ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝ ΕΜΕΙΝΕΣ ΓΙΑ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Είτε είναι επιλογή σου είτε όχι, το Πάσχα στην Αθήνα έχει ομολογουμένως τα δικά του καλά. Οι προτάσεις που ακολουθούν είναι κατά βάση προσωπικές, μιας και έχει τύχει να μείνω αρκετές φορές στην πόλη αυτές τις μέρες.

Πάσχα στην Αθήνα έχω κάνει πολλές φορές. Άλλοτε από επιλογή κι άλλοτε από ανάγκη. Έχω βρεθεί στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στην Πλάκα βράδυ Ανάστασης και στην Αγία Φωτεινή του Ιλισού Μεγάλη Παρασκευή.

Έχω παρκάρει όπου θέλω, έχω φάει μαγειρίτσα στο Γκάζι κι έχω σκαρφαλώσει ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα στον Υμηττό, να απολαμβάνω τη θέα μέχρι τη θάλασσα. Έχω φυσικά δώσει το παρών σε οικογενειακά τραπεζώματα με κατσικάκι στον φούρνο κι έχω κάνει, όπως μάλλον όλοι το 2020, live αναμετάδοση από το σπίτι.

Αν έμεινες Πάσχα στην Αθήνα

Το Πάσχα στην Αθήνα είναι ωραίο, αν δεν είσαι λάτρης των παραδοσιακών υπαίθριων εθίμων –που δεν είμαι–, αλλά άδειο, αν δεν έχεις παρέα –που συνήθως δεν έχεις–, διότι όλοι είναι είτε διακοπές είτε με την πολύ στενή οικογένεια.

Αν και μπορείς να παρκάρεις εύκολα, να κάνεις όσες βόλτες θες και να ευχαριστηθείς θεωρητικά την άδεια πόλη, συνήθως δεν το κάνεις όπως π.χ. την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου, επειδή οι περισσότερες επιλογές σου είναι «κλειστές λόγω Πάσχα». Γι' αυτό καταλήγω στο συμπέρασμα πως αν δεν σου αρέσει το Πάσχα στην εξοχή, καλύτερα να πας στο εξωτερικό ή σε μια άλλη πόλη με παρέα.

Παρ’ όλα αυτά, το Πάσχα στην Αθήνα παραμένει μια έννοια που σου δίνει αρκετές επιλογές και μου αρέσει να το σχεδιάζω νοητά. Να λοιπόν τι θα έκανα αν έμενα στην Αθήνα.

Μεγάλη Παρασκευή: Δυο επιτάφιοι και κανένα τσίπουρο

Τη Μεγάλη Παρασκευή θα πήγαινα στην περιφορά του Επιταφίου της Μονής Καισαριανής, που γίνεται στις 2 το μεσημέρι, για να βιώσω το κλίμα της κατάνυξης μέσα στο δάσος. Με φυσικό φως και χωρίς τις φλογίτσες των κεριών, αναρωτιέμαι αν θα ήταν το ίδιο, αλλά θα είχα την ευκαιρία μετά να δω τους χώρους της μονής –έχει ιστορία πάνω από 10 αιώνες– και να κατηφορίσω προς την πλατεία της Καισαριανής.

EUROKINISSI ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

Δεν μου αρέσει να τρωγωπίνω σα να μην υπάρχει αύριο τη Μεγάλη Παρασκευή –χάνει το νόημά της η ημέρα και η νηστεία–, οπότε ίσως καθόμουν σε ένα παραδοσιακό καφενείο. To βράδυ θα πήγαινα ξανά στην περιφορά του Επιταφίου στην εκκλησία της γειτονιάς μου και θα επέστρεφα στο σπίτι για να φάω κάτι νηστίσιμο, αντί να πάω σε κάποιο τσιπουράδικο στο Πέραμα που έχω πάει στο παρελθόν, αλλά... είπαμε.

Μεγάλο Σάββατο: απολαμβάνοντας το πρωινό

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί θα πήγαινα για ψώνια, της τελευταίας στιγμής –σίγουρα θα έπαιρνα τσουρέκι από κάποιο δικαίως δημοφιλές ζαχαροπλαστείο– και ίσως δοκίμαζα νηστίσιμους μεζέδες σε κάποιο μεζεδοπωλείο του Κέντρου, όπως το Άμα Λάχει της Καλλιδρομίου.

Στο Πεδίο του Άρεως, μέσα στο πάρκο, λειτουργεί Πασχαλινό Χωριό (πώς γίνεται με τα αντίστοιχα χριστουγεννιάτικα;), με πασχαλινά καλούδια, λαμπάδες, δωράκια κ.λπ.

Εναλλακτικά, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου είναι μια καλή ευκαιρία να επισκεφτεί κανείς ένα μουσείο ή έναν αρχαιολογικό χώρο (είναι ανοιχτά ως τις 3 το μεσημέρι, αλλά κάντε ένα τηλέφωνο καλού κακού), με την ελπίδα ότι δεν θα έχουν σκεφτεί να κάνουν το ίδιο όλοι οι Αθηναίοι.

AP Photo Yorgos Karahalis

Ανάσταση: Όσο πιο σπιτικά, τόσο πιο καλά

Ανάσταση θεαματική γίνεται στον Άγιο Γεώργιο του Λυκαβηττού –απ' όπου βλέπεις τα βεγγαλικά όλης της πόλης– και σε πολλές εκκλησίες του Κέντρου. Βέβαια, θα θυμάμαι πάντα μια Ανάσταση που είχα κάνει στο εκκλησάκι του Λαϊκού Νοσοκομείου –ευτυχώς όχι ως ασθενής, αλλά ως φίλη ενός γιατρού που είχε βάρδια το βράδυ της Ανάστασης– και θα συνεχίσω να προτιμώ την εκκλησία της γειτονιάς μου για την ατμόσφαιρα του να πας και να επιστρέψεις με τα πόδια, προσπαθώντας να μη σου σβήσει το Άγιο Φως.

EUROKINISSI

Το βράδυ της Ανάστασης θα ήθελα στο σπίτι να έρχονταν φίλοι και συγγενείς για να φάμε παρέα. Έχει άλλη χάρη αυτή η τόσο γιορτινή νυχτερινή μάζωξη με το φως από τις λαμπάδες, τη μαγειρίτσα –υπάρχει και για τους vegan– και τα πρώτα σπασίματα των κόκκινων αβγών. Μου έχει λείψει αυτό, γιατί συνήθως δίνουμε έμφαση στο τραπέζι της Κυριακής του Πάσχα.

Κυριακή του Πάσχα: Για πικ-νικ και γλυκό

Όπως θα καταλάβατε, Κυριακή του Πάσχα δεν θα προτείνω να πάει κανείς στη Σταμάτα στον Πιπινιό, ούτε στα Καλύβια στον Κόλλια, αλλά μάλλον ούτε σε κάποιο από τα ξενοδοχεία του Κέντρου. Θα προτιμούσα μια εκδρομή στη φύση – με την προϋπόθεση ότι ο καιρός είναι ανοιξιάτικος.

Θα πήγαινα προς τα Λεγραινά ή στο Τατόι, στην Πάρνηθα, στη Ρεματιά Πεντέλης (το ήξερες ότι υπάρχουν καταρράκτες στην Πεντέλη;) ακόμη και στον Εθνικό Κήπο για πικ-νικ και βόλτα.

iStock

Με την οικογένεια και τους φίλους θα πήγαινα για καφέ το απόγευμα και θα έτρωγα απενοχοποιημένα ένα πασχαλινό γλυκό ή και έναν κορμό σοκολάτας με superfoods. Δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα της αποτοξίνωσης και ίσως να μη χρειαστεί και καθόλου.

Και μια μικρή απόδραση

Τη Δευτέρα του Πάσχα θα μου άρεσε να πάω μια κοντινή ημερήσια εκδρομή είτε στο Λαύριο, είτε στον Μαραθώνα, είτε στη Χαλκίδα ή ακόμη και στην Αίγινα.

Φυσικά, η κίνηση της επιστροφής μπορεί να λειτουργούσε αποτρεπτικά. Οπότε, μήπως να έκανα την ίδια εκδρομή ανήμερα το Πάσχα; Ή να οργάνωνα ένα vegan δείπνο για τους φίλους που θα επιστρέψουν σκασμένοι από το κρέας;