ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΛΕΓΕΤΑΙ «ΜΙΚΡΟ-ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ» ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΟΛΟΥΣ

Όσο κι αν οι εργοδότες ζητούν παρουσία στο γραφείο, οι έρευνες αποδεικνύουν ότι η παραγωγικότητα έρχεται όταν η εργασία χαρακτηρίζεται από ευελιξία στον τόπο και τον χρόνο του εργαζόμενου.

Οι καραντίνες στα χρόνια του κορονοϊού καθιέρωσαν τη δυνατότητα της τηλεργασίας, όμως όταν η ζωή επέστρεψε στους «κανονικούς» ρυθμούς της, δεν ήταν λίγοι οι εργοδότες που απαίτησαν και την επιστροφή του προσωπικού στα γραφεία. Σε πολλές περιπτώσεις, άνθρωποι που δουλεύουν αποκλειστικά πίσω από έναν υπολογιστή ζήτησαν –και κατάφεραν– να διατηρήσουν το καθεστώς εργασίας από το σπίτι έστω κάποιες μέρες της εβδομάδας. Αυτό τους έδωσε μια άνεση να δουλεύουν στους δικούς τους χρόνους και όχι στο αυστηρό πλαίσιο 9 με 5.

Τα άτομα αυτά, όταν εργάζονται από το σπίτι, μπορεί να ανοίγουν τον υπολογιστή στις 9 (ή και νωρίτερα) για να τσεκάρουν τις υποχρεώσεις της ημέρας, να απαντήσουν σε emails, να κάνουν μια εργασία που επείγει και μετά να σταματούν. Να κάνουν ένα διάλειμμα για γυμναστική ή για φαγητό, επιστρέφοντας στην εργασία τους (και ολοκληρώνοντάς την) αργότερα. Η τάση αυτή ονομάζεται «μικρο-μετακίνηση» (micro-shifting) και, όπως φαίνεται, θα χαρακτηρίζει το εργασιακό μέλλον.

Αυτό δείχνουν να έχουν ανάγκη οι περισσότεροι εργαζόμενοι, έδειξε έρευνα του 2025, σύμφωνα με την οποία το 65% των υπαλλήλων γραφείου χρειάζονται πιο ελαστικό ωράριο. Άλλη πρόσφατη αμερικανική έρευνα έδειξε ότι η μικρο-μετακίνηση κερδίζει έδαφος ειδικά χάρη στους εργαζόμενους της Gen-Z σε κλάδους υπηρεσιών, οι οποίοι υιοθετούν μικρότερες βάρδιες προκειμένου να εξισορροπήσουν άλλες πτυχές της ζωής τους, όπως η παροχή φροντίδας, η εκπαίδευση ή άλλες εργασίες τους.

iStock

Το παραδοσιακό 9 με 5, λοιπόν, φαίνεται πως δεν εξυπηρετεί το σύγχρονο εργατικό δυναμικό και είναι κάτι που οι εργοδότες πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη, αν δεν θέλουν να χάσουν το πιο ενεργό και ταλαντούχο μέρος του προσωπικού τους.

Τι είναι η μικρο-μετακίνηση και τι προσφέρει στους εργαζόμενους

Το εργάσιμο ωράριο 9 με 5 καθιερώθηκε μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση κυρίως για τα εργοστάσια, στα οποία η παραγωγικότητα των εργαζομένων μετριόταν βάσει των ωρών που δούλευαν και των αποτελεσμάτων τους τις ώρες αυτές. Η πνευματική εργασία, όμως, δεν μπορεί να ακολουθεί τα πρότυπα μιας βιομηχανικής γραμμής παραγωγής. Αυτό είναι κάτι που πολλοί εργοδότες ακόμη αρνούνται να αποδεχτούν, απαιτώντας όχι μόνο αυστηρά 8ωρο –με δυνατότητα 13ωρου, βάσει νέου νόμου στην Ελλάδα– αλλά και καθημερινής παρουσίας στο γραφείο.

Η μικρο-μετακίνηση κάνει το ακριβώς αντίθετο: Σπάει το ωράριο σε ευέλικτα μέρη και δίνει στους εργαζόμενους τη δυνατότητα να δουλεύουν τις στιγμές που πραγματικά νιώθουν παραγωγικοί. Είναι κάτι ιδιαίτερα εξυπηρετικό για τους γονείς που μπορούν να καλύπτουν έτσι τις ανάγκες της οικογένειας: να σταματήσουν για να μαγειρέψουν, να πάρουν το παιδί από το σχολείο, να το βοηθήσουν στα μαθήματά του κ.λπ.

iStock

Πολλοί εργαζόμενοι σήμερα, προκειμένου να κάνουν πιο ευέλικτη την εργασία τους, είναι πρόθυμοι ακόμα και να εργάζονται λιγότερες ώρες, άρα να πληρώνονται λιγότερο. Άλλοι αναγκάζονται να κάνουν δύο part-time δουλειές για να αποφύγουν τη μείωση του μισθού. Αυτό είναι κάτι που με το micro-shifting θα μπορούσε να αποφευχθεί.

Τι κερδίζουν οι εργοδότες από αυτή την αναπροσαρμογή στην εργασία

Το μεγαλύτερο εμπόδιο που κάνει τους εργοδότες επιφυλακτικούς με τη μικρο-μετακίνηση είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης. Πολλοί επιμένουν ακόμα ότι το να βλέπουν τους εργαζόμενους στους εργασιακούς χώρους αποτελεί ένδειξη παραγωγικότητας, όμως τα στοιχεία είναι διαφορετικά. Οι έρευνες αποδεικνύουν ότι εργοδότες που αποδέχτηκαν το νέο μοντέλο εργασίας παρατήρησαν καλύτερες επιδόσεις στις ομάδες τους. Αρκετοί από αυτούς, βέβαια, χρησιμοποιούν ψηφιακά εργαλεία παρακολούθησης για να επιβεβαιώνουν ότι οι υπάλληλοι πράγματι δουλεύουν από το σπίτι.

Ένας από τους λόγους που η παραγωγικότητα ωφελείται από αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι γλιτώνουν χρόνο από τις μετακινήσεις, οπότε είναι πιο ξεκούραστοι. Ένας άνθρωπος που αναγκάζεται να σπαταλά δύο ώρες καθημερινά στους δρόμους για να μετακινηθεί από και προς την εργασία του αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα κινδυνεύσει από burnout.

Συνεπώς, έχει νόημα οι εταιρείες να δοκιμάσουν το micro-shifting και να δώσουν την ευελιξία στους εργαζόμενους να διαχειρίζονται μόνοι τους τον χρόνο τους, παρακολουθώντας τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

– Θέτοντας ξεκάθαρους όρους αναφορικά με την επικοινωνία και τη διαθεσιμότητα στην εργασία

Το άτομο που δουλεύει με μικρο-μετακίνηση θα πρέπει να ενημερώνει την ομάδα για το πότε είναι διαθέσιμο και πότε όχι, και να χρησιμοποιεί πλατφόρμες ασύγχρονης επικοινωνίας για να γεφυρώσει το χάσμα της ιδίας παρουσίας. Στόχος είναι να διατηρηθεί η καλή συνεργασία.

– Εξασφαλίζοντας τη δικαιοσύνη ανάμεσα στους εργασιακούς ρόλους

Το micro-shifting μπορεί να λειτουργεί εύκολα με όσους δουλεύουν πίσω από έναν υπολογιστή, όμως τι γίνεται με αυτούς που έχουν ρόλους οι οποίοι τους αναγκάζουν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή; Οι εταιρείες χρειάζεται να σκεφτούν δημιουργικά και να προτείνουν άλλους ελαστικούς όρους για τα άτομα αυτά, προκειμένου να υπάρχει δικαιοσύνη.