Ο ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ «ΤΕΛΕΙΟ» ΣΩΜΑ

Ο διατροφολόγος Αναστάσης Παρασίδης εξηγεί πώς έγινε λάτρης του γυμνισμού, ο οποίος μπορεί να αλλάξει την ποιότητα ζωής σου με τρόπους που δεν φαντάζεσαι.

Ο Αναστάσης Παρασίδης δεν είναι απλά ένας διατροφολόγος. Με μετεκπαίδευση στη Διατροφή και την Ψυχολογία, εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές, ενασχόληση για χρόνια με τη βοτανολογία, τις τέχνες και το mindfulness, διοργανώνει κάθε τόσο ομαδικές εξορμήσεις στη φύση και αποδεικνύει πως το σώμα μας είναι ο ναός μας, τον οποίο οφείλουμε να φροντίζουμε και να τιμάμε με τρόπο ολιστικό. Ο γυμνισμός, όπως λέει στο OW, είναι μέρος αυτής της αγάπης και αποδοχής του σώματός μας.

Είτε είσαι λάτρης του γυμνισμού είτε όχι, στη συζήτηση που κάναμε με τον Αναστάση θα ανακαλύψεις ότι πρόκειται για μια εμπειρία που μπορεί πραγματικά να αναμορφώσει τον τρόπο που βλέπεις το σώμα σου, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Ο γυμνισμός, όπως λέει, σου μαθαίνει να βλέπεις πέρα από την εξωτερική εμφάνιση, να έρχεσαι σε επαφή με την αλήθεια σου και να συνειδητοποιείς ότι το σώμα σου είναι ο καλύτερος σύμμαχός σου.

«Η αποδοχή του σώματος μέσα από τον γυμνισμό μπορεί να αλλάξει την ποιότητα ζωής με τρόπους που ίσως δεν φαντάζεσαι μέχρι να το ζήσεις. Άλλωστε δεν είναι καθόλου παράξενο που βγάζοντας τα ρούχα σου αισθάνεσαι πιο ελαφρύς σωματικά και ψυχικά», σημειώνει ανάμεσα σε άλλα, πολύ ενδιαφέροντα.

Ο Αναστάσης Παρασίδης σε βάθρα της Σαμοθράκης.

– Πότε ξεκίνησες να κάνεις γυμνισμό και γιατί; Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτή η εμπειρία;

Ξεκίνησα να κάνω γυμνισμό πριν από αρκετά χρόνια. Ήμουν έφηβος όταν βρέθηκα σε ένα απομονωμένο μέρος με φίλους, μακριά από τα φώτα και τα βλέμματα της πόλης. Ήταν καλοκαίρι και οργανώσαμε να πάμε για πεζοπορία κοντά σ’ ένα ορεινό ποτάμι. Ήμασταν παρέα ανάμεικτη κοριτσιών και αγοριών. Όταν ήρθε η στιγμή να βουτήξουμε στο νερό, πρώτο ένα κορίτσι της παρέας έβγαλε εκτός από τα ρούχα και το μαγιό της και μετά ακολουθήσαμε όλοι οι υπόλοιποι, χωρίς να το συζητήσουμε, να βγάζουμε όλα μας τα ρούχα.

Αρχικά ένιωσα διστακτικός, αλλά όταν είδα πόσο αυθόρμητα και εύκολα έβγαλε τα ρούχα της η φίλη, τότε έφυγαν οι αναστολές μου αμέσως. Ήταν σα, να περίμενα να δω ότι επιτρέπεται και δεν ενοχλεί κανέναν το γυμνό μου σώμα και, μόλις το ένιωσα, έβγαλα πολύ εύκολα τα ρούχα μου. Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που κάνω γυμνισμό, τώρα συνειδητοποιώ ότι σ’ εκείνη την πρώτη εμπειρία μου ένιωσα πιο πολύ από ποτέ τον ήλιο και το νερό να αγγίζουν το γυμνό δέρμα μου και κατάλαβα την ελευθερία που μου προσέφερε το να είμαι απαλλαγμένος από κάθε μορφή «φίλτρου».

Ο γυμνισμός είναι κάτι παραπάνω από το να είσαι γυμνός· είναι μια μορφή επιστροφής στην αλήθεια του σώματος, ένας τρόπος να αποδεχτείς τον εαυτό σου σε όλο του το μεγαλείο, όπως είναι. Αυτό είναι κάτι που δεν ήξερα να το εκφράσω την πρώτη φορά που έκανα γυμνισμό αλλά το ένιωσα.

– Πώς απαλλάσσεται κανείς από το ταμπού του γυμνού που μας έχει επιβάλλει η κοινωνία;

Απαλλαγή από το ταμπού του γυμνού σημαίνει να αναγνωρίσουμε ότι τα κοινωνικά πρότυπα γύρω από το σώμα είναι τεχνητά και αυθαίρετα. Η κοινωνία μάς έχει μάθει να κρύβουμε το σώμα μας, να νιώθουμε ντροπή, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιβαλλόμενη αντίληψη. Η απαλλαγή από το ταμπού του γυμνού είναι μια διαδικασία που απαιτεί τόσο χρόνο όσο και μια βαθύτερη εσωτερική αναζήτηση.

Το ταμπού αυτό έχει ριζώσει βαθιά μέσα μας λόγω κοινωνικών και πολιτισμικών επιρροών. Είναι κυρίως αποτέλεσμα των προσδοκιών και των προτύπων που μας επιβάλλονται από μικρή ηλικία. Η κοινωνία μάς μαθαίνει να καλύπτουμε το σώμα μας, να νιώθουμε ντροπή για αυτό και να το κρίνουμε συνεχώς με βάση συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς. Ωστόσο, για να απαλλαγεί κανείς από αυτή την αντίληψη, θα μπορούσε να αρχίσει από την αποδοχή του εαυτού του.

Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΒΑΘΙΑ ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΗ.

Είναι καλό να δώσουμε χώρο για αυτοπαρατήρηση, να αποδομήσουμε τα στερεότυπα και να δούμε το σώμα ως μέρος της ύπαρξής μας που δεν χρειάζεται καμία ντροπή ή αυτοκριτική. Η διαδικασία αυτή μοιάζει με το ξεφλούδισμα ενός κρεμμυδιού. Σταδιακά, αφαιρούμε κάθε στρώση περιοριστικών πεποιθήσεων, ντροπής και κοινωνικών προσδοκιών, μέχρι να φτάσουμε στον πυρήνα του εαυτού μας. Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι το σώμα μας είναι φυσικό, ανθρώπινο και όμορφο ακριβώς όπως είναι. Δεν υπάρχουν «σωστά» ή «λάθος» σώματα, υπάρχουν μόνο μοναδικά σώματα με τη δική τους ιστορία.

Ο γυμνισμός βοηθά σε αυτή τη διαδικασία, γιατί μας φέρνει σε επαφή με το αληθινό μας σώμα χωρίς να το συγκρίνουμε με άλλα. Το να είσαι γυμνός σε φυσικό περιβάλλον σε κάνει να νιώθεις μέρος της φύσης, όπου δεν υπάρχει κριτική ή ταμπού. Μαθαίνεις να βλέπεις το σώμα σου ως φυσική συνέχεια του κόσμου γύρω σου και όχι ως κάτι που πρέπει να κρύβεται ή να κρίνεται.

Η αφαίρεση των ρούχων συχνά συνοδεύεται από την αφαίρεση των προκαταλήψεων που έχουμε για τον εαυτό μας. Αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι το σώμα σου δεν είναι εχθρός ή κάτι που πρέπει να αλλάξεις, αλλά είναι ο καλύτερος σύμμαχος στη ζωή σου. Αυτή η αποδοχή δεν έρχεται αμέσως, αλλά μέσα από μικρές και συνεχείς πράξεις αποδοχής. Ένα πολύ απλό πρώτο βήμα είναι να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη γυμνός χωρίς να κρίνεις, αλλά να παρατηρείς και να αναγνωρίζεις κάθε στοιχείο σου ως μέρος αυτού που είσαι.

Ο Αναστάσης Παρασίδης στη φύση.

– Θα ήσουν εξίσου άνετος να γδυθείς αν ήσουν παχύσαρκος ή αν έχεις κάποιο έντονο σημάδι, ήακόμα και μια αναπηρία;

Για κάποιους λόγους ναι, θα ήμουν εξίσου άνετος, και για κάποιους λόγους όχι, δεν θα ήμουν άνετος. Δεν θα ήμουν άνετος γιατί έχω δει μέσα από τους ανθρώπους που συνεργάζομαι τόσα χρόνια ως Διατροφολόγος πόσο βαθιά έχει ριζώσει εντός τους το μίσος και η κριτική που έχουν δεχθεί για το ίδιο τους το σώμα. Κατάλαβα ότι η αποδοχή του σώματος και η αποσύνδεση της αυτοεκτίμησης από το βάρος δεν είναι εύκολο πράγμα σε μια κοινωνία βαθιά επικριτική. Είναι τραυματικός ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε με την εικόνα του σώματός μας, γιατί μεγαλώνουμε θεωρώντας φυσιολογικό να σχολιάζουμε το σώμα και τον τρόπο που τρέφονται οι άλλοι και τα παιδιά μας. Υπάρχει μεγάλη παθογένεια σ’ αυτό. Αντίστοιχα και στην αναπηρία, πώς να αισθανθείς άνετα με το σώμα σου και τον εαυτό σου εάν είσαι σε αμαξίδιο και κάθε μέρα συναντάς ένα κόσμο που δεν έχει δρόμο για εσένα; Ή που έχει δρόμο, αλλά κάποιος συνειδησιακά ανάπηρος τον κλείνει;

Θα ήμουν άνετος, από την άλλη, γιατί ο γυμνισμός δεν αφορά την εμφάνιση, αλλά την αποδοχή. Ένα σημάδι, μια ουλή ή μια αναπηρία, είναι η ιστορία που κουβαλά το σώμα μας, και αυτές οι ιστορίες αξίζουν να εκτιμηθούν. Ποιος ορίζει ότι χρειάζεται να έχουμε ένα «τέλειο» σώμα για να νιώσουμε άνετα; Υπάρχει τέλειο; Η πραγματική άνεση έρχεται όταν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας.

Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους στην επαγγελματική μου πορεία με παχυσαρκία ή με αναπηρίες που νιώθουν συχνά πολύ μεγάλη ντροπή για το σώμα τους. Εργαζόμαστε μαζί και για τη βελτίωση της διατροφικής τους συμπεριφοράς, αλλά και πάνω στη συναισθηματική αποδοχή. Άρα, δεν ασχολούμαστε μόνο με την εξωτερική αλλαγή, αλλά και με την ουσία, που είναι η εσωτερική μετακίνηση και αλλαγή προς την αποδοχή.

Κάθε φορά που εργάζομαι με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες, τους ενθαρρύνω να δουν το σώμα τους σαν έναν «χάρτη» που αφηγείται τις εμπειρίες τους. Ένα σώμα με παχυσαρκία έχει περάσει πολλές μάχες, ψυχολογικές και σωματικές, και κάθε αναπηρία ή ουλή κουβαλά μια προσωπική ιστορία. Αυτές οι προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων με ουλές και αναπηρίες είναι από τους μεγαλύτερους και πιο εμπνευστικούς δασκάλους μας.

Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ, ΟΧΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΥΜΝΙΣΜΟ.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η αυτοπεποίθηση δεν έχει να κάνει με το πώς δείχνουμε, αλλά με το πώς νιώθουμε για τον εαυτό μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, προσπαθώ να τους στηρίξω στο να αναγνωρίσουν την αξία τους, ανεξάρτητα από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Ο γυμνισμός βοηθά γιατί καταρρίπτει τους μύθους γύρω από το «τέλειο» σώμα. Όταν αποδέχεσαι το σώμα σου όπως είναι, τότε είσαι πραγματικά ελεύθερος να ζήσεις με αυθεντικότητα και αυτοπεποίθηση.

Σαν ένα καλοδουλεμένο άγαλμα που, παρόλο που μπορεί να έχει ρωγμές, δεν παύει να είναι μια δημιουργία γεμάτη αξία και ομορφιά. Αυτές οι «ρωγμές» είναι οι ιστορίες μας, και χωρίς αυτές δεν θα ήμασταν αυτό που είμαστε.

– Τι απαντάς στους ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να κάνουν γυμνισμό;

Ο γυμνισμός δεν είναι κάτι που μπορεί να βοηθήσει τους πάντες να αισθανθούν ελευθερία και να αποδεχθούν το σώμα τους, ούτε χρειάζεται να είναι. Η αποδοχή του σώματος μπορεί να έρθει μέσα από πολλές μορφές, όχι απαραίτητα μόνο μέσα από τον γυμνισμό. Θα τους έλεγα ότι το πιο σημαντικό είναι να ανακαλύψουν τον τρόπο που θα νιώσουν πιο άνετα με τον εαυτό τους, είτε αυτό σημαίνει να δοκιμάσουν τον γυμνισμό είτε όχι. Το σημαντικότερο είναι να μάθουν να αγαπούν το σώμα τους όπως είναι.

– Σε ανάρτησή σου γράφεις ότι ο γυμνισμός μας μαθαίνει να βλέπουμε «πέρα από την εξωτερική εμφάνιση», όμως δεν υπάρχει πάντα και ο κανόνας της πρώτης εντύπωσης;

Σίγουρα η πρώτη εντύπωση παίζει έναν ρόλο, αλλά ο γυμνισμός μας βοηθάει να ξεπεράσουμε αυτό το αρχικό στάδιο. Το σώμα μπορεί να ελκύει ή να απωθεί με την πρώτη ματιά, αλλά οι ουσιαστικές σχέσεις βασίζονται σε κάτι πολύ βαθύτερο. Όταν αποδέχεσαι το γυμνό σώμα, αποδέχεσαι ταυτόχρονα ότι η εξωτερική εμφάνιση είναι ένα μόνο κομμάτι της ιστορίας. Το τι είναι κάποιος ως άνθρωπος, οι αξίες και η προσωπικότητά του, είναι αυτά που διαμορφώνουν την πραγματική εικόνα του. Όπως για παράδειγμα το εξώφυλλο ενός βιβλίου. Όταν κοιτάς το εξώφυλλο, μπορεί να σου τραβήξει την προσοχή ή να σε αφήσει αδιάφορο (πρώτη εντύπωση). Ωστόσο, το πραγματικό περιεχόμενο του βιβλίου δεν βρίσκεται στο εξώφυλλο, αλλά στις σελίδες του, στην ιστορία που αφηγείται.

Το ίδιο ισχύει για το σώμα. Μπορεί να νιώσεις μια αρχική έλξη ή αποστροφή, αλλά αυτή είναι μόνο μια επιφανειακή αντίδραση. Το βάθος και η πραγματική αξία ενός ατόμου βρίσκονται στην προσωπικότητά του, στον χαρακτήρα του και στις εμπειρίες που κουβαλά. Όταν βλέπουμε πέρα από την πρώτη εντύπωση, μπορούμε να ανακαλύψουμε την αληθινή ομορφιά και αυθεντικότητα που κρύβεται μέσα στο άτομο.

– Κρίνοντας από την επαγγελματική σου ιδιότητα, γιατί πιστεύεις ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν νιώθουν άνετα με το γυμνό τους σώμα; Πώς θα μπορέσει να το αγαπήσει κάνεις;

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν νιώθουν άνετα με το σώμα τους εξαιτίας των κοινωνικών προτύπων και της συνεχούς προβολής του «ιδανικού» σώματος στα μέσα ενημέρωσης. Επίσης, μεγαλώνουμε μαθαίνοντας την σύγκριση με τους άλλους και όχι την αποδοχή. Αυτή η πίεση δημιουργεί ένα κενό ανάμεσα σε ό,τι είμαστε και σε ό,τι πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να είμαστε. Η αγάπη για το σώμα μας έρχεται μέσα από την κατανόηση ότι δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε κάποιο ιδανικό σώμα. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι το σώμα μας είναι μοναδικό, με τη δική του ιστορία και ομορφιά, δεν έχουμε ανάγκη να το συγκρίνουμε με άλλα και τότε μπορούμε να το αγαπήσουμε αληθινά.

ΟΤΑΝ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ, ΤΟΤΕ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

Επίσης, έχοντας βιώσει εμπειρίες με ανθρώπους που συνεργαζόμασταν και είχαν αρχικά έντονη αμηχανία με το σώμα τους, παρατήρησα ότι η εκπαίδευση και η επαφή με το σώμα τους μέσα από ενσυνείδητες πρακτικές όπως ο διαλογισμός, η γιόγκα, κάποιες αυτογνωσιακές ασκήσεις, ακόμα και η συμμετοχή σε γυμνιστικές δραστηριότητες τους βοήθησαν να αισθανθούν πιο άνετα. Με τον χρόνο, οι αντιλήψεις τους για το σώμα τους άρχισαν να αλλάζουν και κατάφεραν να αποδεχτούν την αληθινή τους φύση.

Τελικά, η απαλλαγή από το ταμπού του γυμνού θα έλεγα ότι είναι μια διαδικασία συνειδητοποίησης και αποδοχής. Μαθαίνουμε να απελευθερωνόμαστε από τους περιορισμούς που μας έχει επιβάλει η κοινωνία και να αγκαλιάζουμε την αληθινή μας φύση. Το σώμα μας είναι απλώς ένα μέρος αυτού που είμαστε και όταν το αποδεχτούμε χωρίς ντροπή, τότε ζούμε με μεγαλύτερη ελευθερία, αυτοπεποίθηση και αγάπη προς εμάς και τους άλλους.