Οι πιο δυνατές φωτογραφίες πορτρέτου της χρονιάς

Ιστορίες διαφορετικότητας, πολιτιστικής κληρονομιάς, κοινωνικής αδικίας και ανθρώπινης δύναμης στα πορτρέτα που ξεχώρισαν στο Taylor Wessing Photographic Portrait Prize 2025.

Μια γυναίκα με τα σημάδια από ένα ατύχημα στην παιδική της ηλικία, δύο άντρες που αγγίζονται τρυφερά, ένα παιδί στη Μαλαισία με όλη την αθωότητα και ηρεμία στο πρόσωπο και μια ομάδα γυναικών ντυμένων με λαϊκές φορεσιές σαν σε μυσταγωγία, είναι τα πορτρέτα που διακρίθηκαν στο Taylor Wessing Photographic Portrait Prize 2025, ανάμεσα σε σχεδόν 6.000 συμμετοχές από επαγγελματίες, ερασιτέχνες και νέους φωτογράφους.

Πρόκειται για τον σημαντικότερο θεσμό σύγχρονης φωτογραφίας πορτρέτου, μια γιορτή πολλών διαφορετικών εικόνων και των συναρπαστικών ιστοριών που κρύβουν από πίσω τους. Οι επιλεγμένες εικόνες, πολλές από τις οποίες εκτίθενται για πρώτη φορά, εξερευνούν τόσο τις παραδοσιακές όσο και τις σύγχρονες προσεγγίσεις στη φωτογραφική προσωπογραφία, αποτυπώνοντας μια σειρά από χαρακτήρες, διαθέσεις και τοποθεσίες.

Το πορτρέτο της Mel

Το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στη Σουηδή φωτογράφο Martina Holmberg για το πορτρέτο της Mel, από τη σειρά On the Outside of Inside (2024). Η κριτική επιτροπή εξήρε τον συνδυασμό ευαισθησίας και τεχνικής επιδεξιότητας στην προσέγγιση της Holmberg, που επιλέγει τη διαφορετικότητα στην όψη ως σχόλιο για τις διακρίσεις. Σημείωσε πως ο όμορφος φωτισμός και η στοχαστική πόζα καλούν τους θεατές να αναρωτηθούν: «Τι μπορεί να σκέφτεται; Ποια είναι η ιστορία της;»

Η Mel ήταν δύο ετών όταν το αυτοκίνητο της μητέρας της πήρε φωτιά, καθώς την περίμεναν με την αδελφή της να γυρίσει από το μίνι μάρκετ. H Mel επέζησε με σοβαρά εγκαύματα, αλλά η αδελφή της δεν τα κατάφερε.

Mel from the series The Outside of the Inside, October 2024 © Martina Holmberg

Τολμάμε να αγκαλιαζόμαστε

Το δεύτερο βραβείο απονεμήθηκε στον Luan Davide Gray για το έργο του We Dare to Hug (Τολμάμε να αγκαλιαζόμαστε), από τη σειρά Call Me by Your Name (2025). Μέσα από ένα τρυφερό στιγμιότυπο του Mark και του Giordano, ο Gray αναδεικνύει μια μορφή οικειότητας και σύνδεσης που σπάνια απεικονίζεται στον σύγχρονο κόσμο των σχέσεων. Όπως είπε ο ίδιος ο φωτογράφος, «το δέρμα τους έρχεται σε επαφή χωρίς εμπόδια, και περιγράφει μια ήσυχη ιστορία εμπιστοσύνης, χρόνου και αγάπης που αψηφά τις συμβάσεις».

Ο Jaidi παίζει

Η φωτογραφία Jaidi Playing (Ο Jaidi παίζει) του Byron Mohammad Hamzah, από τη σειρά Bunga dan Tembok (2025). The Flower and the Wall: The Stateless Youths of Semporna (2025) κατέλαβε την τρίτη θέση. Ο μικρός Jaidi δεν έχει χαρτιά, γι’ αυτό και παραμένει «αόρατος» για την κυβέρνηση της Μαλαισίας, χωρίς δικαίωμα στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη.

Ο Hamzah έχει ασχοληθεί με το ζήτημα της υπηκοότητας και πώς επηρεάζει τη ζωή των νέων. Το 2023, συμμετείχε εθελοντικά σε εκπαιδευτικά προγράμματα στην ανατολική Μαλαισία, όπου και συνάντησε τον Jaidi. Η ηρεμία στο πρόσωπο του μικρού έρχεται σε αντίθεση με το αβέβαιο μέλλον του.

Boss Morris

Η επιτροπή φωτογραφίας βράβευσε επίσης τη Hollie Fernando για την Taylor Wessing Photographic Commission με το έργο Boss Morris από τη σειρά Hoydenish (2024). Η φωτογραφία, που απεικονίζει ένα γυναικείο συγκρότημα Morris, είναι εμπνευσμένη από τη βρετανική λαϊκή παράδοση και τη σχέση της φωτογράφου με την αγγλική ύπαιθρο, δημιουργώντας ένα ονειρικό πορτρέτο γεμάτο συμβολισμούς.

Ο Morris είναι παραδοσιακός χορός στην Αγγλία, που παλαιότερα χόρευαν μόνο άνδρες και πλέον πάνω από τις μισές συμμετοχές είναι γυναίκες. Μέσα από την εικόνα της γυναικείας ομάδας Boss Morris, η Fernando αναδεικνύει τη μετάβαση προς την έμφυλη ανισότητα στον χορό και την παράδοση.

Boss Morris from the series Hoydenish, April 2024 © Hollie Fernando

Αυτόχθονες, φεμινισμός και κουλτούρα

Μια ακόμα εντυπωσιακή φωτογραφία είναι η Leona 2 του Ciril Jazbec, με μια νεαρή Ινουίτ μετά τη συμμετοχή της σε παραδοσιακό κυνήγι φώκιας στη Γροιλανδία. Μέσα από τη φωτογραφία, ο Jazbec θέτει ερωτήματα σχετικά με τη διατήρηση παραδοσιακών τρόπων ζωής και την επίδραση της κλιματικής αλλαγής στις κοινότητες των αυτοχθόνων.

Leona by Ciril Jazbec from the series SILA Between the Ice and Light, 2024 © Ciril Jazbec

Στο πορτρέτο της Οκταβίας, Ottavia Sotto Casa Mia (Η Οκταβία έξω από το σπίτι μου), με το λεοπάρ πουκάμισο, τα κόκκινα μαλλιά, το έντονο μακιγιάζ και το ευθύ βλέμμα, η φωτογράφος η Elena Bianca Zagari επιδιώκει να ταράξει τη συμβατική ζωή της Νάπολης και να φέρει μπροστά τη δυναμική γυναίκα που επιβάλλεται στην ανδροκρατούμενη νυχτερινή ζωή.

Ottavia Sotto Casa Mia by Elena Bianca Zagari from the series Napoli Dopo Il Buio, 2025 ©

Τέλος, η Chan-yang Kim με τη φωτογραφία Backstage, αποτυπώνει τη αρμονική συνύπαρξη δύο κόσμων: από τη μία η παράδοση της Κορέας, κι από την άλλη οι λιλιπούτιες χορεύτριες με τις σημαίες της Βρετανίας.

Τα πορτρέτα της έκθεσης Taylor Wessing Photographic Portrait Prize 2025 γίνονται εργαλείο κοινωνικής ευαισθητοποίησης, καταγραφής παραδόσεων και πολιτισμικών ταυτοτήτων, ένα μέσο για την έκφραση ανθρώπινων συναισθημάτων και εμπειριών.

Alex on Fairground Ride by Soulla Petrou from the series Alex's Brighton Adventure, 2024

Μέσα από την ποικιλία των έργων, το κοινό καλείται να αναστοχαστεί πάνω σε θέματα, όπως η διαφορετικότητα, η πολιτιστική κληρονομιά, η κοινωνική αδικία και η ανθρώπινη ανθεκτικότητα.