ΤΑ 5 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑΝΙΩΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΝΑΣ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΣ
Έχοντας περάσει περισσότερα από 8 χρόνια στο πλευρό ετοιμοθάνατων, μια νοσηλεύτρια ανακουφιστικής φροντίδας καταγράφει τα πράγματα για τα οποία τους άκουσε να μετανιώνουν.
Η Bronnie Ware είναι μια Αυστραλή συγγραφέας και ομιλήτρια που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει γνωστή από τα κείμενά της με μαρτυρίες ετοιμοθάνατων, όπως τις κατέγραψε ως νοσηλεύτρια ανακουφιστικής φροντίδας στο βιβλίο της The Top Five Regrets of the Dying (5 πράγματα που μετανιώνουμε πριν πεθάνουμε).
Όλα αυτά που αποκόμισε από την συγκεκριμένη εμπειρία, όπως λέει, της άλλαξαν τη ζωή. Ακούγοντάς την να τα περιγράφει σε συνέντευξη που έδωσε στον Βρετανό γιατρό, συγγραφέα και ραδιοφωνικό παραγωγό Dr Rangan Chatterjee αναπόφευκτα μπαίνεις σε μια διαδικασία να σκεφτείς πώς πορεύεσαι στη δική σου ζωή, πώς εξισορροπείς δουλειά και οικογένεια μέσα στην καθημερινότητά σου.
Όπως λέει και ο Dr. Chatterjee, «οι αποκαλύψεις της Ware μας καλούν να αναλογιστούμε τις δικές μας επιλογές και τι σημαίνει πραγματικά για τον καθένα το κυνήγι της ευτυχίας. Κατά τη γνώμη μου, αναγνωρίζοντας τη θνητότητά μας κατανοούμε καλύτερα πώς να ζούμε πραγματικά».
Τα 5 πράγματα για τα οποία μετανιώνει συχνότερα ένας ετοιμοθάνατος
Η Bronnie Ware, η οποία πέρασε οκτώ χρόνια φροντίζοντας ανθρώπους κατά τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής τους, απαριθμεί τις πιο συχνές τους μετάνοιες, με σειρά προτεραιότητας:
«Εύχομαι να είχα ζήσει μια ζωή στην οποία θα ήμουν πιο αληθινός στον εαυτό μου. Όχι τη ζωή που οι άλλοι περίμεναν από εμένα»
Αυτή, σύμφωνα με την Ware, ήταν η πιο κοινή ευχή. Όπως η ίδια λέει: «Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους φτάνει στο τέλος και κοιτάζουν πίσω με βλέμμα καθαρό, είναι εύκολο να διακρίνουν τα όνειρα που άφησαν ανεκπλήρωτα. Οι περισσότεροι δεν ικανοποίησαν ούτε τις μισές μεγάλες επιθυμίες τους και πέθαναν γνωρίζοντας ότι αυτό συνέβη εξαιτίας των επιλογών που έκαναν, ή δεν έκαναν. Η υγεία φέρνει στον άνθρωποι μια ελευθερία που λίγοι αναγνωρίζουν μέχρι να μην την έχουν πια».
«Εύχομαι να μην δούλευα τόσο σκληρά»
«Αυτό το άκουσα από κάθε άνδρα ασθενή που φρόντισα. Έχασαν τα παιδικά χρόνια των παιδιών τους, την παρέα του/της συντρόφου τους. Υπήρξαν και γυναίκες που μίλησαν για αυτό το θέμα, αλλά, καθώς προέρχονταν από παλαιότερες γενιές, ήταν λίγες αυτές που δούλευαν τόσο πολύ. Οι άνδρες όμως μετάνιωναν πραγματικά που πέρασαν τόσο μεγάλο μέρος στη ζωής τους στον στίβο της επαγγελματικής καταξίωσης».
«Εύχομαι να είχα το κουράγιο να εκφράζω τα συναισθήματά μου»
«Πολλοί από αυτούς που φρόντισα παραδέχτηκαν ότι είχαν καταπιέσει τα συναισθήματά τους για να τα έχουν καλά με τους άλλους. Έτσι συμβιβάστηκαν σε μία μέτρια ύπαρξη και δεν έγιναν ποτέ αυτοί που θα μπορούσαν πραγματικά να γίνουν. Πολλοί, ως αποτέλεσμα, ανέπτυξαν ασθένειες που σχετίζονταν με την πικρία και την μνησικακία που κουβαλούσαν μέσα τους».
«Εύχομαι να είχα κρατήσει επαφή με τους φίλους μου»
«Συχνά οι άνθρωποι αυτοί δεν συνειδητοποιούσαν πραγματικά πόσα έχει να τους προσφέρει ένας παλιός φίλος, μέχρι τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής τους. Και τότε δεν ήταν πάντα εφικτό να τον προσεγγίσουν. Πολλοί είχαν τόσο πολύ αφοσιωθεί στη ζωή τους και στη ρουτίνα τους, που είχαν αφήσει σπουδαίες φιλίες να χαθούν. Υπήρξαν, λοιπόν, πολλοί που μετάνιωναν βαθιά επειδή δεν έδωσαν σε φίλους τους τον χρόνο και το ενδιαφέρουν που τους άξιζε. Στον καθέναν λείπουν οι φίλοι του όταν πεθαίνει».
«Εύχομαι να είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να είμαι πιο χαρούμενος»
«Πολλοί άνθρωποι δεν είχαν συνειδητοποιήσει μέχρι το τέλος της ζωής τους ότι η ευτυχία είναι επιλογή. Είχαν μείνει προσκολλημένοι σε παλιά μοτίβα και συνήθειες. Η λεγόμενη "βολή" που δημιουργούν οι οικείες καταστάσεις είχε καταπνίξει κάθε άλλο συναίσθημα, καθώς και την ίδια τους τη ζωή. Ο φόβος της αλλαγής τους έκανε να προσποιούνται στους άλλους και στον εαυτό τους ότι είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους, όταν βαθιά μέσα τους είχαν ανάγκη να είναι ανέμελοι, να κάνουν ανοησίες, να μπορούν να γελάσουν με την ψυχή τους. Υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να ζεις τη ζωή που κάποιος άλλος όρισε για εσένα;»
Το βιβλίο της Bronnie Ware, «5 πράγματα που μετανιώνουμε πριν πεθάνουμε»
Η Bronnie Ware, αφού έκανε για χρόνια μια δουλειά που δεν την γέμιζε, άρχισε να ψάχνει ένα επάγγελμα με νόημα και το βρήκε στην παρηγορητική φροντίδα ασθενών. Τα χρόνια που ασχολήθηκε μαζί τους, ο τρόπος που έβλεπε τη ζωή άλλαξε. Εφαρμόζοντας τα διδάγματα που έλαβε από τις μαρτυρίες τους, ανέπτυξε μια αντίληψη για το πώς πρέπει να ζήσει κανείς αν θέλει να πεθάνει έχοντας γαλήνη στην ψυχή του. Πλέον η ίδια ζει μια έντονη ζωή.
Στο βιβλίο της εκφράζει τη σημασία των επιλογών μας, τι γίνεται όταν έπειτα μετανιώνουμε και πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα θέματα αυτά θετικά, όσο έχουμε ακόμα καιρό.
SLOW MONDAY NEWSLETTER
Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.
