ΚΙ ΟΜΩΣ: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΟΔΙΝΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Πάει τόσο καλά η ελληνική Οικονομία όσο θέλει να επαίρεται η κυβέρνηση; Τα στοιχεία που επικαλείται είναι πραγματικά, αλλά λένε μικρό μέρος της αλήθειας.

Καθώς καθόμουν με τις ώρες μποτιλιαρισμένος στην Αττική Οδό (δυo ώρες από Χολαργό μέχρι τα διόδια της Ελευσίνας, το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής!) άκουγα να λένε στο ράδιο ότι η μεγάλη έξοδος δείχνει ότι… χρήματα υπάρχουν και ότι πάμε καλά στην Οικονομία.

Κάτι ανάλογο έλεγαν και παλιά, την εποχή του Χρηματιστηρίου ας πούμε, όταν γέμιζαν τα «μαγαζιά» της παραλιακής και τα σκυλάδικα της επικράτειας. Ε, μετά από λίγο ήρθε η πτώχευση της χώρας και επιβλήθηκαν τα δυναστικά Μνημόνια.

Σήμερα η κυβέρνηση επικαλείται συνεχώς τις διαβόητες εταιρείες αξιολόγησης της Οικονομίας, τη μείωση της ανεργίας, τη δυναμική του τουρισμού και τους ρυθμούς Ανάπτυξης. Πραγματικά είναι τα στοιχεία, αλλά λένε μικρό μέρος της αλήθειας.

Αλήθεια, για ποια Ανάπτυξη μιλάνε, επομένως για μείωση της ανεργίας; Γίνονται παραγωγικές επενδύσεις σε καίριους τομείς (βιομηχανία, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γεωργία, κτηνοτροφία), ώστε να υπάρχει σταθερή εργασία με ικανοποιητική παραγωγικότητα και εξαγωγές;

Δυστυχώς, όχι. Η παραγωγικότητα της εργασίας είναι σημαντικά χαμηλότερη από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, ενώ οι εξαγωγές εμφανίζουν μείωση. Η παραγωγική Ανάπτυξη είναι χλωμή.

Εκτός κι αν θεωρήσουμε Ανάπτυξη τα νέα Καφέ και τους χώρους εστίασης που πληθύνονται και απορροφούν πολλούς εργαζόμενους – κι έτσι μειώνεται η ανεργία.

Κάποιες επενδύσεις γίνονται, αλλά δεν αφορούν κυρίως την παραγωγή προϊόντων. Εκεί πάσχει σοβαρά η χώρα. Και η προοπτική είναι θολή, ειδικά σε δύο κρίσιμους τομείς όπως είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.

Τρακτέρ που συμμετείχαν στο αγροτικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024. ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

Τα συζητούσα αυτά με γνωστούς και φίλους τις ημέρες του Πάσχα, που βρέθηκα στη γενέτειρα. Σχεδόν όλοι –μιλάμε για σοβαρούς γεωργούς και κτηνοτρόφους– έλεγαν ότι σε πέντε-έξι χρόνια θα καταρρεύσουν οι τομείς αυτοί.

Γιατί; Διότι θα είναι εντελώς ασύμφορη η παραγωγική διαδικασία για τους ανθρώπους που παλεύουν «με νύχια και με δόντια» να τα βγάλουν πέρα. Οι εισαγόμενες πρώτες ύλες (καύσιμα, γάλα, λιπάσματα κλπ) είναι πανάκριβες, εκτοξεύουν τις τιμές των προϊόντων κι έτσι είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί ο ανταγωνισμός από τα εισαγόμενα ομοειδή προϊόντα.

Και το κράτος τι κάνει; «Καθεύδει», είπε ένας φίλος με σπουδές στα Οικονομικά, που επέστρεψε στα πάτρια και ασχολείται με τη γεωργία. Δεν ζητούν επιδοτήσεις οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι, αλλά στοιχειώδεις επεξεργασμένες εισηγήσεις, προτρεπτικές προς τους παραγωγούς, για ευπώλητα προϊόντα και αγορές του εξωτερικού που μπορούν να τα απορροφήσουν.

«Αυτό το κάνουμε μόνοι μας, τουλάχιστον όσοι εξ ημών έχουν τη δυνατότητα να διαθέτουν προσωπικό και συγκροτημένη ομάδα», σημείωσε ο φίλος μας.

Ρωτήσαμε αν υπάρχει κάποια ενημέρωση από τις πρεσβείες μας στο εξωτερικό, και μετά στα αρμόδια υπουργεία, ώστε τα πολύτιμα στοιχεία να φτάνουν στους παραγωγούς και να αξιοποιούνται για την προώθηση των προϊόντων στο εξωτερικό.

Την απάντησή του μπορείτε να τη φανταστείτε. Πικρό χαμόγελο και βαριές κουβέντες που δεν γράφονται…

Κατά τα λοιπά, ωραία ήταν Πασχαλιάτικα στο χωριό. Ωραία, για τους επισκέπτες των τριών ημερών και όχι για τους εναπομείναντες κατοίκους…

Στον δρόμο της επιστροφής είχα διαρκώς στο μυαλό μου τον στίχο από την Πρωτομαγιά του Σαββόπουλου (Άδεια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία) και τον παρέφραζα χωρίς να το θέλω. Ερχόταν μόνη της η παράφραση: Άδεια χωριουδάκια κι απελπισμένη επαρχία. Σε μια χώρα προβληματική. Που δεν αποκλείεται να ξαναδεί τον (οικονομικό) χάρο με τα μάτια της στο εγγύς μέλλον…