι θα φάω επειδή είμαστε έξω, είμαστε παρέα, περνάμε καλά, το τρώω γιατί το απολαμβάνω. Και είμαι πολύ πιο ΟΚ την άλλη μέρα από ότι όταν θα φάω γιατί δεν είμαι καλά.