ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΕΡΑΤΙΝΗ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ

Η θεραπεία κερατίνης είναι αρκετά δημοφιλής στις γυναίκες που θέλουν να τιθασεύσουν τα μαλλιά τους. Υπάρχουν όμως ενδείξεις ότι περιλαμβάνει μια επικίνδυνη ουσία.

Αν έχεις πλούσιο τριχωτό στην κεφαλή που ανήκει στην κατηγορία των σπαστών μαλλιών, σίγουρα κάποια έχεις ζήσει κάποια στιγμή την εμπειρία να σε πνίγουν. Να έχουν περικυκλώσει το πρόσωπο σου σε βαθμό που να σε καταπιέζουν, να λειτουργούν ως παρωπίδες περιορίζοντας το οπτικό σου πεδίο. Η αυτονομία που απολαμβάνουν στην υγρασία είναι κάτι εντυπωσιακό! Η επαρκής ενυδάτωση είναι μια κάποια λύση, εκτός βέβαια και αν βρέχει για ημέρες. Τότε δεν υπάρχει σωτηρία. Εκτός αν έχεις κάνει την κοινώς λεγόμενη κερατίνη.

Η κερατίνη είναι πρωτεΐνη που βρίσκεται στα νύχια, το δέρμα και τα μαλλιά. Όταν βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα, το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ταλαιπωρημένα και αφυδατωμένα μαλλιά.

Έτσι, έρχεται η σχετική θεραπεία να ισορροπήσει την κατάσταση, θωρακίζοντας την τρίχα με ένα φιλμ κερατίνης. Πρόκειται για μια μέθοδο που περιλαμβάνει διάφορα είδη, για να ισιώσουν και να εξομαλυνθούν τα μαλλιά ανάλογα με τις ανάγκες τους. Υπάρχει μια στιγμή στη διαδικασία που τη λες και συγκινητική: όταν εφαρμόζεται το προϊόν που αλλάζει προσωρινά το σχήμα στις ίνες των τριχών, ώστε να είναι λιγότερο επιρρεπείς στο φριζάρισμα, δακρύζεις!

iStock

Για να καταλάβεις, θα κάνω μια παρομοίωση: Η τεχνική που χρησιμοποιείται είναι όπως όταν «θωρακίζεις» μιας μπριζόλα για να κρατήσει τα ζουμιά της στο ψήσιμο. Δηλαδή, αφού η κομμώτρια εναποθέσει το προϊόν, το αφήνει για 20 λεπτά και μετά το «σφραγίζει» με θερμότητα. Για δύο ημέρες δεν λούζεσαι και μετά για έως και 3 μήνες έχεις τιθασευμένη κουπ, εφόσον χρησιμοποιείς σαμπουάν χωρίς άλατα (sulfate-free).

Τα χημικά στη θεραπεία κερατίνης

Στην αγορά κυκλοφορούν τύποι κερατίνης με διάφορα συστατικά. Ένα που χρησιμοποιείτο κατά κόρον στο παρελθόν είναι η τοξική χημική ουσία που λέγεται φορμαλδεΰδη. Σε περίπτωση εισπνοής μπορεί να προκαλέσει έως και ναυτία, ενώ δυνητικά μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων τύπων καρκίνου σε ένα άτομο που εκτίθεται σε υψηλές δόσεις ή για μεγάλες χρονικές περιόδους. Γι’ αυτό και απαγορεύτηκε η χρήση της ως ενεργού συστατικού στα συγκεκριμένα προϊόντα στη Βραζιλία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ένα από τα δυνητικά ασφαλέστερα συστατικά που αντικατέστησαν τη φορμαλδεΰδη είναι το γλυοξυλικό οξύ. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να σχετίζονται με βλάβες στα νεφρά. Η τελευταία έγινε στο Ισραήλ. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν  στο New England Journal of Medicine. Σε δείγμα 26 ανθρώπων με νεφρική βλάβη διαπιστώθηκε ότι οι 11 είχαν χρησιμοποιήσει προϊόντα που περιέχουν παράγωγα του γλυκολικού οξέος.

Το πείραμα

Οι ερευνητές έκαναν ένα πείραμα σε ποντίκια, στα οποία εφάρμοσαν σχετικό προϊόν ισιώματος μαλλιών που περιείχε 10% γλυοξυλικό οξύ. Επανέλαβαν την ίδια διαδικασία χρησιμοποιώντας βαζελίνη σε άλλα πέντε ποντίκια, τα οποία έδρασαν ως ομάδα σύγκρισης. Την επόμενη μέρα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα ποντίκια με γλυοξυλικό οξύ έφεραν στα ούρα τους «επιμήκεις» κρυστάλλους μιας χημικής ένωσης που ονομάζεται μονοϋδρικό οξαλικό ασβέστιο. Δεν υπήρχαν στην ομάδα των τρωκτικών στην οποία χρησιμοποιήθηκε βαζελίνη.

Διευκρινίστηκε πως οι άνθρωποι μεταβολίζουν γλυοξυλικό οξύ σε οξαλικό οξύ, το οποίο δεσμεύει το ασβέστιο για να σχηματίσει κρυστάλλους οξαλικού ασβεστίου. Εάν αυτά συσσωρευτούν σε αρκετά υψηλά επίπεδα, μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στο νεφρό και να οδηγήσουν στα αναφερόμενα συμπτώματα.

Οι κρύσταλλοι στα ούρα των ποντικιών έμοιαζαν με αυτούς που παρατηρούνται σε άτομα που έχουν καταπιεί την τοξική αλκοόλη αιθυλενογλυκόλη, ουσία που βρίσκεται σε πολλά οικιακά και βιομηχανικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένου του αντιψυκτικού. Οι εν λόγω κρύσταλλοι έχουν σχήμα βελόνας και μπορούν να τραυματίσουν το νεφρό σε μικροσκοπικό επίπεδο, προκαλώντας νεφρική ανεπάρκεια σε αρκετά μεγάλες δηλητηριάσεις.

Τα ίδια ποντίκια είχαν και σημαντικά υψηλότερα επίπεδα κρεατινίνης στο αίμα τους, εντός 28 ωρών από την έκθεση, όπως και πυκνές εναποθέσεις μονοϋδρικού οξαλικού ασβεστίου στους νεφρούς τους, σε αντίθεση με την ομάδα της βαζελίνης.

Κατόπιν όλων αυτών, οι ερευνητές πρότειναν να αποφεύγονται τα συγκεκριμένα προϊόντα και ενδεχομένως «να διακοπούν από την αγορά». Τονίστηκε ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα.