ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΠΑΘΑΙΝΕΙΣ ΑΛΛΕΡΓΙΑ

Οι αλλεργίες είναι άτιμο πράγμα! Κάποιες χτυπούν κατ’ εξακολούθηση, ενώ άλλες εμφανίζονται εκεί που δεν το περιμένεις. Όσο για τη δριμύτητα, μπορεί να κυμαίνονται από μια απλή ενόχληση μέχρι ένα θανατηφόρο αλλεργικό σοκ. Ποιος είναι ο μηχανισμός που τρελαίνει ξαφνικά το ανοσοποιητικό μας σύστημα και το κάνει έτσι επιθετικό;

Το τοπίο ήταν ειδυλλιακό: το αισθητικό δάσος Υμηττού, Καισαριανής και Βύρωνα, μόλις δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο από το σπίτι μου στο Παγκράτι. Η περίσταση ευχάριστη: ένα εορταστικό πικνίκ με φίλους και τις οικογένειές τους. Δεν είμαι τύπος που ταλαιπωρείται ιδιαίτερα από αλλεργίες, οπότε δεν ψυλλιάστηκα τον κίνδυνο. Όταν όμως άρχισαν να χτυπάνε «καμπανάκια» στο σώμα μου, ήταν προφανές ότι το μέρος τις ευνοούσε.

Μέχρι να γυρίσω στο σπίτι, η αλλεργία στο αναπνευστικό μου σύστημα έκανε πάρτι. «Α, εγώ είχα πλακωθεί στα αντιισταμινικά», μου είπε φίλη που παρέμενε ανεπηρέαστη (δεν διευκρίνισα αν ήταν ήδη σε σχετική θεραπεία ή είχε δράσει προληπτικά). Εγώ πάλι βίωνα ένα κρεσέντο έκκρισης βλέννας στις αναπνευστικές οδούς μου, σε βαθμό όχι ανησυχητικό αλλά σίγουρα ούτε και ευχάριστο. Που μου θύμισε ότι κάπου είχα διαβάσει κάτι σχετικό, χωρίς τότε να δώσω μεγάλη σημασία. Τώρα, είχε έρθει η ώρα να το κάνω.

Ήταν στο βιβλίο «Ανοσοποιητικό: Ένα ταξίδι στο μυστηριώδες σύστημα που σε κρατάει ζωντανό», του Γερμανού Φίλιπ Ντέτμερ, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση Κωστή Πανσέληνου. Μη φανταστείτε ένα περίπλοκο επιστημονικό εγχειρίδιο, αλλά ούτε και μια υπεραπλουστευμένη προσέγγιση.

«Δυστυχώς, το ανοσοποιητικό είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, και η λέξη αυτή δεν αρκεί ούτε στο ελάχιστο για να το περιγράψει», σημειώνει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του. «Είναι πολύπλοκο με τον ίδιο τρόπο που η ανάβαση στο Έβερεστ είναι ένας περίπατος στη φύση. Είναι προσιτό με τον ίδιο τρόπο που η ανάγνωση της κινεζικής μετάφρασης του γερμανικού φορολογικού κώδικα είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος να περάσεις το κυριακάτικο απόγευμά σου. Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι το πιο περίπλοκο βιολογικό σύστημα που γνωρίζει η ανθρωπότητα, εκτός από τον ανθρώπινο εγκέφαλο».

Αν υπάρχει ένας τρόπος να το καταλάβει ένας μέσος άνθρωπος που δεν έχει σπουδάσει ιατρική, τολμώ να πω ότι είναι το συγκεκριμένο βιβλίο. Το επιβεβαίωσα ξαναδιαβάζοντας ολόκληρο το κεφάλαιο για τις αλλεργίες, που μου έμαθε μεταξύ άλλων τι είναι η ισταμίνη – ναι, αυτό που πολεμούν τα αντιισταμινικά. Το αναδημοσιεύουμε αυτούσιο (με την προσθήκη μεσότιτλων), με την άδεια του εκδοτικού οίκου.

Όταν το ανοσοποιητικό σας σύστημα είναι υπερβολικά επιθετικό: Αλλεργίες

Όλη σας τη ζωή, ένα από τα αγαπημένα σας εδέσματα ήταν τα καβούρια, αυτές οι κάπως αστείες γιγάντιες αράχνες που τριγυρνούν στον βυθό του ωκεανού, με την περίεργη υφή και την καταπληκτική γεύση. Ύστερα από μια περίοδο αυστηρής δίαιτας και προσοχής που κράτησε μερικούς μήνες, η σημερινή νύχτα επρόκειτο να είναι μια νύχτα κραιπάλης με τους φίλους σας, κρασί και άφθονα καβούρια. Αλλά λίγο μετά την πρώτη μπουκιά νιώσατε κάτι περίεργο: μια ασυνήθιστη αίσθηση ταραχής στο σώμα σας.

Αρχίσατε να ξανάβετε, να αισθάνεστε περίεργα στα χέρια, το πρόσωπο και τα αυτιά σας, προσέξατε ξαφνικά πως δυσκολεύεστε και να αναπνεύσετε, πανικοβληθήκατε λιγάκι. Οι φίλοι σας σας ρώτησαν αν είστε εντάξει καθώς σηκωνόσασταν, αλλά αναγκαστήκατε να ξανακαθίσετε αμέσως γιατί ζαλιστήκατε. Αργότερα, ξυπνήσατε μέσα σε ένα ασθενοφόρο που έτρεχε να φτάσει στο νοσοκομείο, με μια βελόνα στο μπράτσο να αδειάζει χημικά στο σώμα σας, τα οποία ηρέμησαν την αλλεργική αντίδραση που κόντεψε να σας σκοτώσει. Νιώθετε μπερδεμένοι αλλά και ανακουφισμένοι που βρίσκεστε υπό τη φροντίδα επαγγελματιών, όταν ξαφνικά αντιλαμβάνεστε: δεν θα μπορέσετε να φάτε καβούρι ποτέ ξανά.

Είναι αρκετά πιθανόν όλο και κάποιος που διαβάζει αυτές τις γραμμές να είχε μια παρόμοια εμπειρία. Άλλοι έχουν βιώσει δυσάρεστες αλλά όχι άμεσα επικίνδυνες αντιδράσεις. Η αλλεργία στα οστρακοειδή είναι από τις συχνότερες μορφές αλλεργίας που κάνουν την εμφάνισή τους σε ενήλικες, υπάρχουν όμως πολλά πράγματα στα οποία μπορείτε ξαφνικά να γίνετε αλλεργικοί, από το γάλα ως τα φιστίκια, τη σόγια, το σουσάμι, τα αυγά ή το αλεύρι. Οι αλλεργίες είναι άτιμο πράγμα.

Πώς το ανοσοποιητικό μας γίνεται «φονιάς»

Το ανοσοποιητικό μας σύστημα ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σκοινί. Αν δεν αντιδράσει με αρκετή πυγμή, ακόμα και μικρότερες μολύνσεις θα μπορούσαν γρήγορα να μετατραπούν σε φονικές ασθένειες και να σας ξεκάνουν. Αν όμως αντιδράσει υπερβολικά δυναμικά, τότε μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά από κάθε μόλυνση – το ανοσοποιητικό σας σύστημα αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο για την επιβίωσή σας από κάθε παθογόνο. Σκεφτείτε τον Εμπόλα: ακόμα και αυτή η τρομερή ασθένεια χρειάζεται περίπου έξι μέρες για να σας σκοτώσει. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα μπορεί να τα καταφέρει μέσα σε δεκαπέντε λεπτά. Όσοι υποφέρουν από αλλεργίες γνωρίζουν καλά τη σκοτεινή αυτή πλευρά των μηχανισμών υπεράσπισής τους. Όταν το ανοσοποιητικό σας σύστημα χάνει την αυτοσυγκράτησή του, μετατρέπεται σε φονιά που καθημερινά σκοτώνει μερικές χιλιάδες ανθρώπους μέσω του αναφυλακτικού σοκ. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Όταν έχουμε μια αλλεργία, αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά υπερβολικά σε κάτι που μπορεί να μην είναι και τόσο επικίνδυνο. Σημαίνει πως κινητοποιεί τις δυνάμεις του και τις προετοιμάζει για μάχη παρόλο που ο κίνδυνος δεν είναι αληθινός. Στη Δύση, περίπου ο ένας στους πέντε ανθρώπους υποφέρει από κάποιο είδος αλλεργίας – συνήθως από την άμεση αντίδραση υπερευαισθησίας, που σημαίνει ότι τα συμπτώματα εμφανίζονται πολύ γρήγορα, μέσα σε λίγα λεπτά από την έκθεση. Μοιάζει λίγο σαν να βρήκατε μια κατσαρίδα στο δωμάτιό σας και να διατάξατε τον στρατό να επιτεθεί στην πόλη σας με τακτικά πυρηνικά όπλα. Αυτό βεβαίως θα ξεπαστρέψει την κατσαρίδα, αλλά δεν ήταν απαραίτητο να μετατρέψετε το σπίτι σας σε ραδιενεργό σωρό από συντρίμμια για να το επιτύχετε. Οι πιο συνήθεις άμεσες αντιδράσεις υπερευαισθησίας στον ανεπτυγμένο κόσμο οφείλονται στην αλλεργική ρινίτιδα, το άσθμα και τις αλλεργίες σε τρόφιμα, με βαθμούς σοβαρότητας που ποικίλλουν. Μπορείτε να αναπτύξετε αλλεργία ουσιαστικά στα πάντα.

Κάποιοι άνθρωποι είναι αλλεργικοί στο λάτεξ και δεν μπορούν να φορέσουν ούτε γάντια ούτε ολόσωμες στολές απ’ αυτό το υλικό (εξαιρετικά ατυχές αν αυτό είναι κάτι που απολαμβάνουν). Άλλοι έχουν αλλεργία στα τσιμπήματα από διάφορα έντομα, από τις μέλισσες μέχρι τους ψύλλους. Υπάρχει πληθώρα αλλεργιών σε τρόφιμα και φυσικά μπορεί να είστε αλλεργικοί σε κάθε είδος φαρμάκου.

Αλλεργιογόνα vs. αντίσωμα IgE: Μια πραγματική μάχη

Το ανοσοποιητικό σας σύστημα αντιδρά έτσι σε κάποια αντιγόνα, μόρια αβλαβών ουσιών. Στο πλαίσιο των αλλεργιών, τα αντιγόνα αυτά ονομάζονται αλλεργιογόνα, αν και λειτουργικά είναι το ίδιο πράγμα: Κάθε μικρό κομμάτι πρωτεΐνης, για παράδειγμα από το κρέας του καβουριού, που μπορεί να αναγνωριστεί από τα κύτταρα του προσαρμοστικού ανοσοποιητικού και τα αντισώματά σας και να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση είναι ένα αλλεργιογόνο.

Γιατί πιστεύει το ανοσοποιητικό σας πως είναι δικαιολογημένη μια τόσο υπερβολική αντίδραση; Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύει τίποτα. Δεν σκέφτεται και δεν ενεργεί με βάση συνειδητές αποφάσεις, αλλά έχουμε απλώς να κάνουμε με μηχανισμούς που ενεργοποιούνται χωρίς λόγο. Στην περίπτωση που περιγράψαμε, το αίτιο της άμεσης αντίδρασης υπερευαισθησίας εντοπίζεται στο αίμα. Εκεί ζει και ενεργεί ένα από τα ενοχλητικότερα κομμάτια του ανοσοποιητικού σας συστήματος: το αντίσωμα IgE. Αυτό μπορείτε να κατηγορήσετε για πολλά από τα αλλεργικά βάσανα που έχετε υποστεί.

Εικονογράφηση του Philip Laibacher, από το βιβλίο.

Το IgE παράγεται από ειδικευμένα Β κύτταρα που συνήθως δεν βρίσκονται τοποθετημένα στους λεμφαδένες αλλά στο δέρμα, τους πνεύμονες και το έντερό σας: εκεί όπου μπορεί να κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά – υποτίθεται, στους εχθρούς που καταφέρνουν να παραβιάσουν την αμυντική σας περίμετρο, αλλά στην πραγματικότητα κυρίως σε εσάς. Τι κάνουν στ’ αλήθεια τα αντισώματα IgE όταν υποφέρετε από μια αλλεργική αντίδραση;

Η αλλεργία χτυπάει τη δεύτερη φορά

Η υπερευαισθησία συμβαίνει πάντα σε δύο βήματα: Πρέπει πρώτα να έρθετε σε επαφή με τον καινούργιο άσπονδο εχθρό σας. Κι έπειτα, πρέπει να τον ξανασυναντήσετε.

Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι τρώτε ένα γεύμα που περιέχει καβούρι ή φιστίκια, ή ότι σας τσιμπάει μια μέλισσα. Την πρώτη φορά, δεν θα συμβεί τίποτα. Το αλλεργιογόνο πλημμυρίζει το σύστημά σας, και για κάποιο λόγο τα Β κύτταρα που καταφέρνουν να συνδεθούν με αυτό με τους υποδοχείς τους ενεργοποιούνται. Αρχίζουν να φτιάχνουν αντισώματα IgE ενάντια στο αλλεργιογόνο, που μπορεί να είναι πρωτεΐνες του κρέατος του καβουριού, αλλά για την ώρα δεν συμβαίνει τίποτα περίεργο. Μπορείτε να φανταστείτε το πρώτο αυτό βήμα σαν μια βόμβα που οπλίζει. (Σε περιπτώσεις όπως αυτή του άτυχου πρωταγωνιστή που αναφέραμε στην αρχή, δεν είναι ξεκάθαρο πότε ακριβώς και γιατί όπλισε το σύστημα – αλλά είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή συνέβη.)

Ήρθε η ώρα για ένα μεγάλο αλλά. Αυτό που περιγράφουμε εδώ είναι μια «τυπική» αλλεργία. Συναντάτε ένα αλλεργιογόνο για πρώτη φορά, το ανοσοποιητικό σας σύστημα οπλίζει, το συναντάτε και δεύτερη φορά, και τότε μπουμ, έχετε μια αλλεργική αντίδραση. Αλλά τι συμβαίνει σε περιπτώσεις όπως αυτή με τα καβούρια, όπου ο εν λόγω κύριος δεν μπορεί πια να απολαύσει την αγαπημένη του θαλασσινή αράχνη; Ε, λοιπόν, ακόμη δεν έχουμε καταλάβει πώς ακριβώς λειτουργεί όλο αυτό. Τέτοιες αλλεργίες «των ενηλίκων» καλύπτονται ακόμη από ένα πέπλο μυστηρίου, πράγμα λίγο τρομακτικό αν λάβουμε υπόψη μας πόσοι άνθρωποι έχουν τέτοιες εμπειρίες στη ζωή τους. Αλλά ναι, τώρα πρέπει να ζήσετε με τη γνώση ότι οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν απροειδοποίητα αλλεργία σε κάτι που έτρωγαν ολόκληρη τη ζωή τους χωρίς καμιά ενόχληση.

Στο παιχνίδι μπαίνουν τα μαστοκύτταρα

Μετά την έκθεση στο κρέας καβουριού, πολλά αντισώματα IgE που μπορούν να συνδεθούν με το αλλεργιογόνο κρέας εμφανίζονται στο σύστημά σας. Αλλά τα αντισώματα IgE δεν αποτελούν πρόβλημα από μόνα τους, καθώς δεν επιζούν για πολύ και διαλύονται ύστερα από μερικές μέρες. Για να αποτελέσουν πρόβλημα, χρειάζονται τη συνδρομή ενός άλλου ειδικού κυττάρου στο δέρμα, τους πνεύμονες και το έντερό σας, που είναι ιδιαίτερα δεκτικό στα αντισώματα IgE: του μαστοκύτταρου.

Τα μαστοκύτταρα είναι μεγάλα, φουσκωτά τέρατα γεμάτα με μικροσκοπικές βόμβες που περιέχουν πανίσχυρα χημικά, όπως η ισταμίνη, τα οποία προκαλούν ταχεία και μεγάλη φλεγμονή. Τα καθήκοντα του μαστοκύτταρου βρίσκονται ακόμη υπό συζήτηση από τους επιστήμονες – κάποιοι πιστεύουν ότι παίζουν κρίσιμο ρόλο στις πρώιμες άμυνες του ανοσοποιητικού, ενώ άλλοι του αποδίδουν πιο δευτερεύοντα ρόλο. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι τα μαστοκύτταρα λειτουργούν ως ενισχυτές της φλεγμονής. Και δυστυχώς επιτελούν αυτό το καθήκον με λίγο μεγαλύτερο ζήλο απ’ όσο θα θέλαμε στην περίπτωση μιας αλλεργικής αντίδρασης.

Τα μαστοκύτταρα διαθέτουν υποδοχείς που μπορούν να συνδεθούν με την πίσω μεριά των αντισωμάτων IgE. Όταν λοιπόν παραχθούν τέτοια αντισώματα στην πρώτη σας έκθεση σε ένα αλλεργιογόνο, τα μαστοκύτταρα τα αρπάζουν, όπως ένας μεγάλος μαγνήτης θα άρπαζε μια χούφτα σιδερένια καρφιά. Μπορείτε, επομένως, να φανταστείτε ένα «οπλισμένο» μαστοκύτταρο σαν έναν μεγάλο μαγνήτη, καλυμμένο με χιλιάδες μικροσκοπικά καρφιά. Όταν τα αλλεργιογόνα περάσουν από κάπου κοντά τους, τα αντισώματα IgE πάνω στο μαστοκύτταρο μπορούν να συνδεθούν μαζί τους πολύ εύκολα. Και, ακόμα χειρότερα, τα IgE παραμένουν κολλημένα πάνω στα μαστοκύτταρα για εβδομάδες ή και μήνες – η σύνδεση αυτή προλαμβάνει τη διάλυσή τους. Οπότε, μετά την αρχική σας έκθεση στο αλλεργιογόνο, διαθέτετε τέτοιες βόμβες στο δέρμα, τους πνεύμονες και τα έντερά σας, έτοιμες να εκραγούν ανά πάσα στιγμή. Ο καιρός περνά και δεν συμβαίνει τίποτα, ώσπου τελικά τρώτε μια μπουκιά καβούρι και πλημμυρίζετε το σύστημά σας με το αλλεργιογόνο που επιτρέπει στο μαστοκύτταρο με τα αντισώματα IgE επάνω του να συνδεθεί μαζί του. Και τώρα, η οπλισμένη βόμβα αλλεργίας εκρήγνυται μέσα στο σώμα σας.

Η ισταμίνη επιτίθεται

Τα οπλισμένα μαστοκύτταρα προβαίνουν σε αποκοκκίωση, που είναι ένας ευγενικός τρόπος να πούμε ότι ξερνούν όλα τα χημικά που περιέχουν μέσα τους και λειτουργούν σαν ενισχυτές της φλεγμονής, με το κυριότερο να είναι η ισταμίνη. Αυτό προκαλεί ουσιαστικά όλα τα δυσάρεστα συμπτώματα που βιώνετε στη διάρκεια μιας αλλεργικής αντίδρασης: Διατάζει τα αιμοφόρα αγγεία να συσταλούν και να αφήσουν τα υγρά να πλημμυρίσουν τον ιστό, προκαλώντας ερυθρότητα, αύξηση της θερμοκρασίας και πρήξιμο, φαγούρα και μια γενική αίσθηση αδιαθεσίας.

Αν αυτό συμβεί ταυτόχρονα σε πολλά σημεία του σώματος, μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνη απώλεια πίεσης στο αίμα, δυνητικά μοιραία από μόνη της. Η ισταμίνη ερεθίζει επίσης τα κύτταρα που παράγουν και εκκρίνουν βλέννα και τα κάνει να αυξήσουν την παραγωγή τους, δημιουργώντας μια επιπρόσθετη, περιττή ροή γλίτσας στο αναπνευστικό σας σύστημα.

Αλλά το πιο επικίνδυνο είναι ότι η ισταμίνη μπορεί να αναγκάσει τους μαλακούς ιστούς των πνευμόνων σας να συσπαστούν, δυσκολεύοντας ή και καθιστώντας αδύνατη την αναπνοή. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι δεν μπορείτε να εισπνεύσετε, αλλά ότι ο αέρας παγιδεύεται μέσα στα πνευμόνια σας και δυσκολεύεστε πολύ να εκπνεύσετε. Και η περίσσια γλίτσα που παράγουν οι βλεννογόνοι μεμβράνες σας δεν βοηθά πολύ την κατάσταση. Μιας και υπάρχουν πολλά μαστοκύτταρα στους πνεύμονες, οι αλλεργικές αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα εκεί μπορούν να αποβούν εξαιρετικά επικίνδυνες σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, καθώς τα περίσσια υγρά και η βλέννα γεμίζουν τον πνεύμονα, και η αναπνοή καθίσταται όλο και πιο δύσκολη. Η χειρότερη έκβαση είναι το αναφυλακτικό σοκ, το οποίο μπορεί να αποβεί θανατηφόρο μέσα σε λίγα λεπτά. Οι αλλεργικές αντιδράσεις δεν αστειεύονται.

Βασεόφιλα: Το δεύτερο κύμα «φρίκης»

Κακολογήσαμε αρκετά το μαστοκύτταρο στις τελευταίες παραγράφους, και αυτό είναι λίγο άδικο. Γιατί δεν προκαλεί όλο αυτό το μπάχαλο από μόνο του, αλλά έχει και έναν εξίσου ζημιάρη φίλο. Όταν τα μαστοκύτταρα ενεργοποιηθούν και αποκοκκιωθούν, απελευθερώνουν επίσης κυτοκίνες, που καλούν αλλεργικές ενισχύσεις με τη μορφή ενός άλλου ιδιαίτερου κυττάρου:

Του βασεόφιλου. Αυτά περιπολούν στο σώμα μέσω του αίματος έως ότου λάβουν την κλήση αυτή. Διαθέτουν κι αυτά υποδοχείς για τα αντισώματα IgE, που τα οπλίζουν μετά την αρχική έκθεση στο αλλεργιογόνο. Τα βασεόφιλα αποτελούν το δεύτερο κύμα φρίκης. Αφού τα μαστοκύτταρα προκαλέσουν το πρώτο κύμα αλλεργικών αντιδράσεων, πρέπει να αναπληρώσουν τις καταστροφικές τους βόμβες ισταμίνης και τίθενται προσωρινά εκτός λειτουργίας. Το κενό αναλαμβάνουν να καλύψουν τα βασεόφιλα, που σιγουρεύονται ότι η αλλεργική αντίδραση δεν θα σταματήσει πολύ νωρίς. Μάλλον νιώθουν αρκετά περήφανα για τον εαυτό τους, θεωρώντας ότι εκπληρώνουν κάποιο θεάρεστο καθήκον, ανάβοντας φωτιές σε ολόκληρο το σώμα ενώ εσείς ξύνεστε μανιωδώς ή αδειάζετε τα ερεθισμένα έντερά σας. Αυτά τα δύο κύτταρα είναι υπεύθυνα για την άμεση αντίδραση υπερευαισθησίας.

Ηωσινόφιλα: Ο τρίτος της παρέας

Αλλά δυστυχώς δεν τελειώσαμε ακόμη. Όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι ασθματικοί, κάποιες αλλεργικές αντιδράσεις είναι περισσότερο χρόνιες παθήσεις παρά κάποιο γεγονός που θα συμβεί μόνο μία φορά. Ας γνωρίσουμε το τρίτο (και ευτυχώς τελευταίο) κύτταρο που νομίζει ότι οι αλλεργικές αντιδράσεις είναι καταπληκτική ιδέα!

Το ηωσινόφιλο σιγουρεύεται ότι τα συμπτώματα μιας αλλεργικής αντίδρασης θα συνεχιστούν για κάποιο διάστημα – υπάρχουν μόνο λίγα τέτοια μες στο σώμα σας και τείνουν να βρίσκονται στον μυελό των οστών, μακριά από τη δράση. Τα ενεργοποιούν οι κυτοκίνες που απελευθερώνουν τα μαστοκύτταρα και τα βασεόφιλα, αλλά δεν βιάζονται: εξαπλώνονται και φτιάχνουν κλώνους για ένα διάστημα μέχρι να εμφανιστούν στο πάρτι καθυστερημένα, όπου επαναλαμβάνουν τα λάθη που προηγήθηκαν και προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη φλεγμονή και μιζέρια. Έχετε τώρα κάθε δικαίωμα να αναρωτηθείτε: Γιατί το κάνουν αυτό τα κύτταρα του ίδιου μας του ανοσοποιητικού συστήματος;

Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν γνωρίζουμε γιατί κάποιοι άνθρωποι παράγουν πολλά αντισώματα IgE όταν έρχονται σε επαφή με ορισμένα αλλεργιογόνα, ενώ άλλοι όχι. Παρότι, όμως, δεν ξέρουμε γιατί κάποιοι επηρεάζονται περισσότερο από άλλους, θεωρούμε πως γνωρίζουμε τι προορίζονταν αρχικά να κάνουν τα αντισώματα IgE:

Αποτελούν το υπερόπλο του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των μεγάλων παρασίτων, που είναι υπερβολικά ογκώδη για τα φαγοκύτταρά σας: τα μακροφάγα και τα ουδετερόφιλά σας δεν μπορούν να τα καταπιούν. Και προορίζονται ειδικά για ένα από τα χειρότερα παράσιτα: τα παρασιτικά σκουλήκια, μια μάστιγα της ανθρωπότητας εδώ και εκατομμύρια χρόνια.