ΛΗΜΝΟΣ: ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΓΕΜΑΤΟ ΠΡΟΣΙΤΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ
Μια εβδομάδα στη Λήμνο, έναν γαστριμαργικό προορισμό χαμηλού κόστους, με παρθένες αμμουδερές παραλίες, ηφαιστειογενή εδάφη, νεοκλασικά αρχοντικά, αμέτρητους αμπελώνες και τη μοναδική έρημο της Ευρώπης!
Η Λήμνος, στην καρδιά του Βόρειου Αιγαίου, ανάμεσα στη Λέσβο, τη Σαμοθράκη, την Ίμβρο και τον Άγιο Ευστράτιο, είναι μια αξέχαστη εμπειρία αυθεντικότητας χαμηλών τόνων και ταυτόχρονα υψηλής γαστρονομίας χαμηλού κόστους.
Φτάνοντας στη Μύρινα, οι πρώτες μας εικόνες από τη Λήμνο είναι τα αρχοντικά και τα πλακόστρωτα. Το ορμητήριο μας είναι ένα ανακαινισμένο δωμάτιο μέσα σε ένα παλιό πετρόκτιστο σπίτι, στον Τούρκικο Γιαλό. Όλες τις μέρες που περνάμε στην πρωτεύουσα της Λήμνου, ο πρώτος καφές της ημέρας καταναλώνεται απαράβατα με θέα το γραφικό λιμανάκι.
Για πρόγευμα επιλέγουμε σχεδόν πάντα τα καφέ στον Ρωμέικο Γιαλό, ανάμεσα στα τα ψηλοτάβανα παλιά αρχοντικά που κατασκεύασαν οι εύποροι Λημνιοί της Αιγύπτου. Κάθε πρωί διασχίζουμε το πλακόστρωτα σοκάκια για να φτάσουμε στον Ίσαλο ή στον Καραγκιόζη, δυο all day bar πάνω στη θάλασσα. Την ημέρα προσφέρουν φρέσκους χυμούς, σάντουιτς και ομελέτες, ενώ το βράδυ ανεβάζουν ντεσιμπέλ και φτιάχνουν δροσερά κοκτέιλ.
Περιπλανιόμαστε στα λιθόστρωτα της εντυπωσιακής αρχιτεκτονικά γειτονιάς και αναλογιζόμαστε πόσο παρεξηγημένο υπήρξε για χρόνια το νησί, που ήταν γνωστό μόνο από τις αναμνήσεις των φαντάρων και κατ’ επέκταση ταυτισμένο με τη στρατιωτική θητεία. Το ίδιο σκεφτόμαστε όταν επισκεπτόμαστε τις πρώτες παραλίες από τις 102 που υπάρχουν στο νησί! Αμμουδερές, δαντελένιες, με βότσαλο, με δωρεάν ξαπλώστρες, ερημικές ή πολυσύχναστες.
Ξεκινάμε από την παραλία Θάνος. Είναι αμμουδερή και ρηχή, ενώ παρέχει τη δυνατότητα να μείνουμε μέχρι το σούρουπο ακούγοντας τις χαλαρωτικές μουσικές επιλογές του beach bar Pantelis και ξεδιψώντας με τα ποτά του.
Το πρώτο μας βράδυ κατευθυνόμαστε στα Λύχνα, ένα μικρό χωριουδάκι χτισμένο σε ένα χαμηλό βραχώδη λόφο, για να δειπνήσουμε στο φημισμένο Έννοια Πο’χς (στην λημνιά ντοπιολαλιά, η έκφραση σημαίνει «μη δίνεις σημασία»). Το εστιατόριο –για κάποιους γαστρονομικό μπιστρό– που έφτιαξαν τέσσερις φίλοι σε ένα παλιό εγκαταλειμμένο καφενείο των αρχών του 1900 δικαιώνει τη φήμη του. Με θέα τη μεγάλη ακακία στην αυλή του, δοκιμάζουμε χταπόδι ψητό με κοκκάρι τουρσί και ταραμά, γεύσεις που συνομιλούν με την τοπική παράδοση.
Η ελληνική «Σαχάρα»
Η επόμενη ημέρα είναι αφιερωμένη στην «ελληνική Σαχάρα», τις Αμμοθίνες. Πρώτα όμως ρίχνουμε μια βουτιά στο Γομάτι, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις δύο χιλιομέτρων από τον τελικό μας στόχο. Είναι μια από τις απέραντες παραλίες του νησιού, με ψιλή άμμο, μια ρετρό καντίνα, ξαπλώστρες και λίγο κόσμο – κάποιοι εκ των οποίων κατασκηνωτές. Πάνω από την παραλία υπάρχει ένα εγκαταλειμμένο άρμα μάχης, το οποίο αποτελεί τουριστική ατραξιόν.
Όταν πέφτει ο ήλιος, κατευθυνόμαστε στις Αμμοθίνες και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα έχουμε την «αίσθηση της Σαχάρας», σαν να μη βρισκόμαστε πια στην Ελλάδα ή σαν να είμαστε μέρος κινηματογραφικού σκηνικού. Το ηλιοβασίλεμα μας βρίσκει ανάμεσα στους αμμολόφους, που καλύπτουν μια έκταση 70 στρεμμάτων.
Η δύναμη της ερήμου είναι ανυπέρβλητη και δεν σε αφήνει να φύγεις. Έχει όμως πια σκοτεινιάσει και παίρνουμε το δρόμο για το ταβερνάκι Φλωμάρι, που βρίσκεται στην κορυφή ενός λοφίσκου, πάνω από το Γομάτι. Το Φλωμάρι γράφει την δική του ιστορία στην Λήμνο. Η σεφ Μάλαμα Μπανάβου προτείνει πιάτα που έχουν ταξιδέψει εκτός των συνόρων του νησιού, όπως το παραδοσιακό ζυμαρικό φλωμάρι με κόκορα ή ζυγούρι, ταραμοσαλάτα με σπιρουλίνα και σαλάτα με μαριναρισμένο κολοκύθι, ενώ τα θαλασσόξυλα –ως διάκοσμος του μαγαζιού– δημιουργούν μια νεραϊδίσια ατμόσφαιρα.
Η τρίτη ημέρα μάς βρίσκει στην παραλία Κοκκινόβραχος με το ατμοσφαιρικό Red Rock beach bar, κοντά στην αρχαία πόλη της Πολιόχνης. O χρόνος σταματά κάπου ανάμεσα στην παχιά λευκή άμμο και στον ίσκιο των αλμυρικιών, στον ήχο των κυμάτων και των χαλαρών μουσικών επιλογών του πλήρως εναρμονισμένου με το περιβάλλον ξύλινου beach bar.
Μετά το σούρουπο, παίρνουμε τον δρόμο για το χωριό Σαρδές για να δειπνήσουμε στη Μαν-Τέλλα, μια από τις πιο ξακουστές οικογενειακές ταβέρνες του νησιού. Δοκιμάζουμε τον διάσημο κόκορα με τα φλωμάρια αλλά και το εξίσου φημισμένο αγριοκούνελο στιφάδο.
Η Λήμνος του οίνου και των γεύσεων
Την επόμενη ημέρα έχουμε αποφασίσει να επισκεφτούμε ένα οινοποιείο για οινογνωσία. Επιλέγουμε το Κτήμα Χατζηγεωργίου, το πρώτο ιδιωτικό οινοποιείο του νησιού, με μια υπερσύγχρονη μονάδα παραγωγής. Ο Θέμης Χατζηγεωργίου μας ξεναγεί στις εγκαταστάσεις και μας μυεί στην ιστορία του νησιού, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το αμπέλι. Μαθαίνουμε πως η αμπελοοινική Λήμνος είναι γνωστή από τον Όμηρο, ο οποίος στην Ιλιάδα αναφέρει ότι με Λημνιό κρασί ευφραίνονταν οι Αχαιοί όσο βαστούσε η πολιορκία της Τροίας και πως οι κάτοικοι του νησιού είχαν αναπτύξει ιδιαίτερες τεχνικές οινοποίησης πολύ πριν την ίδρυση και λειτουργία οργανωμένων οινοποιητικών εγκαταστάσεων.
Περνάμε το απομεσήμερο δοκιμάζοντας φίνα λευκά ξηρά λευκά κρασιά, όπως το Λημνία Γη, και ξεχωρίζουμε το αφρώδες Moscato d’ Ifestia.
Επιστρέφουμε στη Μύρινα με μια γλυκιά ζαλάδα για να ανεβούμε στο Κάστρο, που ορθώνεται στον απόκρημνο λόφο προσφέροντας την απόλυτη θέα και την πιθανότητα να συναντήσουμε κάποια από τα ελάφια που τριγυρίζουν ελεύθερα. Στο ψηλότερο σημείο του λόφου υπάρχει μισοκατεστραμμένο οχυρό κτίσμα με πολλούς εσωτερικούς χώρους. Όταν πια σουρουπώνει, απολαμβάνουμε τη θέα της φωταγωγημένης Μύρινας.
Κατηφορίζουμε στον Τούρκικο Γιαλό για να δειπνήσουμε στο εστιατόριο Alia, που στεγάζεται σε ένα παλιό αλλά πλήρως ανακαινισμένο πετρόκτιστο σπίτι πάνω στo γραφικό λιμανάκι της Μύρινας, ακριβώς κάτω από το δωμάτιο μας. Η λίστα κρασιών του είναι εντυπωσιακή, όπως και η θέα.
Road trip στη Λήμνο
Το επόμενο πρωί ξεκινάμε ένα αυτοσχέδιο road trip, αποφασισμένοι να περάσουμε χρόνο μέσα στο αυτοκίνητο για να γνωρίσουμε την Αλυκή, και να ζήσουμε μια εμπειρία National Geographic στην παράκτια λιμνοθάλασσα με τα σπάνια πουλιά και φλαμίνγκο. Στην συνέχεια, διασχίζουμε το απολιθωμένο δάσος στον Μούδρο και καταλήγουμε για πεζοπορία με στόχο να φτάσουμε στην Παναγιά Κακαβιώτισσα, μια εκκλησία του 14ου αιώνα, που είναι κυριολεκτικά χτισμένη σε έναν βράχο, χωρίς σκεπή.
Καταλήγουμε στο χωριό Ρωμανός, σε ένα τραπεζάκι κάτω από τις μουριές που κοιτάζει ερειπωμένα εντυπωσιακά αρχοντικά. Οι επιλογές είναι δύο: μπορείτε να δοκιμάσετε το new age γαστροκαφενείο Ληνάρια ή το παραδοσιακό εστιατόριο Στης Μιχαλίτσας.
Κλείνουμε τη βραδιά μας με μια βόλτα στο Ρωμέικo Γιαλό, μια νυχτερινή βόλτα στο βενετσιάνικο λιμάνι, ένα τελευταίο ποτό στον Καραγκιόζη.
Κι άλλες παραλίες!
Ξημερώνει προτελευταία μέρα. Ο χρόνος μετρά αντίστροφα. Υπάρχουν πολλά που δεν έχουμε δει και αρκετά που θέλουμε να ξαναδούμε. Επισκεπτόμαστε την παραλία Κέρος στο νότιο μέρος του νησιού, όπου οι σέρφερ δίνουν ραντεβού στο Keros Surf Club. Τα κύματα και ο άνεμος είναι αποθαρρυντικά για όσους δεν κάνουν σερφ.
Καταλήγουμε στο Μικρό Φαναράκι, μια οργανωμένη παραλία περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά από το Μούδρο. Περνάμε το απόγευμα στον μικρό απάνεμο όρμο με τα γαλαζοπράσινα νερά. Στην άκρη της παραλίας βρίσκεται η Σπηλιά της Φώκιας, ενώ από την άλλη μεριά λειτουργεί ένα κοσμικό beach bar.
Το βράδυ έχουμε κλείσει τραπέζι στα Ριζά, ένα γαστροκαφενείο που δουλεύει με υλικά από τον δικό του κήπο, στο Ανδρώνι της Μύρινας. Όσο περνά η ώρα, το δείπνο μετεξελίσσεται σε μικρή γιορτή, καθώς οι παρέες μεταφέρονται από τα τραπέζια στα αντικριστά σκαλιά με γεμάτα ποτήρια στα χέρια.
Μέχρι την επόμενη φορά
Τελευταία μέρα στο νησί. Δεν μπορούμε να φύγουμε χωρίς να βουτήξουμε στον Παρθενόμυτο, που μας αποζημιώνει με την απόλυτη ηρεμία παρά τον κακοτράχαλο χωματόδρομο. Το ίδιο και η παραλία Νεφτίνα, κάτω από το Ιερό των Καβείρων, στο βόρειο τμήμα της Λήμνου.
Διασχίζουμε επιβλητικά βουνά, αρχαιολογικούς χώρους, ηφαιστειογενή εδάφη, αμπελώνες. Δεν προλαβαίνουμε να επισκεφτούμε το Καβείριο της Λήμνου, που θεωρείται ο αρχαιότερος και ένας από τους σημαντικότερους λατρευτικούς χώρους όπου τελούνταν τα απόκρυφα Καβείρια μυστήρια κατά την ελληνική αρχαιότητα. Όπως δεν προλάβαμε να φάμε στην ψαροταβέρνα Γιαννάκαρος, που φημίζεται για θαλασσινά με φλωμάρια. Τα κλειδώνουμε και τα δυο στο νου για την επόμενη φορά.
Προτού αφήσουμε πίσω μας μυθική πατρίδα του Ηφαίστου και αγαπημένη γη του Ομήρου, αγοράζουμε κάποια τοπικά προϊόντα γαστρονομικού πλούτου που μας έκλεψαν την καρδιά, όπως το μελίχλωρο λευκό τυρί και το περίφημο καλαθάκι, για να «φέρουμε το καλοκαίρι και το νησί στην πόλη».
SLOW MONDAY NEWSLETTER
Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.
