ΝΕΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΤΡΙΧΟΠΤΩΣΗΣ

Μία νέα ανακάλυψη σχετικά με το τι μας οδηγεί να χάνουμε τα μαλλιά μας, υπόσχεται να δώσει λύση στο πρόβλημα της αλωπεκίας.

Τα μαλλιά μας δεν είναι ακριβώς η δύναμή μας σε ό,τι αφορά τη φυσική συνθήκη – αυτό ίσχυε μόνο για τον Σαμψών. Είναι, όμως, η δύναμή μας με την ευρύτερη έννοια του όρου. Ενίοτε, είναι και η ταυτότητα μας.

Παραδοσιακά, τα μαλλιά συνδέονται με την ελκυστικότητα και τη νεότητα. Έτσι, όταν αραιώνουν ή όταν τα χάνουμε είναι πολύ πιθανό να αισθανθούμε λιγότερο σίγουροι για εμάς. Ή και ανήσυχοι ως προς το πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η απώλεια έρχεται ως συνέπεια μιας απαιτητικής δοκιμασίας σε θέμα υγείας.

Δεν φταίμε εμείς για το πώς αντιδρούμε στις τρίχες. Φταίει η κοινωνία των αναρίθμητων στερεοτύπων και φυσικά, τα media που προωθούν τα πυκνά, μακριά μαλλιά. Μελέτες έχουν δείξει την ισχυρή σχέση μεταξύ της τριχόπτωσης και της συναισθηματικής δυσφορίας (βλ. άγχος και κατάθλιψη), ειδικά σε περιπτώσεις καταστάσεων, όπως η αλωπεκία. Η αυτοάνοση αυτή διαταραχή, προκαλεί μη ουλώδη τριχόπτωση στο τριχωτό της κεφαλής και στο σώμα. Είναι κατάσταση που βιώνει σχεδόν το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού κάποια στιγμή στη ζωή του.

iStock

Η πρωτεΐνη που συμβάλλει στο να χάνουμε τα μαλλιά μας

Ερευνητές από την Αυστραλία, τη Σιγκαπούρη και την Κίνα συνεργάστηκαν για να μελετήσουν μια διαφορετική προσέγγιση ως προς το τι μπορεί να αποτελέσει τη λύση στο
πρόβλημα.

Ανακάλυψαν πως τα ενεργοποιημένα βλαστοκύτταρα των τριχοθυλακίων (HFSC), τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την αναγέννηση των μαλλιών, απαιτούν μια ισχυρή πρωτεΐνη προστασίας (ονομάζεται MCL-1) για να λειτουργήσουν με επιτυχία. Όταν αυτή η πρωτεΐνη λείπει, τα κύτταρα υφίστανται στρες και τελικά πεθαίνουν. Έτσι, χάνουμε τα μαλλιά μας. Όλα αυτά αναφέρονται στη δημοσίευση της παραπάνω μελέτης στο Nature Communications.

Όπως εξηγούν οι συγγραφείς της μελέτης, οι θύλακες των τριχών είναι μικρές δομές που μοιάζουν με τούνελ στο δέρμα, όπου αναπτύσσονται οι τρίχες. Αυτά τα ωοθυλάκια περνούν
επανειλημμένα από τρεις διακριτές φάσεις: α) την αναγέννηση, β) την ενεργό φάση ανάπτυξης και γ) την καταγένεση (βλ. μεταβατική φάση που χαρακτηρίζεται από επιβράδυνση της ανάπτυξης και συρρίκνωση των ωοθυλακίων).

iStock

Στο τέλος του τούνελ είναι η τελογενής φάση, γνωστή ως «ανυπαρξία παραγωγής τρίχας». Τότε σταματάει η ανάπτυξη της τρίχας, κατόπιν διατηρείται στη θέση της περίπου 2-3 μήνες και μετά απομακρύνεται ή αντικαθίσταται. Εκεί η διαδικασία αρχίζει από το μηδέν, καθοδηγούμενη από τα ενεργοποιημένα βλαστοκύτταρα τριχοθυλακίου (HFSC).

Η μελέτη αποκάλυψε πως όταν τα HFSC βιώνουν στρες από απώλεια άξονα τρίχας ή συρρίκνωση ωοθυλακίων μπορεί να υποστούν απόπτωση (ελεγχόμενος τρόπος «θανάτου» των κυττάρων που προάγει την απώλεια μαλλιών).

Η εν λόγω διαδικασία ελέγχεται από μια ομάδα πρωτεϊνών που ονομάζεται «οικογένεια BCL-2». Είναι αυτή που αποφασίζει εάν ένα κύτταρο πρέπει να επιβιώσει ή να πεθάνει. Έως τώρα ήταν γνωστό πως το MCL-1, που ανήκει στην οικογένεια BCL-2, είναι υπέρ της επιβίωσης των τριχών. Παρέμενε, όμως, άγνωστος ο ρόλος της πρωτεΐνης στη ρύθμιση των HFSC και στην αναγέννηση των μαλλιών.

Οι επιστήμονες έκαναν πειράματα σε ποντικούς και απέκτησαν βαθύτερη γνώση των μοριακών οδών και των αλληλεπιδράσεων που ρυθμίζουν την ανάπτυξη των τριχοθυλακίων και τον κυτταρικό θάνατο. Και όπως κατέληξαν: «Τα ευρήματά μας μπορούν να ανοίξουν τον δρόμο για καινοτόμες στρατηγικές για τη θεραπεία της αλωπεκίας και την πρόληψη της τριχόπτωσης».