ΕΚΑΝΑ VOCAL YOGA ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ
Πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσες πραγματικά τη φωνή σου; Τα μαθήματα Vocal Yoga θα σε φέρουν ενώπιον μιας αποκάλυψης.
Σου έχει τύχει ποτέ να ανοίγεις το στόμα σου, να προσπαθείς να μιλήσεις και να μη βγαίνει ήχος; Πιθανώς να είχες προσωρινά μια τέτοια εμπειρία αν πέρασες κάποια βαριά φαρυγγίτιδα, ή επιστρέφοντας από το γήπεδο ή από ξέφρενο ξενύχτι. Δεν αγχώθηκες, όμως, γιατί ήξερες ότι σύντομα η φωνή σου θα επανέλθει.
Τη μέρα που αφαίρεσα τον θυρεοειδή μου, πριν από δύο χρόνια, γνώριζα εκ προοιμίου από τον χειρουργό ότι ανάμεσα στις –σπάνιες βέβαια– επιπλοκές μπορεί να είναι και κάποια βλάβη στις φωνητικές χορδές μου. Για λίγες ώρες, βίωσα έναν πρωτόγνωρο πανικό: Ξυπνώντας από τη νάρκωση και προσπαθώντας να απαντήσω στις ερωτήσεις των νοσηλευτών… δεν άκουγα τη φωνή μου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν «πάει, έμεινες μουγκή» και αμέσως άρχισα να κάνω νοήματα στους γύρω μου, δείχνοντας τον λαιμό μου. Ευτυχώς, γρήγορα με καθησύχασαν ότι αυτό συμβαίνει γενικώς μετά το χειρουργείο και ότι σε λίγη ώρα η φωνή μου θα επανέλθει.
Πράγματι, μέχρι το βράδυ μπορούσα πλέον να μιλήσω –όχι δυνατά– και περίπου 3 μήνες μετά άρχισα πάλι να τραγουδώ (στο αυτοκίνητο, με παράθυρα κλειστά, μην παρεξηγηθώ). Όμως, δεν μπορούσα να μην αναγνωρίσω ότι η φωνή μου δεν ακουγόταν πια όπως παλιά και ότι σε καμία περίπτωση δεν έφτανε σε όλη της την έκταση. Είχε «χάσει» νότες, είχε μειωθεί σε ένταση… είχε σίγουρη υποστεί κάποια έκπτωση.
Σαφώς και υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα που μπορεί να συμβούν σε κάποιον που τουλάχιστον δεν τραγουδά επαγγελματικά, όμως αυτό το γεγονός ήταν σίγουρα μια αφορμή για να μου κεντρίσει αμέσως την περιέργεια το σεμινάριο Vocal Yoga που διοργάνωσε πρόσφατα στον υπέροχο χώρο του Euphonia η αγαπημένη μου Κατερίνα Χιωτίνη, την οποία στα σχεδόν 30 χρόνια που γνωρίζω πάντα θαύμαζα για τη μαγευτική φωνή της.
Η Κατερίνα Χιωτίνη είναι ηθοποιός και δασκάλα ορθοφωνίας και δημόσιας ομιλίας. Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί πλήρως στο εγχείρημα να εμψυχώνει, να εκπαιδεύει και να καθοδηγεί τους ανθρώπους που δίνουν αξία στη φωνή τους στο ταξίδι του προφορικού λόγου, αλλά και της εσωτερικής τους αναζήτησης. Τα μαθήματα Vocal Yoga είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να το επιχειρήσει κανείς αυτό, ενώ την ίδια ώρα αποκομίζει και οφέλη της σωματικής και ψυχικής αυτής άσκησης.
Τι με ενθουσίασε στη Vocal Yoga
Το σεμινάριο διήρκησε περίπου 3 ώρες και χωρίστηκε σε θεωρητικό και πρακτικό μέρος, καθένα εκ των οποίων είχε τη δική του σημασία. Αρχικά, η Κατερίνα μας μίλησε για τη φωνή μας, που είναι ένας ζωντανός παλμός που συνδέει το σώμα, την αναπνοή και την ενέργειά μας. Μας πληροφόρησε πως, σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να πιστεύουμε, η φωνή μας δεν είναι ένα εκ γενετής χαρακτηριστικό που δεν ελέγχεται και δεν αλλάζει με τίποτα.
Αντίθετα, μοιάζει με τους μυς του σώματός μας που δυναμώνουν όσο πιο πολύ τους γυμνάζουμε. Όσο τους γυμνάζουμε, τόσο τους ελέγχουμε, και όσο τους ελέγχουμε, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορούμε να ολοκληρώνουμε το έργο μας, να πετυχαίνουμε τον σκοπό μας.
«Αν τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής, τότε η φωνή είναι η ίδια της η ταυτότητα», μας είπε χαρακτηριστικά, αφού ο τρόπος που μιλάμε στον συνομιλητή μας μαρτυρά πολλά για το ποιοι είμαστε ή το πώς νιώθουμε. Μαρτυρά αλήθειες που ίσως μέχρι σήμερα πολλοί από εμάς δεν έχουμε αναγνωρίσει.
Προσωπικά, το διαπίστωσα ήδη από τις αναπνευστικές τεχνικές που δοκιμάσαμε ως «ζέσταμα», οι οποίες μας έδωσαν να καταλάβουμε πώς ρέει η ενέργεια μέσω της φωνής μέσα στο σώμα μας. Περιλάμβαναν στάσεις της yoga σε συνδυασμό με φωνητικές ασκήσεις που στόχο είχαν να ξεμπλοκάρουν την ενέργεια και να ενισχύσουν την έκφραση. Αυτές βοηθήσαν πολύ στο να χαλαρώσουμε και να εξοικειωθούμε με τον ήχο της φωνής μας που αρχικά, ίσως και από αμηχανία, έβγαινε διστακτικά.
Η συνειδητή αναπνοή και οι ήχοι που δοκιμάζαμε να βγάλουμε άρχισαν όσο περνούσε η ώρα να μας ηρεμούν, να δημιουργούν μέσα και έξω μας μια αρμονία.
ΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ, ΤΟΤΕ Η ΦΩΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΤΗΣ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.
Οπότε, κάποια στιγμή ήμασταν έτοιμες να συνδεθούμε με τα ενεργειακά μας κέντρα, τα Τσάκρα μας, συμμετέχοντας σε έναν ιδιότυπο φωνητικό διαλογισμό. Η άσκηση αυτή πραγματικά με ενθουσίασε, γιατί ήταν ίσως η πρώτη φορά που πραγματικά κατάλαβα από πού «έρχεται» η φωνή μου κάθε φορά –από την κοιλιά, το στήθος, τον λαιμό ή το κεφάλι– αλλά και τι «θέλει να πει».
Για να καταλάβεις τι εννοώ, η διαφωτιστική αυτή άσκηση είχε ως εξής: Υπό έναν συγκεκριμένο διαλογιστικό ήχο –διαφορετικής συχνότητας κάθε φορά– κληθήκαμε, καθισμένες ή σε όποια στάση θέλαμε, να επικεντρωθούμε με κλειστά μάτια σε ένα διαφορετικό Τσάκρα (τα Τσάκρα είναι επτά και ξεκινούν από τη βάση, στο περίνεο και τη λεκάνη, ανεβαίνοντας προς το κεφάλι). Το κάθε Τσάκρα έχει άλλο χρώμα, το οποίο μπορούσαμε να έχουμε στο μυαλό μας καθώς παρασυρμένες από τον ήχο έπρεπε ελεύθερα, αυθόρμητα και με όποιον τρόπο θέλαμε να βγάζουμε ήχους φωνηέντων:
Ένα μακρόσυρτο «ααααα» μέχρι να τελειώσει η ανάσα, ένα διακοπτόμενο «ο-ι-ο-ι-ο», ακολουθούμενο από ένα μελωδικό «ουουουουου»… Η Κατερίνα, όσο το κάναμε αυτό μας θύμιζε είτε το χρώμα του Τσάκρα, είτε τη θέση καθενός στο σώμα μας, και οπωσδήποτε επέμενε να ανοίγουμε καλά το στόμα μας ενώ βγάζουμε τον ήχο.
Η «στάση» στο κάθε Τσάκρα διαρκούσε 5 λεπτά, κατά τα οποία οι φωνές των συμμετεχόντων εναλλάσσονταν. Άλλοτε ενώνονταν σε έναν ενιαίο, χορωδιακό ήχο, που θύμιζε ψαλμωδία, άλλοτε χωρίζονταν θυμίζοντας ήχους της φύσης ή ενός μαγεμένους δάσους όπου συνομιλούν ξωτικά. Είχε πολύ ενδιαφέρον να το ακούς!
Ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον είχε να ακούς τη δική σου φωνή και να παρατηρείς: Πώς βγαίνει ο ήχος σου από την κοιλιά, πώς από τα γεννητικά σου όργανα που συνδέονται με την αυτοσυντήρηση και το ένστικτο της αναπαραγωγής, πώς από το ηλιακό πλέγμα που μας συνδέει με τους ανθρώπους ή από το Τσάκρα της καρδιάς, και πώς από τα πιο ψηλά Τσάκρα που συνδέονται με τη φαντασία μας ή με το θείο, όπως το εννοεί ο καθένας μας. Βασικά… βγαίνει; Γιατί στη δική μου περίπτωση, όσο καθαρά και αρμονικά άκουγα τη φωνή μου από το Τσάκρα της καρδιάς, τόσο την έχανα φτάνοντας στο κεφάλι. Και αυτό μου προκάλεσε σκέψεις και προβληματισμούς που σίγουρα είχε νόημα να διερευνήσω αργότερα.
Το σεμινάριο έληξε με τις συμμετέχουσες να ενώνουμε τις φωνές μας με άναρθρους ήχους, συνομιλώντας σε μια ακατανόητη διάλεκτο, κι όμως νιώθοντας να επικοινωνούμε απόλυτα. Καταλήξαμε σε έναν κύκλο, λέγοντας δυνατά τα προσωπικά μας μάντρα όπως τα εμπνευστήκαμε εκείνη τη στιγμή, εκφράζοντας έτσι το συναίσθημά μας, κατακλυσμένες από αίσθημα ευγνωμοσύνης και εσωτερικής ηρεμίας.
Τρεις ώρες μετά, συμφωνήσαμε ότι είχαμε μοιραστεί μια υπέροχη εμπειρία που μας βοήθησε να «ανοίξουμε», να ακούσουμε την εσωτερική –πέρα από την εξωτερική μας– φωνή και να επικοινωνήσουμε. Να κατανοήσουμε, με τρόπο ευεργετικό για την ψυχή, πόσο πιο δυνατές γίνονται οι φωνές μας όταν τις ενώνουμε.
SLOW MONDAY NEWSLETTER
Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.
