Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Δεν πήγα στο Βερολίνο για να κάνω Πάσχα. Αλλά βρέθηκα σε μια απρόσμενη Ανάσταση, από τις πιο ξεχωριστές που έχω ζήσει.

Τη χρονιά που πήγα στο Βερολίνο, το είχα πάρει απόφαση ότι δεν θα κάνω ορθόδοξο Πάσχα. Ούτε καθολικό, για την ακρίβεια, αφού δεν συνέπιπταν ημερολογιακά – διαφορετικά θα είχα μεγάλη περιέργεια να παρακολουθήσω το καθολικό τελετουργικό.

Δεν είχα ξαναφύγει τέτοιες μέρες εκτός Ελλάδας και μια χαλαρή φιλική πρόσκληση με ξεσήκωσε. Δυο φίλες εικαστικοί θα πήγαιναν για ένα δεκαήμερο –εξερεύνησης σε γκαλερί, βασικά– και κανόνισα να τις βρω, σε μια σύντομη ανάπαυλα από τη δική μου δουλειά.

Είχα ξαναπάει στο Βερολίνο, για επαγγελματικούς λόγους, και η πόλη μου είχε αρέσει πολύ. Δεν ξέρω αν έκτοτε έχει αλλάξει και πόσο, νομίζω πάντως πως είναι πάντα μια καλή ιδέα για ταξίδι.

Christoph Soeder/AP Photo

Το πρόγραμμά μας δεν ήταν αυστηρό. Είχα μόνο στο μυαλό μου δυο-τρία πράγματα που ήθελα να δω, χωρίς όμως τουριστικό check-list. Και τίποτα πασχαλινό, χωρίς να με πειράζει καθόλου.

Σαββατόβραδο στο Βερολίνο

Το βράδυ του Σαββάτου –που στην Ελλάδα ήταν Μεγάλο Σάββατο–, η μία φίλη πρότεινε να συναντήσουμε κάποιους γνωστούς της Γερμανούς και να βγούμε μαζί τους. Αν μη τι άλλο, περίμενα να μας πάνε κάπου off the beaten track, όπως λένε, σε μέρη που ως απλός τουρίστας μπορεί να μη δεις ποτέ.

iStock

Συναντηθήκαμε στην Αλεξάντερπλατς και –θα την πω την αμαρτία μου– εκ  πρώτης όψεως δεν μου γέμισαν το μάτι. Ήταν μια Γερμανίδα στην ηλικία μας κι ένα πολύ πιο νέο κορίτσι. Θα μου πεις, τι δε σου γέμισε το μάτι; Καλή ερώτηση. Η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι ότι δεν ήξερα τι να περιμένω. Και μπήκαμε στο μετρό, ή U-Bahn του Βερολίνου, προς άγνωστη κατεύθυνση. Το μόνο που μας είπε η κοπέλα ήταν πως μας είχε μια έκπληξη.

iStock

Ανταπόκριση προς το άγνωστο

Σε κάποιο σημείο έπρεπε να αλλάξουμε τρένα και να περάσουμε στο δίκτυο του προαστιακού, το S-Bahn. Η μεγάλη αλλαγή ήταν στον κόσμο: οικογένειες που φορούσαν τα καλά τους, παιδιά που κρατούσαν στα χέρια πλουμιστές-πλουμιστές λαμπάδες, ακόμα και καλαθάκια με κόκκινα αβγά!

Η υποψία για το πού πηγαίναμε έγινε βεβαιότητα όταν βγήκαμε στον σταθμό του προορισμού: πηγαίναμε να κάνουμε Ανάσταση. Το μόνο που είχαμε να κάνουμε για να βρούμε την εκκλησία ήταν να ακολουθήσουμε ένα κύμα κόσμου που πήγαινε προς την ίδια κατεύθυνση.

iStock

Christus ist auferstanden

Ψάχνω τώρα να βρω στο διαδίκτυο ποια ήταν αυτή η εκκλησία και καταλήγω ότι ήμασταν στην Ενορία Αναλήψεως του Κυρίου, υπό τη σκέπη της Ελληνορθόδοξης Μητρόπολης της Γερμανίας. Δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε ελληνικό Πάσχα, αλλά να που κάναμε. Μπορεί να μην μου έλειπε αν δεν το είχα ζήσει, όταν όμως ήμουν εκεί δεν ήταν απλώς μια ευχάριστη έκπληξη. Είχε μια μαγεία εκείνη η εμπειρία.

iStock

Με το που σήμανε η Ανάσταση, κόσμος άρχισε να τσουγκρίζει τα αβγά που κουβαλούσε στα καλαθάκια – και να τα τρώει επί τόπου. Σε ένα παρακείμενο κτήριο, που συμπεράναμε πως ήταν κάτι σαν ενοριακό-πολιτιστικό κέντρο, μπορούσες να πάρεις μαγειρίτσα σε αλουμινένιο σκεύος μιας χρήσης!

Άκουγες την παραδοσιακή λειτουργία, άκουγες κόσμο να μιλάει ελληνικά, αλλά δεν ήταν όπως στην Ελλάδα. Ο κόσμος δεν είχε πάει απλώς στην εκκλησία της γειτονιάς, για να γυρίσει με βιάση στο σπίτι μόλις αναστηθεί ο Κύριος. Πολλοί μπορεί να είχαν έρθει από αρκετά μακριά – ίσως γι’ αυτό κι η σπουδή να τσιμπήσουν κάτι, πριν πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Δεν ξέρω πόσα Πάσχα είχαν γιορτάσει στην Ελλάδα, αλλά θα έβαζα στοίχημα πως οι περισσότεροι εύχονταν να είναι εκεί.

Πολυπολιτισμικό Βερολίνο

Εμείς επιστρέψαμε στο κέντρο της πόλης και καταλήξαμε σε ένα μαγαζί ανατολίτικο, τον ορισμό του off the beaten track. Η γυναίκα που εκ πρώτης όψεως δεν μου είχε γεμίσει το μάτι αποδείχτηκε συμπαθέστατη και το κορίτσι μαζί ήταν ανιψιά της.

Δεν ξέρω γιατί με συγκίνησε που σκέφτηκε να μας κάνει αυτή την έκπληξη. Μάλλον γιατί ένας άνθρωπος που μας ήξερε ελάχιστα σκέφτηκε να κανονίσει κάτι για να κάνει αυτή τη βραδιά ξεχωριστή.

Για να τιμήσω τις ελληνικές παραδόσεις, κέρασα την παρέα. Ο λογαριασμός ήταν πολύ χαμηλός αλλά η αξία της όλης ανάμνησης ανεκτίμητη.