ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΙ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΒΑΣΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ

Τι θα έλεγε στο παιδί του ένας παιδοψυχολόγος; Τι είδους δεξιότητες θα του μάθαινε για να μπορεί να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τη μελλοντική ζωή του; Οι απαντήσεις στο κείμενο που ακολουθεί.

Οι γονείς δεν είναι σούπερ ήρωες, όσο κι αν πολλές φορές τα παιδιά τους βλέπουν ως τέτοιους. Είναι εκείνοι που προσπαθούν να μεγαλώσουν παιδιά χαρούμενα αλλά και υγιή. Εκείνοι που όλο τον χρόνο πασχίζουν με νύχια και με δόντια να μην κολλήσει το παιδί ίωση στο σχολείο ενώ το καλοκαίρι αγωνιούν μην πάθει ουρολοίμωξη ή σταφυλόκοκκο.

Έχουν κι αυτοί δικαίωμα στο λάθος και τις δεύτερες ευκαιρίες. Πολλές φορές, όμως, έχουν και ανάγκη καθοδήγησης. Και υποθέτω ότι αρκετοί γονείς θα ήθελαν να ξέρουν τις συμβουλές που θα έδινε στα παιδιά του ένας παιδοψυχολόγος.

Το TODAY.com συγκέντρωσε απόψεις από ειδικούς στην παιδική ψυχική υγεία, οι οποίοι εξήγησαν στο μέσο γιατί και πώς προσπαθούν να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με συγκεκριμένες δεξιότητες.

6 δεξιότητες που μαθαίνουν οι παιδοψυχολόγοι στα παιδιά τους

1. Αποδοχή του εαυτού

«Η μεγαλύτερη προτεραιότητα για μένα ως γονέα, ιδιαίτερα ως γονέα μικρών παιδιών που δεν έχουν ακόμη πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε όλα τα πράγματα που προέρχονται από αυτόν τον κόσμο, είναι απλώς η αίσθηση της αυτοαποδοχής», λέει στο TODAY.com η Becky Lois, Ph.D., ψυχολόγος παιδιών και εφήβων.

Όπως τόνισε η ειδικός, θέλει τα παιδιά της να μπορούν να είναι ο εαυτός τους, να νιώθουν πραγματικά άνετα με αυτό που είναι και να μην προσπαθούν να ανταποκριθούν σε μη ρεαλιστικά πρότυπα ούτε να συγκρίνουν τον εαυτό τους με άλλα άτομα στα social media.

Με άλλα λόγια, το μήνυμά της είναι σαφές: Αυτό που είσαι είναι αρκετό!

iStock

2. Ευγένεια και ειλικρίνεια

Επίσης, η Lois θέλει τα παιδιά της να προσεγγίζουν τον υπόλοιπο κόσμο με ευγένεια και ειλικρίνεια. Η ίδια πιστεύει ότι η καλοσύνη προς τον εαυτό τους θα τα βοηθήσει να αναπτύξουν ανάλογα συναισθήματα και προς τους άλλους ανθρώπους.

Για παράδειγμα, ο γιος της είναι μεγάλος θαυμαστής των Pokémon και εκείνη τον ενθαρρύνει να ασχολείται και να χαίρεται με τα ενδιαφέροντά του, αλλά και να καταλαβαίνει ότι «τα άλλα παιδιά μπορεί να μην ασχολούνται με αυτά τα πράγματα στο ίδιο επίπεδο με εκείνον και αυτό είναι εντάξει».

Η Angela Narayan, Ph.D., καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ με ειδίκευση στην κλινική παιδική ψυχολογία, συμφωνεί. «Ένα πραγματικά σημαντικό ζήτημα για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι να μάθουν πώς να είναι ευγενικά μεταξύ τους και επίσης να μάθουν πώς να δείχνουν ενσυναίσθηση, συμπληρώνει.

«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΑ. ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ, ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ».

3. Υγιής επίλυση συγκρούσεων

Επιπλέον, οι ειδικοί θεωρούν σημαντικό το να μπορούν τα παιδιά να επιλύουν τις διαφορές ή τις διαφωνίες τους με σεβασμό το ένα στο άλλο. Και η καλλιέργεια της ευγένειας και της ενσυναίσθησης μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.

Βέβαια, οι γονείς είναι αυτοί που οφείλουν να δίνουν το καλό παράδειγμα. «Τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια», εξηγεί η Narayan. «Παρατηρούν τους πάντες γύρω τους και δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στους ανθρώπους που αγαπούν, γνωρίζουν και εμπιστεύονται».

4. Ανταπόκριση σε αρνητικά συναισθήματα

Η Kathryn Humphreys, Ph.D., καθηγήτρια ψυχολογίας και ανθρώπινης ανάπτυξης στο πανεπιστήμιο Vanderbilt, αναφέρει ότι κάθε ένα από τα τρία παιδιά της τείνει να χρειάζεται υποστήριξη σε διαφορετικούς τομείς.

Η ειδικός επισημαίνει την ανάγκη να βοηθάμε τα παιδιά μας έτσι ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στα αρνητικά συναισθήματα. Και κάθε παιδί έχει διαφορετικές ανάγκες. Για παράδειγμα, στην κόρη της που είναι ντροπαλή και επιφυλακτική μιλάει για το πόσο σημαντικό είναι να κάνεις προσπάθειες και να δοκιμάζεις νέα πράγματα ενώ στην άλλη της κόρη που είναι κοινωνική αλλά και ευαίσθητη ταυτόχρονα εξηγεί πώς να ανταποκρίνεται στις προσβολές και να βρίσκει εναλλακτικές διεξόδους.

«Η ελπίδα μου είναι ότι θα έχουν πολλαπλά εργαλεία στη συναισθηματική τους εργαλειοθήκη που θα μπορούν να εφαρμόζουν όταν δεν είμαι εκεί για να τα υποστηρίξω», αναφέρει.

iStock

5. Το να ζητάς βοήθεια δεν είναι αδυναμία

Η αξία του να ζητάς βοήθεια από άλλους ανθρώπους είναι τεράστια. Η Lauren Quetsch, Ph.D., καθηγήτρια στο τμήμα ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Arkansas, δήλωσε στο TODAY.com ότι με τον καιρό έμαθε να βλέπει την αξία του να ζητά και να δέχεται βοήθεια από άλλους όταν τη χρειάζεται.

«Ελπίζω τα παιδιά μου να έχουν την ευελιξία να συνειδητοποιήσουν ότι "Ναι, μπορώ να επιμείνω [σε κάτι] και έχω την ικανότητα να το κάνω" αλλά και να αναγνωρίζουν τα όριά τους και πότε χρειάζονται βοήθεια", είτε πρόκειται για απλά καθημερινά ζητήματα είτε για θέματα ψυχικής υγείας.

6. Εμπιστοσύνη στην ικανότητα να διαχειρίζεσαι τη ζωή

«Στη γονεϊκή μου ζωή, αλλά και στην επαγγελματική μου ζωή, σκέφτομαι πολύ αυτό που οι ερευνητές ονομάζουν αποτελεσματικότητα αντιμετώπισης ("coping efficacy"), αυτό που εγώ ανεπίσημα ονομάζω "ικανότητα χειρισμού"», λέει στο TODAY.com η Kathryn Hecht, Ph.D., ψυχολόγος που ασχολείται με θέματα παιδιών και οικογένειας.

Όπως εξηγεί η ίδια, η έννοια αυτή αναφέρεται στην «εμπιστοσύνη που έχουμε στην ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε ό,τι μας επιφυλάσσει η ζωή – τόσο τα καλά όσο και τα άσχημα». Και ενώ μοιάζει με την έννοια της ανθεκτικότητας, η αποτελεσματικότητα αντιμετώπισης σχετίζεται περισσότερο με την πεποίθηση ότι, ό,τι κι αν συμβεί, θα είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις της ζωής – και λιγότερο με την πραγματική ικανότητα να το κάνεις.

Βρείτε εδώ τα audio articles που είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή.

Για να ακούτε τα άρθρα του OW που είναι διαθέσιμα σε ηχητική μορφή, μπορείτε να μας ακολουθήσετε σε Spotify και σε Apple Podcasts.