ΓΙΑΤΙ Ο ΓΑΤΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΟΡΜΕΣ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΙΡΩΜΕΝΟΣ;

Ο γάτος μου δεν είναι βαρβάτος, αλλά, αν και στειρωμένος, παραμένει αρσενικός. Ποιο είναι το πρόβλημα;

Τον λένε Τζίνι. Όχι «ο Τζίνης», όπως τον λέει μια φίλη της γιαγιάς, αλλά το Τζίνι, από την αγαπημένη σειρά των παιδικών μου χρόνων Η Τζίνη και το τζίνι, που με ένα κλείσιμο ματιών και εφέ καπνού πραγματοποιούσε κάθε ευχή. Ο λόγος της «μεταφυσικής» ονοματοδοσίας του γάτου μας, είναι η εμφάνισή του πίσω από έναν θάμνο την ημέρα που ευχήθηκα από καρδιάς: «Πόσο θα ήθελα να είχα ένα κόκκινο γατάκι»! Λίγη ώρα μετά, έμπαινα μαζί του στο κτηνιατρείο. Η απόφαση είχε ληφθεί: Θα το υιοθετούσαμε.

Ο κτηνίατρος πιστοποίησε την καλή υγεία του αρσενικού γάτου, έδωσε οδηγίες για την ειδική διατροφή του –καθώς δεν ήταν ούτε τριάντα ημερών– και στο τέλος είπε: «Θα τον στειρώσετε φαντάζομαι».

Εννέα μήνες «βαρβάτος» γάτος

Μετά από μία σύντομη συζήτηση με τον ειδικό, κατάλαβα ότι βαρβάτοι σπιτόγατοι δεν υπάρχουν στη ζωή, καθώς οι μη στειρωμένοι γάτοι καίγονται από ερωτική επιθυμία και θα πάνε οπουδήποτε προκειμένου να βρουν ταίρι για να ζευγαρώσουν. Αυτό τους κάνει ευέξαπτους και τσαμπουκάδες προκειμένου να κερδίσουν στη μάχη με τους αντίζηλους, γιατί την εποχή του οίστρου της η γάτα προσελκύει δεκάδες ετοιμοπόλεμους αρσενικούς που τρέχουν στο κατόπι της.

Σε αυτό το σημείο ο γιατρός μου πάτησε τον κάλο, καθώς θυμήθηκα τον βαρβάτο γάτο καλής και αληθινά φιλόζωης φίλης, η οποία συνειδητά άφησε τη φύση να κάνει τη δουλειά της και τελικά ο γάτος της, αφού επέστρεψε σπίτι καμιά δεκαριά φορές δαγκωμένος και βαριά τραυματισμένος από δυνατότερους ομόφυλούς του, κόλλησε –ανάμεσα σε άλλες λοιμώξεις– και ένα AIDS γάτας και δεν είναι πλέον ανάμεσά μας.

Freepik

«Καταρχήν λέμε ναι», απάντησα στον κτηνίατρο για τη στείρωση, ομολογώ όχι πολύ ενθουσιασμένη με την ιδέα να κάνω το Τζίνι «καστράτο». Αλλά μετά θυμήθηκα αυτή τη βαριά μυρωδιά που αφήνουν τα αρσενικά ουρώντας σε διάφορα του σπιτιού προκειμένου να σημαδέψουν και να οριοθετήσουν τον χώρο τους. Θα αντιμετωπιζόταν κι αυτό, φανταζόμουν.

Η στείρωση δεν αφορά στο φύλο

Θέματα βιοηθικής ταλάνιζαν το μυαλό μου τους μήνες που πέρασαν ως την ημέρα της στείρωσης. Κάνω τον Θεό; Υποκαθιστώ τη μάνα-φύση;

Φανατισμένες φιλόζωες –εντός και εκτός εισαγωγικών– προσπάθησαν να με πείσουν ότι στειρώνοντας το ζώο συμβάλλω στην πρόληψη του προβλήματος των αδέσποτων. (Ερώτημα-καταλύτης στη συζήτησή μας: Tι θα γίνουν τα γατάκια που θα γεννηθούν, αν καταφέρει και ζευγαρώσει με ένα αδέσποτο θηλυκό; Θα φάνε τα περίσσια ποντίκια είναι μία απάντηση. Αν πας σε πόλη που δεν έχει γάτες, το καταλαβαίνεις από τον τεράστιο πληθυσμό των ποντικών. Αλλά αφήνω το θέμα «στείρωση» ζώων για αργότερα).

Ο κύβος ερρίφθη και η στείρωση έγινε όπως έπρεπε. Τίποτα δεν πήγε στραβά και την επομένη κιόλας ο γάτος ήταν ορεξάτος και παιχνιδιάρης όπως πάντα. Εν τω μεταξύ στη ζωή –και στο σπίτι– μας είχε μπει και μία στειρωμένη νεαρή γάτα, οπότε ένα ζευγάρι χωρίς απογόνους θα γερνούσε μαζί.

Και μετά ήρθε το «σεξ». Τα δύο στειρωμένα γατιά είχαν και έχουν τη δική τους ιδιότυπη ερωτική ζωή: χάδια και φιλιά και αναπαράσταση της ερωτικής πράξης χωρίς πραγματική επαφή.

Το ψέκασμα γίνεται για «μαρκάρισμα»

Από εκείνη την πρώτη φορά που ένιωσαν την επιθυμία και ενέδωσαν σε αυτή –όπως μπορούσαν, καθώς η επιστήμη είχε μπει ανάμεσά τους– ο απόηχος του «ζευγαρώματος» έγινε αισθητός στο σπίτι. Το Τζίνι βρήκε την αρσενική του φύση και εξανέστη όταν ένας άλλος γάτος –αρσενικός με τα όλα του– εμφανίστηκε στην αυλή μας και ξεκίνησε να «μαρκάρει» ψεκάζοντας με –λίγα και ευτυχώς όχι ιδιαίτερα δύσοσμα– ούρα κάποια σημεία μέσα και έξω από το σπίτι.

Κάθε είδους απορρυπαντικό χρησιμοποιήθηκε για να νικήσει τη βαρβατίλα, αλλά μάταια. Έπρεπε όλοι να μάθουν ότι το Τζίνι δεν είναι καστράτος με λεπτή και ωραία φωνή, αλλά ένας γάτος πελώριος και δυνατός, που διεκδικεί μία θέση στη ζωή των θηλυκών της περιοχής.

Freepik

Επιστράτευσα και κάθε δυνατή φυσική λύση: λευκό ξύδι αραιωμένο με νερό, σόδα με λεμόνι και νερό, αιθέρια έλαια πορτοκαλιού, επίσης αραιωμένα σε νερό. Η ανυπομονησία μου να ξεφορτωθώ την οσμή με οδήγησε στα ράφια του σούπερ-μάρκετ για «ενζυμικό απορρυπαντικό», το οποίο τελικά ήταν μία καθαριστική ουσία για υφάσματα και χαλιά και έκανε καλή δουλειά.

Αλλά η αγωνία υπήρχε: Μήπως το Τζίνι έβρισκε τον ανδρισμό του και θα είχαμε κακά ξεμπερδέματα; Μήπως είχε μείνει κάτι πίσω στο χειρουργικό τραπέζι;

Επείγον τηλεφώνημα στον κτηνίατρο. Από την ενδιαφέρουσα συνομιλία μας –κάπου ανάμεσα στις ερωταπαντήσεις έμαθα ότι και οι ευνούχοι στα χαρέμια τις είχαν τις ορμές τους και ψιλοπασπάτευαν και τα κορίτσια που δεν μπορούσαν να περιμένουν στη σειρά για τον σουλτάνο– κράτησα το σημαντικότερο: Η φύση δεν μένει πίσω στο χειρουργικό τραπέζι. Συνεχίζει να καθοδηγεί το ζώο ως ένα σημείο. Και τότε συνειδητοποίησα ότι το σεξ μπορεί να είναι και εγκεφαλικό. Ίσως μία γενετική πληροφορία μέσα μας που δεν αφορά μόνο τους όρχεις και τις ωοθήκες. Οι άνθρωποι, αλήθεια, κάνουν σεξ μόνο για αναπαραγωγή; Τροφή για σκέψη.

(Α! Το Τζίνι σταμάτησε να ψεκάζει, γιατί ο ενοχλητικός βαρβάτος επισκέπτης βρήκε άλλα λημέρια. Για την ώρα, περνάει ήσυχα τον καιρό του αγκαλιάζοντας τρυφερά την καλή του, μη ζητώντας της τίποτα περισσότερο από ένα χάδι).

Ευχαριστούμε τον κτηνίατρο, Λουκά Καμαριανό.