ΟΣΑ ΖΗΣΑΜΕ 10 ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΒΙΕΤΝΑΜ
Μετά από περίπου δέκα μέρες στο Βιετνάμ, μπορώ όχι μόνο να επιβεβαιώσω τη φήμη ότι «οι Βιετναμέζοι είναι ένας εξαιρετικά ευγενικός και συμπαθής λαός» αλλά και να εξηγήσω τι είναι αυτό που κάνει τη χώρα να εκπέμπει μια ακαταμάχητη γοητεία.
«Βιετνάμ ή Μπανγκόκ». Αυτό ήταν το δίλημμα λίγο καιρό πριν κλείσουμε τα εισιτήρια για το πρώτο μας ταξίδι στην Ασία. Μετά από επικοινωνία με μερικούς φίλους που είχαν επισκεφθεί και τις δύο χώρες, οι τρεις που επρόκειτο να κάνουμε το ταξίδι συμφωνήσαμε ότι η Μπανγκόκ θα ήταν πιο εύκολη αλλά το Βιετνάμ πιο ενδιαφέρον. Χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, το κλείσιμο των εισιτηρίων για το Ανόι, την πρωτεύουσα του Βιετνάμ, είχε ήδη δρομολογηθεί – και τα αντικουνουπικά είχαν ήδη βρει μια θέση στη βαλίτσα.
Χωρίς ταξιδιωτικό γραφείο ούτε ταξιδιωτικό ιστορικό στην Ασία αλλά με αρκετές σχετικές εμπειρίες και πολλές ώρες πτήσεων στο δυναμικό μας, το ταξίδι στη χώρα των Βιετκόνγκ ακουγόταν σαν μια κανονική πρόκληση. «Μην παραξενευτείς αν όλα δεν πάνε βάσει προγράμματος», μου είχε πει ένας φίλος που είχε ταξιδέψει στην περιοχή μήνες πριν. Χρειάστηκαν λίγες μόνο μέρες στο Ανόι για να καταλάβω ακριβώς τι εννοούσε.
Στον δρόμο προς το Ανόι
Από την Αθήνα πετάξαμε για Ανόι μέσω Ντόχας. Συνειδητά επιλέξαμε να μείνουμε 3-4 μέρες στην πρωτεύουσα του Βιετνάμ και γενικά να εξερευνήσουμε το βόρειο τμήμα της χώρας. Συνολικά οι μέρες δεν ήταν πολλές και το Ανόι –μια πόλη με περισσότερους από 8 εκατομμύρια κατοίκους– φαινόταν να έχει τρομερό ενδιαφέρον (πολιτιστικό, κοινωνικό, πολιτικό) ενώ τα φυσικά τοπία σε κοντινή απόσταση έμοιαζαν εκπληκτικά.
Το όνομα «Việt Nam» (όπως γράφεται στη βιετναμέζικα) σημαίνει «Βιετ του Νότου», δηλαδή «Βιετναμέζοι του Νότου». Η χώρα ήταν διαιρεμένη σε Βορρά και Νότο μέχρι το 1975, όταν, μετά τη νίκη επί των Αμερικανών στον αιματηρό και καταστροφικό πόλεμο του Βιετνάμ, πραγματοποιήθηκε η ενοποίηση του Βόρειου και Νότιου τμήματος της χώρας σχηματίζοντας τη «Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ».
Ενδιαφέρον είναι ότι τα βιετναμέζικα είναι μία από τις λίγες γλώσσες στη νοτιοανατολική Ασία που χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο. Και παρά τις παγόδες που υπάρχουν στο Ανόι (πύργοι με πολλαπλές μαρκίζες που χρησιμοποιούνται συχνά ως χώροι λατρείας του Ταοϊσμού, του Βουδισμού και του Κομφουκιανισμού), τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου το 80% των Βιετναμέζων είναι άθεοι.
Επίσης, δεν μπορείς να πας στο Βιετνάμ χωρίς να μην μάθεις εκ των προτέρων μερικά πράγματα για τον Hồ Chí Minh. Πρόκειται για τον «Πατέρα του Έθνους», όπως τον αποκαλούν οι Βιετναμέζοι, κομμουνιστή που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανεξαρτησία του έθνους από τη γαλλική αποικιοκρατία και τον μετέπειτα αγώνα κατά της αμερικανικής επέμβασης. Προς τιμήν του, η πρώην πρωτεύουσα του Νότιου Βιετνάμ μετονομάστηκε από «Σαϊγκόν» σε «πόλη Χο Τσι Μιν» ενώ το πρόσωπό του βρίσκεται σε αγάλματα, αφίσες σε δημόσιους χώρους καθώς και στα χαρτονομίσματα της χώρας.
Γιατί αξίζει να μείνεις στην πρωτεύουσα του Βιετνάμ
Γρήγορα καταλαβαίνεις ότι οι Βιετναμέζοι είναι ένας λαός πολύ φιλικός και ευγενικός αλλά παράλληλα σκληρός και δυνατός (έμεινα με ανοιχτό το στόμα όταν ο τύπος στο ξενοδοχείο κατέβηκε τις σκάλες κουβαλώντας δύο 23κιλες βαλίτσες μία στο ένα και μία στο άλλο χέρι), ενώ ένα από τα χαρακτηριστικά τους είναι αναμφισβήτητα η ευρηματικότητα.
Όπως είπα και σε μια φίλη επιστρέφοντας από το ταξίδι, «στο Βιετνάμ μπορείς να δεις τα πάντα. Γι' αυτό πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και για τα πάντα». Στους κεντρικούς δρόμους του Ανόι θα δεις κάθε λογής μαγαζί να πουλάει ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους σου. Λίγο πιο δίπλα ένας ντόπιος μπορεί να παίρνει έναν σύντομο υπνάκο πάνω σε ένα μηχανάκι, μια οικογένεια να έχει στρώσει τραπέζι και να τρώει το μεσημεριανό της, ενώ μερικά μέτρα πιο κάτω να έχει στηθεί ένα υπαίθριο κομμωτήριο. Όλα αυτά στον δρόμο, στο πεζοδρόμιο, σε ένα στενάκι, οπουδήποτε. Για τους Βιετναμέζους δεν έχει και μεγάλη σημασία.
Τρομακτική θα χαρακτήριζα σίγουρα την κίνηση στους δρόμους. Τα φανάρια είναι λίγα αλλά δεν ορίζουν την τύχη των Βιετναμέζων οδηγών, οι οποίοι φαίνεται να ακολουθούν κάποιον δικό τους κώδικα οδικής κυκλοφορίας.
Παράλληλα, το Ανόι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ξαναφορέσεις τις μάσκες της πανδημίας. Όχι τόσο για την προστασία από την COVID-19 αλλά κυρίως για το νέφος που κατακλύζει την πόλη. Έρευνα του 2022 έδειξε ότι το Ανόι έχει τη δεύτερη χειρότερη ποιότητα αέρα στη νοτιοανατολική Ασία.
Για να επιστρέψω στα τουριστικά, η λίστα με όσα έπρεπε να δούμε είχε γίνει με μεγάλη προσήλωση. Μεταξύ των μουσείων, ξεχωρίσαμε το Μουσείο Γυναικών, το Μουσείο Στρατιωτικής Ιστορίας του Βιετνάμ και το Εθνικής Ιστορίας, ενώ στα «must-see» είχαμε συμπεριλάβει τη Παλιά Συνοικία, τη Γαλλική συνοικία (οι Γάλλοι αποίκησαν τη χώρα για χρόνια), διάφορους χώρους λατρείας, τη νυχτερινή αγορά λουλουδιών, το ινσταγκραμικό «train street» και φυσικά το Μαυσωλείο του Hồ Chí Minh, εμπνευσμένο από το Μαυσωλείο του Lenin στη Μόσχα.
Επιπλέον, δεν μπορούσες να φύγεις απ' την πόλη χωρίς να κάνεις έστω μια βόλτα στη Δυτική Λίμνη, τη Λίμνη Hoan Kiem, τον Ερυθρό ποταμό, και το «Van Phuc», το χωριό με τα μεταξωτά υφάσματα που απέχει περίπου 30 χλμ από το Ανόι.
Πεζοπορία στις φυτείες του ρυζιού
Φεύγοντας από το Ανόι, οι επιλογές που έχει ένας ξένος για να δει τις φυτείες του ρυζιού και να κάνει πεζοπορία ανάμεσά τους είναι κυρίως δύο: οι πόλεις Ha Giang και Sapa. Και τα δύο μέρη βρίσκονται πολύ κοντά στα σύνορα με την Κίνα, όμως μία από τις διαφορές –σημαντική για την υποφαινόμενη– ήταν ότι στη Ha Giang το τουρ γινόταν με μηχανάκια.
Έτσι, λοιπόν, επιλέξαμε μια τριήμερη εκδρομή στις φυτείες ρυζιού στη Sapa, πόλη της επαρχίας Lào Cai. Για να μην πολυλογώ, το τριήμερο περιλάμβανε πεζοπορία για ώρες στις φυτείες (όχι σε πολύ μεγάλο υψόμετρο αλλά σε πρωτόγνωρο για τα δυτικά μάτια τοπίο), βόλτα σε δάσος από bamboo, γνωριμία με ανθρώπους από την αρχαία φυλή «Hmong» και διαμονή σε σπίτι ντόπιων – σκέψου το σαν ξενώνα σε βουνό.
Κάπου εδώ να πω πόσο ανακουφισμένη ένιωθα με το αντιτετανικό εμβόλιο που είχα κάνει λίγες εβδομάδες πριν από το ταξίδι, μιας και η σκουριά (από τα συρματοπλέγματα στο βουνό μέχρι τα ποδήλατα που νοικιάσαμε) δεν αστειευόταν.
Από το Halong Bay στο Ninh Binh
Επόμενη στάση ήταν το Halong Bay, τοποθεσία που ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και ένα από τα πιο διάσημα –και πιο τουριστικά– μέρη του βόρειου Βιετνάμ. Αρκεί να σκεφτείς μόνο ότι ο συνολικός αριθμός των επισκεπτών στον κόλπο Halong το 2022 ήταν περίπου 11,6 εκατομμύρια.
Μιλάμε για μια έκταση περίπου 1.553 τ.χλμ. η οποία περιλαμβάνει 1.960 νησίδες, οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούνται από ασβεστόλιθο και υψώνονται εντυπωσιακά από τα νερά του Κόλπου του Τονκίνο. Αυτοί οι πανύψηλοι σχηματισμοί δημιουργούν ένα πραγματικά μοναδικό και πανέμορφο θαλάσσιο τοπίο.
Παρόλο που το Halong Bay τραβάει όλα τα βλέμματα επάνω του, δεν θα μπορούσα να παραλείψω και την εμπειρία του Ninh Binh, μια καταπράσινη περιοχή –λιγότερο τουριστική– στην οποία βρίσκονται οι ποταμοί «Tam Coc» και «Trang An» και το σημείο με εκπληκτική θέα «Mua Cave».
Βιετνάμ: Το φαγητό στα καλύτερά του
Αυτό το άρθρο δεν θα μπορούσε να κλείσει χωρίς μια (μικρή έστω) αναφορά στη βιετναμέζικη κουζίνα, για την οποία θα μπορούσε να γραφτεί από ξεχωριστό άρθρο μέχρι ολόκληρο βιβλίο (σίγουρα έχουν γραφτεί πολλά).
Η σούπα «Pho» ήταν το πρώτο τοπικό πιάτο που δοκίμασα μόλις πάτησα το πόδι μου στο Βιετνάμ – την πρώτη μέρα, γύρω στις 9 το πρωί, εντελώς άυπνη και μετά από περίπου 13 ώρες πτήσης. Η «Pho», λοιπόν, θεωρείται η εθνική σούπα του Βιετνάμ και αποτελείται από ζωμό, ζυμαρικά ρυζιού, διάφορα φρέσκα βότανα και κρέας.
Εξίσου φημισμένο βιετναμέζικο πιάτο είναι το Bún chả, που περιέχει ψητό χοιρινό και σερβίρεται με νουντλς ρυζιού και βότανα, συνοδεία (φυσικά) ενός dip.
Μεταξύ άλλων δοκιμάσαμε –ομολογουμένως με κάθε επιφύλαξη, θα καταλάβεις αμέσως γιατί– και το «Egg Coffee», τον περίφημο καφέ με κρόκο αβγού, τον οποίο «χτυπάνε» (ωμό) μαζί με συμπυκνωμένο ζαχαρούχο γάλα μέχρι να αποκτήσει μια κρεμώδη υφή.
Στα περισσότερα μέρη βρίσκεις, επίσης, «coconut coffee», «banana coffee» αλλά και φυσικούς χυμούς όπως μάνγκο ή καρύδα (την οποία ανοίγουν απευθείας μπροστά σου). Φυσικά και τον δικό τους «black coffee» (το Βιετνάμ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας καφέ στον κόσμο) που τον κάνουν αρκετά βαρύ αλλά και πολύ νόστιμο.
Back to reality
Η επιστροφή στην Αθήνα (και την πραγματικότητα) με βρήκε αρκετά κουρασμένη. Το σώμα μου δεν μπορούσε να προσαρμοστεί με τίποτα στη διαφορετική ζώνη ώρας για τουλάχιστον μία εβδομάδα. Το Βιετνάμ, όμως, ήταν κάτι περισσότερο από μια μοναδική εμπειρία. Και αν έπρεπε να δώσω έναν τίτλο σε αυτές τις δέκα μέρες ταξιδιού και σε αυτή τη μαγευτική χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας θα ήταν ο εξής: Ένα υπέροχο, ασταμάτητο χάος!
SLOW MONDAY NEWSLETTER
Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.
