H ΜΑΡΑΪΑ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΠΙΛΟΧΕΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ»

Η Μαράια Αντετοκούνμπο άνοιξε την καρδιά της και έγραψε για το πώς βίωσε την επιλόχειο κατάθλιψη με τον ερχομό του τέταρτου παιδιού της, ελπίζοντας να βοηθήσει κι άλλες γυναίκες που βρίσκονται στη θέση της.

Δεν μετριούνται οι λόγοι που έχουμε για να θαυμάζουμε, να εκτιμάμε και να παραδεχόμαστε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τόσο ως αθλητή όσο και ως άνθρωπο. Ένας από αυτούς –θεωρώ ανάμεσα στους κορυφαίους– είναι το άτομο που επέλεξε για σύντροφο ζωής και μητέρα των παιδιών του: Η Μαράια Αντετοκούνμπο.

Οι ειδικοί θα πουν ότι ο άνθρωπος που επιλέγεις για να δημιουργήσεις οικογένεια είναι καθρέφτης των αξιών, των φιλοδοξιών και των προτεραιοτήτων σου. Ο Γιάννης γνώρισε τη Μαράια το 2014 στο Λας Βέγκας, κατά τη διάρκεια αγώνων θερινής προετοιμασίας του NBA, στους οποίους συμμετείχε ο αδερφός του, Θανάσης. Εκείνη δούλευε εκεί και ο 21χρονος τότε Αντετοκούνμπο ντρεπόταν να της μιλήσει ο ίδιος και έστειλε έναν φίλο του να ζητήσει το τηλέφωνό της.

Στο πρόσωπό της, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν είδε ένα εντυπωσιακό μοντέλο ούτε μια υπέρλαμπρη influencer με χιλιάδες followers, αλλά μια γυναίκα που, όπως ο ίδιος έχει πει σε συνεντεύξεις του, υπήρξε από την πρώτη στιγμή υποστηρικτική στην πορεία του. Μια ενθαρρυντική παρουσία, που πάντα στηρίζει την αξία και τη δύναμή του, ενώ μοιράζεται την αγάπη του για τον αθλητισμό, αφού κι εκείνη υπήρξε βολεϊμπολίστρια και έχει πτυχίο στο Sports Management. Στο πρόσωπό της, επίσης, είδε την ιδανική μητέρα για τα παιδιά του, έναν άνθρωπο καλόκαρδο, με αξίες, που παρά το σεμνό της προφίλ, δεν ζει στη σκιά του.

Στα 33 της χρόνια, η Μαράια Αντετοκούνμπο διακρίνεται για τη φιλανθρωπική της δράση, τόσο μέσω της συμμετοχής της στο Charles Antetokounmpo Family Foundation (CAFF), όσο και μέσω της γενικότερης συνεισφοράς της στην κοινότητα, έχοντας ως κύριο μέλημα να βοηθά ανθρώπους που στερούνται βασικών αναγκών τόσο στο Μιλγουόκι, όπου το ζευγάρι ζει προς το παρόν, όσο και στην Ελλάδα, την οποία επισκέπτεται συχνά, αλλά και στη Νιγηρία. Την ίδια ώρα, δεν διστάζει να προβάλλει πτυχές της καθημερινότητάς της ως μαμά τεσσάρων παιδιών μέσω του λογαριασμού της στο Instagram, χωρίς να επιδιώκει να ωραιοποιήσει την πραγματικότητα – όπως συνηθίζουν να κάνουν οι περισσότερες celebrities-μαμάδες.

Σε ανάρτησή της η οποία καταχειροκροτήθηκε για την ειλικρίνεια και την αλήθεια της, η Μαράια μιλά για πρώτη φορά τόσο ανοιχτά για την επιλόχειο κατάθλιψη που βίωσε μετά τη γέννηση του 4ου παιδιού της –η Aria Capri ήρθε στον κόσμο στις 2 Μαΐου 2025– σε ένα συγκλονιστικό κείμενο με τίτλο My Postpartum Story:

«Χαμόγελα που καλύπτουν τον διαρκή φόβο. Γέλια από καρδιάς, ενώ πασχίζεις να συγκρατήσεις ανεξήγητα δάκρυα. Να περιβάλλομαι από αγάπη ενώ ταυτόχρονα νιώθω εντελώς μόνη… Αυτή είναι η επιλόχειος ιστορία μου», ξεκινά το κείμενό της και τα λόγια της ηχούν γνώριμα σε όσες γυναίκες έχουν βρεθεί σε ανάλογη θέση.

«Το να είσαι ευάλωτη σήμερα είναι κάπως τρομακτικό, αλλά αν μπορώ να βοηθήσω έστω ένα άτομο κοινοποιώντας την ιστορία μου, πιστεύω ότι αξίζει. Δεν αφηγούμαι την εμπειρία μου για να με λυπηθεί ή να με επαινέσει κανείς. Τη μοιράζομαι επειδή θέλω να χρησιμοποιήσω την πλατφόρμα μου, με την ελπίδα να βοηθήσω κάποιον άλλον που ίσως παλεύει με την ψυχική του υγεία. Παρόλο που η ιστορία μου επικεντρώνεται στην επιλόχειο κατάθλιψη, ελπίζω διαβάζοντάς τη να σε βοηθήσει σε οτιδήποτε κι αν περνάς.

»Τέσσερα παιδιά μετά μπορεί κανείς να νομίζει ότι τα έχω λύσει όλα, αλλά δεν είναι έτσι. Τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για τη μητρότητα ή, στην περίπτωσή μου, για την απόκτηση τεσσάρων παιδιών. Ενώ ο τοκετός ήταν το πιο επίπονο πράγμα που έχει αντέξει ποτέ το σώμα μου, η μάχη με την ψυχική υγεία αποδείχθηκε μια εξίσου μεγάλη πρόκληση. Ανταπεξήλθα στην επιλόχειο κατάθλιψη με το πρώτο μας παιδί, όμως πραγματικά δεν ήμουν έτοιμη γι’ αυτό που θα ακολουθούσε αυτή τη φορά».

Οι κρίσεις πανικού και οι μοναχικές στιγμές

«Το άγχος ξεκίνησε πριν ακόμη γεννήσω. Παρά το γεγονός ότι δεν είχα συμπτώματα, το μυαλό μου ήταν κάπως πεπεισμένο ότι είχα μία ανίατη ασθένεια που θα με απέτρεπε από το να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν.

»ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΕΠΙΔΕΙΝΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, ΩΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ.

»Είχα καταπληκτική υποστήριξη γύρω μου, κι όμως ένιωθα τρομερά τρομαγμένη και ντρεπόμουν πολύ να ζητήσω βοήθεια.

»Είχα έναν εύκολο τοκετό και ήμουν ευλογημένη με ένα υγιές μωρό. Οι πρώτες λίγες εβδομάδες της προσαρμογής στη νέα ζωή με ένα νεογέννητο και τρία μεγάλα παιδιά ήταν διασκεδαστικές, αλλά και όσο χαοτικές μπορεί κανείς να φανταστεί. Το τέταρτο μωρό μας είναι το πιο γλυκό μικρό αγγελούδι που έχω δει. Και ταιριάζει τέλεια στην τρελή μας “φούσκα”. Τα διαρκή χαμόγελά της με γεμίζουν χαρά.

»Δεν ξέρω αν ήταν οι ευτυχισμένες αυτές πρώτες μέρες που έλαβαν τέλος ή οι τεράστιες αλλαγές που συνέβαιναν στην οικογένειά μου, πάντως η ψυχική μου υγεία πήρε μία απότομη στροφή και οι σκοτεινές σκέψεις επέστρεψαν.

»Έκλεισα τους πάντες και τα πάντα απέξω. Τα μηνύματα τα άφηνα στο “διαβάστηκε”. Για τηλεφωνήματα… ούτε λόγος. Βρήκα παρηγοριά στην απομόνωση του εαυτού μου και έκρυβα τι πραγματικά μου συνέβαινε. Όπως κάθε μητέρα, προσπαθούσα να το ελέγχω όσο καλύτερα μπορούσα για τα παιδιά και τον άντρα μου. Κοιτώντας πίσω, το ότι είχα την οικογένειά μου για να στηρίζομαι ήταν αυτό που πραγματικά με κράτησε όρθια. Δεν ήμουν ο εαυτός μου. Ήμουν εκεί για την οικογένειά μου, τη φρόντιζα, αλλά το μυαλό μου δεν ήταν παρόν.

»ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΕΚΕΙ, ΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ.

»Αγαπώ τους ανθρώπους μου, αλλά δεν ήθελα να τους επιβαρύνω. Το να ανοιχτώ μου φαινόταν εγωιστικό – ήμουν σίγουρη πως θα τους επιβάρυνα, καθώς ο καθένας έχει τα δικά του. Έτσι, για αρκετούς μήνες έκρυβα τον πόνο και τα δάκρυά μου. Και παρόλο που ακόμα δυσκολεύομαι, πλέον έχω πίστη ότι υπάρχει φως στο τέλος αυτού του τούνελ».

Η σημασία του να μιλάς ανοιχτά για την επιλόχειο κατάθλιψη

Στόχος της Μαράια Αντετοκούνμπο με την ανάρτηση αυτή είναι, πέρα από το να νιώσει η ίδια απελευθερωμένη μιλώντας ανοιχτά για όσα πέρασε, να απενοχοποιήσει κι άλλες γυναίκες που έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση: «Το να μοιραστώ την εμπειρία μου είναι ένα βήμα προς τη θεραπευτική μου πορεία. Αυτή είναι από τις πρώτες φορές που παραδέχομαι τις σιωπηλές μάχες που έχω δώσει – και στ’ αλήθεια είναι τόσο απελευθερωτικό. Δεν είμαι αυτή που συνήθιζα να είμαι, αλλά είμαι στη διαδικασία του να γίνω αυτή που είναι γραφτό να γίνω.

»Τι έμαθα όλη αυτή την περίοδο;

• Έμαθα να είμαι ευάλωτη με τους ανθρώπους που με αγαπούν και πως δεν χρειάζεται να φοβάμαι μη γίνω “βάρος”, ό,τι κι αν ενδεχομένως περνούν οι ίδιοι. Ο πόνος είναι πόνος και οτιδήποτε σου βαραίνει την καρδιά έχει σημασία.
• Έμαθα ότι δεν μπορώ να τα κάνω όλα μόνη μου και ότι δεν πειράζει να ζητάω βοήθεια.
• Έμαθα ότι πρέπει να θρέφω την ψυχική μου υγεία, επειδή είναι εξίσου σημαντική –αν όχι περισσότερο– με τη σωματική.
• Επιτέλους καταλαβαίνω ότι πρέπει να δίνω προτεραιότητα στον εαυτό μου (χωρίς ενοχές) έτσι ώστε να γίνω η καλύτερη σύζυγος, μητέρα, κόρη, αδελφή και φίλη που μπορώ.

»Αν ταυτίζεσαι με την ιστορία μου, σε παρακαλώ άκου αυτό: Δεν είσαι μόνη. Υπάρχουν άνθρωποι με το μέρος σου – κάποιους ίσως να μην τους γνωρίζεις καν ακόμα. Ας δουλέψουμε μαζί για να εμψυχώσουμε τους γύρω μας. Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις τι πραγματικά κουβαλά κανείς μέσα του».

Γεγονός είναι ότι η επιλόχειος κατάθλιψη παραμένει ένα θέμα ταμπού, παρότι πρόκειται για μια επιστημονικά αναγνωρισμένη Περιγεννητική Ψυχική Διαταραχή, που επηρεάζει τις λεχώνες σε ποσοστό άνω του 20% (ο ακριβής αριθμός είναι άγνωστος απουσία διαγνώσεων). Αμέτρητες γυναίκες που την έχουν βιώσει διστάζουν να μιλήσουν ανοιχτά, από φόβο μη χαρακτηριστούν «ανεπαρκείς» ή «ακατάλληλες μαμάδες», καθώς έχουν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία ότι η μητρότητα θα πρέπει να είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος στη ζωή τους.

Η πραγματικότητα, όμως, δεν είναι πάντα έτσι. Από την πρώτη εβδομάδα κύησης και για πολλές εβδομάδες μετά τον τοκετό οι αλλαγές που συμβαίνουν στον γυναικείο εγκέφαλο είναι κατακλυσμικές: Οι διακυμάνσεις στα επίπεδα ορμονών είναι θεαματικές, ενώ ταυτόχρονα συμβαίνουν και σημαντικές οργανικές αλλαγές που επίσης επηρεάζουν τον εγκέφαλο.

Δυστυχώς όλα αυτά δεν έχουν μελετηθεί ακόμα επαρκώς από τους επιστήμονες – αυτό ίσως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι οι βιοϊατρικές επιστήμες έχουν αγνοήσει για χρόνια την υγεία των γυναικών, όπως πολλοί ειδικοί παραδέχονται σήμερα. Ωστόσο, υπάρχουν και καλά νέα: Ένα νέο ζευγάρι έχει τη δυνατότητα στις μέρες μας να απευθυνθεί σε συμβούλους περιγεννητικής κατάθλιψης και να δεχτεί την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη, ώστε να μπορέσει η νέα μαμά να διανύσει τη δύσκολη και ορισμένες φορές επικίνδυνη αυτή περίοδο με το βλέμμα στραμμένο στο φως, στην άκρη του τούνελ. Το να μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτό αποτελεί σίγουρα το πρώτο σημαντικό βήμα.