ΜΙΑ ΣΕΞΕΡΓΑΤΡΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΤΗΣ GEN X ΚΑΙ ΤΗΣ GEN Z

Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση ανάμεσα στους σημερινούς 50άρηδες και τους άντρες της Gen Z έκανε μία σεξεργάτρια, που αναμφίβολα δημιουργεί προβληματισμό.

Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία για τη «νέα αρρενωπότητα» – για τη νέα γενιά αντρών, κυρίως της Gen Z, που διαφοροποιείται αισθητά από το πρότυπο του «σκληρού, μάτσο αρσενικού» των σημερινών 50άρηδων (Gen X). Μια γενιά αντρών που υιοθετεί στοιχεία της woke κουλτούρας και δεν φοβάται να εκτεθεί συναισθηματικά.

Οι σημερινοί 20κάτι δείχνουν πιο προοδευτικοί αναφορικά με την ισότητα των φύλων, απορρίπτουν παραδοσιακές πρακτικές (που θέλουν π.χ. τον άντρα «κουβαλητή»), νιώθουν οικονομική ανασφάλεια (όπως και οι γυναίκες αυτής της ηλικίας) και –κατά δήλωσή τους– κάνουν λιγότερο σεξ και συνάπτουν λιγότερες μακροχρόνιες σχέσεις από ποτέ.

Στο πλαίσιο αυτής της διαφοροποίησης, ουκ ολίγοι υποστηρίζουν πως σήμερα «οι άντρες έχουν χαθεί», ότι περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στο σπίτι, βυθισμένοι στο διαδίκτυο, παίζοντας video games και γκρινιάζοντας σε forums για το πόσο δυσαρεστημένοι είναι με τη ζωή τους. Όπως καυτηρίασε και η σούπερ-επιτυχημένη σειρά «Adolescence», δεν είναι λίγοι οι incels (ακούσια εργένηδες) που παλεύουν με την ερωτική απόρριψη, υιοθετώντας έναν επικίνδυνο μισογυνισμό.

Ισχύουν, όμως, πράγματι όλα τα παραπάνω ή είναι απλά θεωρίες; Έχει επιδράσει τόσο πολύ το διαδίκτυο στις συμπεριφορές και τον τρόπο σκέψης μιας ολόκληρης γενιάς ή ο τρόπος που επικοινωνεί και συνδέεται κανείς είναι ζήτημα χαρακτήρα;

«ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΣΑ ΟΤΙ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ ΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΩΣ ΔΕΙΧΝΕΙ».

Μια ενδιαφέρουσα εμπειρική απάντηση έτυχε να διαβάσω πρόσφατα σε μαρτυρία μιας σεξεργάτριας γύρω στα 35. Έχοντας αρκετούς πελάτες γύρω στα 45-55, αλλά και ορισμένους πλέον γύρω στα 25,  παρατηρεί με ενδιαφέρον ένα συγκεκριμένο μοτίβο που την έχει πείσει ότι υπάρχουν ορισμένες αξιοσημείωτες διαφορές στην αρρενωπότητα από γενιά σε γενιά. Όλα αυτά, μάλιστα, μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα.

Ο «αποφασιστικός» και «αυτός που έχει ανάγκη από επιβεβαίωση»

«Είναι 52, έχει μεγάλη οικονομική άνεση. Όταν φτάνει, δεν λέμε πολλά: Μια ζεστή αγκαλιά και ένα χαμόγελο. Χαίρεται που με βλέπει – κι εγώ το ίδιο. Ξέρουμε και οι δύο τι θέλει και τι του αρέσει – το έχει πει με δυο απλά λόγια. Κάνει κινήσεις με αυτοπεποίθηση. Δεν με ρωτά κάθε τόσο αν είναι όλα εντάξει και αυτό το λέω γιατί έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι έζησα λίγες ημέρες μετά.

Pexels Cottonbro studio

»Αναφέρομαι σε έναν 26χρονο που εργάζεται σε εταιρεία τεχνολογίας, με καλό μισθό και πολλές προοπτικές για την ηλικία του. Όμορφος, φαινομενικά επικοινωνιακός, μα… σε απόλυτη παράλυση. Με ρωτούσε κάθε λίγα λεπτά: Είσαι εντάξει με αυτό; Σου αρέσει; Είναι ωραίο αυτό; Τον διαβεβαίωνα πως όλα ήταν εντάξει, αλλά συνέχιζε να με ρωτά. Να παρατηρεί τις εκφράσεις στο πρόσωπό μου, να αναζητά επικύρωση, να φέρεται σα να φοβάται μην του βάλω κακό βαθμό. Στην αρχή μου φάνηκε χαριτωμένο, αλλά όσο συνέχιζε συνειδητοποιούσα ότι του ήταν αδύνατον να είναι παρών στη στιγμή, γιατί το μόνο που σκεφτόταν ήταν το πώς δείχνει. Έκρινε την επίδοσή του σύμφωνα με κάποιον αόρατο δείκτη, παρόλο που ήταν αυτός που πλήρωνε εμένα για να τον δεχτώ ακριβώς όπως ήταν. Παρόλο που σε εμένα θα έπρεπε να είναι απόλυτα ο εαυτός του».

«ΜΕ ΣΟΚΑΡΕΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑ ΑΝ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ “ΔΕΙΧΝΕΙ” ΚΑΛΑ. ΟΧΙ ΑΝ ΤΗ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ, ΜΑ ΑΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΛΑ».

Η σεξεργάτρια λέει παρακάτω πως ο 26χρονος θα μπορούσε να αποτελεί ένα τυχαίο παράδειγμα, αν δεν συναντούσε συχνά τέτοιες περιπτώσεις. Αναφέρεται στη συνέχεια σε έναν 24χρονο «performer», όπως τον αποκαλεί, ο οποίος της έκανε ακριβώς τις ίδιες ερωτήσεις με τον προηγούμενο. «Από τη στιγμή που θα μπει μέσα, είναι σα να σκηνοθετεί το Instagram story του: Δεν με ρωτάει αν μου αρέσουν αυτά που κάνει για να βελτιώσει την τεχνική του, αλλά γιατί ανησυχεί για την εικόνα του. Με σοκάρει όταν κάποια στιγμή με ρωτά αν μια συγκεκριμένη στάση “δείχνει καλά”. Πρόσεξε: όχι αν τη νιώθω καλά – αν δείχνει καλά.

»Είναι λες και η αξία του ως εραστή κρίνεται από το πώς θα τον δουν οι άλλοι. Διαφορετικά δεν μπορεί να νιώσει απόλαυση. Στο τέλος, είναι λες και περιμένει από εμένα με κάποια αγωνία Likes και σχόλια».

Σε τι διαφέρουν οι άντρες της Gen X από αυτούς της Gen Z σύμφωνα με τη σεξεργάτρια

«Η Gen Z μεγάλωσε με ring lights και Get Ready with Me βίντεο, στα οποία η πρωινή ρουτίνα γίνεται διαδικτυακό περιεχόμενο που πρέπει να είναι απόλυτα τελειοποιημένο για να αρέσει. Τα παιδιά αυτά από μικρή ηλικία εκτίθενται: κάθε τους στιγμή μπορεί δυνητικά να καταγράφεται και να δημοσιοποιείται σε μεγάλο κοινό. Μεγάλωσαν μετρώντας followers, γνωρίζοντας νέες μουσικές σύμφωνα με ό,τι τους “πετάει” το TikTok. Το αποτέλεσμα; Άντρες που έμαθαν να λαμβάνουν επιβεβαίωση από εξωγενείς παράγοντες», περιγράφει η 35χρονη.

iStock

Στον αντίποδα, οι άντρες της Gen X δεν μεγάλωσαν καθόλου έτσι: Έμαθαν να είναι αυτάρκεις ακριβώς επειδή κανείς δεν έβλεπε. Ως παιδιά γονιών που συνήθως εργάζονταν και οι δύο, επέστρεφαν στα σπίτια τους από το σχολείο και έπρεπε να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Να βάλουν φαγητό ή και να μαγειρέψουν, να διαβάσουν, να βαρεθούν κοιτάζοντας το ταβάνι. Η ιδιωτικότητα ήταν αυτονόητη. Ό,τι έκαναν με τους φίλους τους έμενε μεταξύ τους – δεν υπήρχε φωτογραφικό αρχείο με τις ανοησίες τους, ούτε κοινό να τους κρίνει. Είχαν τον κύκλο τους και ήταν αρκετός. Κι αν έψαχναν την επιβεβαίωση, ήταν μόνο από το πρόσωπο που τους ενδιέφερε, όχι από ένα σωρό γνωστούς-αγνώστους.

«ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΝΑ “ΔΕΙΧΝΟΥΝ” ΚΑΠΩΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΔΥΟΝΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΡΟΛΟ».

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σεξ; «Είναι η στιγμή που κατά κανόνα πέφτουν οι μάσκες. Η στιγμή που οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να είναι ο εαυτούς τους: αυθεντικοί και ευάλωτοι, μακριά από το άγχος της επίδοσης. Οι 50άρηδες το ξέρουν αυτό – μεγάλωσαν σε μια εποχή χωρίς ιδιαίτερη έκθεση. Είναι άνετοι με τις αντιθέσεις, με τις περίπλοκες καταστάσεις. Δεν περιμένουν από εμένα να επικυρώσω τις επιθυμίες και τις επιλογές τους.

»Οι μικρότεροι, όμως, είναι λες και φορούν μια μάσκα που δεν συνειδητοποιούν καν. Είναι τόσο πολύ εκπαιδευμένοι να “δείχνουν” κάπως, που είναι λες και υποδύονται διαρκώς ασυνείδητα κάποιο ρόλο. Ακόμα και το σεξ επί πληρωμή γίνεται μια εμπειρία περιεχομένου – ίσως σκέφτονται εκείνη την ώρα αν πρέπει να το κάνουν post ή story», συνεχίζει η ίδια.

Pexels Cottonbro studio

Και αναρωτιέται: «Αν ένας άντρας δεν μπορεί να είναι αυθεντικός με κάποια που πληρώνει για να τον δεχτεί όπως ακριβώς είναι, πότε θα μπορέσει να είναι αυθεντικός;»

Για να καταλήξει: «Παρατηρώ, ωστόσο, ότι η ανάγκη για διαρκή επιβεβαίωση γίνεται κάποια στιγμή εξαντλητική. Βλέπω κάποιους από τους νεότερους πελάτες μου να κουράζονται. Να απολογούνται αν δεν ήταν τέλειοι. Και ίσως αυτό να είναι μια αρχή για να καταλάβουν αυτό που η Gen X έμαθε νωρίς: ότι η αυθεντικότητα είναι κάτι που έρχεται χωρίς κοινό. Είναι, για την ακρίβεια, αυτό που σου μένει όταν το κοινό έχει αποχωρήσει».