ΠΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ 3 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
Τι γίνεται όταν σε μία πολύ απαιτητική καθημερινότητα η γυμναστική δεν χωράει στον βαθμό που την έχεις ανάγκη; Πάντα υπάρχει τρόπος να το καταφέρεις – όχι πρακτικός, εσωτερικός. Θα εξηγήσω τι εννοώ.
Πέρσι το φθινόπωρο ένιωσα την ανάγκη να αυξηθούν οι ώρες της γυμναστικής στην καθημερινότητά μου – το χρειαζόταν το σώμα μου και η ψυχική μου υγεία. Η πολύωρη καθιστική δουλειά μπροστά στον υπολογιστή και οι περίπου τρεις ώρες καθημερινής οδήγησης δεν βοηθούσαν. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτές οι πολυπόθητες τρεις ώρες άσκησης δεν χωράνε στο πρόγραμμα; Πώς μπορείς να υπερασπιστείς –στον εαυτό σου και στους άλλους– την απόφασή σου να γυμνάζεσαι τρεις φορές την εβδομάδα;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν μπορούν να κόψουν το φαγητό. Απλώς μου αρέσει. Πολύ. Ευτυχώς, παράλληλα με το φαγητό, μου αρέσει και η γυμναστική. Ίσως σ’ αυτό να παίζει ρόλο το ότι έχω πλέον βρει τα είδη της γυμναστικής που μου ταιριάζουν, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της ζωής μου.
Ξεκινάω με το Pilates, το οποίο δεν θα άλλαζα με τίποτα – γυμνάζει όλο το σώμα, βοηθάει στην καλή στάση του σώματος, διατηρεί την ευλυγισία, ενδυναμώνει τους κοιλιακούς και τον κορμό και συμβάλλει σε κάτι εξαιρετικά σπουδαίο: σε μαθαίνει να αναπνέεις ήρεμα και βαθιά.
Και πάμε στο CrossFit που έχει μπει στη ζωή μου τα τελευταία δύο χρόνια. Μετά τα 40, το λένε και το ξαναλένε οι επιστήμονες, το σώμα χρειάζεται βάρη. Εγώ ξεκίνησα επειδή ένιωθα ότι είχα ανάγκη από κάτι πιο δυναμικό. Στο CrossFit λοιπόν βρήκα όσα έψαχνα κι ακόμα περισσότερα.
Άρχισα να σηκώνω όλο και περισσότερο βάρος (τόσο που δεν είχα φανταστεί ποτέ) και η ένταση της προπόνησης με βοήθησε να βγάζω από πάνω μου το στρες της καθημερινότητας. Παράλληλα, ακριβώς επειδή πρόκειται για απαιτητικό είδος γυμναστικής, χρειάζεται να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος/η σε αυτό που κάνεις, με αποτέλεσμα να εκπαιδεύεσαι στο να ζεις στο τώρα, χωρίς να αφήνεις σκέψεις να βομβαρδίζουν το μυαλό σου – ένα είδος διαλογισμού λοιπόν με λίγο περισσότερο ιδρώτα! Ο συνδυασμός των δύο (Pilates και CrossFit) είναι, για το δικό μου τουλάχιστον σώμα, ιδανικός.
Θα μπορούσα να κάνω γυμναστική κάθε μέρα αν η καθημερινότητά μου δεν ήταν τόσο απαιτητική (και αν μπορούσα να το υποστηρίξω οικονομικά). Το πρόγραμμα της εβδομάδας, όμως, έχει βγει με πολύ κόπο και σκέψη και οποιαδήποτε έξτρα προσθήκη μπορεί να διαλύσει το οικοδόμημα! Ακούγεται υπερβολικό; Ρώτα εργαζόμενο γονιό στην Ελλάδα σήμερα και θα συμμεριστείς το ζόρισμά του.
Με βάση τα παραπάνω, οι δύο ώρες γυμναστικής την εβδομάδα (αν δεν προέκυπτε κάτι έκτακτο, όπως π.χ. ασθένεια) ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει. Βάλε και τα πήγαινε έλα, οι ώρες γινόντουσαν τρεις. Λαχταρούσα περισσότερη γυμναστική για το σώμα μου και την ψυχική μου ηρεμία, αλλά είχα αρκεστεί σε όσα μου επέτρεπε η καθημερινότητα. Περισσότερη γυμναστική δεν χωρούσε στο πρόγραμμα. Τελεία.
Τι γίνεται όταν το σώμα σού λέει ότι χρειάζεται περισσότερη γυμναστική;
Όλα ξεκίνησαν τον προηγούμενο Σεπτέμβριο. Όταν ένιωσα έντονα την ανάγκη να αυξηθούν οι ώρες γυμναστικής στην καθημερινότητά μου. Το σώμα μου ξεκάθαρα το χρειαζόταν, η ψυχική μου ισορροπία επίσης. Θα έκανα δύο φορές την εβδομάδα CrossFit και μία φορά Pilates. Και ως δια μαγείας (όχι ακριβώς, μάλλον είχε προηγηθεί πολλή εσωτερική δουλειά) ήμουν πλέον σε θέση να «επιβάλλω» τη γυμναστική στην καθημερινότητά μου.
Τρεις φορές την εβδομάδα είχα γυμναστική – ενημέρωσα όλους τους εμπλεκόμενους. Κι αυτό δεν θα άλλαζε αν δεν γινόταν κάτι συγκλονιστικό, ξεκαθάρισα. Κι ας σήμαινε αυτό ότι θα ξυπνούσα πιο νωρίς, ότι θα έπρεπε να προβλέψω χίλια δυο πράγματα από το προηγούμενο βράδυ για να «χωρέσει» η άσκηση στη μέρα ή ότι θα χρειαζόταν να ανοίξω υπολογιστή και το βράδυ.
Τα… νέα μέτρα ξεκίνησαν να εφαρμόζονται τον Σεπτέμβριο, πριν αρχίσουν τα σχολεία. Οι πρώτες προπονήσεις ήταν απολαυστικές. Δεν υπήρχε χρονική πίεση – απολάμβανα τον χρόνο που περνούσα μόνη μου και την ευεξία που ένιωθα μετά το μάθημα. Ο συνδυασμός CrossFit και Pilates ήταν ό,τι έπρεπε – ενδυνάμωση, ευλυγισία, καλή στάση σώματος, επιμονή στις λεπτομέρειες.
«ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΟΥ ΝΑ ΓΥΜΝΑΖΕΣΑΙ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ»
Ύστερα, ξεκίνησαν τα σχολεία και η πίεση της δουλειάς. Ναι, έπρεπε να στριμώξω το μάθημα στην καθημερινότητα, αλλά ένιωθα το σώμα μου να δέχεται με μεγάλη χαρά τη νέα αλλαγή. Καθώς περνούσαν οι φθινοπωρινοί μήνες, οι πολλές ώρες στο τιμόνι καθημερινά συσσώρευαν ένταση στο σώμα, το ίδιο και η πολύωρη δουλειά μπροστά στον υπολογιστή. Το σώμα μου, όμως, τώρα ανταποκρινόταν πιο καλά από ποτέ.
Χρειάστηκε πολλές φορές να υπερασπιστώ αυτή την επιλογή μου – στην αρχή πίστευα ότι έπρεπε να το κάνω στους άλλους, στην οικογένεια και στη δουλειά μου, σύντομα κατάλαβα ότι χρειαζόταν να το κάνω περισσότερο σε μένα την ίδια. Μέχρι που κάποια στιγμή έγινε δεδομένη – αν δεν συνέβαινε κάτι εξωπραγματικό, τρεις φορές την εβδομάδα ξάπλωνα στο Reformer ή έπιανα τους ιμάντες του TRX.
Ώσπου, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ένας πόνος στον ώμο έφερε τα πάνω κάτω. Ο προπονητής μου, Βίκτωρας Βλαχάκης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού και pilates instructor, κινησιολόγος-κινησιοθεραπευτής, που έχει μεγάλη εμπειρία σε μυοσκελετικά προβλήματα, μου είπε ότι δεν έπρεπε να αγνοήσω τον πόνο – «Ο ώμος είναι δύσκολο σημείο, θέλει φυσικοθεραπεία για να επανέλθει».
Long story short ξεκίνησα φυσικοθεραπείες μετά από σύσταση ορθοπεδικού. Οι ώρες της γυμναστικής δόθηκαν στις φυσικοθεραπείες. Και όταν ο φυσικοθεραπευτής μού είπε ότι είμαι σε θέση να κάνω παράλληλα και Pilates, πάσχιζα να το στριμώξω μια μέρα στην εβδομάδα. Γιατί είπαμε, αν αλλάξεις κάτι στο οικοδόμημα, αυτομάτως καταρρέει!
Με την έλευση του 2025, πρώτος στόχος στη λίστα με τα New Years Resolutions βρίσκεται το να επιστρέψω στη γυμναστική μου. Άντε να δούμε!