ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ 21 ΕΤΩΝ ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΕΡΟΔΙΑΚΟΜΙΔΕΣ

Ο 21χρονος Θεοφάνης Ερμής Θεοχαρόπουλος έχασε τη ζωή του εξαιτίας της ανυπαρξίας των μέσων διάσωσης των επειγόντων περιστατικών στην Ελλάδα. Τι χρειάζεται να γίνει στη χώρα μας όσον αφορά τις αερομεταφορές ώστε να μην θρηνήσουμε άλλο θύμα;

Ο 21χρονος Θεοφάνης Ερμής Θεοχαρόπουλος ασχολείτο με την αναρρίχηση από όταν θυμόταν τον εαυτό του. Ο πατέρας του, Γιάννης, υπήρξε προπονητής αναρρίχησης της Εθνικής Ελλάδας και η μητέρα του, Μαρίνα, ορειβάτης.

Το αγόρι διακρίθηκε στην αγωνιστική αναρρίχηση, έγινε μέλος της Εθνικής και πρωταθλητής. Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα από τους αγώνες, όταν η οικογένειά του μετακόμισε από την Αθήνα στο χωριό Άγναντα (ένα από τα μεγαλύτερα που υπάρχουν στα Τζουμέρκα, 50 χιλιόμετρα από την πόλη της Άρτας) επέστρεψε στη δράση.

Το πρωί της Κυριακής 30 Ιανουαρίου του 2022 εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι είχε ωραία ημέρα, πήρε τα σκι του και πήγε μια βόλτα στα γνώριμα βουνά. Στην περιοχή Καταρράκτης, γλίστρησε και έπεσε σε γκρεμό. Μια κοπέλα από την ίδια ορειβατική παρέα που το είδε να συμβαίνει, ειδοποίησε αμέσως το 112.

Η άτακτη κάθοδος του Θεοφάνη Ερμή Θεοχαρόπουλου σταμάτησε, αφού διένυσε πάνω από 500 μέτρα υψομετρική διαφορά. Μισή ώρα μετά το ατύχημα, εντοπίστηκε από τον πατέρα του και τέσσερις άλλους ορειβάτες, σε μια χαράδρα εύκολα προσβάσιμη.

Ο Θεοφάνης Ερμής Θεοχαρόπουλος.

Μολονότι είχαν ενημερωθεί όλες οι υπηρεσίες διάσωσης (αστυνομία, πυροσβεστική, ΕΚΑΒ), δεν εμφανίστηκαν παρά πέντε περίπου ώρες αργότερα, διάστημα στο οποίο ο πολυτραυματίας νεαρός έχανε διαρκώς αίμα.

Ο Θεοφάνης Ερμής δεν σκοτώθηκε στην πτώση. Κατέληξε εξαιτίας της ανυπαρξίας των μέσων διάσωσης των επειγόντων περιστατικών στην Ελλάδα.

«Το πρώτο ελικόπτερο έκανε βόλτες πάνω από το σημείο, πήρε φωτογραφίες και έφυγε», λέει ο πατέρας του.

Το δεύτερο ελικόπτερο ήταν ανθυποβρυχιακό του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που ζυγίζει 10 τόνους και μπορείς να φανταστείς πόσο «πίεζε» με τον αέρα που «σήκωνε». Είναι από τους λόγους που συνήθως προσγειώνεται μόνο σε αεροδρόμια, όπου πηγαίνει το ΕΚΑΒ να παραλάβει τους ασθενείς/τραυματίες.

«Δεν μπορούσε να προσεγγίσει, γιατί ήταν πολύ μεγάλο και βαρύ. Τα σκάφη που έχει η πολεμική αεροπορία και το πολεμικό ναυτικό είναι για άλλες δουλειές: τη διαφύλαξη των συνόρων. Όχι για διασώσεις. Το ατύχημα έγινε στη 13:00. Αντιλήφθηκα αμέσως την πτώση και έτρεξα να φτάσω κοντά του. Ζήτησα από όσους ήταν μαζί μου να βοηθήσουν και να ειδοποιήσουν τους πάντες», λέει ο πατέρας.

Η ειδοποίηση έγινε 13:10.

«Στις 13:40 έκανε να σηκωθεί, φωνάζοντας “μπαμπάκα μου”, αλλά δεν μπορούσε. Είχε συντριπτικά κατάγματα στα άκρα. Τίποτα στον θώρακα και στο κεφάλι. Μπορούσαμε να μιλάμε».

Ο Γιάννης Θεοχαρόπουλος μιλούσε παράλληλα με αστυνομικό, ο οποίος τον διαβεβαίωνε πως όλα θα πάνε καλά.

«Προσπαθούσα να τον ζεστάνω και να σταματήσω την αιμορραγία. Ενημέρωσα από την πρώτη στιγμή την αστυνομία πως είναι πολυτραυματίας και ότι χρειάζεται άμεσα ελικόπτερο. Με διαβεβαίωσαν πως σε 10-15 λεπτά θα έρθει. Μετά από 3 ώρες, το αγόρι μου άρχισε να μην έχει αναπνοή και σφυγμό. Μαζί με φίλους που είχαν σπεύσει, του κάναμε εναλλάξ ΚΑΡΠΑ για μιάμιση ώρα, έως ότου τον σήκωσε το βίντσι του ελικοπτέρου».

Το ρολόι έδειχνε 17:48.

Το ελικόπτερο είχε ξεκινήσει από τον Μαραθώνα. Έφτασε στο νοσοκομείο των Ιωαννίνων μετά τις 18:30. Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε πως ο νεαρός ήταν νεκρός.

Το χρονικό της αεροδιακομιδής που άργησε πολύ

Η μητέρα του Ερμή, Μαρίνα, ζει και ξαναζεί καθημερινά τις τελευταίες στιγμές του γιου της. Το «τσουβάλιασμά του» σε ένα φορείο, όπως λέει στο OW. Τον πυροσβέστη που εμφανίστηκε στο σημείο ώρες μετά το ατύχημα «με τα χέρια στις τσέπες».

Τον γιο της «να λέει “μπαμπά βοήθεια” όταν ο πατέρας του προσπαθούσε να σταματήσει την αιμορραγία από τα ποδαράκια του, κρατώντας τον στην αγκαλιά του, όπου και πέθανε».

Τα «γιατί» την πνίγουν.

«Γιατί το ΕΚΑΒ δεν έφτασε ποτέ; Γιατί οι πυροσβέστες χρειάστηκαν 3 1⁄2 ώρες να διανύσουν απόσταση 53 χιλιομέτρων από τα Γιάννενα; Προφανώς και δεν μπορούσαν να παρέχουν άμεση βοήθεια. Στην Ελλάδα δεν έχουμε εναέρια διάσωση πρωτογενούς βοήθειας.

Δεν απαξιώνω τη λειτουργία του ΕΚΑΒ. Τουναντίον, πιστεύω πως κάνουν λειτούργημα, όχι δουλειά: σώζουν ζωές. Τα ασθενοφόρα, όμως, πηγαίνουν μέχρι εκεί όπου υπάρχει δρόμος. Στα δύσβατα μέρη, καλούν την πυροσβεστική, που δεν μπορεί να παράσχει πρώτη βοήθεια. Σε εξαιρετικά δύσβατα μέρη επιχειρούν τα ελικόπτερα.

Αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα η αεροδιακομιδή στηρίζεται –πλην ελαχίστων ιδιωτικών διακομιδών– στις Ένοπλες Δυνάμεις. Το κάνουν χαριστικά, γιατί δεν υπάρχει άλλος φορέας. Επίσης, δεν έχουν γνώσεις επί της φροντίδας των ασθενών/τραυματιών, αφού το έργο τους είναι τελείως διαφορετικό (έρευνα, εντοπισμός και προσβολή υποβρυχίων, και έρευνα, εντοπισμός και προσβολή μονάδων επιφάνειας, όπως εχθρικών πλοίων για τα ελικόπτερα του Πολεμικού Ναυτικού ή διάσωση στη θάλασσα για την Πολεμική Αεροπορία).

Εντωμεταξύ, τα ελάχιστα σκάφη που έχει το ΕΚΑΒ και η πυροσβεστική επιχειρούν σε δευτερογενείς διακομιδές (από νοσοκομείο σε νοσοκομείο). Τα μεγάλα σκάφη του στρατού δεν μπορούν να επιχειρήσουν στο πεδίο – αφού δεν μπορούν καν να προσεγγίσουν.

Τη σήμερον ημέρα, με όσα υπάρχουν διαθέσιμα, ο άνθρωπος που φτάνει στον τραυματία, δεν μπορεί να κάνει τίποτα γιατί δεν έχει τη σχετική εκπαίδευση και εμπειρία.

Τι γίνεται με τους ανθρώπους που περπατούν στο βουνό, τους τσιμπάει μια σφήγκα και παθαίνουν αλλεργικό σοκ; Ή τους πεζοπόρους; Ή τους οδηγούς που πέφτουν σε γκρεμό για τον όποιο λόγο; Ή τι γίνεται με τη γιαγιά που πέθανε στην περιοχή μας, γιατί το ασθενοφόρο χρειάστηκε μιάμιση ώρα να φτάσει στο σπίτι της;

Αν υπήρχε εναέρια διάσωση, το ελικόπτερο θα σηκωνόταν από τη βάση των Ιωαννίνων και σε 10 λεπτά θα ήταν στα Τζουμέρκα. Σε άλλα 10 λεπτά, η γιαγιά θα ήταν στο νοσοκομείο».

Οι αεροδιακομιδές μάς αφορούν όλους

Σύμφωνα με τις καταγραφές των νοσοκομείων, κάθε χρόνο σημειώνονται περί τα 5.000.000 επείγοντα περιστατικά. Έχουν να κάνουν με καρδιοπάθειες, πνευμονικά, λοιμώξεις, τραύματα, ατυχήματα, αλλά και συνθήκες απειλητικές που αντιμετωπίζουν απομονωμένοι άνθρωποι στα νησιά ή τα βουνά.

Πάνω από 55.000 τον χρόνο, αφορούν υπερ-επείγοντα περιστατικά. Αυτά δηλαδή, που απαιτούν άμεση ιατρική φροντίδα στον τόπο του συμβάντος και άμεση μεταφορά στο νοσοκομείο.

«Επείγον περιστατικό δεν νοείται μόνο το ατύχημα, αλλά όλες εκείνες οι αιφνίδιες περιπτώσεις που αφορούν την υγεία και τη ζωή μας, όπως εμφράγματα, καρδιαγγειακά, αλλεργίες, αιμορραγίες, πνευμονικά, εγκαύματα, κλπ.», αναγράφεται στη σελίδα Τheofanis Ermis Connecting Us! Για την Εναέρια Προστασία της Ζωής.

Ο Θεοφάνης Ερμής Θεοχαρόπουλος.

«Επείγοντα περιστατικά υγείας και συνήθως μαζικά, μπορούν να προκύψουν και από φυσικούς κινδύνους που εξελίσσονται σε φυσικές καταστροφές, λόγω του ανθρωπογενούς παράγοντα και του τρωτού των υποδομών – όπως πλημμύρες, σεισμοί κλπ. […] Όλα τα παραπάνω μπορούν να συμβούν στα αστικά κέντρα και στην επαρχία. Το ελικόπτερο αποτελεί μονόδρομο σε δύσβατες και απομονωμένες περιοχές, όπως και στα νησιά. Υποδομές όμως, δεν υπάρχουν».

Η οικογένεια του Θεοφάνη Ερμή Θεοχαρόπουλου και η ομάδα εμπειρογνωμόνων που τη στηρίζει (σε αυτούς τους ανθρώπους ανήκουν και τα στοιχεία που διάβασες έως εδώ) έχουν κάνει στόχο ζωής να αποκτήσουμε τέτοιου είδους εναέρια διάσωση «για να μη χαθεί άδικα άλλη ζωή, όπως του Ερμή μας», λέει η μητέρα του, Μαρίνα Αναστασίου, στο OW.

«Η Ελλάδα είναι μεταξύ των δημοφιλέστερων προορισμών της Ευρώπης τα καλοκαίρια. Αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί να σώσει τους κατοίκους ή τους επισκέπτες της».

Η Μαρίνα θέλησε να κάνει και μια σημαντική διευκρίνιση (για αυτιά που ανήκουν σε ανθρώπους που κρίνουν καταστάσεις): «Αυτό που προτείναμε, συζητήθηκε και πάει να γίνει προκειμένου να συνεπικουρεί το ΕΚΑΒ και να σώζει ζωές. Δεν το ακυρώνει.

Χαρακτηριστικά, αναφέρω περιστατικό σε ορεινό χωριό της Αυστρίας, ενός ανθρώπου που έπαθε έμφραγμα. Τον πήρε το νοσοκομειακό από το σπίτι, τον πήγε 200 μέτρα πιο μακριά σε ένα “άνοιγμα”, όπου τον περίμενε το ελικόπτερο που τον πήγε στο νοσοκομείο».

Το «Πώς μπορώ να βοηθήσω;» του Κυριάκου Μητσοτάκη

Τρεις ημέρες μετά το θάνατο του Θεοφάνη Ερμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικοινώνησε με την οικογένεια. «Μας ρώτησε τι έγινε και τι κάνουμε», λέει η κυρία Αναστασίου.

Έτσι ξεκίνησαν οι συζητήσεις για αυτό που έγινε νομοσχέδιο, το οποίο ψηφίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο: τον Εθνικό Μηχανισμό Εναέριας Έρευνας και Διάσωσης: Θεοφάνης Ερμής Θεοχαρόπουλος.

Στο επίκεντρο είναι όσα πρέπει να αλλάξουν για να παρέχεται άμεσα βοήθεια στα επείγοντα περιστατικά.

«Ο κύριος Μητσοτάκης μου έχει πει πως είναι διατεθειμένος να κάνει ό,τι χρειαστεί για να φτάσει στη ρίζα των δεινών που αφορούν το θέμα της υγείας και να δομήσει μηχανισμό που θα σέβεται την ανθρώπινη ζωή. Είμαι αποφασισμένη να κάνω τα πάντα, έως ότου γίνει πράξη το σχέδιο, ώστε να μη χαθούν άλλες ζωές με τον άδικο τρόπο που χάθηκε αυτή του γιου μου».

Ο κύριος Μητσοτάκης δεσμεύτηκε και πριν λίγες ημέρες για την υλοποίηση του στόχου που αφορά τις «αεροδιακομιδές στην ηπειρωτική Ελλάδα, με δημιουργία 6 βάσεων ελικοπτέρων με 6 μικρά και ευέλικτα ελικόπτερα, που θα λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο. Θα κάνουν διασώσεις όχι μόνο στο βουνό, αλλά σε χωριά ή σε ατύχημα στην Εθνική Οδό».

Ο τρόπος είναι η μίσθωση υπηρεσίας του εξωτερικού «όπως κάνουμε κάθε χρόνο και για τη δασοπυρόσβεση», είχε προσθέσει.

Τόνισε πως «τώρα καταλήγουμε στην τελική υπουργική απόφαση» και ότι σε 6 μήνες θα λειτουργεί η υπηρεσία «που θα δίνει πρόσθετη πρόσβαση». Είπε επίσης ότι «για τα νησιά μας έχουμε δυο υπερσύγχρονα ελικόπτερα και 2 αεροσκάφη» που δώρισε μεγάλο ίδρυμα.

Ας δούμε όμως, ποια είναι η πραγματικότητα αυτών των μέσων, αφού άλλο είναι «έχω κάτι» και άλλο «το χρησιμοποιώ».

Αεροδιακομιδές από τις Ένοπλες Δυνάμεις;

Επειδή πολλά έχουν ακούσει τα αυτιά μας από Έλληνες πολιτικούς, αλλά λίγα έχουν δει τα μάτια μας, ακολουθούν όσα υπάρχουν στο νομοσχέδιο για την Εναέρια Διάσωση, με τη βοήθεια του Γιώργου Παπαδάκη, χειριστή Ε/Π ATPL(H), εκπαιδευτή και επαγγελματία στην Ασφάλεια Πτήσεων, πρώην αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού και εκπρόσωπο της ομάδας που δημιουργήθηκε στη μνήμη του Θεοφάνη Ερμή, στις συζητήσεις με τους κυβερνώντες.

Εξηγεί πως «με την προϋπηρεσία μου, τα μεταπτυχιακά, τις πιστοποιήσεις και τις περισσότερες από 6.000 πτήσεις, θέλω να λέω ότι γνωρίζω για τι πράγμα μιλάω, αλλά είμαι και πρόθυμος να συζητήσω και να μάθω περισσότερα από όπου μπορώ».

Ο κ. Παπαδάκης έχει αναλύσει ενδελεχώς τα ζητούμενα σε άρθρο του «Περί δημιουργίας φορέα αεροδιασώσεως». Στη συζήτηση που είχαμε, διευκρίνισε ότι «δεν προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τον τροχό. Ανακαλύφθηκε από άλλους εδώ και δεκαετίες. Αυτό που θέλουμε είναι να πάρουμε την έτοιμη τεχνογνωσία τους, μέσω της πενταετούς συμφωνίας που θα συνάψουμε, πριν δημιουργήσουμε δική μας υπηρεσία. Κάτι που στην Ελλάδα δεν γίνεται με άλλον τρόπο, πέραν της μίσθωσης από το εξωτερικό.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει εταιρεία ή κρατικός φορέας με εξειδίκευση στο helicopter medical emergency services που καλύπτουν τα δικαιώματα του επιβάτη-ασθενούς, ούτε καν Οργανισμός που να διαθέτει τα κατάλληλα ελικόπτερα για αυτή τη δουλειά.

Αυτό που γίνεται στη χώρα μας με τις Ένοπλες Δυνάμεις είναι μισές δουλειές. Δεν διασφαλίζει τον ασθενή/τραυματία.

Στα νησιά, τις δευτερογενείς διακομιδές τις έκανε το ναυτικό, αποκλειστικά τις νυχτερινές ώρες έως το 2000-01, οπότε και έγινε η μοναδική προσπάθεια δημιουργίας φορέα αεροδιακομιδών (Helitalia) προς όφελος του ΕΚΑΒ. Απόπειρα που απέτυχε, με συνέπειες τρία τραγικά ατυχήματα, την καταστροφή τριών ελικοπτέρων και τελικά, της εταιρείας. Οι λόγοι δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστοί, αλλά αποτελεί παγκόσμια πρώτη και είναι θέμα μελέτης».

Δυο δεκαετίες αργότερα, δεν έχουμε καν paramedics. Αν αναρωτιέσαι περί τίνος πρόκειται, είναι ο ειδικός που «μπορεί να χορηγήσει φάρμακα, έχει δικαίωμα να κάνει συγκεκριμένες ιατρικές πράξεις, σχετικές με την σταθεροποίηση του ασθενή ή του πολυτραυματία – όπως τραχειοτομία, διασωλήνωση κλπ. Οι paramedics κάνουν και μίνι διάγνωση, που τη δίνουν μέσω του ασύρματου ή κατευθείαν σε γιατρούς, όταν παραδίδουν τον ασθενή.

Εν πολλοίς, οι paramedics κάνουν κάποια πράγματα που δεν επιτρέπεται να κάνουν όποιοι είναι τώρα πιστοποιημένοι στην Ελλάδα ως διασώστες. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, δεν είχαν όλα τα μέλη του ΕΚΑΒ πιστοποιήσεις για την προνοσοκομειακή φροντίδα βαρέων ασθενών και τραυματιών. Δεν ξέρω αν κάνουν τώρα, τις σχετικές διαδικασίες ή πώς τις κάνουν, καθώς κάθε πιστοποίηση διαρκεί έως 3 χρόνια και μετά χρειάζεται ανανέωση».

Όλα αυτά θα «τακτοποιούνται» στην αναβάθμιση όλου του συστήματος της προνοσοκομειακής φροντίδας που επιχειρείται, με πρωτοβουλία της ομάδας Theofanis Ermis Connecting US! Για Την Εναέρια Προστασία της Ζωής μας.

«Φωνάζουμε και για τον κανονισμό εκπαιδεύσεως του ΕΚΑΒ, καθώς πιστεύουμε πως υπάρχουν κενά. Με τα νυν δεδομένα, τα ελικόπτερα δεν θα μπορούν να συνοδεύονται από διασώστες ΕΚΑΒ, καθώς δεν έχουν το επίπεδο που χρειάζεται. Όσοι άνθρωποι του ΕΚΑΒ θελήσουν να γίνουν μέλη, θα μπορούν να βρεθούν στα ελικόπτερα, αφού κάνουν τις απαραίτητες σπουδές και την εκπαίδευση των paramedics, αλλά και ειδική εκπαίδευση στα ελικόπτερα, και όλα αυτά δεν γίνονται μέσα σε μια νύχτα. Το μοντέλο περιλαμβάνει και την ύπαρξη, όπως είπε ο πρωθυπουργός, εξειδικευμένου γιατρού, που είναι και το μοντέλο που ακολουθείται στο εξωτερικό, κατά προτίμηση επειγοντολόγου ή γιατρού εξειδικευμένου στο τραύμα», συμπληρώνει ο κ. Παπαδάκης.

Του θύμισα πως και τώρα υπάρχουν γιατροί διορισμένοι στα ΕΚΑΒ, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες δεν μπαίνουν στα ειδικά για τη δουλειά αυτή ελικόπτερα-ασθενοφόρα, χωρίς να διευκρινίζεται ο λόγος. Δηλαδή, πολλά συμφωνούνται στα χαρτιά, που δεν αποτελούν και πραγματικότητα.

«Η διάσωση είναι ιερός σκοπός», τονίζει ο κύριος Παπαδάκης, πριν προσθέσει ότι «από τον νέο μηχανισμό θα έχει όφελος και το κράτος. Όταν πας όσο πιο γρήγορα γίνεται σε όποιον έχει ανάγκη και του παρέχεις την καλύτερη δυνατή φροντίδα, τόσο καλύτερη και πιο γρήγορα γίνεται η αποκατάσταση, τόσο λιγότερη νοσηλεία θα χρειαστεί, τόσες λιγότερες εγχειρήσεις θα χρειαστεί, θα μειωθεί το ρίσκο να προκύψει αναπηρία και άρα θα παραμείνει παραγωγικός άνθρωπος, και βέβαια τόσο λιγότερο πόνο θα περάσει. Καθαρά ψυχρά να το δουν, πρόκειται και για τεράστια εξοικονόμηση πόρων».

Την πρώτη φορά που τα είπε όλα αυτά παρουσία πολιτικών, ένιωσε πως τον κοιτούσαν σαν να είχε προσγειωθεί από άλλον πλανήτη.

Είχε την υπομονή να διαχειριστεί και τις πλέον «παιδικές» ενστάσεις (από αυτές που έχουν ως στόχο να σε κάνουν να παραιτηθείς της προσπάθειας), καθιστώντας σαφή τη σημασία και της μικρότερης λεπτομέρειας, ώστε να λειτουργήσει το πλάνο.

Πώς θα γίνει σωστά η δουλειά

Κατά το ρηθέν του κύριου Παπαδάκη, η πρόταση που έγινε και φαίνεται να προχωρά έχει ως πρότυπο την Ελβετία, όπου κάνουν αεροδιάσωση 73 χρόνια, και μετά τη Γερμανία, όπου οι υπηρεσίες συμπλήρωσαν φέτος μισό αιώνα ζωής.

Στο παρακάτω βίντεο μπορείς να παρακολουθήσεις ένα ελικόπτερο-ασθενοφόρο που κάνει αεροδιακομιδές στο Λονδίνο:

Τονίζεται η ανάγκη δημιουργίας «ανεξάρτητου Οργανισμού, με διαχρονική ηγεσία και τον επικεφαλής να έχει την ευθύνη όλης της επιχείρησης. Να είναι υπεύθυνος απέναντι στην αρχή της πολιτικής αεροπορίας και τον νόμο και να λειτουργεί με οργανόγραμμα που θα στηρίζει ο Οργανισμός. Δεν μπορούν να αλλάζουν αυτοί οι άνθρωποι κάθε τρεις και λίγο. Το εμπόδιο κάποιες φορές, είμαστε εμείς και μετά έρχεται η συντεχνιακή συμπεριφορά ορισμένων που τα κάνει όλα χειρότερα».

Ο πρωθυπουργός λέει «θέλω να γίνει αυτό» στον υπουργό, αυτός προωθεί σε επιτροπές του υπουργείου, τις οποίες στελεχώνουν άνθρωποι με πάγιες θέσεις. Δεν μπορείς να τους αλλάξεις, μηδέ να τους αξιολογήσεις και αυτοί αποφασίζουν κατά το δοκούν χωρίς να δίνουν λογαριασμό, αφού θεωρούνται και "ειδικοί"».

Ο Οργανισμός αυτός θα πρέπει να έχει ευέλικτα logistics «ώστε να μπορούν να συντηρούνται τα αεροσκάφη και να είναι διαθέσιμα 24ωρες το 24ωρο – αντί να καθηλώνονται για ημέρες επειδή λείπει ένα ανταλλακτικό. Δεν μπορείς να το ζητήσεις πριν χαλάσει, αφού τις αποφάσεις τις παίρνουν λογιστές που δεν βλέπουν το αύριο, αλλά το τώρα. Έχεις κινητήρα τώρα; Δεν θα πάρεις άλλον. Ακόμα και αν φαίνεται πως θα τον χρειαστείς αύριο. Αυτό δεν υπάρχει σε κρατικό μηχανισμό, ούτε στις ένοπλες δυνάμεις. Το κρατικό εφοδιαστικό σύστημα είναι πολύ αργό για να βοηθήσει.

Είναι χαρακτηριστικό πως τα τρία ελικόπτερα που είχε το ΕΚΑΒ, κατέληξαν κουφάρια μέσα σε λίγα χρόνια, γιατί δεν μπορούσαν να τα συντηρήσουν. Είχαν αγοραστεί με χρήματα του ελληνικού λαού και της ΕΕ. Θα μπορούσαν να κρατήσουν άλλα 20 χρόνια, με σχετικές αναβαθμίσεις. Τώρα, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έδωσε άλλα 2 ελικόπτερα και 2 αεροπλάνα. Θα έχουν την ίδια κατάληξη, αν δεν αλλάξει κάτι.

Σε ό,τι αφορά το προσωπικό, χρειάζεται ο οργανισμός να έχει ευελιξία στις προσλήψεις. Ειδικά των χειριστών, που ανανεώνονται τακτικά, για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Αν δούμε πώς προσλαμβάνει προσωπικό η πυροσβεστική, γίνεται αντιληπτό τι πάει λάθος και δεν έχει ποτέ ανθρώπους: είναι ο αδηφάγος και αργοκίνητος γραφειοκρατικός μηχανισμός».

Πρόκειται για ένα δεδομένο της ζωής στην Ελλάδα, που υπάρχει τον τελευταίο μισό αιώνα σε όποια συνθήκη απειλεί ζωές, γιατί φαίνεται πως εξυπηρετεί συμφέροντα.

Για όλα υπάρχουν λύσεις. Χρειάζονται όμως πολιτική βούληση, που στο τέλος της ημέρας ουδείς επιδεικνύει εμπράκτως. Μάλλον γιατί ουδείς είναι διατεθειμένος να χάσει τη θέση του, για να σώσει ζωές.

Κι έτσι έχουμε τα γνωστά ημίμετρα που απειλούν τους πάντες.

Αυτά έχει να αντιμετωπίσει η Μαρίνα που λέει: «Έχασα το μισό μου κομμάτι. Το παιδί μου. Δεν έχω κάτι άλλο να χάσω. Οπότε είμαι αποφασισμένη να κάνω τα πάντα, μέχρι να γίνουν πραγματικότητα οι αεροδιακομιδές». Μαζί της κι εμείς.