ΠΩΣ ΤΟ MINDFULNESS ΣΕ ΒΟΗΘΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Τέσσερις τρόποι που η πρακτική της ενσυνειδητότητας μπορεί να σε βοηθήσει, αν νιώθεις πώς ο κόσμος γύρω σου καταρρέει.

Ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Η πορεία στη Γάζα όπου συμμετέχουν 205 Έλληνες και οι εθνοφρουροί που έσπειραν το χάος στο Λος Άντζελες αρκούν για να νιώσουμε ότι ο κόσμος γύρω μας καταρρέει. Πώς να διαχειριστείς την έντονη ανασφάλεια, τον φόβο, το άγχος; Πώς να αντιδράσεις απέναντι σε τέτοια γεγονότα; Θα μπορούσε η ενσυνειδητότητα να μας βοηθήσει;

«Πριν μας βοηθήσει με το τι να κάνουμε, η ενσυνειδητότητα μας βοηθά με το πώς να είμαστε. Και φαίνεται ότι από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Όταν οι καιροί είναι δύσκολοι, πρέπει να επιστρέψουμε στο μηδέν», λέει ο δάσκαλος διαλογισμού Barry Boyce. Ο ίδιος προτείνει τέσσερις τρόπους με τους οποίους η πρακτική της ενσυνειδητότητας μπορεί να μας βοηθήσει σε χαλεπούς καιρούς.

1. Μας συνδέει με το σώμα μας

«Μία από τις πτυχές της πρακτικής του διαλογισμού ενσυνειδητότητας που πρέπει να εκτιμήσουμε, ειδικά σε περιόδους μεγάλου στρες και φόβου, είναι ότι μας γειώνει. Όταν λαμβάνουμε δύσκολα νέα, η σύνδεσή μας με το σώμα μας μπορεί να αποδυναμωθεί. Σε μια τέτοια κατάσταση, το μυαλό αρχίζει να “τρέχει”. Επηρεαζόμαστε περισσότερο από αυτό που προβάλλει παρά από την άμεση αντίληψη του περιβάλλοντός μας. Όταν το μυαλό καλπάζει, ακόμη και η προσοχή στην αναπνοή μας μπορεί να μας φέρει πίσω, εξηγεί ο Boyce. Όταν λέμε διαλογισμό ενσυνειδητότητας, εννοούμε στην ουσία την παρατήρηση των συναισθημάτων και των σκέψεων στο παρόν, με μία στάση δεκτική, χωρίς κριτική.

Προς την κατεύθυνση αυτή, βοηθητικό είναι να προσέχουμε πόσο χρόνο αφιερώνουμε στην “κατανάλωση” ειδήσεων, ιδίως μέσω των κοινωνικών δικτύων, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να πυροδοτούν συναισθηματικές αντιδράσεις και όχι την αντικειμενική μας πληροφόρηση. Επιστρέφοντας στο σώμα μας και ασχολούμενοι με την ενσυνείδητη ανάγνωση (διαβάζουμε με προσοχή, είμαστε παρόντες και παρατηρούμε συναισθήματα και σκέψεις που προκύπτουν κατά τη διαδικασία), αξιολογούμε το περιβάλλον μας και αποκτάμε διορατικότητα, πέρα από τον φόβο και τον πανικό που πιθανώς βιώνουμε.

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

2. Αποκτάμε διευρυμένη επίγνωση

Η γείωση της ενσυνειδητότητας ανοίγει ένα βαθύτερο είδος επίγνωσης, που μας βοηθά να αποκτήσουμε πιο διευρυμένη εικόνα, χωρίς να χανόμαστε στο κυνήγι… αδέσποτων σκέψεων. Έτσι, γινόμαστε λιγότερο αντιδραστικοί και έχουμε καλύτερη άποψη του χώρου και του χρόνου.

Μια απαραίτητη διευκρίνιση: Το να είμαστε γειωμένοι δεν σημαίνει ότι είμαστε αποστασιοποιημένοι, αναίσθητοι ή αδιάφοροι. Αντιθέτως, η επίγνωση μας επιτρέπει να νιώθουμε πραγματικά, να έχουμε μια φυσική αντίδραση σε κάτι δυσάρεστο ή αποκρουστικό. Η επίγνωση βλέπει το άγχος, αλλά δεν είναι αγχωτική.

3. Αγκαλιάζοντας τη μη γνώση

«Ένα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα». Η παραπάνω φράση αποδίδεται στον αρχαίο φιλόσοφο Σωκράτη και κρύβει μια μεγάλη αλήθεια. Όταν είμαστε σίγουροι ότι γνωρίζουμε κάτι, τότε η επίγνωσή μας θολώνει, αφού κάθε νέα προσλαμβάνουσα φιλτράρεται μέσα από την παγιωμένη γνώση μας. Όταν όμως επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αμφισβητήσει αυτά που γνωρίζει και αποφεύγουμε την προσκόλληση σε παγιωμένες απόψεις, τότε αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο με έναν νέο ​​τρόπο.

«ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΦΥΤΕΨΟΥΝ ΣΠΟΡΟΥΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΗ ΣΟΔΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΥΝ ΠΟΤΕ».

4. Από την επίγνωση στην πράξη

Αυτό που κάνουμε και ο τρόπος που το κάνουμε ποικίλλει ανάλογα με τις περιστάσεις. Όπως αναφέρει ο Boyce, η γείωση και η επίγνωση μπορούν να μας καθοδηγήσουν σε αυτό που μπορούμε πραγματικά να κάνουμε, όπου βέβαια έχουμε κάποια ελευθερία δράσης. Το να μην γνωρίζουμε φέρνει ταπεινότητα, που με τη σειρά της μας μαθαίνει ότι δεν μπορούμε να διορθώσουμε τα πάντα. Επίσης, από τη στιγμή που δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, είναι πιο δύσκολο να προσκολληθούμε σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. «Οι ήρωες που έχουν υπερασπιστεί τα συμφέροντα των καταπιεσμένων είναι πρόθυμοι να φυτέψουν σπόρους σε έναν κήπο του οποίου τη σοδειά μπορεί να μην δουν ποτέ», καταλήγει ο ίδιος.